Μόλις 13 χρόνια χρειάστηκε ο νεαρός ηγεμόνας του βασιλείου της Μακεδονίας για να εξασφαλίσει τη συμμαχία των ελληνικών πόλεων-κρατών και να ολοκληρώσει την εκστρατεία για την κατάληψη όλης της περσικής αυτοκρατορίας.

Ένας πραγματικά ασύλληπτος κατακτητικός άθλος που θα μελετούν διαχρονικά οι ιστορικοί, θέλοντας να φέρουν στην επιφάνεια τα πώς και τα γιατί.

Οι Μακεδόνες ήταν υπολογίσιμη δύναμη της εποχής, επαρκούσαν όμως οι στρατιωτικές δυνάμεις και η οικονομική τους ευρωστία για έναν τόσο μεγαλεπήβολο στόχο; Ή μήπως τα περισσότερα έγιναν δυνατά χάρη στη διάνοια του στρατηλάτη;

Ερωτήματα επίμονα και δύσκολα στην απάντησή τους, καθώς η πλήρης ανασυγκρότηση της ιστορίας του Αλέξανδρου Γ’ είναι ακόμα ζητούμενο.

Ξέρουμε πάντως πως μέσω της στρατιωτικής του ιδιοφυΐας, των απαράμιλλων ηγετικών του ικανοτήτων και της τρομακτικής διπλωματικής του ρητορείας κατάφερε να κάνει την οικουμένη να του παραδοθεί, με μεγαλύτερη ή μικρότερη αντίσταση.

Τα όρια της αυτοκρατορίας του κάλυπταν ένα σημαντικότατο κομμάτι του τότε γνωστού κόσμου. Ήταν πράγματι το μεγαλύτερο βασίλειο που είχε δει ποτέ ο αρχαίος κόσμος.

Η εποχή του Αλέξανδρου στάθηκε αναμφίβολα μια ιστορική τομή. Πώς έγιναν όμως όλα αυτά;

Ο Φίλιππος Β’ θέτει τα θεμέλια

Ο Αλέξανδρος Γ’ ο Μακεδών χρωστά σίγουρα ένα τμήμα της επιτυχίας του στην προνοητικότητα του πατέρα του, Φιλίππου Β’. Οι πολεμικοί άθλοι του νεαρού βασιλιά έλκουν ωστόσο την καταγωγή τους από ακόμα παλιότερα, από την εποχή που οι ελληνικές πόλεις-κράτη θεσπίζουν τις οπλιτικές φάλαγγες.

Περί το 700 π.Χ., πόλεις όπως η Σπάρτη, η Κόρινθος και το Άργος καταφεύγουν σε μια νέα στρατηγική μάχης, μαζικούς σχηματισμούς από βαριά οπλισμένο πεζικό δηλαδή που πολεμούσε σε φάλαγγες.

Ο νέος τύπος στρατιώτη, ο οπλίτης, θα αποδεικνυόταν αποτελεσματικότατος στη μάχη και θα έδειχνε τι τρανό μπορούσε να κάνει κατά την εισβολή των Περσών, πρώτα του Δαρείου Α’ και μετά του γιου του, Ξέρξη Α’.

Αυτή τη βαριά παρακαταθήκη πήρε ο Φίλιππος και τη μετέτρεψε σε μακεδονική φάλαγγα. Το δόρυ έγινε πιο μακρύ (σάρισα), η ασπίδα μικρότερη και η βοιωτική περικεφαλαία εγκαταλείφθηκε, με τους οπλίτες να φορούν πια μία φρυγικού τύπου (επέτρεπε καλύτερη περιφερειακή όραση).

Ο Φίλιππος επινόησε νέες τακτικές μάχες για τις φάλαγγες των πεζέταιρών του, όπως έκανε και για το ιππικό του, υιοθετώντας εν πολλοίς τη θρακική τριγωνική παράταξη για το μακεδονικό ιππικό.

Κι έτσι ο σχετικά μη αποτελεσματικός στρατός που κληρονόμησε όταν έγινε βασιλιάς το 359 π.Χ. μεταμορφώθηκε σε μια δύναμη πυρός που θα ξάφνιαζε τον κόσμο.

Η αναδιοργάνωση του στρατεύματος έφερε ωστόσο και αλλαγές στα νούμερα. Από τους 10.000 μακεδόνες οπλίτες που του παραδόθηκαν, έφτασε το νούμερο στους 24.000, αυξάνοντας ταυτοχρόνως τους ιππείς του από τους 600 στους 3.500, σύμφωνα με τις καταγραφές του Φλάβιου Αρριανού.

Την ίδια ώρα, η πλήρης επικράτησή του στη νότια Ελλάδα σήμαινε πως οι άντρες του είχαν αποκτήσει μεγάλη εμπειρία στη μάχη. Πριν φτάσουμε στην καθοριστική Μάχη της Χαιρώνειας, ο Φίλιππος πήρε μέρος στον Γ’ Ιερό Πόλεμο και υπέταξε τη Θεσσαλία (προσαρτώντας εδώ το περίφημο θεσσαλικό ιππικό στον στρατό του).

