Ο κόσμος της μουσικής διαθέτει αμέτρητα τραγούδια και μελωδίες που έχουν τη δύναμη να μεταβάλλουν άμεσα τη διάθεση των ακροατών τους. Γίνεται όμως ένα τραγούδι να οδηγήσει τους ανθρώπους στην αυτοχειρία;

Ένας τέτοιος ισχυρισμός συνοδεύει το μελαγχολικό και σκοτεινά όμορφο τραγούδι «Gloomy Sunday» (Ζοφερή Κυριακή), το οποίο λέγεται πως είναι υπεύθυνο για την περισσότερων από 200 ανθρώπων.

Ο θρύλος λέει ότι το «Gloomy Sunday» γράφτηκε μια βροχερή Κυριακή του 1932 στο Παρίσι από τον Ούγγρο συνθέτη Ρέζε Σέρες. Το προηγούμενο βράδυ η κοπέλα του είχε δώσει τέλος στον δεσμό τους και ο Σέρες καθόταν στο διαμέρισμά του, απελπισμένος και μόνος. Εκεί που άκουγε την ακατάπαυστη , μια παράξενη και μελαγχολική μελωδία στριφογύριζε στο μυαλό του.

Αμέσως κάθισε, τη σημείωσε και πρόσθεσε λόγια που περιέγραφαν τις σκέψεις ενός άνδρα του οποίου η ερωμένη είχε πεθάνει και σκεφτόταν να αυτοκτονήσει, ώστε να ξεφύγει από τη μοναχική ζωή και να ενωθεί ξανά με εκείνη. Ονόμασε το τραγούδι «Gloomy Sunday» και άρχισε να ψάχνει μουσικούς παραγωγούς. Κανείς όμως δεν θέλησε να ασχοληθεί. Μόνο ένας παραγωγός, αφού άκουσε το τραγούδι, γύρισε και είπε στον Σέρες: «Δεν είναι ότι το τραγούδι είναι θλιμμένο. Υπάρχει μια μορφή τρομερά ακαταμάχητης απελπισίας σε αυτό. Νομίζω ότι σε κανέναν δεν θα έκανε καλό να ακούσει ένα τραγούδι σαν κι αυτό».

Ο ανατριχιαστικός αστικός μύθος της «Ζοφερής Κυριακής» Ο Σέρες βρήκε τελικά παραγωγό και το τραγούδι του έγινε μεγάλη επιτυχία στην Ευρώπη. Πολλοί σύντομα άρχισαν να συμβαίνουν διάφορα παράξενα γεγονότα τα οποία συνδέθηκαν με το «Gloomy Sunday».

Κυκλοφορούσε η φήμη ότι πολλοί άνθρωποι οδηγήθηκαν να αφαιρέσουν μόνοι τους τη ζωή τους από τα συναισθήματα τρομερής και ακαταμάχητης θλίψης που ενέπνεε το τραγούδι.

Το πρώτο γνωστό θύμα ήταν ένας νεαρός άνδρας που καθόταν σε μια καφετέρια της Βουδαπέστης και ζήτησε από την ορχήστρα να παίξει τη «Ζοφερή Κυριακή». Αφού άκουσε το τραγούδι, γύρισε στο σπίτι του κι αυτοπυροβολήθηκε στο κεφάλι. Οι αρχικοί στίχοι του τραγουδιού αντικαταστάθηκαν από ελαφρώς λιγότερο πικρούς και απελπισμένους στίχους από τον ούγγρο ποιητή Λάσλο Γιάβορ, με αποτέλεσμα η επιτυχία του να εξαπλωθεί πέρα από την ηπειρωτική Ευρώπη.

Μεταφράστηκε στα Αγγλικά από τους Σαμ Λιούις και Ντέσμνοντ Κάρτερ και ηχογραφήθηκε το 1935 από τον Πολ Ρόμπσον. Μαζί με τη διεθνή επιτυχία όμως, ήρθαν ακόμη περισσότερες ιστορίες για την ολέθρια επίδρασή του σε κάποιους ακροατές. Κάτοικοι μιας πολυκατοικίας στο σάστισαν από την ένταση του τραγουδιού που ακουγόταν από ένα διαμέρισμα. Κάποια στιγμή δεν άντεξαν άλλο, χτύπησαν την πόρτα του γείτονα. Δεν πήραν απάντηση, παραβίασαν την είσοδο και βρήκαν νεκρή την ιδιοκτήτρια, μια νεαρή κοπέλα. Είχε ρυθμίσει το γραμμόφωνο να επαναλαμβάνει το τραγούδι και είχε πάρει υπερβολική δόση ουσιών.

Αυτόχειρας και η αγαπημένη του Σέρες

Το τραγούδι έγινε επίσης επιτυχία στην το 1936 μέσα από μια ιδιαίτερη καμπάνια που το διαφήμιζε ως το «ουγγρικό τραγούδι αυτοκτονίας». Πολλοί καλλιτέχνες ηχογράφησαν εκδόσεις του, ανάμεσά τους οι Μπίλι Χόλιντεϊ, Άρτι Σο, Σάρα Βον και Ρέι Τσαρλς.

Ένα ακόμη θύμα ήταν και η κοπέλα που είχε χωρίσει τον Σέρες. Ο τελευταίος, μετά την επιτυχία του τραγουδιού, ήρθε σε επαφή μαζί της, ελπίζοντας σε μια επανασύνδεση, αλλά ανακάλυψε ότι είχε πάρει δηλητήριο. Δίπλα στο σώμα της υπήρχε ένα φύλλο χαρτιού όπου είχε γράψει τους στίχους του «Gloomy Sunday».

Μέτρα της ουγγρικής κυβέρνησης για τις αυτοκτονίες

Συνολικά περίπου 200 θάνατοι έχουν συνδεθεί με το τραγούδι! Στο Βερολίνο, μια νεαρή καταστηματάρχισσα κρεμάστηκε και κάτω από τα πόδια της βρισκόταν ένα αντίγραφο της παρτιτούρας του τραγουδιού. Στη , μια δακτυλογράφος αυτοκτόνησε με αέριο, αφήνοντας πίσω της ένα σημείωμα όπου ζητούσε να παίξουν στην κηδεία της το «Gloomy Sunday».

Στη Ρώμη ένα αγόρι άκουσε ένα ζητιάνο να σιγοτραγουδά τον σκοπό. Πήγε στο ζητιάνο, του έδωσε όλα του τα , πήδηξε και πνίγηκε στον Τίβερη. Καθώς η δεκαετία του ’30 πλησίαζε στο τέλος της, η ουγγρική κυβέρνηση, η οποία ανησυχούσε όλο και περισσότερο, άρχισε να αποθαρρύνει τις δημόσιες του τραγουδιού. Στο βιβλίο «The Unnexplained», ο Καρλ Σούκερ, έγραψε ότι πολλοί μουσικοί ήταν ευγνώμονες για αυτό, επειδή είχαν αρχίσει να ανησυχούν για τη δική τους νοητική υγεία. Αυτή την ανησυχία τη μοιράζονταν και άλλες χώρες.

Το BBC εξέτασε την πιθανή απαγόρευση του άσματος από τα ραδιοκύματα και αρκετοί ραδιοσταθμοί στις λέγεται ότι αρνούνταν να το παίξουν. Ο Σούκερ συνέχισε με την ιστορία ενός πιλότου, του Γκόρντον Μπεκ, ο οποίος υπηρέτησε με την 76η Μοίρα στη βάση Γεράβντα της ΡΑΦ στην Πούνα της Ινδίας. Ο Μπεκ θυμόταν πως το 1946 ένας από τους πιλότους αναστατωνόταν κάθε φορά που άκουγε το «Gloomy Sunday» και ισχυριζόταν ότι τον έκανε να θέλει να αυτοκτονήσει.

Το τέλος του συνθέτη

Αν και η ιστορία του «Gloomy Sunday» έχει όλα τα στοιχεία που συνθέτουν έναν ανατριχιαστικό αστικό μύθο, δεν υπάρχουν σχεδόν καθόλου τεκμηριωμένες αποδείξεις που να υποστηρίζουν τους ισχυρισμούς σχετικά με το απόκοσμα όμορφο τραγούδι. Οι αναφορές για αυτοκτονίες και ραδιοφωνικές απαγορεύσεις μοιάζουν περισσότερο ανυπόστατες φήμες παρά πραγματικά συμβάντα. Ορισμένοι σχολιαστές υποστήριξαν ότι το BBC απαγόρευσε το τραγούδι και ότι η απαγόρευση ισχύει μέχρι σήμερα. Κάτι τέτοιο δεν ισχύει. Αναμφίβολα όμως μια σκιά θλίψης βαραίνει το τραγούδι και την ιστορία του. Το 1968 ο συνθέτης και δημιουργός των αρχικών του στίχων, Ρέζε Σέρες αυτοκτόνησε πηδώντας από το διαμέρισμά του.

Η νεκρολογία του στους «New York Times», έλεγε:

«Βουδαπέστη, 13 Ιανουαρίου. Ο Ρέζε Σέρες, του οποίου το διάσημο θρηνητικό τραγούδι «Gloomy Sunday» έχει κατηγορηθεί ότι προκάλεσε κύμα αυτοκτονιών κατά τη δεκαετία του 1930, έγινε γνωστό σήμερα ότι έδωσε τέλος στη ζωή του αυτοκτονώντας. Οι αρχές αποκάλυψαν ότι ο Σέρες πήδηξε από ένα παράθυρο του μικρού του διαμερίσματος στη Βουδαπέστη την προηγούμενη Κυριακή, λίγο μετά τα 69α γενέθλιά του. Η δεκαετία του 1930 είχε χαρακτηριστεί από οξεία οικονομική ύφεση και πολιτικές αναταραχές που επρόκειτο να οδηγήσουν στον Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο. Το μελαγχολικό τραγούδι που γράφτηκε από τον Σέρες, με στίχους του φίλου του Λάσλο Γιάβορ, κορυφώνεται με τη φράση «Η καρδιά μου κι εγώ αποφασίσαμε να τα τελειώσουμε όλα». Το τραγούδι είχε κατηγορηθεί για δραματική αύξηση των αυτοκτονιών και οι ουγγρικές αρχές τελικά το απαγόρεψαν. Ο Σέρες παραπονέθηκε ότι η επιτυχία του «Gloomy Sunday» τελικά αύξησε τη δυστυχία του, επειδή γνώριζε πως δεν θα μπορούσε ποτέ να γράψει μια δεύτερη ανάλογη επιτυχία».

paraxena

Newsorama.

«Εκεί που συναντιέται η ανθρώπινη προσπάθεια με τη Χάρη του Θεού εκεί γίνεται το », τόνισε ο Προκαθήμενος της Ελλαδικής Εκκλησίας

«Πάσχα σημαίνει πέρασμα, διάβαση, και αυτό το πέρασμα έχει βαθιές τις ρίζες. Ένας λαός ταλαιπωρημένος στην ξενιτιά και στην εξορία, κάτω από πολλές ταλαιπωρίες, βάσανα και ζητάει τη διάβαση, ζητάει το πέρασμα», τόνισε ο , όταν ο Επιτάφιος του Καθεδρικού Ναού Αθηνών κατά την περιφορά του στάθμευσε στην Πλατεία Συντάγματος, μπροστά στο Μνημείο του Αγνώστου Στρατιώτη, για την τέλεση δέησης.   Ο Προκαθήμενος της Ελλαδικής Εκκλησίας έκανε λόγο για την ανάγκη του λαού που «Θέλει να φύγει από τη σκλαβιά για την ελευθερία, από το σκοτάδι για το φως, από το ψέμα για την αλήθεια, από το θάνατο για τη ζωή». Μάλιστα, επισήμανε ότι «Είναι υπαρξιακή μας αγωνία να περάσουμε κι εμείς, να διαβούμε, να γίνει δίαυλος για να μπορέσουμε στα πολλά και δύσκολα καθημερινά μας προβλήματα να διαβούμε από το σκοτάδι στο φως. Καλό πέρασμα. Να περάσουμε από ‘δω που είμαστε στην απέναντι όχθη. Εκεί που υπάρχει η αλήθεια, το φως η ζωή».   Ωστόσο, μίλησε για την ύπαρξη δύο προϋποθέσεων: «Η πρώτη είναι ότι το θαύμα δεν γίνεται από τη μια πλευρά μόνο, το θαύμα θέλει την προσπάθεια τη δική μας πρώτα και αυτό ήθελα να υπογραμμίσω απόψε, ότι η προσπάθεια πρέπει να είναι όλων μας. Όλοι μαζί χρειαζόμαστε να βάλουμε πλάτη για να προχωρήσουμε, να διαβούμε. Και το δεύτερο μας το είπε ο Κύριος χθες, σε όλες τις Εκκλησίες, “χωρίς εμού ου δύνασθε ποείν ουδέν”».   Καταληκτικά, ανέφερε ότι «Λιτανεύοντας μέσα σε αυτή την ατμόσφαιρα, τη συγκινητική, έρχονται στο νου μας αυτές οι ευχές, Καλό Πάσχα, καλή διάβαση, να περάσουμε απέναντι από εκεί που είμαστε. Χρειάζεται όμως να συνεργαστεί η ανθρώπινη προσπάθεια με τη Χάρη του Θεού. Εκεί που συναντιέται η ανθρώπινη προσπάθεια με τη Χάρη του Θεού εκεί γίνεται το θαύμα».   Νωρίτερα, παρουσία πλήθους κόσμου, τελέστηκε η Ακολουθία του Επιταφίου στον Ιερό Μητροπολιτικό Ναό του Ευαγγελισμού της Θεοτόκου, στην Αθήνα, όπου χοροστάτησε ο Αθηνών και πάσης Ελλάδος και συγχοροστάτησαν οι επίσκοποι Αβύδου Κύριλλος και Μεθώνης Κλήμης.   Εν συνεχεία, συνοδεία αγήματος, πραγματοποιήθηκε η περιφορά του Επιταφίου προς το Μνημείο του Αγνώστου Στρατιώτη, όπου τελέστηκε δέηση.

Πηγή: protothema.gr

ellada

Newsorama.

paraxena

Newsorama.

Έχω τον μαγνήτη. Και “τάφος” και καλή στο να ακούω, άσε που μάλλον έχω και χρήσιμο να πω… αμέεεε! Ειδικά αυτό το τελευταίο διάστημα του καλοκαιριού που πήρα “ρεπό από το κεφάλι μου” και τις υποχρεώσεις μου, νομίζω ότι δυσκολεύομαι να απαριθμήσω τις περιπτώσεις που φίλοι και μη, μου εκμυστηρεύτηκαν την που νιώθουν μέσα στη σχέση τους. Εμπιστοσύνη που με τιμά. Οι λόγοι ποικίλουν από real story σε real story αλλά με κοινό παρονομαστή: ” κι όμως είμαι ακόμα εδώ, κι αυτό το …”

Και εγώ σκέφτομαι δυνατά και ρωτώ μπας και βγάλουμε καμία άκρη:

α) Γιατί παραμένεις σε αυτή σχέση και αισθάνεσαι ότι δε μπορείς να αλλάξεις κάτι προς το καλύτερο;

β) Μήπως δεν γνωρίζεις τι είναι αυτό που σε κρατάει δέσμια της κακής σχέσης, οπότε και δε ξέρεις και πώς ακριβώς να διαχειριστείς αυτή την κατάσταση;

Και εδώ ακριβώς διαπίστωσα ότι σε κάθε “εκμυστήρευση” η προσωπική μου άποψη λέει το εξής φιλενάδα: όταν αντιληφθείς τον βασικό λόγο ή τους λόγους για τους οποίους παραμένεις σε αυτή την κακή σχέση, μπορείς να σχεδιάσεις την έξοδό σου από αυτή και την έναρξη μιας άλλης συναισθηματικής πορείας, όπως σου αξίζει.

Από την “καριέρα”μου λοιπόν ως εξομολογητής, εντόπισα αυτούς τους 5+1 λόγους που συνήθως “είσαι ακόμη εκεί και αυτό το καλοκαίρι, λιωμένο παγωτό…” κλπ.

1. Ελπίδα
…ότι ο άλλος θα αλλάξει! Χαχαχα! Και ποιος σου είπε ότι γεννηθήκαμε για αλλάζουμε τους άλλους; Τι; Σου είπε ότι θα τηρήσει τις υποσχέσεις του ότι θα σταματήσει την όποια άσχημη συμπεριφορά έχει; Και εσύ αγαπάς καλόπιστα και αισιόδοξα και ελπίζεις ότι ο άλλος θα αλλάξει. Ο άλλος φυσικά και δεν θα αλλάξει, θα ξαναφερθεί άσχημα, η σχέση παίρνει παράταση και ο φαύλος κύκλος συνεχίζεται.

2. Σιγουριά και Ασφάλεια
…την ψυχολογική, κοινωνική και, κυρίως, οικονομική, οπότε δεν τολμάς να φύγεις από μια άσχημη σχέση. Ο πιο συχνός λόγος. Φοβάσαι ότι θα χάσεις την ρουτίνα σου, φοβάσαι τη μοναξιά; Ότι δε θα βρεις κάποιον άλλο σύντροφο, ή που να βρεις πάλι σύντροφο να τον γνωρίσεις, να τον συνηθίσεις κλπ; Φοβάσαι ότι θα χάσεις κοινούς φίλους και ότι κάποιοι θα σε κατακρίνουν.

Τι θα πουν οι γονείς, οι συγγενείς, οι φίλοι, οι συνάδελφοι…; Για άλλους πάλι ανθρώπους ο είναι κοινωνικό πρεστίζ που τους κάνει να αισθάνονται “σημαντικοί “, υπολογίσιμους. Ενώ ως χωρισμένοι θεωρούν ότι δεν θα είναι αποδεκτοί στον κοινωνικό και επαγγελματικό κύκλο τους. Για τον κάθε άνθρωπο οι φόβοι ποικίλουν. Ζυγίζεις τα πράγματα και υπολογίζεις το ξεβόλεμά σου… κάνεις λοιπόν γαργάρα τα άσχημα της σχέσης και… παραμένεις; Συμβιβάζεσαι; Έτσι, θυσιάζεις την προσωπική σου και εσωτερική ηρεμία και παραμένεις στη σιγουριά σου.

3. Για χάρη των χρόνων που επένδυσαν στη σχέση
…εδώ καταρρέουν οικονομίες και χρηματιστήρια… Δεν χάθηκε και ο κόσμος. Εσύ έκανες τα πάντα γι’ αυτή την “επένδυση” καρδιάς;! Πολλοί δε φεύγουν από μια κακή σχέση επειδή έχουν ήδη επενδύσει πολλά σε αυτή, και δεν θέλουν να πάνε στράφι. Ή μήπως θεωρείς ότι έχεις ξεχάσει πώς είναι να είσαι με ένα άλλο άτομο;! Και βέβαια σκέφτεσαι και ότι θα χρεώσεις στον εαυτό σου τον χωρισμό ως προσωπική σου αποτυχία. Ε;

4. Για χάρη των παιδιών
Σαφώς η ύπαρξη παιδιών δυσχεραίνει την απόφαση να φύγεις από μια σχέση, δυστυχώς όμως αυτό μήπως είναι περισσότερο δικαιολογία προς τον ίδιο σου τον εαυτό και όχι πραγματικός λόγος. Τα παιδιά μεγαλώνουν καλύτερα σε ένα ήρεμο, υγιές περιβάλλον με αγάπη, συναισθηματική σιγουριά και χωρίς καβγάδες. Το να μείνεις δεν προσφέρει καμία χάρη και τίποτα θετικό σε κανέναν.

5. Έχεις νιώσει τι είναι πραγματική αγάπη;
Μήπως δεν έχεις βιώσει την αληθινή αγάπη από παιδί και επειδή δεν έχεις δει μέσα στις πρώτες βασικές σχέσεις της ζωής σου την αληθινή αγάπη του ζευγαριού (πχ με γονείς που τσακώνονταν κλπ) δεν ξέρεις τι ακριβώς είναι;! Ίσως είναι ο λόγος που αρκείσαι στα όποια ψίχουλα μοιάζουν με αγάπη επειδή δε γνωρίζεις να διεκδικήσεις ολόκληρο το καρβέλι. Είναι τόσο απογοητευτικό το γεγονός ότι πολλοί άνθρωποι που έχουν τελματώσει στη συνήθεια της κακής σχέσης, δεν έχουν πια πίστη σε κάτι καλό και όμορφο, δε πιστεύουν ότι υπάρχει αγάπη και έχουν χάσει κάθε ελπίδα ότι αξίζουν και μπορούν να βρουν κάτι καλύτερο.

6. Χαμηλή αυτοεκτίμηση
Εδώ ορθά κοφτά θα πω απλά το εξής: Όταν δεν πιστεύεις στην προσωπική σου και στον εαυτό σου, όταν δεν έχεις βρει τον τρόπο να αγαπάς τον εαυτό σου, να τον αποδέχεσαι, να γνωρίζεις τα ελαττώματά σου και να προσπαθείς να τα διαχειριστείς ενώ παράλληλα νιώθεις περήφανος για τα προτερήματά σου, όταν τελικά δεν σέβεσαι και δεν τιμάς τον ίδιο σου τον εαυτό, μπαίνεις και μένει σε λάθος σχέσεις… Ο λόγος; Επειδή λανθασμένα πιστεύεις ότι δεν αξίζει μια καλύτερη σχέση.

Επιπλέον μήπως νιώθεις εξάρτηση και θεωρείς ότι δε μπορείς να ζήσεις χωρίς το άλλο άτομο που σου προκαλεί πόνο; το συγχωρείς, δίνεις και δεύτερη… και χιλιοστή ευκαιρία, και κατηγορείς τον εαυτό σου για τα λάθη του άλλου; Άσε που υπάρχουν περιπτώσεις ατόμων για τα οποία ο πόνος γίνεται συνήθεια και τρόπος ζωής. Αποτέλεσμα; Να πονάνε ψυχικά και να υποφέρουν είναι τρόπος ζωής και δε μπορούν να φανταστούν πώς είναι να ζουν χωρίς τον ψυχικό πόνο. Λάθος; Σκέψου το.

Γράψε λάθος

Σε καμία περίπτωση δεν θεωρώ ότι εν βρασμώ και επιπόλαια πρέπει να παίρνονται αποφάσεις ζωής, ειδικά όταν υπάρχουν παιδιά. Είναι τόσο όμορφο να μεγαλώνεις και να γερνάς με τον άνθρωπο σου. Αν δεν υπάρχει όμως “ΥΓΕΙΑ” στη σχέση και έχουν εξαντληθεί οι προσπάθειες.

Φίλη, η έννοια της αγάπης δεν είναι συνώνυμη με την τέλεια σχέση. Με την έννοια ότι ακόμα και αν δυο άνθρωποι αγαπιούνται πραγματικά, θα πρέπει να “δουλέψουν” καθένας από τη μεριά του και συνεργατικά για να έχουν μια όμορφη σχέση. Όμως πολλοί από εμάς, έχουμε λανθασμένη για την αγάπη και τον έρωτα…

With love: Όποια κατάσταση και αν βιώνεις, κράτα στην ψυχή σου έστω τούτο: μην εγκαταλείπεις τα όνειρά σου, τον εαυτό σου, την ίδια σου τη ζωή. Η απόφαση δική σου!

sxeseis

Newsorama.

Newsorama.

Αναθεώρηση της συνθήκης του Δουβλίνου ζήτησε ο Τσίπρας

Newsorama.

Η κατάρα των Όσκαρ

Σύμφωνα με την κατάρα των Όσκαρ, οι νικητές του πολυπόθητου βραβείου είναι γραφτό να δυστυχήσουν από τη στιγμή που θα πιάσουν στα χέρια τους το χρυσό αγαλματίδιο.

Θύματα της κατάρας είναι μεταξύ άλλων ο Nicholas Cage, η Halle Berry, ο Kirk Douglas και η Sandra Bullock. Κυρίως μάλιστα για τους άντρες νικητές των Όσκαρ, η δυστυχία έχει να κάνει περισσότερο με την προσωπική τους ζωή, παρά με τα επαγγελματικά τους.

Η Κate Winslet για παράδειγμα και ο σκηνοθέτης Sam Mendes ανακοίνωσαν το διαζύγιό τους ένα χρόνο αφότου η διάσημη ηθοποιός είχε κερδίσει το Όσκαρ Α’ Γυναικείου Ρόλου για την ταινία Σφραγισμένα χείλη το 2008.

