Το Άγιο Όρος θα επισκεφθεί αύριο ο Βλαντιμίρ Πούτιν και όπως είναι φυσικό τα βλέμματα των ελληνικών και διεθνών ΜΜΕ είναι στραμμένα στην επίσκεψη του Ρώσου Προέδρου.

Εάν θέλεις να επισκεφθείς το Άγιο Όρος, το πρώτο πράγμα που πρέπει να κάνεις είναι να δείξεις το διαβατήριό σου. Πρόσβαση στο Άγιο Όρος έχουν μόνο 100 Ορθόδοξοι και μόλις 10 μη ορθόδοξοι κάθε μέρα ενώ δεν επιτρέπεται να παραμείνεις για περισσότερες από τρεις ημέρες, εξηγεί το BBC.

Η είσοδος των γυναικών απαγορεύεται εδώ και περισσότερα από 1.000 χρόνια και έτσι είναι αναγκασμένες να φτάσουν μόνο μέχρι τα λιμάνια που οδηγούν στην ιερή περιοχή, ενώ αν βρίσκονται σε κάποιο πλοίο, αυτό πρέπει να βρίσκεται σε απόσταση 500 μέτρων από τις ακτές.

Ο Dr Graham Speake, συγγραφές του βιβλίου «Άγιον Όρος: Ανανέωση στο Περιβόλι της Παναγίας» εξηγεί στο βρετανικό μέσο ότι σε έγγραφο του 10ου αιώνα εμφανίζεται μία απαγόρευση για την είσοδο θηλυκών ζώων στην περιοχή, ενώ δεν υπάρχει καμία αναφορά για τις γυναίκες καθώς όπως εξηγεί «όλοι γνώριζαν ότι οι γυναίκες δεν είχαν τη δυνατότητα να μπουν σε μοναστήρια αντρών». Αυτός ήταν ο μόνος τρόπος, σημειώνει, για να εξασφαλιστεί η αγαμία. Το στοιχείο όμως που κάνει το Άγιο Όρος να ξεχωρίζει είναι το γεγονός ότι ολόκληρη η περιοχή θεωρείται μοναστήρι.

Ωστόσο υπάρχει και ένας ακόμα λόγος για τον οποίο το Άγιο Όρος θεωρείται άβατο για τις γυναίκες.

«Μία από τις παραδόσεις αναφέρει ότι η Παρθένος Μαρία βγήκε από την πορεία της όταν προσπαθούσε να πλεύσει προς την Κύπρο και έφτασε στο Άγιο Όρος. Και της άρεσε τόσο πολύ που προσευχήθηκε στο γιο της ότι θα πρέπει να της ανήκει και εκείνος συμφώνησε», αναφέρει ο Dr Speake. «Ακόμα αποκαλείται ο κήπος της Μητέρας του Θεού, είναι αφιερωμένος στη δόξα της, και εκείνη μόνη εκπροσωπεί το φύλο στο Άγιο Όρος», συνεχίζει.

Η απαγόρευση ισχύει για γυναίκες και θηλυκά κατοικίδια με εξαίρεση τις γάτες. «Υπάρχουν πολλές γάτες κι αυτό θα έλεγα είναι καλό γιατί έτσι δεν υπάρχουν ποντίκια» σημειώνει ο συγγραφέας. «Δεν υπάρχουν ούτε κότες και οι μοναχοί είναι αναγκασμένοι να αγοράζουν από έξω ακόμα και τα αυγά τους ενώ φροντίζουν να τρώνε λιτά». «Τρώνε λίγο σε καθημερινή βάση ακόμα και το τυρί με μέτρο». Επιπλέον, υπάρχει μία μικρή εξαίρεση όσον αφορά στα άγρια ζώα τα οποία δεν μπορούν να θέσουν υπό τον έλεγχό τους.

Όσον αφορά τους άντρες τα πράγματα είναι απλά: «Ο κανόνας είναι ότι οι άντρες πρέπει να είναι ικανοί να μεγαλώσουν γενειάδα αν πρόκειται να πάνε στον Άγιο Όρος και ίσχυε μία απαγόρευση για τους ευνούχους και τα αγόρια κατά τη Βυζαντινή περίοδο», λέει ο Dr Speake. Ο λόγος ήταν ότι μία γυναίκα θα μπορούσε να υποδυθεί ότι είναι κάτι από τα δύο παραπάνω κι έτσι να μπει στον ιερό τόπο.