Και το 338 π.Χ. αντιμετώπισε λίγο έξω από τη Λιβαδειά έναν συνασπισμό πόλεων-κρατών, κάμπτοντας και τους τελευταίους πυλώνες αντίστασης στα σχέδιά του. Η Χαιρώνεια, στην οποία πολέμησε με τον 18χρονο γιο του στο πλευρό, αποτέλεσε το αρχιμήδειο σημείο της μακεδονικής κυριαρχίας στον ελληνικό κόσμο…

Ο Αλέξανδρος Γ’ ξεκινά

Ο Αλέξανδρος ξεκίνησε την εκστρατεία του κατά της περσικής αυτοκρατορίας των Αχαιμενιδών, ως ηγεμόνας της Πανελλήνιας Συμμαχίας, κατά την άνοιξη του 334 π.Χ.

Ο Αρριανός μας βεβαιώνει στην «Αλεξάνδρου Ανάβασις» πως ο μακεδόνας στρατηλάτης πέρασε τον Ελλήσποντο με στρατό 30.000 οπλιτών και πάνω από 5.000 ιππείς, μεταξύ των οποίων και το επίλεκτο βαρύ ιππικό των Εταίρων. Μαζί του είχε και 160 πλοία.

Αναλύοντας ακόμα περισσότερο τον στρατό του, είχε 12.000 μακεδόνες οπλίτες –9.000 πεζέταιρους και 3.000 υπασπιστές– και πάνω από 7.000 πεζικάριους από την υπόλοιπη Ελλάδα, που προόριζε κυρίως να παραμένουν φρουρά στα εδάφη που θα κατακτούσε. Είχε ακόμα και πεζούς Ιλλυριούς, Τριβαλλούς, Παίονες, Αγρίανες ακοντιστές κ.ά.

Και μιας και ο Αλέξανδρος ήταν ο ηγεμόνας του Πανελληνίου Συνεδρίου, είχε επίσης στις τάξεις του επιπρόσθετο ιππικό, πεζικό και πολεμικά πλοία από τις πόλεις-κράτη.

Οι ιστορικοί μας λένε σήμερα πως η στρατιωτική του δύναμη ήταν ομολογουμένως περιορισμένη αναφορικά με τις προθέσεις του. Ο Αλέξανδρος ήθελε να τιμωρήσει τους Πέρσες και να καταλάβει όλα τα εδάφη τους, μια τεράστια αυτοκρατορία που μπορούσε να αντιπαρατάξει πολλαπλάσιες δυνάμεις.

Μόνο που ο Αλέξανδρος δεν βασιζόταν τελικά στην αριθμητική υπεροχή, αλλά στην άρτια εκπαίδευση του στρατού του. Και στη στρατηγική του διάνοια, αλίμονο.

Αναπλήρωση του στρατού

Ο Αλέξανδρος, όπως και ο πατέρας του, γνώριζε καλά πως το μόνο μειονέκτημα της πανίσχυρης μακεδονικής φάλαγγας ήταν το γεγονός ότι λειτουργούσε καλύτερα σε επίπεδες επιφάνειες. Παρά το μικρό ψεγάδι, την επιστράτευσε με υποδειγματική επιτυχία.

Σε κάθε μάχη, ο σχηματισμός του παρέμενε σχεδόν απαράλλακτος, με εξαίρεση την αιματοβαμμένη μάχη με τον Πώρο στον Υδάσπη ποταμό, όταν έβγαλε μπροστά τους τοξότες του για να αντιμετωπίσει τους ελέφαντες του βασιλιά, κατά την εκστρατεία στην Ινδία πια.

Σε όλες τις άλλες μάχες εφάρμοσε τη λεγόμενη τακτική «σφύρας και άκμωνος», εγκλωβισμός του αντίπαλου στρατού με τις φάλαγγες δηλαδή και χτύπημα με το βαρύ ιππικό. Η μονάδα κρούσης του μακεδονικού στρατού ήταν το ιππικό και όχι οι οπλίτες.

Ο Αρριανός μας λέει πως ο Αλέξανδρος αναπλήρωνε τακτικά τον στρατό του, δίνοντας μεγάλο βάρος στο ιππικό. Στη μάχη στα Γαυγάμηλα, την τελευταία και αποφασιστικότερη νίκη του κατά του Δαρείου Γ’ που σήμανε την πτώση της περσικής αυτοκρατορίας, ο Αλέξανδρος έχασε 1.000 άλογα.

Είχε προνοήσει ωστόσο να δημιουργήσει έναν μηχανισμό σταθερής προμήθειας αλόγων, που ήταν διαθέσιμα ανά πάσα στιγμή.