Η έρευνα που πραγματοποιήθηκε από το Πανεπιστήμιο του Michigan κατέληξε στο συμπέρασμα ότι η ξαφνική επαγγελματική αλλαγή στη ζωή των ηθοποιών που κερδίζουν το πολυπόθητο αγαλματίδιο έχει καταστροφικές συνέπειες στις προσωπικές τους σχέσεις.

Δεδομένου ότι πολλές πλευρές της ζωής μας οργανώνονται βάση της ρήσης “ο νικητής τα παίρνει όλα”, είναι σημαντικό να γνωρίζουμε και τις πιθανές αρνητικές συνέπειες, εξηγεί ο Michael Jensen, καθηγητής στρατηγικής στη Σχολή Ross School of Business του Πανεπιστημίου του Michigan.

Οι ερευνητές βρήκαν επίσης ότι οι άνδρες ηθοποιοί που συμμετέχουν σε ταινίες δράσης παρουσιάζουν αυξημένα ποσοστά διαζυγίων, κάτι το οποίο δεν ισχύει για τις γυναίκες.

Η κατάρα των Όσκαρ έχει βαθιά τις ρίζες της στη δεκαετία του 1930, τη λεγόμενη Χρυσή εποχή του Χόλιγουντ.

Η επαγγελματική “κατάρα” είναι ένας χολιγουντιανός μύθος, αφού οι νικητές των βραβείων συμμετέχουν κατά βάση σε περισσότερες ταινίες μετά από μια νίκη. Όσο τώρα για τις συνέπειες στην προσωπική ζωή των νικητών, αυτό είναι μια άλλη υπόθεση, δήλωσε ο καθηγητής κ. Jensen.

Πηγή: vita.gr

Newsorama.

Τσίπρας: Η Ελλάδα μου δεν θα ζημιώσει την Ευρώπη

Ένα σχέδιο ανάκαμψης της οικονομίας για να καταπολεμηθούν τα υψηλότατα επίπεδα ανεργίας και να επιστρέψει η ανάπτυξη. Προβλέπονται ριζικές μεταρρυθμίσεις στη διαχείριση του κράτους και της δημόσιας διοίκησης, διότι δεν θέλουμε να επιστρέψουμε στο 2009, αλλά να αλλάξουμε τα όσα οδήγησαν τη χώρα στο χείλος της χρεοκοπίας, όχι μόνον οικονομικής.

Το πελατειακό κράτος ενός κράτους εχθρικού προς τους πολίτες του, φοροδιαφυγή και φοροαποφυγή, αδήλωτες συναλλαγές, παράνομη διακίνηση, είναι μόνο μερικές όψεις ενός συστήματος εξουσίας, το οποίο κυβέρνησε την χώρα επί υπερβολικά πολλά χρόνια, οδηγώντας την στην απόγνωση, και το οποίο συνεχίζει να κυβερνά στο όνομα της έκτακτης ανάγκης και λόγω του φόβου που συνδέεται με την κρίση.

Στην πραγματικότητα δεν πρόκειται για φόβο της κρίσης, αλλά για φόβο της αλλαγής. Είναι αυτός ο φόβος, ο οποίος επιδεινώνεται από την ανικανότητα ενός συστήματος διακυβέρνησης που οδήγησε τον ελληνικό λαό σε μια τραγωδία χωρίς προηγούμενο. Και οι υπεύθυνοι όλου αυτού του χειρισμού, αν γνωρίζουν την ελληνική αρχαία τραγωδία, έχουν πολλούς λόγους για να είναι ανήσυχοι και τρομαγμένοι, διότι η ύβρις ακολουθείται από τη νέμεση και την κάθαρση!

Ο ελληνικός λαός και η Ευρώπη δεν πρέπει να φοβούνται τίποτα: ο ΣΥΡΙΖΑ δεν επιθυμεί την κατάρρευση, αλλά την διάσωση του ευρώ. Είναι αδύνατον να σωθεί το ευρώ όταν το δημόσιο χρέος είναι εκτός ελέγχου. Αλλά το χρέος είναι ένα ευρωπαϊκό θέμα, όχι μόνον ελληνικό και η Ευρώπη πρέπει να αναλάβει την υποχρέωση να βρει μια βιώσιμη λύση.

Ο ΣΥΡΙΖΑ και η Ευρωπαϊκή Αριστερά υποστηρίζουν ότι πρέπει να απαλειφθεί το μεγαλύτερο μέρος της ονομαστικής αξίας του δημόσιου χρέους, για να υιοθετηθεί, στη συνέχεια, ένα μορατόριουμ για το πρόγραμμα αποπληρωμής τού υπόλοιπου, και μια ρήτρα ανάπτυξης ώστε να χρησιμοποιηθούν οι υπόλοιποι πόροι για την τόνωση της ανάκαμψης.

Απαιτούμε όρους που δεν θα βυθίσουν τη χώρα στην ύφεση και δεν θα ωθήσουν τον λαό στην απελπισία και τη δυστυχία. Ο Σαμαράς ζημιώνει τον ελληνικό λαό, συνεχίζοντας να δηλώνει ότι το ελληνικό χρέος είναι βιώσιμο ()

Υπάρχουν δυο θέσεις εκ διαμέτρου αντίθετες για το μέλλον της Ευρώπης.

Από την μία, η προοπτική που προδιαγράφεται από τον Γερμανό υπουργό οικονομικών Βόλφαγκ Σόϊμπλε: πρέπει να τύχουν σεβασμού οι δεσμεύσεις που έχουν ληφθεί και να ακολουθηθεί ο ίδιος δρόμος, ανεξαρτήτως των αποτελεσμάτων που έχουν επιτευχθεί.

Από την άλλη, η βούληση να γίνει ό,τι είναι δυνατόν την οποία υποδεικνύει ο πρόεδρος της Ευρωπαϊκής Κεντρικής Τράπεζας για να σωθεί το ευρώ.

Οι ελληνικές εκλογές θα είναι το πεδίο στο οποίο θα αναμετρηθούν οι δυο αυτές στρατηγικές. Είμαι πεπεισμένος ότι η τελευταία αυτή θα υπερισχύσει, για έναν ακόμη λόγο: διότι η Ελλάδα είναι η πατρίδα του Σοφοκλή, ο οποίος μας δίδαξε, με την Αντιγόνη, ότι κάποιες φορές, ο υπέρτατος νόμος είναι η δικαιοσύνη.

Newsorama.

Τσίπρας: Ο Σαμαράς είναι πια παρελθόν

Ο πρόεδρος του ΣΥΡΙΖΑ μιλώντας σε στελέχη του κόμματός του στο Σινέ Κεραμεικός εμφανίστηκε ικανοποιημένος από τις τελευταίες πολιτικές εξελίξεις και τη μη εκλογή Προέδρου της Δημοκρατίας υποστηρίζοντας ότι η σημερινή ημέρα είναι ιστορική όντας η αρχή του τέλους ενός καθεστώτος που βύθισε την Ελλάδα στη φτώχεια, την ανεργία, τη δυστυχία, την απελπισία.

Ο Αλέξης Τσίπρας επιτέθηκε κατά του Αντώνη Σαμαρά και της ΝΔ υποστηρίζοντας ότι μέχρι και σήμερα καλλιέργησαν την εκστρατεία του το ψέμα, τη διαβολή,τη συκοφαντία, τη διαστρέβλωση.

Ο πρόεδρος του ΣΥΡΙΖΑ προεξόφλησε την εκλογική νίκη του κόμματός του αναφέροντας χαρακτηριστικά ότι ο κος Σαμαράς είναι πια παρελθόν. Ο αρχηγός της αξιωματικής αντιπολίτευσης κατηγόρησε τον αρχηγό της ΝΔ υποστηρίζοντας ότι ο Αντώνης Σαμαράς είναι ο τελευταίος σε αυτή τη χώρα που μπορεί να μιλά για συναίνεση.

Όπως είπε, ο απερχόμενος πρωθυπουργός έχει ήδη καταγραφεί στην ιστορία ως ο πρωθυπουργός που αγνόησε και υποβάθμισε τη Βουλή όσο κανείς άλλος στην ιστορία της απαριθμώντας το πρωτοφανές ρεκόρ Πράξεων Νομοθετικού Περιεχομένου και τα προεδρικά διατάγματα, το πρωτοφανές ρεκόρ νυχτερινών τροπολογιών, την άρνησή του να έρθει έστω και μία φορά να απαντήσει στην ώρα του Πρωθυπουργού, την οποία και κατήργησε.

Είναι ο πρωθυπουργός που πιο πολύ τον έβλεπε το εντευκτήριο παρά η αίθουσα της Βουλής

Είναι ο πρωθυπουργός που αρνήθηκε κάθε διάλογο και κάθε συνάντηση με τους πολιτικούς του αντιπάλους.

Είναι ο πρωθυπουργός που μέσα σε μια νύχτα, ερήμην της Βουλής και ερήμην ακόμα και των κομμάτων με τα οποία συγκυβερνούσε, έριξε μαύρο στην ΕΡΤ φιμώνοντας τη φωνή της Ελλάδας στον κόσμο και πετώντας στο δρόμο χιλιάδες εργαζόμενους.

Είναι ο πρωθυπουργός του αυταρχισμού και της κοινωνικής κατεδάφισης. Και άρα είναι ο τελευταίος που έχει το ηθικό δικαίωμα να μιλά για συναίνεση. Απέναντι, όμως, στον κ. Σαμαρά και στο διχαστικό μπλοκ του μνημονίου, η συναίνεση θα γίνει πραγματικότητα. Η συσπείρωση του λαού και της κοινωνίας θα γίνει πραγματικότητα. Και θα είναι πάνδημη και ισχυρή σημείωσε ο Αλέξης Τσίπρας.

Ο πρόεδρος του ΣΥΡΙΖΑ ζήτησε από τα μέλη του κόμματός του και τους ψηφοφόρους να στηρίξουν με την ψήφο τους το κόμμα της αξιωματικής αντιπολίτευσης θέτοντας σε πρώτη προτεραιότητα την πλατιά συναίνεση, για την υλοποίηση του Προγράμματος της Θεσσαλονίκης και την αληθινή, όπως είπε, διαπραγμάτευση με τους εταίρους για το ζήτημα του.

Ο Αλέξης Τσίπρας απευθυνόμενος στο εκλογικό ακροατήριο σημείωσε ότι για την Αριστερά, στόχος δεν είναι η εξουσία, αλλά η δημοκρατική αναγέννηση της κοινωνίας και της χώρας. Είναι η μεταρρύθμιση του κράτους προς όφελος του πολίτη. Στόχος δεν είναι τα αξιώματα. Είναι η κοινωνική δικαιοσύνη. Η κυβερνητική εξουσία, την οποία διεκδικούμε και θα κερδίσουμε είναι μέσο για τη μεγάλη προοδευτική αλλαγή τόνισε ο πρόεδρος του ΣΥΡΙΖΑ υποστηρίζοντας ότι η εκλογική νίκη του κόμματός του θα είναι μια αλλαγή που χρειάζεται η χώρα και απαιτεί η κοινωνία. Μια αλλαγή πολύπλευρη, που προϋποθέτει και επιβάλλει σύγκρουση με ισχυρά συμφέροντα.

Παράλληλα εμφανίστηκε διατεθειμένος να συγκρουστεί με το κατεστημένο της διαφθοράς και της διαπλοκής, που στηρίζει το καθεστώς των μνημονίων.
Σύγκρουση με πολιτικές και κύκλους που θεωρούν την εθνική μας κυριαρχία είτε περιορισμένη, είτε διαπραγματεύσιμη. Αλλά και σύγκρουση με συνήθειες ριζωμένες από το δικομματισμό, σε ένα μέρος της κοινωνίας. Όπως το ρουσφέτι, ο χρηματισμός, ο νεποτισμός, οι κουμπαριές όπως είπε χαρακτηριστικά θέτοντας μια σειρά από κόκκινες γραμμές, όπως ότι Δεν ερχόμαστε, με δυο λόγια, για να συνεχίσουμε με τις παλιές πολιτικές και πρακτικές.

Ο Αλέξης Τσίπρας θέτοντας το περίγραμμα της πολιτικής που θα ακολουθήσει το κόμμα του εάν του δοθεί εντολή σχηματισμού κυβέρνησης σημείωσε ότι δεν είμαστε η συνέχεια όσων κυβέρνησαν τη χώρα τις τελευταίες δεκαετίες. Θα κοπούν με το μαχαίρι τα νήματα μεταξύ της πολιτικής εξουσίας και των εθνικών εργολάβων.

Υποστήριξε ότι θα απελευθερωθεί από τα κάθε λογής δεσμά η δικαιοσύνη για να αναλάβει με ευθύνη και ευθύτητα όλες τις υποθέσεις των σκοτεινών διαδρομών του χρήματος και εκείνων που πλούτισαν και πλουτίζουν παράνομα σε βάρος του ελληνικού λαού.

Θα κοπούν τα δεσμά που έχει επιβάλει στην εργατική τάξη το νέο, μεσαιωνικής έμπνευσης, εργασιακό καθεστώς.

Θα καταργηθεί συστηματικά και ολοκληρωτικά το καθεστώς των μνημονίων.

Θα ανοίξει ο δρόμος σε μια δημοκρατία που δεν τελειώνει με το εκλογικό δικαίωμα, αλλά απλώνεται σε όλους τους τομείς και τα πεδία δράσης της κοινωνίας.

Θα αρχίσει από την πρώτη μέρα της νέας διακυβέρνησης η εφαρμογή του προγράμματος της Θεσσαλονίκης για την αντιμετώπιση της ανθρωπιστικής κρίσης και την αλλαγή του κλίματος στην οικονομία και στην κοινωνία.

Ωστόσο αναγνώρισε τη δυσκολία του εγχειρήματος σε ό,τι αφορά τη διαπραγμάτευση για το χρέος καθώς απέφυγε να προεξοφλίσει την έκβαση της διαπραγμάτευσης με τους εταίρους και τους εκπροσώπους των άλλων δανειστών.

Η μάχη που έχουμε μπροστά μας δε θα είναι εύκολη. Θα είναι δύσκολη μάχη.Η μάχη των εκλογών θα είναι δύσκολη ανέφερε ο πρόεδρος του ΣΥΡΙΖΑ κρούωντας τον κώδωνα του κινδύνου για το πολωμένο πολιτικό κλίμα ενόψει των εκλογών.

Με τον ίδιο αδίστακτο τρόπο που κυβερνήσανε, με τον ίδιο θα προσπαθήσουν να εμποδίσουν τη νίκη του λαού στις εκλογές της 25ης του Γενάρη. Όχι για να αποτρέψουν τη νίκη του ΣΥΡΙΖΑ, αλλά για να αποτρέψουν την πλειοψηφία του ΣΥΡΙΖΑ στην επόμενη Βουλή όπως είπε.
Ο Αλέξης Τσίπρας εμφανίστηκε ανοιχτός σε προσχωρήσεις και συνεργασίες σημειώνοντας ότι εμείς είμαστε εδώ για να μοιράσουμε ευθύνη. Όχι για να μοιράσουμε θέσεις.

Παράλληλα απηύθυνε ανοιχτό κάλεσμα συνεργασίας σε όσους συνειδητοποιούν την ευθύνη τους απέναντι στην ιστορία, όσους αποδέχονται το πρόγραμμα του ΣΥΡΙΖΑ στη Θεσσαλονίκη αλλά και τη δέσμευσή του κόμματός του για ουσιαστική και σκληρή διαπραγμάτευση με τους εταίρους για τη βιωσιμότητα του χρέους και την επόμενη μέρα.

Είναι καλοδεχούμενοι. Καλοδεχούμενοι να μοιραστούν ευθύνη. Καλοδεχούμενοι να συνεισφέρουν με τις δυνάμεις τους και να διεκδικήσουν τη κρίση του λαού στα ψηφοδέλτιά μας. Όχι, όμως, για να λάβουν εκλόγιμες θέσεις στο ψηφοδέλτιο Επικρατείας, σαν αυτές που προσφέρουν ο κος Σαμαράς ή ο κος Θεοδωράκης. Γιατί ούτε εμείς ούτε οι σύμμαχοί μας είναι σαν τους άλλους. Καλοδεχούμενοι, λοιπόν, όσοι θέλουν να συμβάλουν με ανιδιοτέλεια και με σεβασμό στη κρίση του λαού, σε ένα πλατύ μέτωπο ανατροπής. Σε ένα πλατύ μέτωπο νίκης που θα δώσει μια νέα κοινωνική και πολιτική πλειοψηφία κατέληξε ο Αλέξης Τσίπρας.

Newsorama.

ANEΛ: Τη Δευτέρα και οι 12 βουλευτές μας θα δώσουν τέλος στην κυβέρνηση

Με όνομα και επίθετο και με γνωστές τις διευθύνσεις όλων μας, οι Ανεξάρτητοι Έλληνες διαβεβαιώνουμε ότι τη Δευτέρα και οι 12 βουλευτές μας, θα δώσουν τέλος σ αυτή τη συγκυβέρνηση της δυστυχίας και της αβεβαιότητας της κάθε ελληνικής οικογένειας.

Αυτό τονίζει σε δήλωσή του ο εκπρόσωπος των Ανεξάρτητων Ελλήνων, βουλευτής Επικρατείας Τέρενς Κουίκ, ενόψει της τρίτης ψηφοφορίας, την ερχόμενη Δευτέρα, για την εκλογή Προέδρου Δημοκρατίας.

Newsorama.

Όλοι έχουμε βιώσει πώς είναι να νιώθεις μόνος. Όταν, έφηβοι ακόμα, φύγαμε μακριά από… την οικογένεια για σπουδές, μετά από ένα διαζύγιο ή όταν λόγω δουλειάς αναγκαστήκαμε να μετακομίσουμε σε άλλη πόλη που δε γνωρίζαμε κανέναν, ή, συνήθως για τους ηλικιωμένους ανθρώπους, όταν ένας δικός μας άνθρωπος πέθανε και μείναμε πίσω χωρίς εκείνον. Επίσης, κάποιες στιγμές που είχαμε πολύ ανάγκη από μια παρέα αλλά δεν υπήρχε κάποιος διαθέσιμος ή ακόμα και ενώ βρισκόμασταν ανάμεσα σε μια παρέα αλλά η αίσθησή μας ήταν πολύ μοναχική.

Παρ” όλα αυτά, ο γνωστός για τις πολυετείς έρευνες στη μοναξιά, κοινωνικός ψυχολόγος του Πανεπιστημίου του Σικάγο, John Cacioppo έχει δηλώσει: «Η μοναξιά δεν είναι καθόλου αυτό που οι άνθρωποι νόμιζαν ότι είναι, και είναι πολύ πιο σημαντική από αυτό που οι άνθρωποι νόμιζαν ότι είναι». Όταν η μοναξιά γίνεται μια χρόνια κατάσταση τα πράγματα είναι πολύ σοβαρά. Οι έρευνες του Cacioppo και της ομάδας του εδώ και δεκαετίες φέρνουν με όλο και περισσότερες λεπτομέρειες τις βιολογικές επιδράσεις στο καρδιαγγειακό, το ανοσολογικό και το νευρικό σύστημα των χρόνια μοναχικών ανθρώπων. Με το χρόνο η πίεση αυξάνεται, το ανοσοποιητικό σύστημα επιδεινώνεται, η γονιδιακή έκφραση κλονίζεται, η νόηση αμβλύνεται, η γήρανση επιταχύνεται. Μια ανάλυση 148 διαφορετικών ερευνών η οποία δημοσιεύτηκε τον Ιούλιο του 2010 υποδηλώνει ότι η κοινωνική απομόνωση αυξάνει την πιθανότητα του θανάτου περίπου το ίδιο με το κάπνισμα και περισσότερο από την παχυσαρκία ή την έλλειψη άσκησης. Μάλιστα, ο Cacioppo έδειξε ότι η μοναξιά αποτελεί υψηλό παράγοντα κινδύνου από μόνη της, χωρίς δηλαδή να συνοδεύεται απαραίτητα από κατάθλιψη ή άγχος.

Πότε η μοναξιά μπορεί να γίνει επικίνδυνη ακόμα και για τη ζωή μας
Το σημαντικό στοιχείο στις έρευνες είναι ότι η επικινδυνότητα δεν συνδέεται με κάποιο αντικειμενικό μέτρο κοινωνικής απομόνωσης (πχ. τον αριθμό κοντινών ανθρώπων που κάποιος έχει), αλλά με το υποκειμενικό βίωμα της μοναξιάς. Αυτό σημαίνει ότι κάποιοι άνθρωποι μπορεί να είναι κοινωνικά απομονωμένοι αλλά να μην αισθάνονται μόνοι, ενώ άλλοι να έχουν πολλές κοινωνικές επαφές και να αισθάνονται μόνοι.

Η αίσθηση της μοναξιάς δεν είναι μειονέκτημα της προσωπικότητας, ούτε σημάδι αδυναμίας και οι άνθρωποι που αισθάνονται μόνοι δεν έχουν κάνει κάτι λάθος. Όλοι μας, ανά πάσα στιγμή μπορεί να βιώσουμε το ίδιο. Αντιθέτως είναι ένα λειτουργικό ένστικτο επιβίωσης το οποίο έχει στόχο να μας «σπρώχνει» προς τη θρεπτική δράση της ανθρώπινης συντροφιάς. Παρόλα αυτά τα στατιστικά στοιχεία είναι απογοητευτικά. Στις Η.Π.Α. το 20% του πληθυσμού, δηλαδή περί τα 60 εκατομμύρια ανθρώπων, υποφέρουν από χρόνια μοναξιά σε βαθμό που είναι η βασική πηγή δυστυχίας. Οι περισσότεροι απ” αυτούς είναι άνθρωποι που περιστοιχίζονται από συναδέλφους, γείτονες, φίλους και οικογένεια. Δε διαφέρουν προς καμιά άλλη παράμετρο με τους υπόλοιπους ανθρώπους (πχ δεν είναι πιο έξυπνοι ή λιγότερο, πιο όμορφοι ή λιγότερο, κ.ο.κ.). Κάποιοι άνθρωποι όμως είναι περισσότερο ευάλωτοι στη μοναξιά απ” ότι άλλοι, κι αυτό φαίνεται να είναι γονιδιακή κληρονομιά. Δεν κληρονομούμε γονίδια μοναξιάς αλλά το πώς βιώνουμε τη μοναξιά, το πόσο πονετικό ή όχι είναι για μας να νιώθουμε μόνοι. Σε ψυχοκοινωνικό επίπεδο, οι άνθρωποι που βιώνουν χρόνια μοναξιά συνήθως δεν πιστεύουν ότι αξίζουν μια βαθιά, ουσιαστική σχέση, οπότε είναι πεπεισμένοι ότι κι αν προσπαθήσουν θα λάβουν απόρριψη, άρα δεν μπαίνουν καν στον κόπο της προσπάθειας. Την ίδια στιγμή οι κοινωνίες δομούνται όλο και περισσότερο σε βάσεις ανθρώπινης απομόνωσης και οι άνθρωποι συχνά έχουν πολλές επαφές αλλά όχι βαθιές και ουσιαστικές. Άλλωστε, όσο απίστευτο κι αν φαίνεται, έρευνες των Fawler & Christakis δείχνουν ότι η κοινωνική απομόνωση, μεταδίδεται από άτομο σε άτομο εντός όποιου κοινωνικού δικτύου (εργασιακού, εκπαιδευτικού, ψυχαγωγικού, κλπ).

Η αντιμετώπιση της μοναξιάς

Τα καλά νέα είναι ότι η μοναξιά αντιμετωπίζεται. Η μετα-ανάλυση 20 ερευνών από τον Cacioppo και τους συνεργάτες του, στους τρόπους αντιμετώπισης της μοναξιάς κατέδειξε ότι η κοινωνική υποστήριξη δεν έχει αποτελέσματα για τους χρόνια μόνους. Αντιθέτως τους κάνει να νιώθουν ακόμα χειρότερα για τον εαυτό τους. Οι πλέον ενδεδειγμένες παρεμβάσεις είναι αυτές που επικεντρώνουν στην μετακίνηση της ανθρώπινης προσοχής και της μετάφρασης των κοινωνικών καταστάσεων με έναν πιο θετικό τρόπο. Ο στόχος δεν είναι ποσοτικός, δηλαδή δε χρειάζεται να έχουμε πολλές ανθρώπινες επαφές, αλλά ποιοτικός. «Λίγοι και καλοί» λέει η λαϊκή ρήση. Και το «καλοί» ορίζεται από το πόσο ταιριάζουμε με τους ανθρώπους που σχετιζόμαστε. Το ταίριασμα δεν αφορά σε εξωτερικά ή επιφανειακά χαρακτηριστικά αλλά σε βαθύτερα όπως οι απόψεις και οι αξίες για τη ζωή, τα ενδιαφέροντα και οι ενέργειες του καθένα.