«Αυτό που συμβαίνει σήμερα είναι ότι τα αγόρια συχνά έρχονται αν συνοδεύονται από έναν ενήλικο -συνήθως τον πάτερα τους – και έχω δει παιδιά ακόμα και 10 ετών».

Οι γυναίκες που τα κατάφεραν παρά την απαγόρευση

Παρά την απαγόρευση, υπήρξαν γυναίκες που κατάφεραν να επισκεφθούν την περιοχή. Κατά τη διάρκεια του εμφύλιου πολέμου στην Ελλάδα, μεταξύ 1946 και 1949, το Άγιο Όρος χορήγησε άσυλο σε ομάδες χωρικών ανάμεσα στους οποίους βρίσκονταν γυναίκες και μικρά κορίτσια.

Επίσης το 1953 μία Ελληνίδα, η Μαρία Ποιμενίδου, ντυμένη άντρας, κατάφερε να επισκεφθεί το Άγιο Όρος. Η κίνησή της αυτή είχε ως αποτέλεσμα η Ελλάδα να περάσει νόμο που απαγορεύει την είσοδο των γυναικών στην περιοχή με μέγιστη ποινή φυλάκισης έως και 12 μήνες για όσες τον παραβούν.

Πρόσφατα, τον Μάιο του 2008, τέσσερις γυναίκες από την Μολδαβία, θύματα ουκρανών διακινητών βρέθηκαν στο Άγιο Όρος. Η αστυνομία τις συνέλαβε αλλά ένας αξιωματικός είπε ότι οι μοναχοί δήλωσαν ότι τις συγχωρούν για την παρουσία τους εκεί.

Σε ποια άλλα μέρη απαγορεύεται η είσοδος γυναικών

1. Στο ναό Σαμπαριμάλα της Ινδίας απαγορεύεται η είσοδος στις γυναίκες που έχουν ηλικία από 10 έως 50 ετών. Πολλοί είναι αυτοί που διαμαρτύρονται για την απαγόρευση και ζητούν την άρση της. Για το λόγο αυτό η υπόθεση έχει φτάσει στο ανώτατο δικαστήριο της χώρας.

2. Το βουνό Omine στη Ιαπωνία θεωρείται ιερός τόπος για τους πιστούς της Shugendo, μίας ιαπωνικής λαϊκής θρησκείας και ένα μέρος όπου οι οπαδοί της δοκιμάζουν την πίστη τους μέσα από έντονες σωματικές προκλήσεις.

3. Στην περιοχή Herbertstrasse στο Αμβούργο απαγορεύεται η είσοδος σε άτομα κάτω των 18 ετών και στις γυναίκες.

Πηγή: tonwtiko.com

Με τη δέουσα θρησκευτική λαμπρότητα και κατάνυξη θα εορτάσει και θα τιμήσει και φέτος στις 2 και 3 Οκτωβρίου την μνήμη του Αγίου Ιερομάρτυρα Διονυσίου του Αρεοπαγίτη, ο φερώνυμος ιερός ναός που βρίσκεται στην Πάτρα, στην οδό Ευβοίας 76 στα Ζαρουχλέικα.

Ο Άγιος Ιερομάρτυρας Διονύσιος ο Αρεοπαγίτης, είναι ως γνωστό ο πολιούχος Άγιος των Αθηνών και επιβλητικός ιερός ναός αφιερωμένος στη μνήμη του, υπάρχει στο κέντρο της Αθήνας, στην οδό Σκουφά, στο Κολωνάκι.

Είναι προστάτης των Δικαστικών και του Δικαστικού Σώματος, γι’ αυτό και στις διήμερες εκδηλώσεις που θα γίνουν στον ιερό ναό της Πάτρας καλούνται να παραστούν οι δικαστικοί και εισαγγελικοί λειτουργοί, οι δικηγόροι και δικαστικοί υπάλληλοι.