Τα τρομακτικά νούμερα των αντιπάλων

Στη μάχη του Γρανικού, την πρώτη σύγκρουση του εκστρατευτικού σώματος του Αλέξανδρου στη Μικρά Ασία, όταν αντιμετώπισε τον ενωμένο στρατό των Αχαιμενιδών, βρέθηκε απέναντι σε 20.000 στρατιώτες πεζικού και 20.000 ιππείς.

Κατά τον Αρριανό αυτά, γιατί ο Διόδωρος τους ανεβάζει στους 110.000 και ο ιστορικός Ιουστίνος μιλά (στην «Επιτομή των Φιλιππικών Ιστοριών») ακόμα και για 600.000. Στην πρώτη μεγάλη νίκη του, ο μακεδόνας βασιλιάς έχασε μόλις 110 άντρες.

Στη μάχη της Ισσού, ο Δαρείος Γ’ παρέταξε έναν πολυπληθέστατο στρατό. Μιλάμε για 30.000 ιππείς, 20.000 «ψιλούς», ελαφρά οπλισμένους δηλαδή, και 90.000 οπλίτες. Αλλά και μια εφεδρεία 20.000 ανδρών σε ένα ύψωμα. Κατ’ άλλες πηγές, οι Πέρσες είχαν μαζέψει 60.000 οπλίτες, 100.000 ιππείς και δεκάδες χιλιάδες πεζούς.

Ο Αλέξανδρος κέρδισε εύκολα. Αρριανός, Διόδωρος και Κούρτιος Ρούφος («Ιστορίες του Μεγάλου Αλεξάνδρου») συμφωνούν πως οι Πέρσες έχασαν 110.000 άντρες, ενώ ο Ιουστίνος τοποθετεί τον αριθμό των απωλειών στις 71.000. Ο στρατός του Μακεδόνα έχασε 450 άντρες, μετρώντας και 4.500 τραυματίες.

Στα Γαυγάμηλα το 331 π.Χ., ο Αλέξανδρος πληροφορήθηκε πως ο Δαρείος είχε συγκεντρώσει στρατιά ακόμα μεγαλύτερη και από εκείνη της μάχης της Ισσού. Ο Αρριανός μαρτυρεί πως ο περσικός στρατός που συγκεντρώθηκε εδώ άγγιζε τους 1.000.000 πεζούς και 40.000 ιππείς, μια εκτίμηση που οι ιστορικοί θεωρούν εξόχως παρατραβηγμένη.

Ξέρουμε πάντως πως οι Πέρσες είχαν μαζέψει ό,τι καλύτερο διέθεταν, μεταξύ αυτών και δρεναπηφόρα άρματα, αλλά και 15 οπλισμένους ελέφαντες. Είναι η πρώτη φορά όπου οι αρχαίοι ιστορικοί που έγραψαν για τη μακεδονική εκστρατεία αναφέρουν ελέφαντες σε πεδίο μάχης.

Ο Αλέξανδρος παρέταξε στα Γαυγάμηλα 47.700 άντρες. Και πήρε τη μεγαλύτερη νίκη σε ολάκερη την εκστρατεία, έναν θρίαμβο που έπληξε τους Πέρσες όχι μόνο στρατιωτικά, αλλά και στο γόητρο.

Μας παραδίδεται πως έχασε από 100-500 άντρες. Οι σύγχρονοι ιστορικοί τοποθετούν τις περσικές απώλειες στους 30.000 άντρες. Αν πιστέψουμε πάντως τον Αρριανό, έχασαν πάνω από 300.000, και αν ακούσουμε τον Διόδωρο, απώλεσαν ακόμα και 900.000 στρατιώτες.

Αφού κατέλαβε και τα Εκβάτανα, η περσική αυτοκρατορία είχε ουσιαστικά καταλυθεί, όλες οι εξουσίες ήταν πια στα χέρια του Μακεδόνα. Ο σκοπός της εκστρατείας του είχε ολοκληρωθεί με πάσα επιτυχία.

Συνεπής με τις δεσμεύσεις του, άφησε να γυρίσουν πίσω οι έλληνες σύμμαχοί του, όσοι ήθελαν τουλάχιστον. Για τον ίδιο όμως η ιστορία δεν είχε τελειώσει. Ο Δαρείος ήταν ακόμα ζωντανός και όλες οι ανατολικές σατραπείες ανοιχτές στις ορέξεις του.

Τα επόμενα τρία χρόνια (330-327 π.Χ.) ο Αλέξανδρος θα τα περνούσε ξανά στο πεδίο της μάχης, θέλοντας να εξασφαλίσει τον έλεγχο όλων των εδαφών των Αχαιμενιδών και των συμμάχων τους.

Τώρα θα κυνηγούσε τον Βήσσο, σατράπη της Βακτρίας, που όχι μόνο είχε σκοτώσει άδοξα τον Δαρείο, αλλά εποφθαλμιούσε κιόλας τις ασιατικές κτήσεις των Μακεδόνων.