Η συμβουλή του κυρίου Cacioppo για έναν μοναχικό άνθρωπο είναι να ξεκινήσει να σχετίζεται σε ασφαλή πλαίσια, παραδείγματος χάριν σε μια κοινωνική οργάνωση όπου μπορεί αρχικά να παρέχει εθελοντισμό, σε μια πολιτιστική ενέργεια ή σε μια δημοτική κίνηση, μιας και σε τέτοιες δομές ο γενικότερος στόχος είναι η παροχή φροντίδας άρα το κλίμα είναι εξ ορισμού θετικό. Μια πραγματική, βαθιά κοινωνική επαφή είναι αυτή που μας γεμίζει ενέργεια και μας θρέφει. Όταν καταφέρουμε να αποκτήσουμε μια τέτοια επαφή θα πρέπει να θυμόμαστε ότι κανείς δεν μπορεί να είναι τέλειος, πως ούτε εμείς οι ίδιοι δεν είμαστε τέλειοι απέναντι στον εαυτό μας, οπότε χρειάζεται να μπορούμε να δεχτούμε και την αδυναμία του άλλου.

Αν νιώθετε μόνοι εδώ και καιρό ξανοιχτείτε: πείτε καλημέρα στους γείτονες, στο μανάβη της γωνίας, προτείνετε στον πιο συμπαθή σας συνάδελφο να πάτε έξω για φαγητό, γίνετε εθελοντής, …. μέχρι σταδιακά να γνωρίσετε ανθρώπους πραγματικά ταιριαστούς μ” εσάς. Αν δυσκολεύεστε να διαχειριστείτε τους φόβους και τις αγωνίες σας απευθυνθείτε σ” έναν ψυχολόγο. Ανοιχτείτε στη ζωή!

Newsorama.

Βίντεο με ελεγκτή που παρεδωσε στην αστυνομία ελληνίδα μητέρα μαζί με το ανήλικο παιδί της, επειδή δεν είχε εισητήριο και αδυνατούσε να πληρώσει το πρόστιμο έχει δει το φως της δημοσιότητας!

Την ίδια στιγμή που οι λαθρομετανάστες τριγυρνούν δωρέαν σε όλα τα μέσα μεταφοράς και κανεις ελεγκτής δεν τολμάει να τους ζητήσει …
εισητήριο, για΄τι φοβούνται, στους Έλληνες πολίτες το «Ελληνικό» κράτος εξασκεί όλη του την αυστηρότητα, αδιαφορώντας εάν έχει αδυναμία πληρωμής, έαν έχει να ταϊσει τα παιδιά του, ακόμα και εάν θα πρέπει να τους στείλει στο κρατητήριο μαζί ΜΕ ΤΑ ΠΑΙΔΙΑ ΤΟΥΣ.

Η συγκεκριμένη μητέρα φυσικά εάν είχε να πληρώσει το πρόστιμο, θα είχε να πληρώσει και το εισητήριο.

Συγκλονιστικές εικόνες με το κοριτσάκι να μπαίνει στο περιπολικό και να…»χαιρετάει» κουνώντας το χεράκι του, τους παρευρισκόμενους πολίτες που δεν ήξεραν τι να πουν για το απάνθρωπο θέαμα που έβλεπαν μπροστά τους όπως αναφέρει το makeleio.gr.

Για ένα ευρώ και σαράντα λεπτά….το μικρό κοριτσάκι μπαίνει στο περιπολικό και συλλαμβάνεται μαζί με την μαμά του…

Έτσι πάει, το «φέσι» της λαθρομετανάστευσης σε νοσοκομεία και Μέσα Μεταφοράς το πληρώνειο ο Έλληνας πολίτης (ένας λόγος για τον οποίο το εισητήριο πήγε στο 1,40 ευρώ και έπεται συνέχεια). Υπενθυμίζουμε δε, ότι το μισό του επιβληθέντος προστιμου πηγαίνει ως μπόνους, στην τσέπη του ελεγκτή. Έτσι κατέστησαν προσωπικό το ζήτημα για έναν ελεγκτή να εισπράττει πάση θυσία το πρόστιμο αδιαφορώντας για το άτομο που έχει απέναναντί του ότι μπορέι ν αέιναι άνεργο, ή να έχει μια κακοπληρωμένη δουλειά των 400 ευρώ, στην οποία για να πάει πρέπει να χρησιμοποιεί τα ΜΜΜ.

Όλοι θα ήθελαν δουλεια έξω από το σπίτι τους, αλλα αυτό φυσικά δεν είναι εφικτό.

Θυμίζουμε το καλοκαίρι την τραγωδια με τον 19χρονο Θανάση Καναούτη ο οποίος έχασε την ζωή του πέφτοντα ςαπό το λεωφορέιο όταν και σε αυτήν την περίπτωση ο ελεγκτής ήθελε να τον παραδώσει στην Αστυνομία, επειδή δεν είχε εισητήριο.

«Το παιδί μου σκοτώθηκε για ένα εισιτήριο. Αυτό έχει σημασία για μένα και την οικογένειά μας. Ολα τα άλλα θα τα δείξει η Δικαιοσύνη», είχε δηλώσει τότε ο Γιάννης Καναούτης, πατέρας του Θανάση. «Το αντιλαμβάνεστε ότι ένα παιδί 19 ετών έχασε τη ζωή του για 1,20 ευρώ;», επιμένει…και εάν συνεχίσει το ανάλγητο κράτος να φέρεται με αυτόν τον τρόπο στον Έλληνα πολίτη, θα είναι υπέυθυνο για μελλοντικές τραγωδίες.

Στο μεταξύ οι λαθρομετανάστες κυκλοφορούν ανενόχλητοι, και ούτε που διανοούνται οι ελεγκτές να τους πλησιάσουν από φόβο ποιόν μπορεί να έχουν απέναντί τους, καθότι ουδείς γνωρίζει τι μπορεί να έχει διαπράξει αυτό το άτομο στον τόπο καταγωγής του (φυσικά υπάρχουν και έντιμοι άνθρωποι που ήρθαν εδώ ΠΑΡΑΝΟΜΩΣ μεν αλλά για να γλυτώσουν την δυστυχία δε). Άλλωστε υπάρχουν πιο εύκολα θύματα…μητέρες με παιδιά, που δεν μπορούν να τρέξουν!

defencenet.gr

Newsorama.

Του Θανάση Νικολαΐδη

 

ΠΛΗΡΩΣΑΜΕ…και τι δεν πληρώσαμε. Ως φορολογούμενοι (αφήνουμε απ’ έξω τους φοροκλέφτες), για να «εξυγιανθούν» εταιρίες του δημοσίου. Με τον προϋπολογισμό να καλύπτει χρεοκοπημένες ΔΕΚΟ. Από ΟΑ μέχρι ΟΣΕ. Εκεί οι διευθυντάδες με τους ηγεμονικούς μισθούς. Θέσεις βολέματος αποτυχημένων υποψήφιων βουλευτών, είτε υπουργικής εύνοιας.

ΟΛΑ καλά (στις ΔΕΚΟ) και το κλέψιμο πήγαινε σύννεφο. Νόμιμα (και ανήθικα). Με εσωτερικούς κανονισμούς, βολικούς για εργαζόμενους και «εργαζόμενους». Δούλευαν…ρολόι άνθρωποι και μηχανές, με τις απεργίες όπλο…….

ζεσταμένο απ’ τις ριπές μη κάτι αλλάξει. Στο τέλος; Μείον! Ελλείμματα, χωρίς κανέναν τους στο σκαμνί.

ΚΑΙ πώς καλύπτεις ένα δημόσιο χρέος; Επεμβαίνουν οι πολλοί, για να σώσουν τους ολίγους. Καλύπτει (με δανεικά) ο προϋπολογισμός τα ελλειμματικά των ΔΕΚΟ και πάλι απ’ την αρχή. Μέχρι να πέσει σκοτάδι σε υπόγεια πεινασμένων.

ΤΟ πρόβλημα των ανθρώπων που «ζούνε» στα σκοτάδια, με μαγκάλια, κεριά και παγωμένο νερό δεν σηκώνει κομματική εκμετάλλευση. Και, βέβαια, πονηροί ρωμιοί θα χωθούν σαν γλάστρες με βασιλικό. (Στην ουρά για συσσίτιο βρέθηκε ιδιοκτήτης πέντε διαμερισμάτων και με φουσκωμένο πορτοφόλι). Ασφαλώς και θα χωθούν πολιτικοί με το προσωπείο του σωτήρα, μιας και η ψήφος…ακριβή.

ΚΑΙ τι απόμεινε; Η θέληση για να λυθεί το πρόβλημα. Αν το’ θελαν, μπορούσαν. Να ξαναπάμε στα προνόμια των βουλευτών που ψηφίζονται εν σπουδή, για να γίνει το «επάγγελμα» ελκυστικό και κανένας τους/καμιά να μην παραιτείται; Στη γραφειοκρατία που δείχνει τα δόντια της μη φωτιστούν τα σκοτεινά υπόγεια της δυστυχίας;

ΚΑΚΑ τα ψέματα. «Δει δη χρημάτων» και το χρήμα έχει φαγωθεί. Οι δήμοι αδυνατούν και η ΔΕΗ πρέπει να «θρέψει» διευθυντάδες και καρεκλοκένταυρους. Και τι απόμεινε; Αυτό που λέμε δημόσιο και ετήσιος προϋπολογισμός. Αυτός να φορτωθεί τη δυστυχία αναξιοπαθούντων, μιας και φορτώθηκε αγόγγυστα τις χρεοκοπημένες ΔΕΚΟ (και όχι μόνο).

ΚΙ αν ο προϋπολογισμός δεν το «σηκώνει», τότε ν’ ανοίξει τα στραβά του το δημόσιο και να καρφώσει τη ματιά σε χώρους που υπερθερμαίνονται χειμωνιάτικα και καταδροσίζονται το καλοκαίρι. Με τα αιρκοντίσιον τους ανοιχτά σαββατοκύριακα και το κοντύλι της σπατάλης να χρεώνεται το δημόσιο, χωρίς γραφειοκρατικές κουβέντες και ψηφοθηρικές ρητορείες.

Newsorama.

Γράφει ο Θωμάς-Σόλ Ζυγούρης

Newsorama.

Γράφει ο Δρ Κουτσούκος
Η κ. ΄Αγκελα Μέρκελ «έδειξε» κυβέρνηση συνεργασίας με τους Σοσιαλδημοκράτες, αλλά δεν είναι εύκολο…

Η Μέρκελ μικρή έως αδύναμη κυρίαρχος της Γερμανίας και της Ευρώπης και χωρίς αυτοδυναμία ,«έδειξε» κυβέρνηση συνεργασίας …

Αν δούμε το σύνολο των εδρών της αντιπολίτευσης, φτιάχνουν κυβέρνηση με «καραγκιόζη – καγκελάριο την κ. Μέρκελ.

- Νεότερα αποτελέσματα του ARD δίνουν στο κόμμα της Άνγκελα Μέρκελ 41,7% και 295 έδρες

- Είναι σαφές ότι δε θα επιδιώξω κυβέρνηση μειοψηφίας

- Άνοιξε το δρόμο για τον λεγόμενο «μεγάλο συνασπισμό» με τους Σοσιαλδημοκράτες

- Θα γίνουν διαπραγματεύσεις και με τους Πράσινους

- Η διαδικασία μπορεί να διαρκέσει μέχρι και δυο μήνες

- Απομακρύνεται από τη Βουλή το κόμμα κατά του ευρώ

- Οριστικά εκτός το κόμμα του Φίλιπ Ρέσλερ

Φλέρταρε με την απόλυτη πλειοψηφία αλλά τελικά η αυτοδυναμία έμεινε όνειρο για την Άνγκελα Μέρκελ και τους Χριστιανοδημοκράτες. Αλλά αυτό λίγο νοιάζει την καγκελάριο της Γερμανίας, που απέδειξε περίτρανα μετά τις σημερινές εκλογές ότι είναι η μια και μοναδική κυρίαρχος της Γερμανίας και της Ευρώπης.

Τα τελευταία προγνωστικά της γερμανικής δημόσιας τηλεόρασης ARD δίνουν στους Χριστιανοδημοκράτες ποσοστό 41,7% και 295 έδρες. Ακολουθούν οι Σοσιαλδημοκράτες με 25,6% και 182 έδρες, η Αριστερά 8,6% και 61 έδρες και οι Πράσινους με 8,4% και 60 έδρες.

Η Εναλλακτική για την Γερμανία, το κόμμα κατά του ευρώ, απομακρύνεται από το όριο εισόδου στην Βουλή, με 4,8%, όπως και οι Φιλελεύθεροι που περιορίζονται στο 4,7%.

Μέρκελ: Έδειξε τον «μεγάλο συνασπισμό». Κυβέρνηση συνεργασίας με τους Σοσιαλδημοκράτες έδειξε η Άνγκελα Μέρκελ μιλώντας σε τηλεοπτική συζήτηση. Είναι προφανές ότι δεν θα προσπαθήσω να σχηματίσω μια κυβέρνηση μειοψηφίας, απάντησε όταν ο ένας από τους παρουσιαστές επισήμανε ότι τα κόμματα CDU/CSU μπορεί να μην μπορέσουν να συγκεντρώσουν την πλειοψηφία των εδρών στην κάτω βουλή της Γερμανίας.

Η Μέρκελ πρόσθεσε πως περιμένει να διεξαχθεί διαπραγμάτευση με τους Σοσιαλδημοκράτες (SPD) αλλά και με τους Πράσινους για να σχηματιστεί μια νέα κυβέρνηση συμμαχίας στη Γερμανία. «Κατά πάσα πιθανότητα οι διαπραγματεύσεις για το σχηματισμό μιας κυβερνητικής συμμαχίας θα διεξαχθούν ανάμεσά μας», είπε η Μέρκελ, με το βλέμμα στραμμένο στην πλευρά του υποψήφιου των Σοσιαλδημοκρατών Πέερ Στάινμπρουκ και του υποψηφίου των Πρασίνων Γίργκεν Τριτίν, οι οποίοι βρίσκονταν επίσης στο στούντιο.

Υπάρχουν όμως τα εξής θέματα:

Θέμα: 1. «Η διεθνής οικονομική κρίση, τα άφθονα κοιτάσματα πετρελαίου του Αιγαίου, ο ορυκτός πλούτος της πάμπλουτης Ελλάδας, οι νέοι τραπεζίτες, τα δυσβάστακτα «νέα μέτρα» και οι δολοφονίες –αυτοκτονίες δανειοληπτών.

Θέμα 2. « Στην Ελλάδα, ανακοινώνονται νέα «μέτρα», που δεν θα βγάλουν σε τίποτα – σε βάρος των φτωχών πολιτών»-, οι πλούσιοι, που φοροδιαφεύγουν συστηματικά, μέσω «εξωχώριων εταιριών» κάνουν πάρτι στην Μύκονο κλπ.. Στην Ισλανδία και Ιρλανδία συνελήφθηκαν, ήδη, οι «υπεύθυνοι της «κρίσης»! Συνεχίζονται οι αυτοκτονίες – δολοφονίες δανειοληπτών και η οικονομική διεθνής κρίση, η μετάθεση της στην Ελλάδα και λύσεις». Αυξάνονται με γεωμετρική πρόοδο τα θύματα των τραπεζιτών. Κάθε μέρα δολοφονείται – αυτοκτονείται και ένας δανειολήπτης. Η δήθεν οικονομική κρίση, οι διαμαρτυρίες, τα Δάνεια, το ΔΝΤ, η Ρευστότητα, οι Τράπεζες, οι πάμπλουτοι τραπεζίτες, οι ενοχλήσεις-απειλές- δολοφονίες της Eurobank και των άλλων τραπεζών, οι υπερδανεισμένοι πολίτες και οι δολοφονίες – αυτοκτονίες πολιτών».

Θέμα 3. «Το 68% του πληθυσμού της Ελλάδας, ζει κάτω από το όριο της φτώχειας. Λιποθυμούν οι μαθητές από τον υποσιτισμό. Η εξαθλίωση, το 2013, δεν έχει τέλος: 40.000 περισσότεροι είναι οι άνθρωποι που αναζητούν ένα πιάτο φαγητό. Οι γέροντες δεν έχουν τα βασικά φάρμακά τους. Η χώρα θυμίζει εποχές «Μαρίας Αντουανέτας». Πείνα και δυστυχία, σε συνθήκες νέας κατοχής.

Θέμα 4. Το ποσό των 218 δις ευρώ σε εγγυήσεις και δάνεια έχει παράσχει το Ελληνικό κράτος στους τραπεζίτες μέχρι σήμερα – Σχεδόν όσο το ΑΕΠ της χώρας. Τράπεζες και δισεκατομμύρια αλλάζουν αστραπιαία χέρια. Οι πολίτες εξασθενούν οικονομικά στην νέα «τραπεζο-δικτατορία» και μαζί με αυτούς η «Αστική Κοινοβουλευτική Δημοκρατία» και η Ελλάδα.

Θέμα 5. «Γίνεται προσπάθεια εμπλοκής της Ελλάδας σε πόλεμο, για να χάσει και αυτά που έχει». Υπάρχουν σχέδια «αλλαγής συνόρων», ενώ υπολειτουργούν επικίνδυνα όλες οι δημόσιες υπηρεσίες. Οι ένοπλες δυνάμεις οφείλουν να έχουν ετοιμότητα στο Αιγαίο, όπου βρίσκονται Αμερικανικά, Κινέζικα, Ρώσικα, Τούρκικα κλπ.. πολεμικά πλοία, πάνω από τα πάμπλουτα κοιτάσματα πετρελαίου, υδρογονανθράκων, πολύτιμων μετάλλων κλπ…

Η μήνυση που έχει ήδη κατατεθεί και έχπουν γίνει ανακρίσεις στρέφεται και κατά των : Πόουλ Τόμσεν (ΔΝΤ), Ματίας Μορς(ΕΕ) και Κλάους Μαζούχ (ΕΚΤ), για παράνομη ωμή επέμβαση στα εσωτερικά της Ελληνική Δημοκρατίας, για εκβι@σμό της Ελλάδας, πρόκληση νέων εγκλημάτων κατά της ανθρωπότητας, νέας γενοκτονίας και άλλες αξιόποινες πράξεις, όπως προσπάθεια αποσταθεροποίησης της Δημοκρατίας. Ο κ. Τόμσεν αυτή την στιγμή είναι στην Ελλάδα και μπορεί να συλληφθεί με την διαδικασία του αυτοφώρου». Ο κ. Τόμσεν παράνομα επισκέπτεται Υπουργεία και υπηρεσίες, εκβιάζει Υπουργούς να «πάρουν και άλλα μέτρα», τα οποία δεν θα μας βγάλουν από το πρόβλημα, αλλά θα μας χώσουν σε βαθύτερο πρόβλημα, όπως όλοι ομολογούν!

Η όλη δήθεν κρίση, είναι μια καλοστημένη κομπίνα, για να σωθούν και να πλουτίσουν οι ιδιώτες τραπεζίτες και να χρεωθούν τα Κράτη, τα οποία οδηγούνται παράνομα σε υποτέλεια. Στην συνέχεια, οι ξένες δυνάμεις, με την βοήθεια εσωτερικών συνεργατών, θα πάρουν παράνομα τις πλουτοπαραγωγικές πηγές της Ελλάδας «αντί πινακίου φακής».

Να γίνει «κούρεμα» των δανείων των πολιτών τουλάχιστον, έως 53%, όπως έγινε και για τις τράπεζες! Να γίνει η Νέα Σεισάχθεια, Μόνο το 30% του μισθού του πολίτη, για το σύνολο των δόσεων των δανείων του. Αυτό ήταν και η πρότασή μας, αλλά και η προεκλογική δέσμευση του κ. Σαμαρά, αν την θυμάται, και οι προτάσεις άλλων κομμάτων.!

Επίσης, μήνυση έχει υποβληθεί εναντίον της Τρόικας για παράνομη κατοχή της Ελλάδας, εναντίον αυτόν που βοήθησαν στον «ψυχολογικό πόλεμο εναντίον των πολιτών», και εναντίον της Γερμανίας και ζητάμε τα 1,3 τρις, που οφείλει από τον Β΄ Παγκόσμιο Πόλεμο, όπως και τα παράνομα χρήματα (περίπου 600 δις) που βρίσκονται στην Ελβετία κλπ…

«Λεφτά υπάρχουν αλλά τα έχουν οι τραπεζίτες και ολιγάρχες,

παράνομα στην Ελβετία, Λιχτενστάιν,

Λουξεμβούργο, Αμερική, Κέιμαν Νησιά κλπ…

και η Γερμανία μας χρωστάει 1,3 τρις, αλλά κανείς, δεν τα ζητάει επίσημα».

Σύγχρονη ρήση

Όλοι οι εμπλεκόμενοι, στην δήθεν Ελληνική οικονομική κρίση, πρέπει να διωχτούν και με τον νόμο περί «εσχάτης προδοσίας» και με τους νόμους περί απάτης, δολοφονίας – αυτοκτονίας εκατοντάδων πολιτών, κατάχρηση εξουσίας, κατασκοπίας, παράνομες ενέργειες κατά της Εθνικής Οικονομίας και Εθνικής Άμυνας και Ασφάλειας της Ελλάδας κλπ. κλπ…
Υπάρχει Ελπίδα. Αντισταθείτε!
Δρ Κουτσούκος Αναστάσιος
Πολιτευτής

Newsorama.

Η Ελλάδα φημιζόταν από τα πανάρχαια για τους αγώνες της για την δημοκρατία, την εδραίωση του ελεύθερου πνεύματος, είτε με ειρηνικούς σκοπούς, ο Σωκράτης ήπιε το κόνιο μόνος του για την διατήρηση και την υπεράσπιση των ιδεών του και των αρχών του, είτε με εκστρατείες όπως του Μ. Αλεξάνδρου, της διάδοσης του Ελληνικού πολιτισμού μετά όμως από τις πολλές επιθέσεις των Περσών, όπως και με ανθρωποθυσίες θα μπορούσαμε

να τις χαρακτηρίσουμε, όπως του Λεωνίδα αλλά και του Παπαφλέσσα, του Α. Διάκου, των Σουλιωτών, κλπ που ενώ ήξεραν την τύχη τους, που ήτανε ο σίγουρος θάνατος υπερασπιστήκαν την Ελευθερία και την Ελεύθερη τους πατρίδα.

Επίσης υπάρχουν και ευτυχώς λίγοι, πολλοί λίγοι οι οποίοι για χάρη της εξουσίας άνοιξαν τις Κερκόπορτες για να πουλήσουν την πατρίδα τους, όπως ο Εφιάλτης, η προδοσία των Σουλιωτών, κλπ. Και όμως αυτοί ήτανε πολλοί λίγοι σε σύγκριση με την ορμητικότητα των ηρώων με αποτέλεσμα να ακούγονται τα ονόματα τους στο πέρας των αιώνων.

Ακόμα και στην νεοελληνική ιστορία ένας φασίστας και φίλος του συναδέλφου του  Ιταλού ομολόγου του όταν του ζητήθηκε η παράδοση της χώρας αντέταξε το μεγάλο όχι που έφερε  το έπος της Αλβανίας, ενώ η μεγάλη συγγραφέας μας και ηρωίδα Πηνελόπη Δέλτα, αυτοκτόνησε από την ντροπή της, όταν τα Γερμανικά Ναζιστικά στρατεύματα κατέλαβαν την πρωτεύουσα του Ελληνικού κράτους μην μπορώντας να ανεχτεί την σβάστικα στην θέση της γαλανόλευκης, στον ιστό της Ακροπόλεως. Άλλοι, δεξιοί και αριστεροί πήραν τα βουνά για να αφήσουν πίσω τους το ιστορικό έπος της αντίστασης, με αποκορύφωμα την ηρωική πράξη της ανατίναξης,  της γέφυρας του Γοργοποτάμου.

Σήμερα το απόλυτο χάος.