Σύμφωνα με το πρόγραμμα της θρησκευτικής πανηγύρεως, την Τετάρτη 2 Οκτωβρίου 2013 στις 18.30 θα τελεστεί αρχιερατικός εσπερινός και αρτοκλασία χοροστατούντος του σεβασμιοτάτου Μητροπολίτου Πατρών κ.κ. Χρυσοστόμου ενώ στις 22.00 θα ακολουθήσει ιερά αγρυπνία.

Ανήμερα της εορτής την Πέμπτη 3 Οκτωβρίου 2013 το πρωί θα τελεστεί πανηγυρική Θεία λειτουργία ενώ στις 18.00 το απόγευμα θα τελεστεί μεθεόρτιος εσπερινός όπου θα προεξάρχει ο αρχιμανδρίτης π. Χρύσανθος Στελλάτος προιστάμενος του ιερού ναού του Αγίου Νεκταρίου. Ο εορτασμός θα ολοκληρωθεί με την περιφορά του ιερού λειψάνου και της εικόνας του Αγίου στους γύρω δρόμους Ευβοίας, Γοργοποτάμου και Ιοκάστης.

Ο Άγιος Διονύσιος ο Αρεοπαγίτης γεννήθηκε στην Αθήνα το ένατο έτος μετά από την Γέννηση Του Χριστού. Διετέλεσε μέλος του Ανώτατου Δικαστηρίου του Αρείου Πάγου.

Υπήρξε ένας από τους πρώτους Αθηναίους που πίστεψε στον Χριστό και την χριστιανοσύνη. Σε νεαρή ηλικία βρέθηκε στην Ηλιούπολη της Αιγύπτου, κοντά στο σημερινό Κάιρο, ακριβώς την εποχή της Σταυρώσεως Του Κυρίου. Την Μεγάλη εκείνη Παρασκευή την ώρα Της Σταυρώσεως Του Χριστού αν και μεσημέρι, σκοτίσθηκε ο ήλιος. Τότε ο νεαρός Διονύσιος συγκλονίσθηκε από το παράδοξο αυτό φαινόμενο και αναφώνησε, «ή Θεός πάσχει ή το πάν απόλλυται». Δηλαδή ή ο Θεός υποφέρει ή χάνεται το πάν. Σημείωσε δε με επιμέλεια την ημέρα και ώρα του υπερφυσικού αυτού γεγονότος του σκοτισμού του Ηλίου.

Η μισή αλήθεια είναι χειρότερη απ” το ψεύδος…
Σχετικά με τις δηλώσεις του Λάκη Λαζόπουλου περί «Ξενηλασίας» …

Ένα από τα συνήθη επιχειρήματα των επαγγελματιών «φιλάνθρωπων», «ανθρωπιστών» και «αντιρατσιστών», όταν θέλουν να καταδείξουν την «ξενοφοβία» και τον «ρατσισμό» των σύγχρονων Ελλήνων, που επιμένουν να αρνούνται την κατάληψη της Ελλάδος από τις ορδές των τριτοκοσμικών λαθρομεταναστών, είναι αυτό που κάνει επίκληση του θεσμού της φιλοξενίας στην αρχαία Ελλάδα.

Υποστηρίζουν λοιπόν, πως οι αρχαίοι Έλληνες ήταν κατ” εξοχήν φιλόξενοι άνθρωποι κι ότι ο θεσμός της φιλοξενίας, πέραν του ότι αποτελούσε ηθικό χρέος, προστατεύονταν κι απ” τον Ξένιο Δία.

Αυτό, σε πλήρη αντίθεση με τους «ρατσιστές» Νεοέλληνες, οι οποίοι αρνούνται -τι θράσος!- να «φιλοξενήσουν» μερικά εκατομμύρια λαθρομεταναστών.