Ο Αρριανός μάς λέει εδώ πως το εκστρατευτικό του σώμα είχε υποστεί δραστικές αλλαγές στη σύνθεσή του, εξαιτίας και των απωλειών αλλά και όσων έπρεπε να παραμένουν πίσω ως φρουρές στις πόλεις που κατακτούσε ή ίδρυε.

Μετά την καταδίωξη και την εκτέλεση του Βήσσου και την καταστολή των εξεγέρσεων σε Βακτρία και Σογδιανή, χωρίς μεγάλης έκτασης μάχες ωστόσο, ο Αλέξανδρος στράφηκε προς τα νότια, την Ινδία.

Πριν ξεκινήσει και γνωρίζοντας πως οι πορείες θα ήταν δύσκολες μέσα σε δύσβατες και ορεινές περιοχές, άλλαξε ξανά τη σύσταση του στρατού του. Ο Αρριανός βεβαιώνει πως αύξησε την αριθμητική δύναμη των δυνάμεών του, κάνοντάς τες ταυτοχρόνως και πιο ευέλικτες.

Ένα καλό τμήμα της Πανελλήνιας Συμμαχίας είχε επιστρέψει εξάλλου στον ελλαδικό χώρο (μεταξύ αυτών και το περίφημο θεσσαλικό ιππικό), την ίδια ώρα που πολλοί από τους Μακεδόνες που είχαν βαδίσει μαζί είχαν παραμείνει φρουρά στις κατακτημένες πόλεις.

Ξέρουμε ότι έφερε ενισχύσεις πεζών και ιππέων από τη Μακεδονία, προσέλαβε έλληνες μισθοφόρους, αλλά και πολλούς Ασιάτες. Πλάι στους οπλίτες, τους ιππείς και τους στρατιώτες με τον ελαφρύ οπλισμό (τοξότες, πελταστές, βελίτες, ακοντιστές), τώρα είχαν προστεθεί και ντόπιοι ιπποτοξότες και ιππακοντιστές.

Παρά τη νέα ανομοιογένεια του στρατού του, ο Αλέξανδρος κατάφερε για μια άλλη μια φορά να τους διοικήσει υποδειγματικά. Οι πρώτες του μάχες μάλιστα για την κατάκτηση της ινδικής χερσονήσου έγιναν με ένα ακόμα μικρότερο τμήμα του στρατού του.

Μέχρι να επανενωθεί με το κύριο σώμα των δυνάμεών του το 326 π.Χ. στον Ινδό ποταμό, είχε κατακτήσει τα βασίλεια των Ασπασίων και των Ασσακηνών, σε μια ιδιαιτέρως απαιτητική εκστρατεία που λίγο έλειψε να του στοιχίσει τη ζωή του.

Σειρά είχε μετά ο γενναίος Πώρος, που του παρήγγειλε πως δεν παραδίνεται και θα τον περιμένει ένοπλος στον Υδάσπη ποταμό. Ο Αλέξανδρος είχε μαζί του σε αυτή τη φάση της εκστρατείας και 5.000 ινδούς στρατιώτες.

Στη μάχη του Υδάσπη το 326 π.Χ., ο μακεδόνας στρατηλάτης αντιμετώπισε για πρώτη φορά 200 πολεμικούς ελέφαντες. Ο Πώρος αριθμούσε 30.000 πεζούς, 4.000 ιππείς, 300 άρματα και τους ελέφαντες.

Ο Αλέξανδρος στάθηκε απέναντί του με 15.000-20.000 πεζούς και 5.000 ιππείς και σημείωσε άλλη μια σπουδαία νίκη, παρά τις πρωτόγνωρες συνθήκες που δημιούργησαν για τον μακεδονικό στρατό οι ελέφαντες.

Ο Αρριανός θέλει τον Αλέξανδρο σε αυτή τη φάση της προέλασής του να αριθμεί 11.000 άντρες, 6.000 οπλίτες και 5.000 ιππείς. Και μας λέει πως οι στρατοί που αντιμετώπισε σε ινδικό έδαφος ήταν πάντα υπέρτεροι αριθμητικά, της τάξης του 3:1 ή ακόμα και 5:1.

Κατά τον έλληνα ιστορικό, ο Αλέξανδρος έχασε μόλις 310 άντρες, ενώ ο Διόδωρος Σικελιώτης βεβαιώνει στην «Ιστορική βιβλιοθήκη» του πως οι απώλειες ανήλθαν στους 1.000 νεκρούς. Όσο για τον Πώρο, έχασε 23.000 άντρες κατά τον Αρριανό και 12.000 κατά τον Διόδωρο, ο οποίος λέει ωστόσο ότι άλλοι 9.000 πιάστηκαν αιχμάλωτοι.