Σήμερα η νέα τάξη πραγμάτων. Άτομα που εξυμνούν τον Χίτλερ, τον σφαγέα των Ελλήνων και αισθάνονται Έλληνες πατριώτες. Άλλοι που βγάζουν εκατομμύρια και χαιρετούν ναζιστικά όταν βάζουν γκολ και δεν ξέρουν τι σημαίνει αυτός ο χαιρετισμός. Θεέ μου, σκεφτείτε ότι υπάρχει άτομο 20-21 χρονών  που δεν ξέρει τι έγινε το 40-45 και έχει μισθό χιλιάδες ευρώ και κατέχει θέση όπου κάνει και  δηλώσεις. Σε τι πολιτιστικό και κοινωνικό χλευασμό και απαξίωση έχει πέσει η κοινωνία μας. Τι επιπέδου άτομα έχουν θέση στα μικρόφωνα των ΜΜΕ και μάλιστα τους δίνεται αξία και η δυνατότητα ομιλίας.

Τα μεγάλα Αθηναϊκά κανάλια με αμφιβόλου ποιότητας άτομα που το μόνο που κοιτάν είναι να διαδώσουν ξετσίπωτα και ξεδιάντροπα τις προθέσεις και τις βουλές ξενόφερτων συμφερόντων που δεν κοιτάνε τίποτα άλλο από το να πετύχουν τον σκοπό τους …τον διαμελισμό της Ελλάδος και την υποταγή της. Βέβαια τα άτομα αυτά χωρίς ιδιαίτερα προσόντα με απλά χαρτιά και αμειβόμενοι με χιλιάδες ευρώ καταφέρονται εναντίον μεροκαματιάριδων χωρίς να βλέπουν την αγραμματοσύνη τους και την υποτέλεια τους. Τα κανάλια τους, χρωστούν ίσως και δις ευρώ αλλά ελέω πολιτικής σκοπιμότητας δεν πληρώνουνε μια. Έτσι ο λογαριασμός στον μικρομεσαίο, έρχεται όλο και ποιο φουσκωμένος και φυσικά αυτός είναι ο απόλυτος ….φταίχτης.

Πολιτικοί βουτηγμένοι στις μίζες που ποτέ δεν αποδόθηκαν ευθύνες βολεμένοι από πατέρα σε γιό και ανιψιό που κοιτάνε μόνο τον προσωπικό τους λογαριασμό σε κάποια οφ σορ εταιρεία και δεν κοιτάζουνε τον λαό τους που υποφέρει. 40 χρόνια παθητικών προϋπολογισμών, μιζών και διαφθοράς,  που ήτανε απόρροια της δικιάς τους πολιτικής ανικανότητας, τα περνάνε στις πλάτες του λαού λέγοντας τον τεμπέλη, διεφθαρμένο και άλλα πολλά. Όπως λέμε το ψάρι από το κεφάλι βρωμάει, όχι από την ουρά.

Ενώ κόβουν μισθούς, συντάξεις, αφήνουν την παραγωγή στα αζήτητα αυτοί με όλα τα προσόντα και τις παχυλές απολαβές λένε το κυνικό …μαζί τα φάγαμε χωρίς ντροπή και φυσικά δεν κοιτάζουν ούτε τα κιλά τους που ενώ όλοι έχουμε μείνει πετσί και κόκκαλο, αυτοί σπάνε τις …πλάστιγγες.

Από την άλλη στις κρίσιμες στιγμές υπήρχαν και οι ευεργέτες. Πρόσφεραν και δεν ζητούσαν ανταλλάγματα. Σήμερα οι κρατικοδίαιτοι ιδιώτες  που σε μια-δυο δεκαετίες γίνανε δισεκατομμυριούχοι, αφού έφαγαν δις ευρώ, βγάλανε τα λεφτά εκτός δεν προσφέρουν τίποτα στην κοινωνία αλλά την υπονομεύουν κιόλας. Γράφτηκε για 29 καράβια που θα ναυπηγηθούν από Έλληνες εφοπλιστές. Στην χώρα τους ούτε ένα.

Και σε όλα αυτά ο λαός.

Οι βολεμένοι και οι αβόλευτοι. 60% ανεργία, μην ακούμε για 28%, γιατί και δύο ώρες τον μήνα να δουλεύεις σε σβήνουνε από τις ταμπέλες ανεργίας  και ακούς ανέργους με 2-3 χρόνια ανεργίας να λένε για τους έχοντες εργασία ,καλά τους κάνανε και τους απολύσανε. Αντί να διεκδικήσει για το παιδί του, για την οικογένεια του, δουλειά με πραγματικούς όρους εργασίας εκείνοι στην καρέκλα …βολεμένοι και με κανένα λαπ τοπ ……αφήνουν την δυστυχία τους και καταφέρονται εναντίον αυτών που ακόμα δουλεύουν, αυτών που έχουν κάποιο εισόδημα. Όταν γίνεται απεργία βολεμένοι σε κάποια καφετέρια σατιρίζουν αυτούς που απεργούν …εδώ είναι να γελάς ..γιατί διεκδικούν τα δικαιώματα τους, ενώ αυτός στην καφρίλα του θα μείνει ακόμα ποιο άνεργος και φυσικά όσο διογκώνεται η ανεργία τα πράγματα θα είναι δυσκολότερα και ποιο επώδυνα για αυτόν και την οικογένεια του, αφού ούτε οικονομικά αποθέματα θα έχει και  φυσικά η πείνα θα είναι όχι προ των πυλών αλλά προ του Άδη, για αυτόν και την οικογένεια του.

Ο καναπές πήρε την θέση της αγωνιστικότητας και της διεκδίκησης και η αλλιλοφαγομάρα την θέση της υποταγής.

Άλλοι πάλι ακόμα ποιο υποταγείς και δουλικοί τρέχουν να βρουν δουλεία με ακόμα ποιο εξευτελιστικούς όρους και ακόμα ποιο χαμηλότερο μισθό. Εκλιπαρούν πολιτευτές και επώνυμους για μια θέση στην κατηγορία των ετοιμοθάνατων που όμως ….δουλεύουν.

Αγρότες πάλι που βλέπουν το βιος τους να χάνεται αντί διεκδικήσεων καταφεύγουν σε κανένα βουλευτή μπας και πάρουν καμία επιδότηση και την βγάλουν και φέτος. Μα καλά και αν την βγάλεις φέτος καιδεν υπάρχουν οι συνθήκες παραγωγής και ο σωστός προγραμματισμός τότε σίγουρα του χρόνου δεν έχεις μέλλον. Αντίθετα οι κομματικοποιημένες αγροτικές οργανώσεις σφάζονταν μέχρι τώρα για τα δικαιώματα ενώ πίσω επικρατούσε το γλέντι των επιδοτήσεων που λίγοι καρπώθηκαν στο όνομα των πολλών. Και φυσικά ενώ οι επιδοτήσεις υπήρχαν και το χρήμα επίσης οι απεργίες σωρηδόν. Σήμερα με την εγκατάλειψη της υπαίθρου με την καταδίκη των αγροτών και της υπαίθρου σε θάνατο δεν κινείται φύλο.

Έτσι τα λαμόγια κάνουν πάρτι, οι ηλίθιοι πληρώνουν και τους τα τρώνε και όλοι είναι ευχαριστημένοι με την πείνα και την δυσωδία που εκπέμπεται σε όλα τα σημεία.

Κάποτε υπήρχαν 300 ήρωες και ένας εφιάλτης, κάποτε οι Σουλιώτες δεν παραδόθηκαν αλλά τους πρόδωσε μόνο ένας και ηττήθηκαν και μάλιστα προτίμησαν να πέσουν στο Ζάλογγο, κάποτε υπήρχαν πολλοί ήρωες και ένας μόνο προδότης ..σήμερα υπάρχουν πολλοί προδότες και δυστυχώς δεν υπάρχει ούτε ένας……..ήρωας.

Newsorama.

Το όραμά του για τον ΣΥΡΙΖΑ του μέλλοντος, τη μορφή που θα έχει η εσωκομματική οργάνωση, αλλά και το στρατηγικό σχέδιο για τη διακυβέρνηση του τόπου και την έξοδο της Ελλάδας από το Μνημόνιο, υπερβαίνοντας… τη σημερινή κρίση, παρουσίασε ο Αλέξης Τσίπρας με την ομιλία του στην Κεντρική Επιτροπή του κόμματος.

Ο πρόεδρος του ΣΥΡΙΖΑ εμφανίστηκε αποφασισμένος να προχωρήσει στη μετεξέλιξη της Αξιωματικής Αντιπολίτευσης σε ενιαίο, συγκροτημένο κόμμα, παραμερίζοντας τις φωνές και ενστάσεις από την πλευρά του Αριστερού Ρεύματος, ενώ εξαπέλυσε επίθεση κατά της κυβέρνησης για την κατάσταση στην οποία έχει περιέλθει η ελληνική κοινωνία.

Παράλληλα, ο Αλέξης Τσίπρας δεν παρέλειψε να αναφερθεί σε όσα κωμικοτραγικάδα έλαβαν χώρα χθες στη Βουλή με τη Χρυσή Αυγή, υποστηρίζοντας ότι “στην Ελλάδα κινδυνεύει η Δημοκρατία”.

Αναλυτικά, η ομιλία του Αλέξη Τσίπρα στη σημερινή συνεδρίαση της Κεντρικής Επιτροπής του ΣΥΡΙΖΑ, είχε ως εξής:

Συντρόφισσες και σύντροφοι,

Η χθεσινή ημέρα στη Βουλή ήταν αποκαλυπτική. Αποκαλύφθηκε ότι το δημόσιο αγαθό που κινδυνεύει αυτή τη στιγμή περισσότερο, είναι η Δημοκρατία. Το Μνημόνιο και η Δημοκρατία είναι έννοιες εντελώς ασυμβίβαστες και αυτό το βλέπουμε καθημερινά όλο και περισσότερο.

Το βλέπουμε στις επιστρατεύεις των απεργών που γίνονται πλέον και προληπτικά. Το βλέπουμε στην συνεχιζόμενη βίαιη και αδικαιολόγητη καταστολή εναντίον των κατοίκων της Χαλκιδικής. Το βλέπουμε και στο αδιάκριτο πια πολιτικό φλερτ της Νέας Δημοκρατίας με την ακροδεξιά.

Χθες τα γεγονότα στη βουλή ήταν αποκαλυπτικά. Η ΧΑ επεχείρησε να προκαλέσει μέσα στο κοινοβούλιο, αμέσως μετά τη συζήτηση για ένα αντιρατσιστικό νομοσχέδιο που εξαφανίστηκε. Εξαφανίστηκε με ευθύνη του πρωθυπουργικού περιβάλλοντος και επομένως του ίδιου του πρωθυπουργού. Δεν ήταν εκεί καν ένας κοινοβουλευτικός εκπρόσωπος της ΝΔ για να επιβεβαιώσει αυτά που ήρθε να πει ο κ. Ρουπακιώτης, δηλαδή ότι δεν συμβαίνει κάτι, το νομοσχέδιο είναι καθ οδόν.

Η ομάδα μονταζιέρας της ΝΔ προσπάθησε ακόμα και τη στιγμή της αποκάλυψης των νεοναζί να κρατήσει ίσες αποστάσεις από την αξιωματική αντιπολίτευση, το προεδρείο της βουλής, και τους νοσταλγούς του Χίτλερ.

Ας το πάρουν όμως χαμπάρι. Η ανιστόρητη και επικίνδυνη θεωρία των δύο άκρων κατέρρευσε παταγωδώς χθες στη βουλή. Αφορά πλέον μόνο την ομάδα μονταζιέρας της ΝΔ και αμετανόητους ακροδεξιούς συνεργάτες και βουλευτές της.

Στέλνουμε ένα ξεκάθαρο μήνυμα. Η αριστερά είναι εδώ για υπερασπιστεί τη δημοκρατία σε όλα τα επίπεδα. Από τις γειτονιές ως το προεδρείο της βουλής. Εμείς υψώνουμε μια ασπίδα προστασίας της δημοκρατίας. Μαζί με κάθε δημοκρατικό πολίτη.

Παρόλο που τρεις μέρες πριν, εβδομήντα βουλευτές της πλειοψηφίας, κρυπτόμενοι πίσω από την ανωνυμία της μυστικής ψηφοφορίας συνέδραμαν τους φασίστες στην προσπάθειά τους να άρουν την ασυλία του Π. Τατσόπουλου και να τον μηνύσουν για έκφραση πολιτικής γνώμης. Παλιότερα ο γραμματέας της ΝΔ, ο κ. Κεφαλογιάννης είχε αρνηθεί να ψηφίσει την άρση ασυλίας του Κασιδιάρη για κάτι εντελώς διαφορετικό: για βιαιοπραγία εναντίον της Λιάνας Κανέλλη και της Ρένας Δούρου. Πρόσφατα στενοί συνεργάτες του πρωθυπουργού έσπευσαν διαδικτυακά να υπερασπιστούν με σθένος τους απολογητές των ΝΑΖΙ που είναι ακόμα σε θέση συμβούλων υπουργού.

Και αυτά είναι πράγματα ενδεικτικά, για τα οποία πρέπει να ξεσηκωθεί όχι μόνο η Αριστερά, αλλά ολόκληρος ο δημοκρατικός κόσμος. Ακόμα και οι δημοκράτες που πρόσκεινται στην ΝΔ και παρακολουθούν αμήχανοι τα ακροδεξιά ολισθήματα του Σαμαρά να διαδέχονται το ένα το άλλο.

Διότι, χθες απεδείχθη ότι η ασυδοσία της ΧΑ στο κοινοβούλιο είναι ζήτημα πολιτικής επιλογής. Όποιος θέλει μπορεί να εφαρμόσει το κανονισμό και να αποτρέψει τον ευτελισμό της κοινοβουλευτικής διαδικασίας και της δημοκρατίας. Όποιος θέλει μπορεί να επικαιροποιήσει το θεσμικό πλαίσιο ενάντια στους κήρυκες της μισαλλοδοξίας και του ρατσισμού. Ενάντια στους παρακρατικούς και στις συμμορίες που βιαιοπραγούν απέναντι σε ανυπεράσπιστους πολίτες. Εμείς και θέλουμε και μπορούμε.

Από εδώ και στο εξής, μηδενική ανοχή απέναντι στις συμμορίες, απέναντι στους υβριστές της δημοκρατίας και της ιστορίας του λαού μας που έδωσε φόρο αίματος στους ναζί, αγωνιζόμενος για την ελευθερία και τη δημοκρατία.

Συντρόφισσες και σύντροφοι,

Υπάρχουν κρίσιμα συμπεράσματα από τα πρόσφατα γεγονότα που αφορούν τις κινητοποιήσεις των καθηγητών.

Το πρώτο συμπέρασμα αφορά την κυβερνητική αδιαλλαξία και επιθετικότητα, μια στάση που σχετίζεται άμεσα με την προώθηση των υποχρεώσεων του Μνημονίου. Η κυβέρνηση μπορούσε να προωθήσει τις αλλαγές με διάλογο μετά τις πανελλαδικές εξετάσεις. Επέλεξε, όμως, τον αιφνιδιασμό, την κατά μέτωπον επίθεση, την λάσπη και την συκοφαντία δια των μέσων ενημέρωσης που συμπορεύονται μαζί της και τελικά την επιστράτευση και μάλιστα προληπτικά. Δεν πρέπει να προσπεράσουμε αυτές τις ανησυχητικές ενδείξεις, που δείχνουν ότι όσο το Μνημόνιο οδηγείται σε αδιέξοδο, τόσο ξεδιπλώνεται ο επιθετικός κυβερνητικός αυταρχισμός στη χάραξη της πολιτικής.

Το δεύτερο συμπέρασμα: Υπάρχει κόσμος με διάθεση και αποφασιστικότητα να αντισταθεί. Και αυτό φάνηκε από τις μαζικότατες συνελεύσεις των ΕΛΜΕ, που ψήφισαν σε συντριπτική πλειοψηφία υπέρ της απεργίας. Απαιτείται, όμως, μια πιο σύνθετη στρατηγική από τις δυνάμεις του συνδικαλιστικού κινήματος.

Μια στρατηγική που δεν θα χειραγωγείται από τις κατεστημένες συνδικαλιστικές ηγεσίες, ούτε θα εξαρτάται από αποφάσεις της πλειοψηφίας των διοικήσεων της ΓΣΕΕ και της ΑΔΕΔΥ. Μια στρατηγική που θα διευρύνει την ενότητα ανάμεσα σε κλάδους εργαζομένων και το πιο σημαντικό θα δημιουργεί στέρεες συμμαχίες με την κοινωνία.

Μόνο έτσι μπορεί να ακυρωθεί και η τακτική της επιστράτευσης, στην οποία η κυβέρνηση καταφεύγει ολοένα και με μεγαλύτερη ευκολία, υπερασπιζόμενη δήθεν το δημόσιο συμφέρον. Το όπλο αυτό πρέπει οι ίδιοι οι εργαζόμενοι να το στρέψουν εναντίον της, δημιουργώντας στέρεες και πλατειές κοινωνικές συμμαχίες.

Ο ΣΥΡΖΑ-ΕΚΜ τάχτηκε από την αρχή αλληλέγγυος στο πλευρό των καθηγητών, σε οποιαδήποτε κινητοποίηση κι αν αποφάσιζαν. Γιατί είχαν επί της ουσίας δίκιο.

Όλα τα μέτρα που προώθησε η κυβέρνηση έχουν ως στόχο μια παιδεία που να κοστίζει λιγότερο στο κράτος, αδιαφορώντας για την δραματική της υποβάθμιση, τις απολύσεις χιλιάδων εκπαιδευτικών, τις μεταθέσεις εκτός έδρας με μισθούς πείνας, την υποτιθέμενη και εντός πολλών εισαγωγικών «αξιολόγηση», που είναι απλά η επίσημη παραίτηση του κράτους από την υποχρέωση να παρέχει παιδεία υψηλού επιπέδου.

Και θα αγωνιστούμε για τη συγκρότηση ενός μεγάλου μετώπου που θα υπερασπιστεί την δημόσια παιδεία, με καθηγητές, μαθητές και γονείς να παλεύουν συντονισμένα για τον ίδιο σκοπό. Τη στήριξη αυτή θα συνεχίσουμε να την παρέχουμε στον κλάδο των εκπαιδευτικών, όπως και σε κάθε κλάδο εργαζομένων, κάθε κομμάτι της κοινωνίας που αγωνίζεται για ζωή, δουλειά και αξιοπρέπεια, καθώς και για την υπεράσπιση των δημόσιων αγαθών και αντιμετωπίζει τον κυβερνητικό αυταρχισμό.

Γι’ αυτό και καταθέσαμε την πρόταση νόμου για κατάργηση της επιστράτευσης. Αυτή την πρόταση νόμου πρέπει να υποστηριχτεί από όσους τοποθετούν εαυτό στο δημοκρατικό τόξο, και διεκδικούν τον τίτλο του προοδευτικού. Και, όπως δηλώσαμε και χθες στη βουλή, από εδώ και στο εξής δε θα έχουν να κάνουν με συνδικαλιστικές ηγεσίες. Θα έχουν να κάνουν μαζί μας.

Τη φάμπρικα των επιστρατεύσεων και της συνταγματικής εκτροπής θα τη τσακίσουμε. Την επόμενη φορά που θα το επιχειρήσουν η απεργία θα είναι πολιτική και διαρκής. Έχουμε υποχρέωση να στηρίξουμε το συνταγματικό δικαίωμα της απεργίας για τους εργαζόμενους. Και θα το πράξουμε χωρίς ενδοιασμούς. Ας το λάβουν υπόψη τους όσοι νομίζουν ότι μπορεί να μετατρέψουν τη χώρα σε ένα απέραντο στρατόπεδο.

Συντρόφισσες και σύντροφοι,

Την ίδια ακριβώς στιγμή, η κυβέρνηση ξεπουλά με ταχείς ρυθμούς την δημόσια περιουσίας. Το κάνει για να εμφανίσει κάποια οικονομικά αποτελέσματα στην τρόικα, η οποία αναμένεται τον Ιούνιο με εξαιρετικά επιθετικές διαθέσεις.

Έτσι, μετά την πώληση του ΟΠΑΠ, με εξαιρετικά προβληματικούς όρους, εξευτελιστική τιμή και διαδικασίες που μυρίζουν χιλιόμετρα μακριά διαπλοκή, βγαίνει στο προσκήνιο και η ΔΕΗ. Και εδώ δεν πρόκειται απλώς για μια εταιρεία που εξασφαλίζει κέρδη για το δημόσιο, όπως στην περίπτωση του ΟΠΑΠ. Πρόκειται για την ιδιωτικοποίηση ενός δημόσιου αγαθού. Οπουδήποτε στον κόσμο συνέβη κάτι αντίστοιχο, η ποιότητα των παρεχόμενων υπηρεσιών έπεσε δραματικά. Τα τιμολόγια κατανάλωσης αυξήθηκαν. Και ένα μεγάλο κομμάτι της κοινωνίας – το πιο αδύναμο φυσικά και το πιο πιεσμένο, έχασε την πρόσβασή του στο παρεχόμενο αγαθό.

Στη Βουλγαρία, και έχει σημασία να την αναφέρουμε, γιατί το Μνημόνιο αναφέρει ξεκάθαρα ότι με αυτή τη χώρα προσπαθεί να μας εξομοιώσει, το κόστος του ρεύματος μετά τις ιδιωτικοποιήσεις υπερβαίνει πλέον τις οικονομικές δυνατότητες ενός μέσου νοικοκυριού. Δημιουργείται έτσι το φαινόμενο της ενεργειακής φτώχειας, που είναι και η βασική αιτία για τις πρόσφατες αναταραχές στην γειτονική μας χώρα. Αυτό είναι το μοντέλο το οποίο προωθείται και για τη χώρα μας. Με κινδύνους σοβαρούς τόσο για τα νοικοκυριά, αλλά και τις επιχειρήσεις οι οποίες υποφέρουν και κλείνουν από το κόστος ενέργειας. Και σειρά έχει το νερό. Ένα αγαθό ακόμα πιο πολύτιμο και ακόμα πιο αναγκαίο από την ηλεκτρική ενέργεια.

Μέσα σε συνθήκες πρωτοφανούς κοινωνικής δυστυχίας, με την ανεργία να σπάει το ένα ρεκόρ μετά το άλλο, τα νοικοκυριά να μην μπορούν πλέον να ανταποκριθούν σε βασικές τους ανάγκες και την φτώχεια να κυλάει στους δρόμους, η κυβέρνηση προσπαθεί να δημιουργήσει ένα τεχνητό κλίμα ευφορίας.

Ο πρωθυπουργός της χώρας οργανώνει πομπώδεις όσο και αβέβαιες επενδυτικές εκστρατείες στην Κίνα, που προσπαθεί να πουλήσει υποδομές και κομμάτια δημόσιας περιουσίας, ονομάζοντας μάλιστα την τακτική αυτή «προσέλκυση επενδυτών». Στην πραγματικότητα, το όραμα της κυβέρνησης είναι η κινητοποίηση της οικονομίας,, η μετατροπή ολόκληρης της χώρας σε μια Τεράστια Ειδική Οικονομική Ζώνη. Με μισθούς εξαθλίωσης, με ανύπαρκτη προστασία του εργαζόμενου, με αφορολόγητα κέρδη για τους επιχειρηματίες, με μηδενική προστασία του περιβάλλοντος.

Οι εταίροι της χώρας δείχνουν μεγάλο ενδιαφέρον γι’ αυτή την εξέλιξη. Διότι, αυτό είναι το συνολικό σχέδιό τους για την οικονομία του Νότου και αργότερα για ολόκληρη την Ευρώπη.

Οι αλλαγές που προωθούνται αυτή τη στιγμή στην Ελλάδα, είναι ίσως μεγαλύτερης σημασίας από εκείνες που ακλούθησαν την πτώση του Τείχους. Και πρέπει να συναντήσουν τη σθεναρή και συντονισμένη αντίσταση των λαών της Ευρώπης, ένα πανευρωπαϊκό μέτωπο αποφασισμένο να υπερασπιστεί την κοινωνική συνοχή και την αξιοπρέπεια της εργασίας. Πρέπει να σταματήσουν με οργανωμένη αντεπίθεση της κοινωνίας.