Όμως, όπως και στην περίπτωση με την πετσοκομμένη ρήση του Ισοκράτη («Ἕλληνας καλεῖσθαι τοὺς τῆς παιδεύσεως τῆς ἡμετέρας»), έτσι κι εδώ προβάλλεται η μισή αλήθεια -και η μισή αλήθεια είναι χειρότερη απ” το ψεύδος…

 Πράγματι, ο θεσμός της φιλοξενίας στην αρχαία Ελλάδα, ήταν ιερός και προστατεύονταν από τον Ξένιο Δία. Υπήρχε μάλιστα και συγκεκριμένο τυπικό, κατά την υποδοχή, διαμονή και αναχώρηση του φιλοξενούμενου, ενώ υπήρχε και η «δημοσία ξενία», όπου την φιλοξενία αναλάμβανε η πόλη, παρέχοντας στους ξένους διαμονή και τροφή στους «ξενώνες» της. Κάπου εδώ, σταματά η αλήθεια των «αντιρατσιστών» και συνεχίζει το ψεύδος διά της αποσιωπήσεως της υπόλοιπης αλήθειας…

 Ως ξένος, στην κλασική αρχαία Ελλάδα, κατά κανόνα εννοούνταν, όχι ο αλλοδαπός κι αλλόφυλος, αλλά ο Έλληνας που κατοικούσε σε άλλη πόλη. Οι αλλόφυλοι, προσδιορίζονταν με τον πασίγνωστο περιφρονητικό όρο «βάρβαροι».

Αλλά κι όταν ακόμη προσδιορίζονταν ως ξένοι, ο όρος λάμβανε και πάλι την αρνητική σημασία του βάρβαρου, του εχθρού (π.χ. οι Σπαρτιάτες «ξείνους γὰρ ἐκάλεον τοὺς βαρβάρους» [Ηρόδοτος, «Ιστορίαι - Καλλιόπη», 11]) και είναι επίσης γνωστό τι γνώμη είχαν οι αρχαίοι Έλληνες, για όσους δεν ανήκαν στη φυλή τους: «Πας μη Έλλην, βάρβαρος». Όπως δε αναφέρει κι ο αρχαίος Έλληνας ιστορικός, Πολύβιος («Ιστορίαι», Θ’), οι Έλληνες πολεμούσαν «διαγωνιζόμενοι πρὸς τοὺς βαρβάρους ὑπὲρ τῆς τῶν Ἑλλήνων ἀσφαλείας».

Είναι επίσης χαρακτηριστικό, ότι οι αλλοεθνείς αποκλείονταν κι απ” τους Ολυμπιακούς Αγώνες («οὐ βαρβάρων ἀγωνιστέων εἶναι τὸν ἀγῶνα ἀλλὰ Ἑλλήνων» [Ηρόδοτος, «Ιστορίαι - Τερψιχόρη», 22]), όπου δικαίωμα συμμετοχής είχαν μόνον όσοι αποδείκνυαν ότι ήταν Έλληνες.

Η φιλοξενία λοιπόν, αφορούσε κατά βάση Έλληνες, ενώ δεν ήταν χωρίς όρους, περιορισμούς και υποχρεώσεις. Στην Σπάρτη μάλιστα, υπήρχε και νόμος περί «ξενηλασίας» (Ξενοφώντος «Λακεδαιμονίων Πολιτεία»), ενώ ο Ηρόδοτος («Ιστορίαι – Κλειώ», 65), αναφέρει ότι οι Σπαρτιάτες ήταν «ξείνοισι ἀπρόσμικτοι».

 Έτσι λοιπόν, σύμφωνα με τα μέτρα και τα σταθμά των «αντιρατσιστών», οι αρχαίοι Έλληνες, όχι μόνο φιλόξενοι δεν ήταν έναντι των αλλοεθνών, αλλά «ρατσιστές» και «εθνίκια» του κερατά!

 
Υπάρχει όμως και συνέχεια…
 Ακόμη κι αν δεχθούμε ότι η φιλοξενία μπορούσε να αφορά και τους αλλοεθνείς, υπήρχε μια πολύ σημαντική παράμετρος, την οποία οι «ανθρωπιστές», παραβλέπουν: Η φιλοξενία δεν διαρκούσε επ” αόριστον και για οποιονδήποτε. Αφορούσε μόνο τους περαστικούς, τους ταξιδιώτες, τους αγγελιαφόρους, τους εμπόρους και γενικότερα τους προσωρινούς επισκέπτες. Όχι τους μετανάστες.

Οι Έλληνες που επιθυμούσαν να μετεγκατασταθούν μόνιμα ή επ” αόριστον σε άλλη ελληνική πόλη-κράτος, δεν θεωρούνταν πλέον φιλοξενούμενοι, αλλά «μέτοικοι» -μέτοικοι θεωρούνταν επίσης και οι απελεύθεροι δούλοι.