Ο Αλέξανδρος έβαλε επίσης στο χέρι και 80 πολεμικούς ελέφαντες. Έχασε όμως τον Βουκεφάλα του. Προχωρώντας ακόμα βαθύτερα, στον Υδραώτη ποταμό αυτή τη φορά, ήρθε αντιμέτωπος με τον πολεμοχαρή λαό των Καθαίων.

Τους νίκησε εύκολα και τους ανάγκασε σε απώλειες 17.000 αντρών, πιάνοντας και 70.000 αιχμαλώτους. Οι Μακεδόνες έχασαν 100 άντρες και μέτρησαν άλλους 1.200 τραυματίες.

Για μια από τις τελευταίες του εκστρατείες, την κατάληψη των Μαλλών, που μετατράπηκε σε πολιορκία των Μαλλών (Νοέμβριος του 326 π.Χ. έως Φεβρουάριος του 325 π.Χ.), ο Αλέξανδρος έφερε ενισχύσεις από τη Θράκη 5.000 πεζούς και 7.000 ιππείς.

Σύγχρονοι ιστορικοί εκτιμούν τις δυνάμεις των Μαλλών στους 90.000 πεζούς, 10.000 ιππείς και 900 άρματα. Και πάλι όμως αποδείχτηκαν λίγοι.

Ο Αλέξανδρος έφτασε τελικά ως και το δέλτα του Ινδού, όταν πια ήταν ώρα να επιστρέψει. Διάλειμμα ήταν ουσιαστικά, γιατί από την άνοιξη του 324 π.Χ. άρχισε να οργανώνει νέες εκστρατείες.

Ήθελε να κατακτήσει την αραβική χερσόνησο, τη Βόρεια Αφρική, που ήταν το ορμητήριο της πανίσχυρης Καρχηδόνας, και κάτι είχε ακούσει και για μια ανερχόμενη δύναμη στην ιταλική χερσόνησο.

Ο θείος του, Αλέξανδρος Α’ της Ηπείρου, και του είχε πει για κάποιους… Ρωμαίους που γίνονταν ολοένα και πιο δυνατοί. Έτσι έφυγε από τη ζωή τον Ιούνιο του 323 π.Χ., έτοιμος να αναχωρήσει για νέες δόξες στην Αραβία.

Μέχρι τότε ήταν σαφές σε όλο τον κόσμο πως δεν ήταν οι πανίσχυρες φάλαγγές του ούτε το βαρύ ιππικό του ο λόγος που έφτασε τόσο μακριά. Ούτε οι αποδυναμωμένοι Πέρσες ή οι εύθραυστες συμμαχίες των λαών της Ασίας.

Ήταν πρώτα και πάνω από όλα ο ίδιος ο Αλέξανδρος. Νικούσε παρά το γεγονός ότι ήταν μονίμως κατώτερος αριθμητικά και πολύ συχνά περικυκλωμένος από τον εχθρό.

ellada

Newsorama.

Μία πινακίδα που αναφέρει ότι ο Μέγας Αλέξανδρος είναι Έλληνας τοποθετήθηκε στη βάση του αγάλματος του μεγάλου στρατηλάτη στην κεντρική πλατεία των Σκοπίων.

Η πινακίδα γράφει στα αγγλικά, τα γαλλικά και τα κυριλλικά ότι «Προς τιμήν του Μεγάλου Αλέξανδρου, ιστορική φυσιογνωμία που ανήκει στην αρχαία ελληνική ιστορία και πολιτισμό και στην παγκόσμια πολιτισμική και ιστορική κληρονομία. Εδώ απεικονίζεται ως έφιππος πολεμιστής».

Η τοποθέτηση της πινακίδας περιλαμβανόταν στο πλαίσιο της Συμφωνίας των Πρεσπών.

Για το θέμα έκανε ανάρτηση στον προσωπικό του λογαριασμό στο Twitter ο πρώην υπουργός Εξωτερικών, Νίκος Κοτζιάς

«Σήμερα μπήκε στα Σκόπια κάτω από το άγαλμα του Μεγάλου Αλεξάνδρου η πινακίδα που λέει ότι ο Μ. Αλέξανδρος είναι Έλληνας ήρωας που ανήκει στην ιστορία των αρχαίων Ελλήνων Πρόκειται για άλλη μια πράξη φιλίας των λαών και χτυπήματος του αλυτρωτισμού. Απάντηση σε όσους με έβρισαν», αναφέρει στην ανάρτησή του ο κ. Κοτζιάς.