Συντρόφισσες και Σύντροφοι,

Η κοινωνία πρέπει να σταθεί όρθια και να δυναμώσει τη φωνή της. Και η ευθύνη για κάτι τέτοιο πέφτει σε πολύ μεγάλο βαθμό επάνω μας. Ούτε το Μνημόνιο τελειώνει, ούτε η χώρα βγαίνει από την κρίση, ούτε φως στο βάθος κάποιου τούνελ φαίνεται.

Η λεηλασία της ζωής της αξιοπρέπειας και της προοπτικής του λαούς μας θα συνεχίζεται επ’ άπειρον. Ή μέχρι ο ίδιος ο λαός να βάλει ένα τέρμα στην ιστορία αυτή.

Με μια αντεπίθεση της κοινωνίας. Για την υπεράσπιση της δουλειάς, των δημόσιων αγαθών, της υγείας της παιδείας. Για μια ανάπτυξη που θα αφορά το κοινωνικό σύνολο και όχι μια περιορισμένη και κλειστή ελίτ, η οποία δεν φορολογείται καν στην Ελλάδα. Με μια ανάπτυξη που θα επουλώσει τις πληγές του μνημονίου. Όχι με την άνεργη ανάκαμψη που θα τις κάνει μόνιμες.

Για να μη μεταναστεύουν οι νέοι επιστήμονες. Για να μείνουν εδώ και να ξαναχτίσουμε μαζί την Ελλάδα. Για το αυτονόητο δικαίωμα όλων στην κοινωνική αξιοπρέπεια.

Χρειάζεται να σπάσει μια και καλή το κλίμα ηττοπάθειας και απογοήτευσης. Το κλίμα των χαμηλών προσδοκιών. Χρειάζεται ενότητα, αισιοδοξία και πείσμα. Χρειάζεται διαρκής αγώνας. Χρειάζεται πάθος ασίγαστο στη στήριξη, την ενδυνάμωση, τη γιγάντωση των δομών αλληλεγγύης που καλούνται να επουλώσουν τις μνημονιακές πληγές του λαού μας. Χρειάζεται μια τεράστιας κλίμακας κοινωνική αντεπίθεση σε όλα τα μέτωπα.

Μια οργανωμένη και αποφασιστική αντεπίθεση της κοινωνίας. Και ακριβώς στο προσκήνιο των κοινωνικών αντιστάσεων και της αλληλεγγύης να συγκροτηθεί η νέα κοινωνική πλειοψηφία που θα διεκδικήσει την απαλλαγή της χώρας από το Μνημόνιο και θα ανοίξει τον εναλλακτικό δρόμο.

Εδώ ακριβώς βρίσκεται το καθήκον του ΣΥΡΙΖΑ, ένα καθήκον στο οποίο είμαστε υποχρεωμένοι να ανταποκριθούμε. Καλούμαστε να δώσουμε τον αγώνα σε πολλά μέτωπα. Καλούμαστε να ζωντανέψουμε ξανά την ελπίδα και να φέρουμε πιο κοντά την προοπτική μιας ριζικά εναλλακτικής λύσης. Να ενισχύσουμε ακόμα περισσότερο τις δομές αλληλεγγύης. Να εμβαθύνουμε και να επικαιροποιήσουμε τη στρατηγική μας για τη συγκρότηση της νέας κοινωνικής και πολιτικής πλειοψηφίας από την αριστερά της αριστεράς μέχρι της σοσιαλδημοκρατίας. Να συνεχίσουμε να ανοιγόμαστε σε δυνάμεις που ανταποκρίνονται στο διαρκές κάλεσμα ενότητας που κάνουμε εδώ και δύο χρόνια.

Συντρόφισσες και Σύντροφοι,

Ένα χρόνο πριν, το βράδυ των εκλογών της 6ης Μάη του 2012, δώσαμε μια υπόσχεση στο κόσμο της αριστεράς που μας στήριξε, στους ψηφοφόρους που μας ανέδειξαν ως δύναμη ελπίδας αλλά και στον ελληνικό λαό εν γένει, ότι θα προχωρήσουμε στη μετατροπή του ΣΥΡΙΖΑ στη μεγάλη ενιαία και ελπιδοφόρα παράταξη της αριστεράς. Το άνοιγμα αυτό βρήκε ευρεία ανταπόκριση στην ελληνική κοινωνία.

Στις 17 Ιούνη ο ΣΥΡΙΖΑ έγραψε ιστορία, δίνοντας την ευκαιρία στην αριστερά να πλησιάσει για πρώτη φορά τόσο κοντά στη κυβέρνηση. Έκτοτε ο ΣΥΡΙΖΑ κατοχυρώθηκε στη συνείδηση του λαού μας ως ελπίδα για την ανατροπή του μνημονίου και τη κοινωνική αλλαγή, γεγονός που καταγράφεται αδιαλείπτως επί ένα χρόνο και παρά το εξαιρετικά αρνητικό επικοινωνιακό και μιντιακό περιβάλλον σε όλες τις δημοσκοπήσεις.

Αν, όμως, πιστέψουμε ότι αυτό είναι μια νομοτέλεια, ανεξάρτητα από τη δράση μας και τη συμπεριφορά μας θα κάνουμε λάθος. Ο κόσμος που μας εμπιστεύτηκε θα μας εμπιστευτεί ξανά και ακόμα περισσότερος μόνο αν δείξουμε αξιοπιστία στα λόγια και στα έργα μας.

Μονάχα αν αποδείξουμε ότι προκειμένου να αναλάβουμε τη μεγάλη ευθύνη της ανατροπής και της ανοικοδόμησης της πατρίδας μας, είμαστε έτοιμοι όλοι μας, να θέσουμε σε αμφισβήτηση τις σιγουριές και τις εξασφαλίσεις μας.Να δείξουμε ότι είμαστε έτοιμοι να αλλάξουμε εμείς για να πείσουμε ότι μπορούμε να αλλάξουμε τη κοινωνία.

Στην ομιλία μου στην Πανελλαδική Συνδιάσκεψη, στις συλλογικές μας επεξεργασίες και αποφάσεις, τονίσαμε πως δημιουργούμε ένα νέο πολιτικό οργανισμό. Ένα ΝΕΟ πολιτικό υποκείμενο. Όχι εμείς, τα στελέχη και οι βουλευτές. Ο κόσμος. Ο λαϊκός κόσμος, ο κόσμος της εργασίας, τα μέλη και οι φίλοι μας. Εμείς, ως έχοντες την ευθύνη να εκφράζουμε τη φωνή των μελών, δεν έχουμε το δικαίωμα να κάνουμε ούτε βήμα πίσω από αυτή την υπόσχεση. Δεν έχουμε το δικαίωμα να καθυστερήσουμε και να φανούμε κατώτεροι των περιστάσεων. Πρέπει να ολοκληρώσουμε μια πορεία ιστορικής δικαίωσης. Δικαίωσης της επιλογής συγκρότησης του ΣΥΡΙΖΑ που κάναμε πριν σχεδόν δέκα χρόνια.

Τότε που οι αργυρώνητοι της διαπλοκής ειρωνεύονταν και έλεγαν πως η αριστερά δεν έχει λόγω ύπαρξης. Δέκα χρόνια μάθαμε να ακούμε, να ανεχόμαστε, να συνθέτουμε. Η κοινωνία μας εμπιστεύτηκε. Δε θα προδώσουμε αυτή την εμπιστοσύνη.

Να μην κάνουμε ούτε μισό βήμα πίσω από την εντολή δεκάδων χιλιάδων μελών μας και ενός εκατομμυρίου εξακοσίων χιλιάδων ψηφοφόρων μας για τον μετασχηματισμό του ΣΥΡΙΖΑ σε ενιαίο φορέα. Ενιαίο και δημοκρατικό φορέα. Έναν οργανισμό που θα είναι κόμμα των μελών και όχι των στελεχών. Κόμμα των εργαζομένων και των δημιουργών. Όχι κόμμα των ειδικών. Κόμμα που θα ανταποκρίνεται στις κοινωνικές διεργασίες και στα κοινωνικά κινήματα και όχι κόμμα- κράτος και των μηχανισμών του κράτους.

Πολύ μεγάλη συζήτηση σήκωσε πριν λίγες μέρες μια αναφορά μου στο ραδιοφωνικό σταθμό «Στο Κόκκινο».Δεν κατάλαβα γιατί. Είπα τα αυτονόητα. Κάποιοι έγραψαν ότι επιτέθηκα στις συνιστώσες. Λάθος. Αν έκανα επίθεση ήταν επίθεση φιλίας προς τα μέλη και τις οργανώσεις του ΣΥΡΙΖΑ και όχι επίθεση στις συνιστώσες.

Συντρόφισσες και σύντροφοι,

Ο ΣΥΡΙΖΑ των συνιστωσών έπαιξε έναν σημαντικό ρόλο στην ανασυγκρότηση της ριζοσπαστικής αριστεράς. Ήταν ένα πετυχημένο ιστορικό πείραμα για την ανασυγκρότηση της αριστεράς και την ιδεολογική και προγραμματική της επαναθεμελίωση. Ανταποκρίθηκε στο αίτημα για την ευρύτερη δυνατή ενότητα των αριστερών ριζοσπαστικών δυνάμεων.

Τώρα είναι η ώρα να κάνουμε ένα βήμα παραπέρα, στην εμβάθυνση και μετεξέλιξη του ΣΥΡΙΖΑ των συνιστωσών σε ΣΥΡΙΖΑ των μελών. Ώστε να ανταποκρίνεται στις απαιτήσεις για συγκρότηση ενός πλειοψηφικού ρεύματος μέσα των κοινωνία, ενός ρεύματος με ενιαία αριστερή ριζοσπαστική ταυτότητα.

Χρειάζεται οργανωτική και πολιτική συνοχή, η οποία είναι και η μόνη που μπορεί να εξασφαλίσει την πλήρη κατοχύρωση των δημοκρατικών λειτουργιών. Χρειάζεται ένας και όχι δεκατρείς χώροι υποδοχής μελών, και οργανωτικής ένταξης. Χρειάζεται περισσότερη δυνατότητα για σύνθεση απόψεων, και όχι για παραταξιακές μετωπικού χαρακτήρα συμφωνίες ή αποκλίσεις στο εσωτερικό μας.

Επιδίωξή μας είναι να βαδίσουμε αυτόν τον δρόμο όλοι μαζί, μέχρι την ολοκλήρωση των διαδικασιών ίδρυσης του ενιαίου ΣΥΡΙΖΑ. Και αυτό σημαίνει ότι έχουμε αυτονόητη υποχρέωση όλοι μας και κυρίως όσοι ανήκουμε σε συνιστώσες, να συνεννοηθούμε πως ακριβώς αυτές θα μετεξελιχτούν από κόμματα που συγκροτούσαν ένα συνασπισμό κομμάτων, στον αρχικό ΣΥΡΙΖΑ, σε διακριτά και συγκροτημένα πολιτικά ρεύματα εντός του νέου ενιαίου ΣΥΡΙΖΑ, που η δράση τους θα ορίζεται και θα δεσμεύεται από το καταστατικό μας. Αυτό είναι το αυτονόητο.

Δεν νομίζω ότι υπάρχει κανείς ανάμεσά μας που να πιστεύει, ότι η κοινή μας απόφαση για μετεξέλιξη από τον ΣΥΡΙΖΑ των συνιστωσών στον ΣΥΡΙΖΑ των μελών, θα σήμαινε ότι συνεχίζουμε όπως πριν τη διακριτή δραστηριότητα των συνιστωσών στο δημόσιο χώρο, ως διαφορετικών κομμάτων μέσα στον ενιαίο φορέα. Αυτό θα ήταν αδιανόητο και θα σήμαινε ότι υποτιμούμε τη νοημοσύνη του κόσμου μας.

Από την άλλη, όμως, αυτή η αναγκαία συνεννόηση που επικαλέστηκα πριν είναι προφανές πως δε μπορεί να τους συμπεριλάβει όλους σε μια ταχύτητα. Γι’ αυτό και πρέπει να δείξουμε κατανόηση στις διαφορετικές ωριμάνσεις.

Άλλες συνιστώσες είναι ώριμες να αυτοδιαλυθούν ως τέτοιες και τα μέλη τους να περάσουν ως φυσικά πρόσωπα στον ενιαίο φορέα. Άλλες να μετασχηματιστούν από συνιστώσες του παλιού ΣΥΡΙΖΑ που ήταν συνασπισμός κομμάτων σε διακριτά πολιτικά μορφώματα του ενιαίου ΣΥΡΙΖΑ, που ούτως ή άλλως δε μπορεί και δε θα θέλαμε να μην είναι πλουραλιστικός, πολυσυλλεκτικός και πολυτασικός.

Αλλά το κρίσιμο είναι να συζητήσουμε περισσότερο για τις οργανώσεις και για τα μέλη του νέου ΣΥΡΙΖΑ και για τα δικαιώματά τους και λιγότερο για τα υπόλοιπα. Οι οργανώσεις μας πρέπει να ανοίξουν στον κόσμο που θέλει να μας πλησιάσει και να ενταχθεί. Να γίνουν τα κύτταρα οργάνωσης του προοδευτικού κόσμου της χώρας για το γιάτρεμα των πληγών του μνημονίου. Να ξεκινήσει άμεσα μία μεγάλη καμπάνια για εγγραφή νέων μελών, ταυτόχρονα με την μεγάλη πολιτική καμπάνια και εξόρμηση που θα κάνουμε για το συνέδριό μας. Να γίνουμε από άθροισμα συνιστωσών σε ένα νέο κόμμα άμεσης δημοκρατίας και αυτοοργάνωσης, που θα κρινόμαστε όλοι και πρώτοι και πρώτες οι άντρες και οι γυναίκες της ηγεσίας.

Οι διαδικασίες συγκρότησης του ενιαίου κόμματος, δεν πρέπει να μας ξεκόψουν σε καμία περίπτωση από τις απαιτήσεις των κοινωνικών αγώνων. Αντιθέτως, το στοίχημα είναι να συνδέσουμε την πορεία προς το συνέριο με την ενίσχυση των πολιτικών μας δεσμών με την κοινωνία.

Διαφωνίες θα υπάρξουν και είναι απόλυτα λογικό και φυσιολογικό όταν βαδίζουμε προς ένα απόλυτα ανοιχτό και δημοκρατικό συνέδριο. Όμως υπάρχουν όλες οι δημοκρατικές εγγυήσεις, ώστε να λυθούν τα θέματα, είτε στις προσυνεδριακές διαδικασίες, είτε στο ίδιο το συνέδριο.

Και επειδή τώρα έχουμε την ευθύνη αλλά και την ευκαιρία να ορίσουμε το πλαίσιο της λειτουργίας μας σε στέρεη βάση, οφείλουμε τώρα και χωρίς ταμπού να κουβεντιάσουμε ανοιχτά όλους τους προβληματισμούς και όλες τις απόψεις. Τώρα είναι η στιγμή να δούμε με ωριμότητα και να αντιμετωπίσουμε επιτέλους παθογένειες και στρεβλώσεις που κουβαλάμε μέχρι σήμερα.

Η πιο σοβαρή είναι η εξής: ο χώρος των καθοδηγητικών οργάνων. Και του στελεχικού δυναμικού, συγκροτείται αποκλειστικά από τάσεις, ομάδες, πλατφόρμες. Είναι σεβαστό. Όμως στη βάση και στο χώρο πολιτικής επιρροής τα πράγματα δεν είναι έτσι, κάθε άλλο μάλιστα.

Οι άνθρωποι εκεί παρακολουθούν πολύ σοβαρά τις εσωτερικές συζητήσεις αλλά δεν αισθάνονται υποχρεωμένοι να δηλώσουν ένταξη και δέσμευση απέναντι στο ένα ή το άλλο εσωκομματικό πολιτικό ρεύμα.

Η πραγματικότητα την οποία καλούμαστε να αλλάξουμε λέει ότι στις σημερινές συνθήκες είναι αδύνατη η ανάδειξη ενός στελέχους, αν το στέλεχος αυτό δεν έχει την εμπιστοσύνη και την στήριξη ενός εσωκομματικού μηχανισμού. Και αυτό είναι παράλογο.

Θέλουμε πολυτασικό πλουραλιστικό ΣΥΡΙΖΑ. Αυτό είναι προφανές. Όχι, όμως, ένα κόμμα που να κυριαρχείται πλήρως από τους εσωκομματικούς μηχανισμούς.

Για να προσπεραστεί το πρόβλημα αυτοί πρέπει να κάνουμε βήματα. Το πιο σημαντικό είναι να συμφωνήσουμε ότι αφήνουμε πίσω τα ξεχωριστά ψηφοδέλτια που υποβάλλουν οι εσωκομματικές παρατάξεις στις διαδικασίες εκλογής οργάνων.

Παλιότερα, το δικαίωμα ξεχωριστής λίστας είχαν οι μειοψηφίες που υποτίθεται ότι προστάτευαν τον εαυτό τους από το αποκλεισμό. Σήμερα η κάθοδος σε ξεχωριστή λίστα δε χρησιμεύει ως δικαίωμα στην εκπροσώπηση στα όργανα μειοψηφιών αλλά ως πολιτική δήλωση διαφοροποίησης από την δημόσια ενιαία εικόνα του κόμματος. Και αυτό δε βοηθά στο βάθεμα της δημοκρατίας μέσα στο κόμμα. Αλλά στο να διαιωνίζεται μια εικόνα εσωτερικής αντιπαράθεσης και σύγκρουσης.

Η αντιπαράθεση στο εσωτερικό μας πρέπει να είναι δημιουργική, πολιτική και ιδεολογική. Όχι αντιπαράθεση παγιωμένων εσωκομματικών μηχανισμών αλλά ιδεολογικών ρευμάτων ανοιχτών που δε λειτουργούν με δικούς τους κανόνες και εσωτερικές ιεραρχίες.

Πιστεύω ότι έφτασε η στιγμή να το κουβεντιάσουμε και να το αλλάξουμε αυτό, χωρίς να καταργήσουμε το δικαίωμα στις τάσεις και στη διακριτότητα των απόψεων. Η δική μου πρόταση είναι όχι να καταργηθεί η δυνατότητα ξεχωριστής λίστας αλλά να έχει κάθε φορά το δημοκρατικό δικαίωμα το εκάστοτε σώμα, να αποφασίζει κατά πλειοψηφία τη διαδικασία της εκλογής.Να μην επιβάλλεται δηλαδή κάθε φορά, στο όνομα δήθεν του δικαιώματος της αναλογικής εκπροσώπησης της μειοψηφίας, ο τρόπος εκλογής στα όργανα. Και, φυσικά, αυτή την πρόταση την καταθέτω χωρίς την αυταπάτη ότι αυτά τα ζητήματα λύνονται με διαδικαστικές και καταστατικές διατάξεις.

Έχω πλήρη επίγνωση ότι είναι ζητήματα που για να λυθούν απαιτείται πρωτίστως πολιτική βούληση και συνεννόηση. Αν, όμως, αυτή δεν μπορεί να επιτευχθεί σε επίπεδο κορυφής, οφείλουμε να τη διεκδικήσουμε στο επίπεδο βάσης.

Υποχρέωσή μας είναι να ορίσουμε τις εγγυήσεις που διασφαλίζουν πλήρως την εκλογή οργάνων χωρίς αποκλεισμούς, και βεβαίως τις εγγυήσεις για τη λειτουργία των τάσεων ως ιδεολογικών ρευμάτων, και για την ανεμπόδιστη και ελεύθερη έκφραση των διαφορετικών απόψεων εντός του κόμματος.

Νομίζω ότι όλοι εδώ θα θέλαμε να υπάρξει μια αποφασιστική σύνθεση και συνεννόηση πάνω σε αυτό, αν θέλουμε να ανταποκρινόμαστε στοιχειωδώς στις απαιτήσεις της κομματικής βάσης. Σε κάθε περίπτωση, όμως, αρμόδιο να αποφασίσει είναι το Συνέδριο, το οποίο θα έχει και τον τελευταίο λόγο.

Συντρόφισσες και σύντροφοι,

Είναι ίσως η πιο σύνθετη, δύσκολη και περίπλοκη συγκυρία κάτω από την οποία έχουμε κληθεί να οργανώσουμε την πολιτική μας δράση.

Η εμπειρία λέει ότι σε ανάλογες ιστορικές συνθήκες, η Αριστερά όχι μόνο τα κατάφερε, αλλά δημιούργησε και τις προϋποθέσεις για μια σειρά ιστορικών αλλαγών. Τα κατάφερε, όμως, μόνο όταν τόλμησε. Μόνο όταν έδειξε θάρρος και τόλμη να θυσιάσει ασφάλειες και βεβαιότητες. Μόνο όταν έδειξε θάρρος ακόμα και να αυτοθυσιαστεί.

Δεν υπάρχει πιο ασφαλής δρόμος προς την αποτυχία από αυτόν της αδράνειας. Όποιος δεν παίρνει την ευθύνη στις κρίσιμες ιστορικές στιγμές δεν έχει καμιά πιθανότητα να πετύχει.

Σας καλώ, λοιπόν, να πάρουμε συλλογικά την ευθύνη του μετασχηματισμού και της δημοκρατικής εμβάθυνσης του ΣΥΡΙΖΑ στο επικείμενο πρώτο συνέδριό του. Αποτελεί μια ιστορική επιλογή, σε μια ιστορική συγκυρία για την αριστερά και για το τόπο.

Newsorama.

Ένας μεσήλικας άνδρας κάθεται σχεδόν καθημερινά δίπλα από τις σκάλες που οδηγούν στις αποβάθρες του μετρό «Συγγρού – Φιξ». Κάποιοι από τους εκατοντάδες περαστικούς συγκινούνται από τη δυστυχία του, καθώς μοιάζει σαν να μην έχει τα κάτω άκρα του, και γι αυτό, χωρίς δεύτερη σκέψη, τού προσφέρουν απλόχερα δυο κέρματα από το υστέρημά τους, παρότι οι περισσότεροι δύσκολα τα βγάζουν πέρα τον τελευταίο καιρό.

Δυστυχώς όμως, ο ανήμπορος αυτός άνθρωπος δεν φαίνεται να είναι και τόσο… ειλικρινής. 

Και αυτό γιατί, όπως θα διαπιστώσετε παρακολουθώντας το ερασιτεχνικό βίντεο που 

κυκλοφορεί στο διαδίκτυο, μόλις νυχτώσει, σηκώνεται κανονικά στα δυο του πόδια και φεύγει…
nez.gr

Newsorama.

«Ο αντίχριστος πρώτα θα προκαλέσει τον παγκόσμιο τρόμο,με πολέμους,πείνα,φτώχεια και δυστυχία..πριν ενώσει τον κόσμο με ένα νόμισμα,μία κυβέρνηση,μια θρησκεία»…
Ένα πάρα πολύ καλό ντοκιμαντέρ του History Channel..που ερευνά αν οι μέρες της «Θεωρίας των Οικονομιών» που ζούμε είναι η επταετία του Αντίχριστου.

Newsorama.

Ανήμερα της  25η Μαρτίου  χτύπησαν αργά οι  καμπάνες του Ελληνισμού τον ήχο του θανάτου

Ανίκανοι ηγέτες  που υποκύπτουν
στους ισχυρούς του κόσμου σε μια χούφτα
τραπεζίτες ,ανίκανοι να ρίξουν ένα
καντήλι και να »ζήσουμε και χωρίς την
καλή μας την ζωή» αλλά προτιμήσαμε να τα
δώσουμε τα στρέμματα για να έχουμε την
ησυχία μας !

Πιστεύει κανείς σήμερα οτι η Γερμανία
και η Τουρκία θα σταματήσουν κάπου 
; Πιστεύει κανείς μας σήμερα οτι αυτοί
εδώ οι ηγέτες θα σηκώσουν ανάστημα στις
ορέξεις και στα δολοφονικά ένστικτα
του Νατβούτουγλου ;

Αλλά όταν στηρίζεσαι σε νενέκους και
λιποτάκτες αυτά πεθάνεις !

Σε λίγο για σου δώσουν τη σύνταξη σου
θα απαιτούν την γυναίκα σου, το παιδί
σου, δεν θα σταματούν πουθενά γιατί δεν
θα αντιδράς σε τίποτα !

Το θέμα είναι να μην κάνεις την αρχή
και να μην μάθεις την δικαιολογία …Τότε
ώρα είναι εύκολα !