Στη Σπάρτη, ονομάζονταν «περίοικοι», καθώς δεν κατοικούσαν μέσα στην πόλη, αλλά σε πέριξ οικισμούς.
Στην αρχαία Αθήνα, ο κάθε μέτοικος, ήταν υποχρεωμένος να επιλέγει έναν «προστάτη», δηλαδή κάποιον γηγενή εγγυητή, σε αντίθετη δε περίπτωση κινδύνευε να μηνυθεί, αντιμετωπίζοντας την δικαιοσύνη.
Ως μέτοικοι, ήταν υποχρεωμένοι να πληρώνουν ειδικό φόρο, το «μετοίκιον». Όσοι δε, δεν πλήρωναν το μετοίκιον, οδηγούνταν προσωρινά στη φυλακή κι αν δεν έβρισκαν χρήματα να πληρώσουν, απελαύνονταν.
Οι μέτοικοι, παρ” ότι είχαν αρκετά δικαιώματα, εν τούτοις δεν επιτρέπονταν να κατέχουν θέσεις εξουσίας και να συμμετέχουν στις συνελεύσεις και τις αποφάσεις του δήμου.
πηγή- www.pare-dose.net

ΕΠΙΣΗΣ…
Οι ξένοι έπρεπε να σέβονται την Πόλη Κράτος που επισκέπτονταν και δεν μπορούσαν μάλιστα να πηγαίνουν όπου θέλουν χωρίς άδεια. Ειδικά μάλιστα εάν πήγαιναν σε ιερές τοποθεσίες και Ναούς χωρίς άδεια, τότε καταδικάζονταν επίσης σε θάνατο όπως και φυσικά εάν προέβαιναν σε ποινικά κολάσιμες πράξεις ειδικά κατά της ζωής.
Με την λέξη ξενηλασία υποδηλώνεται σε αρχικό στάδιο η απαγόρευση αφίξεων και η εκδίωξη ξένων από ένα τόπο. Σε μεταγενέστερο στάδιο και συμφώνως προς την Λυκούργειο νομοθεσία, η οποία ενίσχυσε τα μέτρα αυτοπροστασίας της σπαρτιατικής Πολιτείας έναντι των ξένων, απαγορεύτηκε η άνευ αδείας των αρχών εγκατάσταση ξένων στη Λακωνική, προκειμένου να αποτραπεί ο εκμαυλισμός της σπαρτιατικής νεολαίας και ο εκφυλισμός της πολιτικής και κοινωνικής ζωής, της λαϊκής κοινότητος των Λακεδαιμονίων.

Στην Αθήνα του Περικλή είχαν πολιτικά δικαιώματα ΜΟΝΟ όσοι είχαν και τους δυο γονείς Αθηναίους.

Στην Σπάρτη το ίδιο.

Στους Ολυμπιακούς Αγώνες συμμετείχαν ΜΟΝΟ οι Έλληνες το ΓΕΝΟΣ.

Ο μη ΕΛΛΗΝ ονομαζόταν ΒΑΡΒΑΡΟΣ.

ΞΕΝΟΣ ήταν ο Έλλην από άλλη πόλη-κράτος.

Ο ΞΕΝΙΟΣ ΖΕΥΣ ήταν για τους ΕΛΛΗΝΕΣ, όχι για τους βαρβάρους.

Ο Ιπποκράτης αρνήθηκε να θεραπεύσει τον Πέρση βασιλιά Αρταξέρξη, διότι ήταν βάρβαρος και εχθρός των Ελλήνων.

Ο Αριστοτέλης και ο Ισοκράτης γράφουν ότι είναι φυσικό οι Έλληνες να εξουσιάζουν τους βαρβάρους.

Και κλείνω με την διάσημη φράση του πρώτου φιλοσόφου της Ιστορίας, Θαλή του Μιλησίου :

«Ευχαριστώ τους θεούς που γεννήθηκα ελεύθερος και όχι δούλος, άνθρωπος και όχι ζώον, ΕΛΛΗΝ και ΟΧΙ βάρβαρος».