Σήμερα μπήκε στα Σκόπια κάτω από το άγαλμα του Μεγάλου Αλεξάνδρου η πινακίδα που λέει ότι ο Μ.Αλέξανδρος είναι Έλληνας ήρωας που ανήκει στην ιστορία των αρχαίων Ελλήνων. Πρόκειται για άλλη μια πράξη φιλίας των λαών και χτυπήματος του αλυτρωτισμού. Απάντηση σε όσους με έβρισαν. pic.twitter.com/Kcrupdrf7B

— Nikos Kotzias (@NikosKotzias) 16 Αυγούστου 2019

Να σημειωθεί ότι αντίστοιχες πινακίδες για την ελληνικότητα των ιστορικών προσώπων είχαν τοποθετηθεί πριν από λίγες μέρες από την κυβέρνησης της γειτονικής χώρας, επίσης στο πλαίσιο της Συμφωνίας των Πρεσπών και στα αγάλματα του πατέρα του Μεγάλου Αλεξάνδρου, Φιλίππου Β’ και της μητέρας του Μακεδόνα στρατηλάτη, Ολυμπιάδας.

Ωστόσο, νύχτα άγνωστοι, προφανώς άτομα που εναντιώνονται στη συμφωνία μεταξύ των δύο χωρών, προχώρησαν σε βανδαλισμούς και ξήλωσαν τις πινακίδες.

Πολιτική

Newsorama.

seleo.gr-Diethni

Newsorama.

Στην εφημερίδα του Ελληνικού Μουσείου Αυτοκινήτου, στο τεύχος 8 που κυκλοφόρησε πριν από λίγες ημέρες, ο Θεόδωρος Ν. Χαραγκιώνης, ιδιοκτήτης του Μουσείου αυτοκινήτου στην Αθήνα, έγραψε με αφορμή το θάνατο του Αλέξανδρου Ν. Γουλανδρή, την ιστορία του ελληνικού αυτοκινήτου που κατασκευάστηκε στην Ελλάδα. Πρόκειται για μια τετράθυρη, βενζινοκίνητη, 4Χ4, μεγάλη λιμουζίνα με ρετρό αισθητική και το όνομα ΣΙΚΑΓΟ.

« Τα ξημερώματα της Πέμπτης 25 Μάϊου 2017, έφυγε πλήρης ημερών και έργου ο Αλέξανδρος Ν. Γουλανδρής, γιός του Ανδριώτη καπετάνιου Νικόλαου Ι. Γουλανδρή και τελευταίος, εν ζωή, από τα παιδιά του Ανδριώτη καπετάνιου. Ο εφοπλιστής Αλέξανδρος Γουλανδρής, ξεχώρισε όχι μόνο για τις επιχειρηματικές του δραστηριότητες και την εξαιρετική συλλογή έργων τέχνης που κατείχε, αλλά και για το σημαντικό, πάντα διακριτικά, φιλανθρωπικό του έργο, όπου εκείνος έκρινε ότι χρειαζόταν, εξ΄ου και ο-δίκαιος-χαρακτηρισμός «Μέγας Αλέξανδρος».

Το 1968, Ο Αλέξανδρος Γουλανδρής, με τους αδερφούς του Λεωνίδα και Γιάννη, αγόρασαν το Ναυπηγείο «ΝΕΩΡΙΟΝ ΣΥΡΟΥ» και την μετ΄αυτού εταιρία «Νεώριον & Μηχανουργεία Σύρου», αυξάνοντας την επιφάνεια της εγκατάστασης και εμπλουτίζοντάς τη με δύο ακόμα πλωτές δεξαμενές και νέα μηχανουργεία. Με την κρίση του ’73 οι αδερφοί Γουλανδρή ενσωματώνουν την εταιρία ΕΝFIELD (ιδιοκτησίας Γιάννη Γουλανδρή, που παρήγε ηλεκτρικά αυτοκίνητα στην Μ. Βρετανία) στην «Νεώριον & Μηχανουργεία Σύρου» και μεταφέρουν τη γραμμή παραγωγής αυτοκινήτων στο Νεώριο, ξεκινώντας κάπως έτσι την ιστορία των αυτοκινήτων ΣΙΚΑΓΟ και Ε8000 “ENFIELD-NEORION” στην Ελλάδα. Σήμερα στη χώρα, υπάρχουν τρία Ε8000. Ένα κίτρινο στο Βιομηχανικό Μουσείο Σύρου, το γνωστό από άβαφο αλουμίνιο στο Ελληνικό Μουσείο Αυτοκινήτου, ενώ πρόσφατα απέκτησε ένα κόκκινο το Ελληνικό Μουσείο Μοτοσυκλέτας.