Αν αύριο η Τουρκία απαιτήσει να στείλει 
που θα το κάνει στρατεύματα να σταματήσουν
τις έρευνες θα στείλουμε εμείς έστω και
ένα ζεύγος μαχητικών στην Κύπρο έστω 
συμπαράσταση ;

Σε καμιά περίπτωση 

Σε λίγοι οι δηλώσεις των Τούρκων για
τη Θράκη μας θα είναι πέρα από κάθε
διπλωματική ευπρέπεια θα ωμή και θα
θυμίζει Φιρμάνι ! Εδώ θα είμαστε !

Θα υπάρχει  Αλβανικός και Σκοπιανός
παροξυσμός !

Κανείς δεν πρόκειται να αντιδράσει
απο τους νενέκους της φυλής μας …Βλέπεις
το μόνο που πιστεύουν ειναι η Καλήν μας
η Ζωή που στο όνομα της καλής θα γίνει
σε λίγο αβάσταχτη !

Οι Τούρκοι θα αποθρασυνθούν και θα
ζήσουμε μέρες του 1907 στην Πατρίδα μας
…

Το μόνο που έχουμε ειναι αν ελπίζουμε
να έρθει και ενα άλλο 1912 ….Από πού ; Αλλά
από πού ; από ποιους ;  

Σήμερα έχουμε το σκύψιμο της μέσης
αύριο θα έχουμε το μαχαίρι στο σβέρκο
…Ποιος μας έφερε εδώ; ... Ποιός φταίει  και ακόμη δεν
είδαμε τίποτα !

Βετεράνος

Διαβάστε τα γεγονότα τις ημέρες του 1907 και δείτε τρομακτικές συμπώσεις 

Η ΑΠΟΠΕΙΡΑ ΑΝΑΤΙΝΑΞΗΣ ΤΗΣ ΒΟΥΛΗΣ ΤΟ 1907

Ανδρέας Παπαμικρόπουλος και η άγνωστη ιστορία της απόπειρας ανατινάξεως της ελληνικής Βουλής το 1907

 Η Αθήνα του 1907
14 χρόνια μετά την καθολική πτώχευση του 1893, 10 χρόνια μετά την
οδυνηρή ήττα στον ελληνοτουρκικό πόλεμο του 1897 και 9 χρόνια μετά την
επιβολή διεθνούς οικονομικού ελέγχου από τους εβραϊκής καταγωγής
Γαλλοβρετανούς τραπεζίτες του 1898, η Ελλάδα των 2.631.952 κατοίκων
διέθετε ζωτικό χώρο εκτάσεως 63.211 τετραγωνικών χιλιομέτρων. Οι υπήκοοι
του… βασιλείου, που με σκληρή εργασία είχαν καταφέρει να έχουν
πλεονασματικό προϋπολογισμό (παρά τις τεκμηριωμένες προβλέψεις του τότε
ΔΝΤ για το αντίθετο), ουσιαστικά εξανάγκασαν τον πρόξενο των ΗΠΑ,
Χόρτον, να πει γι΄αυτούς σε επίσημη ομιλία του ότι: «Η φυλή είναι μικρή, αλλά τα επιτεύγματά της πολύ μεγάλα και οι Έλληνες είναι μετρημένοι, εργατικοί και οικονόμοι».

Όλοι οι αυτόχθονες θρηνούσαν την απώλεια του Τέλλου (Σταματέλου)
Άγρα, ενώ η Πηνελόπη Δέλτα συνέγραφε το γνωστό μυθιστόρημά της «Στα
μυστικά του βάλτου» και οι ελάχιστοι τουρίστες της εποχής απολάμβαναν «το έκπαγλον θέαμα του δύοντος αττικού ηλίου, όστις πληροί δι’ ασυλλήπτων αποχρώσεων φωτός τον ορίζοντα», όπως έγραφε τότε ο πολύς Θεόδωρος Βελλιανίτης.

Την ίδια εποχή, που στην Νέα Υόρκη κυκλοφορούσε το πρώτο ταξί, οι
αθηναϊκές εφημερίδες καταστροφολογούσαν (παλιά τους τέχνη κόσκινο) σε
άρθρα επί άρθρων για το πρώτο αυτοκινητιστικό δυστύχημα στην Αθήνα των
επτά (7) συνολικά κυκλοφορούντων οχημάτων, με θύμα την Ευφροσύνη Βαμβακά
ετών 25 (μητέρα τριών ανηλίκων παιδιών) και δράστη τον πρίγκιπα Ανδρέα
(πατέρα του Φιλίππου, του συζύγου της τωρινής βασίλισσας Ελισάβετ της
Αγγλίας, και παππού του Καρόλου), γράφοντας χαρακτηριστικά : «Με επτά αυτοκίνητα θρηνούμε θύματα, φανταστείτε να γίνουν 70…», αλλά και βεβαιώνοντας το αναγνωστικό τους κοινό, ότι «η ευθύνη ήταν της άτυχης Ευφροσύνης, που δεν σταμάτησε, αλλά άρχισε να τρέχει πανικόβλητη». Επιπροσθέτως, σημείωναν οι καλές φυλλάδες, «ίσως ο πρίγκιπας και η σύζυγός του να ταράχθηκαν από την απαιδευσία του φτωχού λαού»!

Μ΄ αυτά και μ’ αυτά η ζωή κυλούσε χαρωπά, δηλαδή οι κουτόφραγκοι
προόδευαν, οι Εβραίοι αργυραμοιβοί γίνονταν πλουσιότεροι, οι αυτόχθονες
γηγενείς έκαναν το σκατό τους παξιμάδι, λαμβάνοντας ως αντάλλαγμα
χάντρες, καθρεπτάκια και την ζωή των Βαυαρών πριγκίπων σε τακτικές
συνέχειες των εντύπων, η φαιδρά πορτοκαλέα εξαπλωνόταν ακάθεκτη στην γη
της Ψωροκώσταινας και η Βουλή συνεδρίαζε νυχθημερόν για να παράξει
«θεάρεστο» και απαιτούμενο από τους πατρόνες και δανειστές της, «έργο».

Το περιστατικό
Την ίδια ημέρα κατά την οποία ο Βλαχάκης εκδίδει τα απομνημονεύματα του στρατηγού Μακρυγιάννη,
ο Κωστής Παλαμάς ολοκληρώνει τον «Δωδεκάλογο του γύφτου» και ο Ίων
Δραγούμης το έργο του «Μαρτύρων και ηρώων αίμα», οι εκπρόσωποι του λαού
με την φράγκικη συμπεριφορά και αμφίεση, συνεδρίαζαν στο κτήριο της
Βουλής και παρακολουθούσαν την εισήγηση του υπουργού περί των
οικονομικών Σιμόπουλου, ο οποίος, και παρά τον πλεονασματικό αποτέλεσμα
του προηγουμένου κρατικού προϋπολογισμού, απαριθμούσε με βαριεστημένο
ύφος νέες περικοπές και επώδυνα νέα μέτρα φορολόγησης του πόπολου. Κατά
την προσφιλή τους συνήθεια, οι περισσότεροι βουλευτές έπιναν καφέ στο
καφενείο της Βουλής, κάποιοι κοιμούνταν και οι υπόλοιποι χασμουριόταν.

Αίφνης, την γαλήνη της σουρεαλιστικής αυτής εικόνας, διέκοψε ο ήχος
της πτήσης φυσιγγίου δυναμίτιδος περιτυλιγμένου με χαρτί εφημερίδας και ο
γδούπος της προσγείωσής του στο πάτωμα της Βουλής, εν μέσω των θέσεων
των βουλευτών του Εθνικού Κόμματος. Συνάμα, η αίθουσα γέμισε καπνό και
την χαρακτηριστική έντονη μυρουδιά από την καύση της θρυαλλίτιδος της
αυτοσχέδιας χειροβομβίδας. Οι περισσότεροι από τους εθνοπατέρες, δεν
αντιλήφθηκαν -άμεσα- το τι είχε συμβεί διότι, όπως ανέφερα
προαναφέρθηκε, έπαιρναν τον ύπνο τους στα ακριβοπληρωμένα έδρανα, αλλά
επιτέλους κάποια στιγμή, εις εξ αυτών, ο Λεώπουλος, ξύπνησε από τον ύπνο
του δικαίου και, έντρομος, φώναξε: «Μπόμπα! Προς Θεού! Μπόμπα!».

Το τι έγινε τότε, είναι δύσκολο να περιγραφεί. Οι βουλευτές,
μισοκοιμισμένοι, μισοξύπνιοι, προσπάθησαν να βγουν από την αίθουσα
ομαδόν και κοπαδοειδώς, σαν μία επ’ απειλή αγέλη. Οι πόρτες της εξόδου,
όμως, φράκαραν από τους όγκους των λιπαρών και καλοθρεμμένων
επισπευδόντων ηγητόρων και τότε έγινε λαϊκό δημώδες «πατείς με, πατώ
σε». Ο πρόεδρος της Βουλής, διαγκωνίζοντας και διαγκωνιζόμενος, φώναζε: «Ο φρούραρχος να κλείσει τις πόρτες εξόδου των λαϊκών θεωρείων. Να συλληφθεί αμέσως ο δράστης!».

Όμως, ο φρούραρχος, λοχαγός του πυροβολικού Ταρσούλης απουσίαζε και
τοιουτοτρόπως, τα θεωρεία εν ριπή οφθαλμού εκκενώθηκαν, από τους έτσι κι
αλλιώς, ελάχιστους θαμώνες -μισθοδοτούμενους χειροκροτητές. Μέσα στην
χάβρα των Ιουδαίων η οποία δημιουργήθηκε, μόνο ένας η δύο, από τους
βουλευτές αντιλήφθηκαν, καθυστερημένα έστω, ότι το φιτίλι είχε αποκοπεί
από το φυσίγγιο της δυναμίτιδος από την πρόσκρουση της στο έδαφος και
έτσι δεν υπήρχε, κανένας απολύτως κίνδυνος έκρηξης. Εάν η συνδεσμολογία
της αυτοσχέδιας χειροβομβίδας ήταν προσεκτικότερη, κατά το μάλλον ή
ήττον, οι παρεβρισκόμενοι εθνοσωτήρες δεν θα είχαν διασωθεί, δηλαδή θα
έβλεπαν τα ραδίκια ανάποδα.

Η σύλληψη του υπόπτου και η ανάκριση
Εν
τω μεταξύ, ένας από τους βουλευτές, ο Καβαλλιεράτος, μετέφερε τα
κομμάτια του εκρηκτικού μηχανισμού στο γραφείο του διευθυντού της
Βουλής, Κουντάκου, και συνεπικουρούμενος από τον βουλευτή Στάη,
εξαναγκάζει έναν δυστυχή αστυνόμο Α’ να δοκιμάσει διά της γεύσεως την
σύσταση της περιεχόμενης εκρηκτικής ύλης. Αυτός, αφού υπακούει, φεύγει
ταπεινωμένος και έντρομος, αφήνοντας χώρο για την είσοδο του
ασθμαίνοντος γενικού εισαγγελέα Λυκουρέζου, ο οποίος είχε δώσει εντολή
στους εξωτερικούς φύλακες της Βουλής, να απαγορεύσουν την έξοδο απ’
αυτήν σε οποιονδήποτε.

Εν τω μεταξύ, απόντος του φρουράρχου, αλλά και της φρουράς,
αναθαρρημένοι από την διαπίστωση ότι δεν κινδύνευε η σωματική τους
ακεραιότητα από μια έκρηξη, οι Λαζάνης και Στάης εφόρμησαν προς τα λαϊκά
θεωρεία του 3ου ορόφου, όπου πιθανολογούσαν ότι από εκεί ερρίφθη η
δυναμίτιδα. Όταν κατάφεραν να υπερσκελίσουν το εμπόδιο της ανηφορικής
διαδρομής το οποίο είχε σύμμαχο το μεγάλο τους σωματικό βάρος και
έφθασαν εκεί, τα βρήκαν άδεια, εκτός από ένα πτωχικά ενδεδυμένο άτομο,
το οποίο στεκόταν πίσω από ένα παράθυρο του θεωρείου, με μια διπλωμένη
εφημερίδα στα πόδια του. Αμέσως τον συνέλαβαν και τον οδήγησαν στο
γραφείο του διευθυντού της Βουλής, όπου ξεδιπλώνοντας την εφημερίδα,
ανακάλυψαν 4-5 ακόμη φιτίλια κατάλληλα για την ανάφλεξη μασουριών
δυναμίτιδας και ένα ακόμη μασούρι.

Τότε, ο υπουργός των Εσωτερικών, Καλογερόπουλος, συνεπικουρούμενος
από τον γενικό εισαγγελέα Λυκουρέζο, άρχισαν να τον ανακρίνουν και
ανακάλυψαν την ταυτότητά του. Ονομαζόταν Ανδρέας Παπαμικρόπουλος, εκ
Πατρών, και ήταν διδάσκαλος του πτωχοκομείου, ετών 40 και άγαμος. Στις
επίμονες όμως ερωτήσεις των ανακριτών, αυτός δεν παραδέχoνταν την ενοχή
του, παρά την κατ’ αντιπαράσταση εξέταση των υπαρχόντων μαρτύρων, οι
οποίοι βεβαίωναν ότι μόνο αυτός στεκόταν στο σημείο από το οποίο
εκτοξεύτηκε η εκρηκτική ύλη.

Μέσα στην απελπισία του για την άκαρπη τροπή της ανακρίσεως, ο
γενικός εισαγγελέας, του οποίου η εντολή της κυβερνήσεως ήταν να
αποσπάσει γρήγορη και σαφή ομολογία από τον ύποπτο για την βομβιστική
ενέργεια, χρησιμοποίησε τα μεγάλα μέσα. Είχε προηγουμένως μάθει ότι, ο
Παπαμικρόπουλος λόγω της οικτρής του οικονομικής καταστάσεως,
αναγκάσθηκε να εγκαταλείψει το μικρό δωμάτιο, το οποίο μοιραζόταν με 3
ακόμη συγκατοίκους, στο ξενοδοχείο 5ης κατηγορίας «Ακρόπολις» και να
ικετεύσει, πρώτα την οικογένεια Διαμαντοπούλου και κατόπιν την
οικογένεια Αντωνοπούλου, στις κυρίες των οποίων είχε διδάξει γράμματα
στο παρελθόν, για τροφή και στέγη, με αντάλλαγμα την διδασκαλία των
παιδιών τους, την συνοδεία των σε περιπάτους και την συμμετοχή του σε
όποια, οικοκυρικής φύσεως, εργασία προέκυπτε στην καθημερινότητά τους.

Έτσι, ο πονηρός εισαγγελέας, διέταξε να προσαγάγει η αστυνομία τους
παραπάνω και να τους οδηγήσει σ΄ αυτόν για ανάκριση με βίαιο τρόπο,
παρουσία του Παπαμικρόπουλου, όπερ και εγένετο. Την ίδια χρονική στιγμή
κατά την οποία τον ανέκρινε, οι αστυνομικοί προσήγαγαν τους
Αντωνόπουλους με σκαιό τρόπο. Ο Παπαμικρόπουλος, βλέποντας τα υποφέρουν
οι ευεργέτες του από την βιαιότητα των οργάνων, αλλά και φοβούμενος ότι
θα τους χαρακτήριζαν συνεργούς του, είπε: «Αφήστε τους ανθρώπους αυτούς. Θα σας ομολογήσω τα πάντα».

Η ομολογία του δράστη
Και ομολόγησε: «Εγώ αγόρασα τα δύο μασούρια δυναμίτιδας και τα
απαραίτητα φιτίλια, προ δεκαπενθημέρου. Το ένα το εκτόξευσα στους
βουλευτές και το δεύτερο το ετοίμαζα για να αυτοκτονήσω αμέσως μετά την
πράξη μου. Έγραψα δε, και σχετική του τέλους μου επιστολή, προς την
μητέρα μου. Επίσης, πολλές ημέρες πριν την πράξη μου, απέστειλα
προειδοποιητική επιστολή προς την Βουλή, στην οποία τους ανακοίνωνα την
πρόθεσή μου αυτή. Δεν ήθελα να τους σκοτώσω όλους, αλλιώς, θα
χρησιμοποιούσα περισσότερα φυσίγγια. Να τους φοβίσω και να τους αφυπνίσω
ήθελα, διότι εκτός της προσωπικής μου οικτρής οικονομικής καταστάσεως,
στην οποία με έχουν οδηγήσει οι πράξεις και οι παραλήψεις τους· δεύτερο
πουκάμισο δεν έχω να βάλω και ικετεύω καθημερινά τους ανθρώπους για τα
απολύτως απαραίτητα. Η δική μου όμως δυστυχία ήταν η μικροτέρα, έναντι
των δεινών της πολιτείας μας, για τα οποία σας θεωρώ απολύτως
υπευθύνους. Η εκμηδένιση της αξιοπρέπειας της χώρας, η υπερχρέωσή της, η
κατάπτωση του ηθικού της γοήτρου, ο συνεχής και παράνομος πλουτισμός
των ηγητόρων της, η πλήρης αναισθησία των υπουργών και των βουλευτών
στις συνεχείς εκκλήσεις των πολιτών για διαφάνεια στην διαχείριση των
οικονομικών της, η κακοδιαχείριση των πόρων της και άλλα τινά, οδήγησαν
την ψυχική μου εξέγερση. Και όχι. Συνεργούς, δεν έχω. Μόνος μου
εσκέφθην, εζύγισα τα πράγματα και απεφάσισα τον εξαναγκασμό σε
μεταμέλεια όλων αυτών, με την χρήση βίας».

Ο εισαγγελέας, οι γραφιάδες και οι παρατρεχάμενοι, έμειναν άφωνοι. Ο
κοντός μυστακοφόρος, βρόμικος και πάμπτωχος δάσκαλος, έμοιαζε γίγαντας
μπροστά τους. Αμέσως ο Λυκουρέζος, ο οποίος δεν ήθελε να ακούσει και
άλλα, διέταξε να μεταφερθεί στα κρατητήρια ο δράστης και πολύ
προβληματισμένος κίνησε για το γραφείο του πρωθυπουργού Θεοτόκη. Στην
συνάντηση η οποία αμέσως πραγματοποιήθηκε, συμμετείχαν οι Θεοτόκης,
Λυκουρέζος, Καλογερόπουλος και Καπερδάνος και αναλύθηκαν οι εξελίξεις
της υπόθεσης και αναζητήθηκε η κατάλληλη λύση.

Πάνω στο τραπέζι συσκέψεων, δέσποζαν οι εφημερίδες της εποχής, με
πρώτον πρώτον τον «Ρωμιό» του Σουρή, οποίος διασκέδαζε την κατάσταση
γράφοντας :

«Αυτά του κόντε λέγονταν εν λιγυρά φωνή,
στο παρλαμέντο βρόντισε μιά μπόμπα αληθινή.
Κι αμέσως τά ‘χασαν αυτοί και τά ‘χασαν κι εκείνοι,
κι ακαματόπους έτρεχε καθένας αστυνόμος,
και της Βουλής τας πτέρυγας συνείχε κρύος τρόμος.
Νίπτω κι εγώ τας χείρας μου και δεν ανακατεύομαι,
και αφού οι μπόμπες άρχισαν, παύω να πολιτεύομαι!».

«Ιδού! Διαβάστε πράγματα! Αυτός είναι επικίνδυνος και θα βρει μιμιτάς», είπε θυμωμένα ο Θεοτόκης.

«Θα τον κάνουμε ήρωα;», αναρωτήθηκε εξοργισμένος ο Καπερδάνος.

«Του χρόνου θα τον έχουμε ανάμεσά μας στην Βουλή», ψιθύρισε έντρομος ο Καλογερόπουλος.

«Να αποδείξουμε ότι είναι βλαμμένος», έκραξε πνιχτά ο Λυκουρέζος.

«Αυτό είναι!», αναφώνησαν εν χορώ άπαντες. «Βλαμμένος!
Είναι η σοφότερη λύση. Να κανονιστεί πάραυτα επίσημη γνωμάτευση από τον
γιατρό Μιταυτσή. Είναι της απολύτου εμπιστοσύνης μου και γαμπρός της
αδελφής μου», διέταξε ο οιονεί άναξ.

Ο…φρενολόγος
Ο γραμματέας άρχισε την ανάγνωση των γραπτών απαντήσεων του ειδικού
εντεταλμένου ιατρού φρενολόγου, Μιταυτσή, μετά την εξέταση της
διανοητικής καταστάσεως του δράστη της βομβιστικής κατά του Κοινοβουλίου
ενέργειας, κατ΄ εντολήν του γενικού εισαγγελέα.

«Διάβαζε πιο δυνατά», του είπε ο Λυκουρέζος, ο οποίος δεν μπορούσε να κρύψει το σαρδόνιο χαμόγελό του κάτω από την επαγγελματική του σοβαροφάνεια.

«Κατόπιν εντολής του γενικού εισαγγελέως κυρίου Λυκουρέζου και
αδείας του Διευθυντού της αστυνομίας υποστρατήγου Δαμηλάτη, μου επετράπη
η άνοδος εις το δωμάτιον ένθα κρατείται ο βομβιστής. Ευθύς μόλις τον
είδα, τον αναγνώρισα. Αυτός είναι. Ω, ναι. Αυτός είναι τελείως
ανισόρροπος. Τον ενθυμούμαι καλώς ότε ήλθε προ ολίγων ετών και υπεβλήθη
εις θεραπείαν».

Ερώτηση εισαγγελέα: «Από τι έπασχε τότε;».

Απάντηση ιατρού: «Φρενοβλάβειαν εκφύλου με ιδέας πολυμόρφους,
ιδέας δηλαδή καταδιώξεως, μεγαλείου, αδικιών, ενοχής και ερωτικών
επεισοδίων, ιδέας αίτινες δύνανται το άτομον όπερ κατέχεται υπ΄ αυτών,
να το ωθήσουν εις τας πλέον επικινδύνους πράξεις».

Ερώτηση εισαγγελέα: «Εθεραπεύθη τότε;».

Απάντηση ιατρού: «Είναι ανίατος η νόσος αυτή. Ο πλήρης μάλιστα
ορισμός της είναι ο εξής: Ανισορροπία διανοητική θεωρουμένη πολλάκις εκ
των ανιάτων. Βεβαιώ, ότι τούτος έπασχεν εκ τοιούτου νοσήματος. Είναι δε
χαρακτηριστικόν ότι οι κατά πλήθους αποπειρώμενοι, εμπνέονται υπό της
ιδέας, ότι τους προξενεί τούτο, κακόν τι ή υπό της ρεκλάμας».
Ερώτηση εισαγγελέα: «Τον θεωρείτε επικίνδυνο προς τον εαυτό του και προς το κοινωνικόν σύνολον;».

Απάντηση ιατρού: «Προς τον εαυτόν του, όχι. Προς το κοινωνικό σύνολον, ναι αναμφαδόν».

«Τελειώσαμε. Θα το υπογράψετε;», ρώτησε ο γραφιάς τον εισαγγελέα.

«Αν θα το υπογράψω; Ανόητε…», τον μάλωσε άγρια ο Λυκουρέζος. Και έβαλε την υπογραφή του. Φαρδειά πλατειά.

Πηγή: ribandsea.com

Newsorama.

Γράφει ο Νικόλαος Μπέτσιος,Υποστράτηγος ΕΛ.ΑΣ.ε.α.

Είναι ιστορικά σε όλους μας γνωστό, ότι η Γερμανία ευθύνεται για τις δύο ένοπλες συρράξεις, τις οποίες η ίδια επεδίωξε δια των ηγεσιών της και στο τέλος έχασε ηττημένη, αφού πρώτα βέβαια βύθισε στον πόνο, δυστυχία και καταστροφή σχεδόν όλη την Ευρώπη.

Μετά την κατάρρευση του κομμουνισμού, οι δύο διαμελισθείσες Γερμανίες του Β΄παγκοσμίου πολέμου, επανενώθηκαν στην ενιαία Γερμανία, η οποία σε σύντομο σχετικά χρόνο, ξεπέρασε το κόστος της ενοποίησης, με δυναμισμό, γιγαντώθηκε και πάλι έγινε εκ νέου η ισχυρότερη δύναμη στον Ευρωπαϊκό χώρο.

Η δύναμη αυτή, της προσέδωσε την έμφυτη αλαζονεία του ισχυρού που την διακατέχει, εγωπάθεια……..>> και τον εκ φύσεως ηγεμονισμό ubber alles, ο οποίος αποτελεί έμφυτο βασικό συστατικό αυτής της χώρας. Τα χαρακτηριστικά αυτά πλέον εκφράζονται μέσα στον χώρο της Ευρωπαϊκής Ένωσης, με συμπεριφορές <<δημοκρατικής δικτατορίας>>, του τύπου <<αποφασίσω και διατάσσω>>.