Η ιδέα του Γιάννη Γουλανδρή για ένα ελληνικού σχεδιασμού αυτοκίνητο με συνδυασμένα στοιχεία λιμουζίνας αισθητικής του ‘ 30 και τζίπ βρήκε σχήμα από τον Γ. Μιχαήλ και απέκτησε «σάρκα και οστά» ως τετράθυρη, βενζινοκίνητη, 4Χ4, μεγάλη λιμουζίνα με ρετρό αισθητική και το όνομα ΣΙΚΑΓΟ. Το ΣΙΚΑΓΟ ήταν ελληνικού σχεδιασμού και ελληνικής κατασκευής, άρα τυπικά ελληνικό προϊόν. Η παραγωγική διαδικασία περιελάβανε τέσσερα οχήματα, ωστόσο λόγω αλλαγής στη νομοθεσία αναφορικά με τις αδειοδοτήσεις του ελληνικού κράτους από τη γραμμή παραγωγής πρόλαβαν και βγήκαν μόνο δυο. Ένα βρίσκεται στο Τεχνολογικό Μουσείο Θεσσαλονίκης «Νόησις» και το δεύτερο που ανήκε σε ιδιωτική συλλογή στη Μ. Βρετανία, εμφανίστηκε πρόσφατα σε δημοπρασία όπου μάλιστα είχε και πολύ καλό αποτέλεσμα.

Το ΣΙΚΑΓΟ απόκτησε το προσωνύμιο «λιμουζίνα του οίκου Γουλανδρή».

Είναι ιδιαίτερα σημαντικό ότι και τα δύο άνω οχήματα, βασίστηκαν σε ιδιαίτερα πρωτοποριακές ιδέες, αλλά η πρωτοπορία αυτή ακολουθήθηκε δυστυχώς από την αποβιομηχάνιση της χώρας μετά τη δικτατορία. Θεόδωρος Ν. Χαραγκιώνης»

Ο «Μέγας Αλέξανδρος» , το Σικάγο και το προσωνύμιο «λιμουζίνα του οίκου Γουλανδρή»

now24.gr-auto

Newsorama.

Αυτή την ώρα ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας παρίσταται στην Ακαδημία όπου και θα αγορευτεί Επίτιμος Καθηγητής του τμήματος Ιστορίας του Ιονίου Πανεπιστημίου.