Πρώτο Κράτος το οποίο υπέστη την τιμωρητική διάθεση των Γερμανών, ατυχώς, ήταν και εξακολουθεί να είναι η χώρα μας, οι πολίτες της οποίας <<πληρώνουν>> τα ολέθρια και εγκληματικά λάθη, παραλείψεις, αδράνεια, ανικανότητα, κομματική<<καμαρίλα>> και διαφθορά του πολιτικού μας συστήματος.

Δώσαμε έτσι την ευκαιρία, να υποστούμε, -πρώτοι από όλους τους άλλους-, έναν οδυνηρό οικονομικό πόλεμο υποταγής. Η νέα αυτή μορφή πολέμου, εξελίσσεται -κατά περίπτωση-, σε όλες τις χώρες του Ευρωπαϊκού Νότου, οι οποίες <<καρτερούν>> την μοίρα τους.

Οι λοιπές χώρες του Ευρωπαϊκού Βορά, καθίστανται << δορυφόροι>> της Γερμανικής επικυριαρχίας και εξουσίας και η δυνατότητα των οικονομιών τους, δεν έχει σχέση με τις οικονομίες του Νότου, οι οποίες λόγω διαφορετικής αντίληψης, ιδιοσυγκρασίας, νοοτροπίας και κουλτούρας αδυνατούν να τις ανταγωνισθούν και να ευθυγραμμισθούν μαζί τους, με συνέπεια το κοινό νόμισμα <<να έχει δύο όψεις>>.

Η τιμωρητική όμως συμπεριφορά της Γερμανικής <<ελίτ>> προς τους …κακούς Έλληνες κ.α. Ευρωπαίους, με την πλήρη οικονομική και ως εκ τούτου πολιτική και εθνική καθυπόταξή τους, για όφελός τους, θα επιφέρει εκ των πραγμάτων συνολική απρόβλεπτη αντίδραση των κοινωνιών, με συνέπεια η Γερμανία να βρεθεί απομονωμένη και να αυτοπαγιδευθεί στον μέλλοντα χρόνο για τρίτη φορά, αφού όμως, πρώτα δυστυχώς θα έχει συντελεσθεί η εξαθλίωση των λαών και η πτώχευση των Κρατών.Η περίπτωση της Κύπρου μας, μπορεί να <<τινάξει την μπάνκα στον αέρα>>. Ίδωμεν….

ΥΣ. Τον κ. Ρεχάγκελ τον έχουμε στη μνήμη και στην καρδιά μας, για τον ποδοσφαιρικό άθλο της Εθνικής μας ομάδας, της οποίας, ως γνωστόν, ήταν ο προπονητής και πρωτομάστορας της ανεπανάληπτης αυτής επιτυχίας. Σαν απεσταλμένος πρεσβευτής όμως της Καγκελαρίου, τι θα κάνει; Θα μοιράσει <<χάντρες και καθρεφτάκια>>στους ιθαγενείς; ….Πολύ φοβάμαι ότι θα χάσει ότι κέρδισε στην Ελλάδα.

[saealarisas.blogspot.gr]

Newsorama.

Του Δημήτρη Γιαννακόπουλου

Μπορεί αφορμή για το σημερινό σημείωμα να έδωσε το νέο ρατσιστικό ξέσπασμα της  «Χρυσής Αυγής» στη Βουλή: «τι δουλειά έχουν τα παιδιά των μεταναστών στα ελληνικά σχολεία; Μπαίνουμε στις τάξεις και βλέπουμε μόνο ξένα παιδιά. Αυτό είναι απαράδεκτο […] να υπάρξουν διαφορετικές τάξεις για έλληνες και αλλοδαπούς μαθητές», αλλά ο προβληματισμός μου είναι βαθύτερος και ευρύτερος. Θλίβομαι καθώς παρατηρώ η ιστορία να επαναλαμβάνεται ως φάρσα στην πατρίδα μας και μια …..

σοβαρή καπιταλιστική κρίση σε ένα κορπορατικό κράτος διαπλεκομένων πολιτικο-επιχειρηματικών συμφερόντων να καταλήγει να δηλητηριάζει την δημοκρατική και φιλελεύθερη αφήγηση επί της οποίας δομείται η κοινωνία και η πολιτεία στα προηγμένα αστικά συστήματα.

Με ιδιαίτερη αγωνία υποστήριξα, αδιαφορώντας για την όποια ιδεολογική παρεξήγηση από  τον χώρο της μαρξιστικής αριστεράς, πως το κρίσιμο στις μέρες μας στην Ελλάδα είναι να μην επιτρέψουμε την άμεση ή έμμεση υπονόμευση των αστικών θεσμών: των δικαιωμάτων και των ελευθεριών του ανθρώπου, του πολίτη, του εργαζόμενου. Αυτά βάλλονται σήμερα από δύο πλευρές. Από τη μια είναι ο ολοκληρωτικός καπιταλισμός των αγορών που σαρώνει δια της Τρόικας και της Συγκυβέρνησης την εργασία και τις ελευθερίες που συνδέονται με το κοινωνικό κράτος και από την άλλη ο αχαλίνωτος ρατσισμός που επιχειρεί να κατευθύνει την αγανάκτηση και την δυστυχία των πολιτών – που παράγονται ακριβώς από τη μορφή της κρίσης στο χρεοκοπημένο Ευρωπροτεκτοράτο Ελλάς – σε ναζιστικής μορφής αυτοαντιλήψεις και πολιτικές πρακτικές. Με αυτή την έννοια η συντηρητική πελατειακή δεξιά, συναντάται με τους νεοφιλελευθέρους της κεντροδεξιάς και κεντροαριστεράς και οι δυο κατηγορίες μαζί με τους ακροδεξιούς, οι οποίοι μέσω της υπερεθνικιστικής υστερίας τους προωθούν καθαρά νεοναζιστικές θέσεις – όπως έχω με σαφήνεια δείξει με σειρά σημειωμάτων μου μέχρι σήμερα. Σε αυτά έδειξα επίσης την πραγματική φύση της ακροδεξιάς οντότητας στην Ελλάδα, εξηγώντας πως δεν πρόκειται για φασισμό όπως τον γνωρίσαμε κατά το παρελθόν στην Ιταλία, στην Ρουμανία, στην Γαλλία ή στην Ισπανία, αλλά για απομίμηση της ανατολής του ναζισμού όπως αυτός θεμελιώθηκε στην Αυστρία και στην Γερμανία του μεσοπολέμου. Άρα η Ελλάδα ως φιλελεύθερο-κοινοβουλευτικό, αστικό φαινόμενο δεν κινδυνεύει από την σύγκρουση των δύο άκρων, όπως παραπλανητικά τόνισε καί ο κ. Σαμαράς εναρμονιζόμενος με την κυρίαρχη νεοφιλελεύθερη αφήγηση επί του θέματος, αλλά από την ιδεολογικοπολιτική όσμωση ολόκληρου του χώρου των παραδοσιακών συντηρητικών, των νεοφιλελευθέρων και των αντιπολιτικών αγανακτισμένων. Οι τελευταίοι είναι προϊόντα της κρίσης,  που παράγονται όμως στο ίδιο διαχρονικό εργοστάσιο εκφασισμού στην Ελλάδα, που δυστυχώς είναι πολύχρωμο. Είναι αυτό στο οποίο συλλειτουργούν οι πεπαλαιωμένες αλλά πάντα καλά «λαδωμένες» μηχανές της αντιδραστικής, χουντικής, θρησκόληπτης δεξιάς μαζί με εκείνες του «αυριανισμού» και μιας απολύτως συμπλεγματικής αριστερίστικης κουλτούρας, η οποία αντί να κριτικάρει την «δημοκρατία των μπουρζουάδων» στην Ελλάδα, φρόντισε μάλλον να ενσταλάξει μίσος εναντίον των αστών, δίχως μάλιστα να καταλαβαίνει πως η διευρυμένη μικρομεσαία και μεσαία τάξη αποτελούν σαφώς αστική τάξη, κοινωνιολογικά!

Συνεπώς η Ελλάδα δεν απειλείται από κάποιο είδος σύγκρουσης των άκρων (ακροδεξιά-ακροαριστερά), αλλά μάλλον από την διεύρυνση του ιδεολογικοπολιτικού σκουπιδότοπου. Ο Έλληνας κινδυνεύει να πνιγεί στα σκουπίδια που παράγονται δεξιά και αριστερά και πετιούνται αριστερά και δεξιά. Από την πολύ κούφια, ρατσιστική, μνησίκακη, φθονερή, μηδενιστική, αρρωστημένα εγωκεντρική ή αφηρημένα επαναστατική, απολιτική ή αντιπολιτική αγανάκτηση δηλητηριάζεται σήμερα η ελληνική κοινωνία. Τα «σκουπίδια» είναι αυτά που δίνουν τον τόνο της πολιτικής αντιπαράθεσης στην χώρα, ενώ είναι τα ίδια που έχουν επιδοθεί σε μια αντιαισθητική φάρσα: με πολιτική αφήγηση από το μαύρο παρελθόν της ευρωπαϊκής ιστορίας, καλούν τον λαό να τους ακολουθήσει για να πάει η κοινωνία μπροστά! Το απολύτως φαιδρό μάλιστα είναι πως όσοι αναπαράγουν την πλέον εννοιολογικά κενή ή αντιφατική ή διεστραμμένη γλώσσα, κατηγορούν εκείνους που αν μη τι άλλο, ξέρουν να τοποθετούν τις έννοιες στην ιστορικοπολιτική, πολιτισμική και κοινωνική τους δομή, ως παραγωγούς ξύλινου λόγου! Είναι και αυτό ένα ακόμη δείγμα της εντροπικής λειτουργίας των «σκουπιδιών», τα οποία ενώ υπονομεύουν (διαταράσσουν σε σημείο διαστροφής) την ίδια την τάξη του λόγου, καλούν για μια νέα τάξη και ασφάλεια στην χώρα, είτε με την μεθοδολογία του καζινοκαπιταλισμού, είτε με εκείνη του ναζισμού. Ώρες- ώρες μου λείπουν οι φασίστες σαν και αυτούς που έλαμψαν στο πρώτο μισό του προηγούμενου αιώνα στην Ευρώπη! Τουλάχιστον με αυτούς θα μπορούσες να έχεις μια ενδιαφέρουσα αντιπαράθεση. Με τα «σκουπίδια», δυστυχώς, δεν μπορείς να αντιπαρατεθείς σε διανοητικό και ταυτόχρονα πολιτικό επίπεδο, εκτός ίσως να υιοθετήσεις κάποια μεταφυσική προσέγγιση που έλκει καταγωγή πριν από την ωρίμανση του διαφωτισμού  – αλλά και πάλι δύσκολα. 

Τί να πεις για παράδειγμα στο «σκουπίδι», με την ιδεολογικοπολιτική έννοια ασφαλώς, που αναρωτιέται «τι δουλειά έχουν τα παιδιά των μεταναστών στα ελληνικά σχολεία;»! Να του εξηγήσεις πράγματα που δεν μπορεί να καταλάβει, καθώς η αρχαιολογία και γενεαλογία της γνώσης που παρήγαγε τις αντίστοιχες έννοιες που δομούν τάξεις πραγμάτων, κατηγορίες στοχασμού και αποκαλύπτουν γιατί σκεφτόμαστε έτσι και όχι αλλιώς, φαντάζουν σε αυτόν τόσο σχολαστικές, τόσο βαρετές, τόσο μπούρδες, τόσο κουλτουριάρικες και αποκρουστικές για τον απλό λαό που μοχθεί για το μεροκάματο! Μια και δεν μπορούμε λοιπόν να συνεννοηθούμε έτσι, ας συνεννοηθούμε αλλιώς: Αν «σκουπίδι» αναρωτηθείς έτσι και μπορούσες να επιβάλεις δια της νομοθετικής οδού «να υπάρξουν διαφορετικές τάξεις για έλληνες και αλλοδαπούς μαθητές» στην Ελλάδα και όχι απλώς προπαρασκευαστικά τμήματα για τους αλλοδαπούς μαθητές που θα τους εντάσσουν δίχως ιδιαίτερες γλωσσικές δυσκολίες στην «τάξη», τότε φαντάζομαι πως θα δεχόσουν την ίδια αρχή διάκρισης εις βάρος όλων των Ελλήνων που φοιτούν στα σχολεία άλλων χωρών. Θα θεμελιωνόταν μια ρατσιστική, σαφώς αντιπαιδαγωγική αρχή στην Ευρώπη, η οποία ευτυχώς αγωνίζεται για το αντίθετο. «Οι διακρίσεις και ο ρατσισμός δεν θα πρέπει να έχουν καμία θέση στην Ευρώπη του 21ου αιώνα», έλεγε τις προάλλες η εκπρόσωπος της Ιρλανδικής Προεδρίας στο Συμβούλιο της ΕΕ. «Πρόταση μας είναι η ποινικοποίηση των εγκλημάτων μίσους και των πράξεων ρατσισμού και η επιβολή ποινών που θα φθάνουν μέχρι και τα τρία χρόνια φυλάκισης», πρόσθεσε.

Όχι δεν υποστηρίζω πως οι νεοναζί θα πρέπει να φιμωθούν. Ο Βολταίρος είναι σήμερα επίκαιρος όσο ποτέ: «Διαφωνώ με αυτό που λες, αλλά θα υπερασπιστώ μέχρι θανάτου το δικαίωμά σου να το λες», αρκεί να μην χαρακτηρίζεις (κατηγοριοποιείς) με λόγια μίσους από δημόσια θέση ή στο πλαίσιο άσκησης οποιασδήποτε επαγγελματικής ή επιχειρηματικής δραστηριότητας και συναναστροφής άλλους ανθρώπους με κριτήριο το γένος, την καταγωγή, το φύλο ή άλλα ανθρώπινα χαρακτηριστικά. Δεν θεωρώ λοιπόν πως πρέπει με οποιοδήποτε τρόπο να παρεμποδιστούν οι νεοναζί να εκφράζονται και να προτείνουν πολιτικές που εκφράζουν τον χώρο τους. Με αυτή την έννοια το πρόβλημα δεν είναι η ρατσιστική πρόταση της ΧΑ, παρότι ξεκάθαρα υποστηρίζει πολιτική διακρίσεων. Αντίθετα σε μια προηγμένη Αστική Δημοκρατία η βουλευτής της ΧΑ που αποκάλεσε δημοσίως και μάλιστα από του βήματος της βουλής «τρισάθλιους» και «υπάνθρωπους» τους μετανάστες στην Ελλάδα που «έχουν εισβάλει στην πατρίδα μας με τις κάθε λογής αρρώστιες που κουβαλάνε», έπρεπε να αντιμετωπιστεί στο πλαίσιο του ποινικού νόμου. Η κυρία αυτή έπρεπε να διωχθεί (υπήρχε και ο ανεπαρκής 927/1979) και μάλιστα παραδειγματικά για να συμμαζευτούν και άλλοι που θίγουν τα κοινωνικά φιλελεύθερα θεμέλια του αστικού κράτους. Όμως αυτό δεν έγινε, ενώ κάτι τέτοιο δεν θα τολμούσε κανείς να πράξει στην Γερμανία για παράδειγμα ή στην Σουηδία, όπως ασφαλώς ούτε στις ΗΠΑ, ούτε στην… Κίνα! Υπάρχουν και εκεί ακροδεξιοί, αλλά η πολιτεία εκεί δεν ανέχεται την ναζιστική συμπεριφορά. 

Αν είχαμε στοιχειώδη πολιτική σοβαρότητα στο πλαίσιο της φιλελεύθερης αστικής ηθικής,   θα καταλαβαίναμε πως η υποχρέωση για την Ελλάδα που προκύπτει (και) από την διεθνή Σύμβαση για την κατάργηση των διακρίσεων, είναι να καταστήσει  ποινικό αδίκημα «κάθε διάδοση ιδεών που βασίζονται στην φυλετική ανωτερότητα και μίσους, παρότρυνση σε φυλετική διάκριση καθώς και πράξεις βίας ή παρότρυνση σε διάπραξη τέτοιων πράξεων εναντίον οποιασδήποτε φυλής». Αυτό ασφαλώς δεν συνιστά λογοκρισία και δεν απαγορεύει στους νεοναζί να προτείνουν ρατσιστικές και χυδαίες πολιτικές. Αυτό που ποινικοποιείται είναι η προκλητική διασπορά του μίσους στην κοινωνία και συμπεριφορές που αποβλέπουν σε φυλετικές διακρίσεις. Δηλαδή αυτό που σε ολόκληρο τον κοινωνικά και πολιτικά φιλελεύθερο κόσμο αποτελεί ποινικό αδίκημα: το hate speech. Αν δεν καλλιεργείτο αυτός ο λόγος στην σημερινή Ελλάδα του ιδεολογικοπολιτικού σκουπιδότοπου, δεν θα είχαν κοινωνικό βάρος τέτοιες ελεεινές προτάσεις σαν αυτή της ΧΑ για τα σχολεία. Τώρα όμως έχουν. Και στο μέλλον, αν δεν λάβει η πολιτεία μέτρα εναντίον ρατσιστικών εκδηλώσεων, κάνοντας πιο αυστηρό τον ποινικό νόμο, βελτιώνοντας παράλληλα το εκπαιδευτικό έργο και την παιδαγωγική διάρθρωση των τάξεων, θα έχουν μεγαλύτερο.

Στη Σουηδία για παράδειγμα κάποιος τόλμησε να προτείνει την δημιουργία ιδιωτικού παιδικού σταθμού στην Στοκχόλμη μόνον για σουηδάκια, και ακόμη κρύβεται από την χλεύη που αντιμετώπισε από την κοινωνία των πολιτών και την αρνητική στάση της υπεύθυνης περιφερειακής αρχής. Το ενδιαφέρον για τον ψυχολόγο και τον κοινωνιολόγο είναι πως την πρόταση αυτή συμμερίστηκαν μόνον κάποιοι ελάχιστοι που έχουν μεν σουηδική ιθαγένεια η οποία, όμως, δεν προκύπτει εκ καταγωγής. Για σκέψου τα παιδιά των Ελλήνων μεταναστών να οδηγούντο υποχρεωτικά σε ξεχωριστά από τους ντόπιους σχολεία, ασχέτως αν γνώριζαν την γλώσσα και μπορούσαν να παρακολουθήσουν κανονικά τα μαθήματα! Για φαντάσου την φυλετική διάκριση και τον αντικειμενικό αποκλεισμό τους! Για φαντάσου πως αυτή η πολιτική θα ενδυνάμωνε τις ρατσιστικές διακρίσεις και στο τέλος θα αποδυνάμωνε και τον ίδιο τον ποινικό νομό που καθιστά στις δημοκρατικές πολιτείες σοβαρό αδίκημα το hate speech! Μια πολιτική, που ξεπροβάλει από τα βάθη της πλέον σιχαμερής ιστορίας της ανθρωπότητας, έρχεται έτσι να νομιμοποιήσει πλαγίως τον ρατσισμό στην καθημερινότητα για να αναπτύξει στη συνέχεια ανεμπόδιστα την στρατηγική βαρβαρότητας των «σκουπιδιών». Μέσα στην ιστορική αυτή χωματερή η οικονομική ελευθερία έρχεται να καθυποτάξει την κοινωνική ελευθερία, σε συνεργασία με την διαλεκτική του φυλετικού μίσους, της ανωτερότητας και καθαρότητας κάποιας φίλης και του αποκλεισμού του διαφορετικού. Έτσι, φτάσαμε να βιώσουμε στην Ελλάδα ακόμη και πρόσκληση για αιμοδοσία από Έλληνες σε Έλληνες!

Κοινωνικά ελεύθερος σημαίνει πως ζω σε μια φιλελεύθερη πολιτεία που αποσκοπεί στην παράλληλη διεύρυνση δυο «απόλυτων» εννοιών οι οποίες εμφανίζονται μάλιστα αντίθετες, από διάφορες σχολές αυταρχισμού: της ισότητας και της ελευθερίας. Αυτές όσο ζεις στην «χωματερή» συγκρούονται και αποκλείεται να ξεφύγεις από τον ιδεολογικοπολιτικό σκουπιδότοπο που εν τέλει υπονομεύει και τις δύο.  Η οδός διαφυγής περνά από την λεωφόρο της γνώσης, που καταπολεμά την προκατάληψη. Η λεωφόρος αυτή είναι στρωμένη με πολιτικές ισότητας που καλλιεργούν παράλληλα την κοινωνική ελευθέρια στο πλαίσιο της καθολικής απόλαυσης από τον πληθυσμό μιας χώρας των θεμελιωδών αγαθών (τροφή, υγεία, στέγαση, εκπαίδευση, εργασία, πρόσβαση στα ενεργειακά και πληροφορικά δίκτυα κλπ), καθώς και των σύγχρονων αστικών δικαιωμάτων, όπως σαφώς ορίζονται στην Χάρτα των Θεμελιωδών Δικαιωμάτων της ΕΕ, που οι περισσότεροι αγνοούν εσκεμμένα ή επειδή κανείς δεν τους ενημέρωσε. Η τάση (προπαγάνδα) για απόλυτη ισότητα καθιστά διάβολο την ελευθερία και το αντίστροφο. Η συμφιλίωση αυτών των δύο εννοιών απαιτεί περιορισμό της οικονομικής ελευθερίας του ατόμου υπέρ ενός δημόσιου σχεδιασμού, υπέρ ενός κοινωνικού κράτους, που μέσω της φορολογίας του πλούτου θα εντάσσει την αγορά στη κοινωνία και όχι το αντίστροφο. Εξοβελίζοντας παράλληλα τον ρατσισμό, ο οποίος δεν κάνει τίποτε άλλο παρά να διασκεδάζει τις σχέσεις κεφαλαίου-εργασίας σε μια χώρα και την πραγματική πολιτική φύση των κυβερνώντων.

 

Με βλέπετε αυτή την περίοδο να υπερασπίζομαι με ιδιαίτερη ζέση το αστικό κράτος, από την στιγμή που όσοι παρακολουθείται την γραφή μου γνωρίζετε πως υπήρξα – και συνεχίζω να είμαι – τρομερά επικριτικός στις εσωτερικές αντινομίες και τα αξεπέραστα προβλήματα αντιπροσώπευσης που καταλήγουν σε αντιδημοκρατικές και αντιφιλελεύθερες πρακτικές στο σύνολο, αν θέλετε, των αστικών κρατών της σημερινής Ευρώπης. Ως προς την Ελλάδα έδειξα πως το πρόβλημα λειτουργίας της προεδρευόμενης κοινοβουλευτικής δημοκρατίας είναι πλέον οξύ και απαιτεί άμεση συνταγματική αναθεώρηση και μεταβολή του συνολικού μοντέλου του κοινοβουλευτισμού στην χώρα μας με την εισαγωγή αμεσοδημοκρατικών θεσμών στην λήψη των αποφάσεων, τώρα μάλιστα που ο δικομματισμός κατέρρευσε μέσα στα κοινωνικά συντρίμμια που δημιούργησε. Βλέπετε, ίσως να υπερασπίζομαι ένα φαινόμενο το οποίο έχω κατακρίνει πολύπλευρα, θεωρώντας πως η κρίση στην Ελλάδα αντιμετωπίζεται με περισσότερη δημοκρατία και βαθύτερο κοινωνικό φιλελευθερισμό σε αντίθεση με την στρατηγική της τρόικας και των συγκυβερνώντων και σε αντίθεση επίσης με την ισοπεδωτική, αντιπολιτική ρητορεία όσων βρήκαν την ευκαιρία να επαναφέρουν ολοκληρωτικές ή κρυπτο-ολοκληρωτικές αφηγήσεις για να προστατεύσουν τους κεντρικούς μεγαλοπαράγοντες της διαπλοκής που φέρουν την μεγαλύτερη ευθύνη για την ελληνική κρίση. Υπερασπίζομαι την αστική δημοκρατία στην Ελλάδα, όπως πιστεύω αυτή την στιγμή θα πρέπει να κάνει και ολόκληρη η αριστερά, όπως και ολόκληρος ο δημοκρατικός κόσμος, καθώς θεωρώ ότι είναι ο μοναδικός τρόπος για να μην βουλιάξει η ελληνική κοινωνία στον ιδεολογικό σκουπιδότοπο.

Newsorama.

«Ο ταπεινός Φραγκίσκος θα φέρει αλλαγή και συνέχεια», είναι ο τίτλος ανάλυσης του Μάικλ Χιστ του BBC για τον νέο Πάπα, στην οποία σημειώνει: «Η εκλογή του πρώτου μη Ευρωπαίου Πάπα εδώ και μία χιλιετία και του πρώτου από τη Λατινική Αμερική, στην οποία κατοικεί το 40% των ρωμαιοκαθολικών του πλανήτη, δείχνει ότι οι καρδινάλιοι που τον εξέλεξαν έχουν συναίσθηση του μεγέθους και της σημασίας τού εκτός Ευρώπης ποιμνίου».
Αντιθέτως, ο Αργεντίνος αναλυτής Αριελ Μάγκνους υπογραμμίζει στο περιοδικό Spiegel ότι η επιλογή Αργεντίνου Πάπα έχει να κάνει όχι τόσο με τη δύναμη της Ρωμαιοκαθολικής Εκκλησίας στη Λατινική Αμερική αλλά με την αδυναμία της. «Σύμφωνα με τις στατιστικές, το 90% των Αργεντίνων είναι καθολικοί, αλλά τα συντριπτικά ποσοστά απατούν. Σε ολόκληρη τη χώρα εξαπλώνονται οι κοινότητες των ευαγγελικών, φέρνοντας την πρώην επίσημη θρησκεία σε αμυντική θέση. Η εκλογή ενός Πάπα από τη Λατινική Aμερική δεν αποτελεί απλώς την προ πολλού ζητούμενη υποχώρηση της Ρώμης μπροστά στην ήπειρο με τους περισσότερους καθολικούς. Ταυτόχρονα αποτελεί αντίδραση απέναντι στην ανησυχητική διαρροή πιστών προς άλλα δόγματα».

«Ενας κάτοικος του Τρίτου Κόσμου, κοντινός στον λαό, που είναι όμως κοντά στην πολιτική εξουσία της χώρας του και δεν είναι ξένος προς τις ίντριγκες του Βατικανού, θα ήταν ο καλύτερος τρόπος για να σταματήσει η απομάκρυνση από τη Ρώμη».

Ομως ο Μάγκνους υπογραμμίζει ότι υπάρχουν πολλοί στη Λατινική Αμερική που δεν θα έβλεπαν με καλό μάτι μια «δεύτερη κατάκτηση της ηπείρου από τον καθολικισμό». «Αυτό θα ήταν ένα βήμα πίσω, κυρίως στα ζητήματα σeξουαλικής ελευθερίας και αυτοδιάθεσης», συνεχίζει ο Μάγκνους «Ο Πάπας είναι ορκισμένος αντίπαλος της αντισύλληψης και των αμβλώσεων. Το γεγονός ότι θα υποστηρίζει απόψεις που έχουν φοβερές συνέπειες για την υγεία του ισπανόφωνου πληθυσμού, από τη θέση του αξιώματος του Πάπα και με επισκέψεις επί τόπου, δεν αφήνει καμία ελπίδα μεταρρυθμίσεων για τη Ρωμαιοκαθολική Εκκλησία στη Λατινική Aμερική».

«Ας μην είμαστε αφελείς», είχε γράψει το 2010 ο Φραγκίσκος, αναφερόμενος στη νομοθεσία περί γάμου ομοφυλοφίλων την οποία προώθησε η κυβέρνηση της χώρας του. «Δεν πρόκειται για μια απλή πολιτική μάχη, είναι μια απόπειρα να καταστραφεί το σχέδιο του Θεού».

Η αντίθεσή του στις αμβλώσεις, έστω και για λόγους υγείας ή μετά από βι@σμό, είναι ακλόνητη. «Με την εκλογή του, οι προοδευτικές δυνάμεις της Λατινικής Αμερικής θα χρειαστεί να εντείνουν τις προσπάθειές τους», κατέληξε ο Μάγκνους.

Ο Φραγκίσκος έχει αφήσει κάποιες υπόνοιες στο παρελθόν ότι μπορεί να θεωρεί εγκεκριμένη τη χρήση προφυλακτικού όταν πρόκειται για την πρόληψη ασθενειών. Εγκρίνει επίσης τις βαπτίσεις παιδιών εκτός γάμου υποστηρίζοντας ότι «το παιδί δεν έχει καμία ευθύνη για την κατάσταση του γάμου των γονέων του».

Η παγκοσμιοποίηση

Για την παγκοσμιοποίηση και την κρίση που πέρασε η χώρα του το 2001-2002, η άποψη του τότε καρδινάλιου Βεργκόλιο ήταν ότι πρέπει να ενισχυθούν οι μικρομεσαίες επιχειρήσεις. «Για να πολεμήσουμε τα αποτελέσματα της παγκοσμιοποίησης, που οδήγησαν στο κλείσιμο πολλών εργοστασίων με συνέπεια δυστυχία και ανεργία, πρέπει να προωθήσουμε την οικονομική ανάπτυξη από τα κάτω, με τη δημιουργία μικρών και μεσαίων επιχειρήσεων. Η εξωτερική βοήθεια δεν θα πρέπει να έχει μόνο τη μορφή κονδυλίων αλλά και εργασιακής ηθικής και πολιτικής κουλτούρας».

Reuters

Newsorama.

Αφιέρωμα του theinsiader.gr στον Οδ. Ελύτη. Ήταν 10 Δεκεμβρίου του 1979, όταν o Οδυσσέας Ελύτης παρέλαβε το Νόμπελ Λογοτεχνίας από τα χέρια του Σουηδού βασιλιά Κάρολου Γουστάβου . Και μ’ εκείνη την καθιερωμένη, από το πρωτόκολλο, ελαφρά υπόκλιση ευγενείας, «ο ποιητής του Αιγαίου» ύψωνε την Ελλάδα στους γαλαξίες του λόγου.

Σήμερα, τριάντα τρία χρόνια από τότε, το όνομα «Ελύτης» αντιφεγγίζει στη γη της παγκόσμιας ποίησης. Δεκαέξι χρόνια μετά το θάνατό του, (18 Μαρτίου του 1996, από ανακοπή καρδιάς ) ο ποιητής είναι εδώ. Τραγουδιέται. Διαβάζεται. Μελετάται. Το όνομά του διαπέρασε το χρόνο: «Έχει κι θάνατος τη δικιά του Ερυθρά Θάλασσα» .

Ο κατά κόσμον Οδυσσέας Αλεπουδέλης, του Παναγιώτη και της Μαρίας Βρανά, με πατρική καταγωγή από την Παναγιούδα Λέσβου, γεννηθείς στις 2 Νοεμβρίου του 1911 στο Ηράκλειο Κρήτης, το τελευταίο παιδί από τα έξι της οικογένειας, ο γιός που αρνήθηκε να συνεχίσει το πατρικό εργοστάσιο σαπωνοποιίας και πυρηνελαιουργίας, πήρε δικό του όνομα για να πορευτεί στο δρόμο της ποίησης. Το «Ελύτης», γράφει ο μελετητής του Μάριο Βίτι, αποτελεί συνδυασμό της συλλαβής που προέρχεται από τις λέξεις «Ελλάδα», «Ελευθερία», «Ελένη» και της γενικής τοπωνυμικής κατάληξης των ονομάτων, όπως «Πολίτης» . Είναι ένας ιαμβικός τρισύλλαβος, με ένα υγρό «λ» και γοητευτικό μουσικό τονισμό.

«Το πραγματικό μου όνομα κουβαλούσε το βάρος μιας μικρής εμπορικής και βιομηχανικής φήμης που για όσους το έφεραν με υπερηφάνεια -και ήταν όλοι τους άνθρωποι που μόνη τους φιλοδοξία ήτανε το κέρδος — θα ήταν μεγάλη δυστυχία να το δούνε να ταυτίζεται με την υπόσταση ενός ποιητικού έργου παράξενου και ριψοκίνδυνου» εξηγεί στα κατοπινά χρόνια της καταξίωσής του ο ποιητής. Και συνεχίζει : «Πήρα ψευδώνυμο γιατί θάτανε ντροπή να φτιάξω ένα έργο για το οποίο αφιέρωνα όλες μου τις δυνάμεις, όλο μου το πάθος μου για την αφιλοκέρδεια και να το ταυτίσω, ύστερα, με ένα όνομα συνυφασμένο με ο, τι ατομικά εγώ μισώ, δηλαδή, το… πρακτικό πνεύμα, την εμπορική πίστη, τον άκρατο ωφελιμισμό» . (Συνέντευξη για την οικογένεια Αλεπουδέλη, ψηφιοθήκη Αριστοτελείου Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης).

Ο Ελύτης δεν αρνήθηκε μόνο το κέρδος «κατ’ όνομα». Στα εφηβικά του χρόνια αρνήθηκε την υποδούλωση της πόλης των Αθηνών, όπου μετακόμισε η οικογένεια από το Ηράκλειο, γυρίζοντας όλα τα γύρω από την Αττική βουνά. Αρνήθηκε να παραδοθεί σε μια νευρασθένεια που ήθελε να τον καθηλώσει. Αρνήθηκε την παραδοσιακή ποίηση με τα γλυκερά ομοιοκατάληκτα, φλερτάροντας με τον ανατρεπτικό υπερρεαλισμό-αλλά χωρίς να του δοθεί ολοκληρωτικά. Αρνήθηκε να αξιοποιήσει επαγγελματικά τα φροντιστήρια Χημείας. Αρνήθηκε να τη καριέρα του δικηγόρου, παρ ότι γράφτηκε στη Νομική Αθηνών. Αρνήθηκε τα μετόπισθεν του Πολέμου, πολεμώντας στη ζώνη πυρός ως ανθυπολοχαγός στο Αλβανικό Μέτωπο. Αρνήθηκε να υποταχθεί σε ένα κοσμοπολίτικο ευρωπαϊσμό, αν και ταξίδεψε πολύ στην Ευρώπη, γνωρίζοντας στα καφέ του Παρισιού τους Γάλλους υπερρεαλιστές.

Η δόξα, που ήρθε το 1964 με την μελοποίηση του «’Αξιον Εστί» από τον Μίκη Θεοδωράκη και οι υποδοχή που είχαν τα προηγούμενα έργα του «Προσανατολισμοί», « Ήλιος ο Πρώτος», «Άσμα ηρωικό και πένθιμο για τον χαμένο ανθυπολοχαγό της Αλβανίας», «Η καλοσύνη στις λυκοποριές», δεν τον άλλαξαν.

Στην επτάχρονη χούντα απέφυγε, πάντως, να προχωρήσει σε δήλωση κατά της δικτατορίας αρκούμενος στην κυκλοφορία δυνατών, πράγματι, έργων συμβολισμού όπως : «Ήλιος ο ηλιάτορας», «Το φωτόδεντρο», αλλά και «Τα ρω του έρωτα», που είναι αλληγορικά και ριμαδόρικα τραγούδια με παιχνιδίσματα του στυλ «Θαύμασα τον Παρθενώνα/ και σε κάθε του κολόνα / βρήκα τον χρυσό κανόνα/ Όμως σήμερα το λέω/ βρίσκω το καλό κι ωραίο/ σε μία σπόρ Alfa Romeo» …

Η μεταπολίτευση του Κωνσταντίνου Καραμανλή του ανέθεσε την προεδρία του Εθνικού Ιδρύματος Ραδιοφωνίας και Τηλεόρασης, στην οποία έμεινε για λίγους μήνες. Δεν δέχθηκε να γίνει βουλευτής Επικρατείας της Νέας Δημοκρατίας. Δεν αποδέχθηκε να αναγορευθεί ακαδημαϊκός. Συνέχισε την ποιητική γραφή μέχρι το τέλος της ζωής του, με κυριότερα δημιουργήματα «Τα ετεροθαλή», «Η Μαρία Νεφέλη», «Τρία ποιήματα σε σημαία ευκαιρίας», «Το μονόγραμμα», «Ο Μικρός ναυτίλος» .

Τιμήθηκε και βραβεύτηκε από πολλούς φορείς και Πανεπιστήμια της Ελλάδας και του κόσμου. Ταξίδεψε σε Ευρώπη και Αμερική τιμώμενος για το έργο του με το οποίο ανανέωσε την ποίηση . Ως το τέλος του ζούσε σε ένα μικρό διαμέρισμα στην οδό Σκουφά. Ο κομψός του λόγου, ο μεγάλος λυρικός και μεγάλος δραματικός. Ο μετατροπέας του στοχασμού σε γλώσσα συγκίνησης. Ο αλχημιστής του ηθικού και του φυσικού στοιχείου. Ο αρχαϊκός, αλλά και ο μοντερνιστής. Ο μυθοπλάστης και ο ιστορικός. Ο μάστορας της μεταφοράς και της παρομοίωσης.
«’Ένα διαμάντι μέσα στη Δικαιοσύνη του Ήλιου» … «Το παρείσακτο κυμάτισμα ενός τρυφερού ιδιωτικού Σεπτέμβρη» … «Κι ο βοριάς πλημμυρισμένος δάκρυα» … «Εκείνοι που με λιθοβόλησαν δεν ζούνε πια. Με τις πέτρες τους έχτισα μια κρήνη» … «Έραβες φιόγκος προσμονής» … «Οι φωνές τους δεν είναι πια κουρέλια» … «Χρειάζονται αλήθειες, ακόμη και για να πεις ψέματα» … «Μες τους πολλούς γάμους των αρωμάτων οι αιμομιξίες πολλές» .

ΕΝ ΣΙΩΠΗ ΦΩΤΟΣ ΕΑΡΙΝΟΥ- Ο Ελύτης για την ελληνική γλώσσα

«Μου δόθηκε, αγαπητοί μου φίλοι, να γράφω σε μια γλώσσα που μιλιέται μόνο από μερικά εκατομμύρια ανθρώπων. Παρ’ όλα αυτά, μια γλώσσα που μιλιέται επί δυόμισι χιλιάδες χρόνια χωρίς διακοπή και μ’ ελάχιστες διαφορές. Η παράλογη αυτή, φαινομενικά, διάσταση, αντιστοιχεί και στην υλικό-πνευματική οντότητα της χώρας μου. Που είναι μικρή σε έκταση χώρου και απέραντη σε έκταση χρόνου… Εάν η γλώσσα αποτελούσε απλώς ένα μέσον επικοινωνίας, πρόβλημα δεν θα υπήρχε. Συμβαίνει όμως να αποτελεί και εργαλείο μαγείας και φορέα ηθικών αξιών. Προσκτάται η γλώσσα στο μάκρος των αιώνων ένα ορισμένο ήθος. Και το ήθος αυτό γεννά υποχρεώσεις. Χωρίς να λησμονεί κανείς ότι το μάκρος 25 αιώνων δεν υπήρξε ούτε ένας, επαναλαμβάνω ούτε ένας, που να μην γράφτηκε ποίηση στην Ελληνική γλώσσα. Να το μεγάλο βάρος παράδοσης που το όργανο αυτό σηκώνει. Το παρουσιάζει ανάγλυφα η νέα Ελληνική ποίηση»

Πηγή: www.theinsider.gr

Newsorama.

Το άρθρο αυτό έχει κυκλοφορήσει στο facebook και ο συγγραφέας του είναι άγνωστος. Η ιστορία του όμως είναι, δυστυχώς, πολύ γνωστή.

Στη στάση του μετρό συναντώ καθημερινά μια…. γυναίκα απροσδιορίστου ηλικίας. Τα μαλλιά της βρώμικα και ανακατεμμένα, τα ρούχα της κουρελιασμένα και το πρόσωπό της σκιμμένο στη θλίψη.

Η γυναίκα κατάχαμα στο βρώμικο πάτωμα και δίπλα της το ποτηράκι, όπου οι περαστικοί προσφέρουν τον οβολόν τους. Στα χέρια της γυναίκας, κοιμάται ένα δίχρονο παιδάκι. Του φοράει ένα βρώμικο καπέλο και εξίσου βρώμικα ρούχα.
Οι περισσότεροι περαστικοί, συγκινημένοι από το θέαμα προσφέρουν αβίαστα και το τελευταίο κέρμα από το πορτοφόλι τους, ξορκίζοντας με ανακούφιση την ενοχή της δικής τους ευδαιμονίας…

Καθημερινά, επί ένα μήνα, προσπερνούσα τη ζητιάνα, χωρίς βεβαίως να της δίνω χρήματα, γνωρίζοντας καλά ότι είναι “υπάλληλος” μιας καλοστημένης επιχείρησης απάτης, με διαχειριστή τον τοπικό ζητιανομαφιόζο, πιθανό ιδιοκτήτη βίλας και πολυτελούς αυτοκινήτου. Σε αυτόν θα καταλήξει η είσπραξη της ημέρας της ζητιάνας… Όχι ότι κι αυτή δεν κερδίζει τίποτα φυσικά… ένα μπουκάλι βότκα κι ένα σουβλάκι στο τέλος της ημέρας είναι ακριβώς ό,τι χρειάζεται…

Αφού λοιπόν την προσπερνούσα αδιάφορα επί ένα μήνα, ξαφνικά το συνειδητοποίησα… Στέκομαι μπροστά της κοιτάζοντας αυτό το μωρό και συνειδητοποιώντας ότι κάτι δεν πάει καλά. Ένα δίχρονο μωρό, από το πρωί μέχρι το βράδυ “κοιμάται” συνεχώς στην αγκαλιά της “μαμάς” του, χωρίς να κλαίει, να γκρινιάζει, να μουρμουρίζει, να σαλεύει καν!

Όποιος από εμάς έχει παιδιά, ξέρει καλά… ένα μωρό σε αυτήν την ηλικία με δυκολία κοιμάται ακόμα και τη νύχτα, πόσο μάλλον ολόκληρη την ημέρα συνεχώς!

Το συγκεκριμένο μωρό της ζητιάνας, για ένα συνεχόμενο μήνα, δεν το είδα ποτέ ξύπνιο… Κοιτούσα μια αυτό, μια εκείνη, και οι υποψίες μου όλο και φούντωναν. Στο τέλος, δείχνοντας το μωρό, τη ρώτησα:”-Γιατί κοιμάται συνέχεια;”

Εκείνη, με αγνόησε, προσποιούμενη ότι δεν με άκουσε. Επανέλαβα την ερώτηση. Σήκωσε το βλέμμα της, φανερά ενοχλημένη, και με απόμακρο ύφος μουρμούρισε μια βρισιά μέσα από τα χείλια της.

Ξαναρώτησα με απόγνωση: “-Γιατί κοιμάται συνέχεια;!” … Πίσω μου, κάποιος με έπιασε από τον ώμο. Ένας ηλικιωμένος κύριος, ενοχλημένος από την “απάνθρωπη” συμπεριφορά μου, με επέπληξε: “Γιατί την ενοχλείς; Δεν την αφήνεις ήσυχη στην δυστυχία της;” … και απομακρύνθηκε αφού πέταξε μερικά νομίσματα στο ποτηράκι της ζητιάνας, ικανοποιημένος σίγουρα για την καλή του πράξη της ημέρας. Εκείνη, σαν “καλή χριστιανή”, τον ευχαρίστησε αρχίζοντας να σταυροκοπιέται με μανία.

Την επόμενη μέρα ήρθα σε επικοινωνία με έναν παλιό γνωστό. Έναν ρουμανικής καταγωγής αστείο ανθρωπάκο, με μικρά κατάμαυρα μάτια. Η μόρφωσή του περιορίστηκε στις τρεις πρώτες τάξεις του δημοτικού σχολείου, αυτό δεν τον εμποδίζει όμως να κυκλοφορεί με πανάκριβα αυτοκίνητα και να είναι περήφανος ιδιοκτήτης μιας έπαυλης με -ποιός ξέρει πόσα- δωμάτια και μπαλκόνια. Αυτός ο “φίλος” με κατατόπισε επαρκώς γι αυτήν την μπίζνα:

Πρόκειται για μια πολύ καλά οργανωμένη εγκληματική επιχείρηση, παρά το φαινομενικά πρόχειρο και αυθόρμητο σκηνικό της. Τα παιδιά που χρησιμοποιούν, είτε τα έχουν ενοικιάσει από οικογένειες αλκοολικών, ή απλώς τα έχουν κλέψει. Έπρεπε όμως να μάθω και γιατί κοιμούνται συνέχεια…

Ο “φίλος” μου ο Ρομά, πολύ φυσικά και με κανένα δισταγμό (σαν να μου έλεγε για τον καιρό) απάντησε στην ερώτησή μου: “-Ναι, είναι ναρκωμένα… με ηρωίνη ή βότκα” … Έμεινα αποσβολωμένος… “-Ποιά είναι ναρκωμένα με ηρωίνη ή βότκα;!” “-Τα παιδιά ντε, για να μην έχουν φασαρίες. Θα πρέπει να μένουν καθηλωμένα με μια άγνωστη γυναίκα όλη μέρα, φαντάζεσαι πόσο θα γκρίνιαζαν;”

Αυτό κάνουν. Για να διατηρούν το παιδί “ήρεμο” και κοιμισμένο όλη μέρα, το ναρκώνουν με αλκοόλ ή ναρκωτικά. Φυσικά, ο παιδικός παρθένος οργανισμός δεν το αντέχει και τα παιδιά αυτά πεθαίνουν. Συχνά κιόλας, το παιδάκι ξεψυχά στην αγκαλιά της ζητιάνας, κατά τη διάρκεια της “εργασίας” της… Και η υποτιθέμενη “μάνα” είναι αναγκασμένη να κρατά στην αγκαλιά της το νεκρό παιδάκι μέχρι το βράδυ που θα τελειώσει η “βάρδιά” της. Συμβαίνει σ’ αυτή τη “δουλειά” … Και οι περαστικοί θα την υποστηρίζουν ρίχνοντας την ελεημοσύνη τους στο ποτηράκι της, πιστεύοντας ότι κάνουν την καλή πράξη της ημέρας.

Την επόμενη μέρα ξαναπέρασα από το ίδιο σημείο, με τη δημοσιογραφική μου ταυτότητα, έτοιμος για σοβαρή επέμβαση. Η ζητιάνα καθόταν πάλι στο ίδιο σημείο, κρατώντας πάλι ένα παιδί. Ένα διαφορετικό από το χθεσινό παιδί. Άρχισα να της κάνω ερωτήσεις: πού είναι το χθεσινό παιδί, αν έχει χαρτιά για το παιδί…

Κι ενώ εκείνη με αγνοούσε συστηματικά, οι υπόλοιποι περαστικοί αντίθετα, με κατηγορούσαν ότι επιτίθεμαι σε μια κακόμοιρη ζητιάνα μάνα χωρίς λόγο, και με απομάκρυναν με περιφρόνηση. Δεν είχα άλλη λύση από το να απευθυνθώ στην αστυνομία. Όταν όμως η αστυνομία εμφανίστηκε, η ζητιάνα με το παιδί είχε εξαφανιστεί… Αισθάνθηκα σαν να παλεύω με ανεμόμυλους.

Την επόμενη φορά που θα δείτε ζητιάνα με παιδί, σκεφτείτε καλά πριν “βοηθήσετε” με τον οβολό σας. Μην κοιτάξετε το παιδάκι με τρυφερότητα, να το κοιτάξετε με τρόμο. Πρόκειται για ένα κακοποιημένο δυστυχισμένο πλάσμα, υποχείριο αδίστακτων κακοποιών. Με το να δώσετε χρήματα σε αυτήν που το εκμεταλλεύεται, διαιωνίζετε την αλυσίδα αυτής της “μπίζνας” και συμβάλλετε ενεργά στο φόνο ενός ακόμη παιδιού.

Όπως κάθε επιχείρηση που κλείνει όταν δεν έχει πια πελάτες, έτσι κι αυτή θα εξέλειπε, αν δεν υπήρχε κόσμος που να ανταποκρίνεται, αν δεν υπήρχε η συγκεκριμένη “πελατεία” της. Η εξάλειψη τέτοιου είδους “επιχειρήσεων” σημαίνει ότι λιγότερα παιδιά θα κλαπούν και θα δολοφονηθούν από χορήγηση ναρκωτικών και αλκοόλ.

Τώρα πια γνωρίζετε γιατί τα παιδιά που κρατούν οι ζητιάνες κοιμούνται συνέχεια. Η επιλογή είναι δική σας.

Πηγή: oktv

xespao

Newsorama.