«Όταν η Κέρκυρα, που κατέστη έτσι αποικία της Κορίνθου», συνέχισε, «θέλησε ν’ ανεξαρτητοποιηθεί απ’ αυτήν, η Αθήνα πήρε το μέρος της, γεγονός που αποτέλεσε μία από τις αιτίες που προκάλεσαν τον Πελοποννησιακό Πόλεμο. Με την Κέρκυρα συνέδεσε την ζωή του και ο , αφού κατά την παράδοση πέρασε σ’ αυτήν ένα μέρος των νεανικών του χρόνων κατά τα βυζαντινά , που ακολούθησαν την περίοδο της ρωμαϊκής κατοχής του νησιού, η Κέρκυρα λεηλατήθηκε από Βανδάλους, Οστρογότθους και Νορμανδούς. Το όνομα του νησιού τότε ήταν «Κορυφώ» και ακολούθως «Κορυφοί», από τις δύο βραχώδεις κορυφές, οι οποίες προβάλλουν επιβλητικά πάνω από την πόλη. Έτσι ετυμολογείται και η αγγλική της ονομασία ως «Corfu». Μετά την κατάκτηση της Κωνσταντινούπολης από τους Φράγκους και τη διανομή των Βυζαντινών εδαφών από τους κατακτητές, η Κέρκυρα περιήλθε στους Βενετούς, με διαστήματα επανάκτησής της από τους Έλληνες, αλλά και πάλι κατακτήθηκε από τους Ανδεγαυούς το 1267. Επανήλθαν οι Βενετοί το 1386, οπόταν και αρχίζει για την Κέρκυρα μια μακραίωνη ενετοκρατίας, που χαρακτηρίζεται από σημαντική ανάπτυξη και οικονομική ευημερία». «Συνέπεια αυτής της εξέλιξης», είπε ο κ. , «υπήρξε το ότι η πόλη επεκτάθηκε έξω από τα τείχη της, γεγονός όμως που την κατέστησε αφρούρητη στις επιδρομές των κατακτητών. Οι Τούρκοι απέτυχαν επανειλημμένα να καταλάβουν το νησί, τόσο το 1431, όταν το επεχείρησαν για πρώτη φορά, όσο και το 1537, υπό τον διαβόητο αρχηγό του στόλου τους Βαρβαρόσσα, αλλά και το 1571. Τότε, οι Βενετοί χτίζουν το αποκαλούμενο «Νέο Φρούριο», για να προστατεύσουν την πόλη από τις επιδρομές των Τούρκων. Αυτή η πρωτοβουλία αποδείχθηκε σωτήρια, διότι έτσι αποκρούσθηκε και η επόμενη πολιορκία της Κέρκυρας από τους Τούρκους, το 1716. Από το 1797 ως το 1799, η Κέρκυρα πέρασε στα χέρια των Γάλλων. Ακολούθησε η δημιουργία της «Επτανήσου Πολιτείας», η οποία διήρκησε από τις 21 Μαρτίου 1800 έως τις 8 Ιουλίου 1807 και τελούσε υπό ρωσική και οθωμανική κυριαρχία. Το της Επτανήσου Πολιτείας της 16ης Οκτωβρίου 1803, που ψηφίσθηκε εδώ, στην Κέρκυρα, ήταν πρωτοποριακό καθώς, μεταξύ άλλων, καταργούσε το εκ διαδοχής δικαίωμα ευγενείας και αναγνώριζε σε κάθε άτομο που διακρινόταν για την αρετή του, την μόρφωσή του και παρουσίαζε τα εχέγγυα ικανού πολίτη, το δικαίωμα να μπορεί να εκλέγεται σε ηγετικές θέσεις και να μετέχει στην Γερουσία. Έθετε τις βάσεις για την ανάπτυξη και πρόοδο της Παιδείας, των Τεχνών, του Εμπορίου και της Βιομηχανίας. Προέβλεπε την ακεραιότητα της ιδιοκτησίας, τον σεβασμό του οικογενειακού ασύλου, την ισονομία, ενώ θεσμοθετούσε τις τρεις μεγάλες εξουσίες του κράτους, τη νομοθετική, την εκτελεστική και την δικαστική. Ήταν, εν ολίγοις, το πρώτο Νεοελληνικό με εξαιρετικά φιλελεύθερες, για την εποχή του, διατάξεις». «Κατά την περίοδο της Επτανήσου Πολιτείας, η Κέρκυρα αναπτύσσει αξιόλογη δράση στον τομέα της τυπογραφίας, με την έκδοση πολλών βιβλίων, ελληνικών αλλά και άλλων, και κατ’ αυτόν τον τρόπο πρωτοπορεί στην ελληνική επικράτεια. Από το 1807 ως το 1814 η Κέρκυρα περνά υπό την κατοχή των Γάλλων του Ναπολέοντα οι οποίοι, κατά τη διάρκεια της παρουσίας τους, έδωσαν Γαλλικό χρώμα και γαλλική «αίσθηση» στην πόλη. Τους διαδέχεται ο αγγλικός στρατός, ο οποίος καταλαμβάνει την Κέρκυρα το 1815 και παραμένει εκεί ως το 1864, οπόταν το νησί ενσωματώθηκε στον Εθνικό Κορμό μαζί με τα πόλοιπα Επτάνησα. Μετά την Μικρασιατική Καταστροφή και την ανταλλαγή πληθυσμών, η Κέρκυρα αποτέλεσε ένα από τα κυριότερα κέντρα υποδοχής Ελλήνων προσφύγων -περίπου 30.000- από τη Μικρά Ασία και την Ανατολική Θράκη.Οι περιπέτειες της Κέρκυρας δεν τερματίζονται εδώ. Αναφέρομαι στην γνωστή κρίση του 1923, που οδήγησε στην κατάληψη του νησιού από την Φασιστική Ιταλία, για να απελευθερωθεί, όμως, γρήγορα χάρη στην παρέμβαση της Κοινωνίας των Εθνών. Κατά τον Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο, η Κέρκυρα καταλαμβάνεται για δεύτερη φορά από τον ιταλό κατακτητή, το 1941. Το 1943, μετά την συνθηκολόγηση της Ιταλίας, η Κέρκυρα περνά στην Γερμανική ζώνη κατοχής, στην οποία και παραμένει ως την οριστική απελευθέρωσή της στο τέλος του πολέμου. Η πορεία της Κέρκυρας, από την ιστορική της εμφάνιση ως , αποδεικνύει με αδιάσειστα τεκμήρια, ότι οι πόλεμοι και οι κατακτήσεις όχι μόνο δεν κατάφεραν ν’ αλλοιώσουν τα βασικά χαρακτηριστικά της και την προοπτική της αλλά, όλως αντιθέτως, μέσ’ από τον απαράμιλλο δυναμισμό τους και την εξίσου απαράμιλλη πνευματικότητά τους οι κατά καιρούς κάτοικοί της αφομοίωσαν κάθε θετική, και μόνον, συνεισφορά. Έτσι ώστε , το «Νησί των Φαιάκων» να συνιστά πραγματικό παράδειγμα και υπόδειγμα σύνθεσης στοιχείων που το καθιστούν κόσμημα πνεύματος και πολιτισμού, το οποίο κλείνει μέσα του πραγματικά «πολύτιμα πετράδια» της πνευματικής και πολιτισμικής κληρονομιάς της Χώρας μας αλλά και της Ευρώπης γενικότερα». «Αξίζει, λοιπόν, εδώ να επισημανθεί ότι στην Κέρκυρα, μεσ’ από την προεκτεθείσα διαδρομή της, πρέπει δικαίως ν’ απονεμηθεί ο τίτλος του Τόπου που παρακολούθησε, με εντυπωσιακή συνέπεια και συνεισφορά, τόσο τη γέννηση της ιδέας της Ευρώπης όσο και την σύγχρονη πορεία των Ευρωπαϊκών Θεσμών. Για του λόγου το ασφαλές -και δίχως να έχω πρόθεση μείωσης της αξίας πολλών άλλων μεγάλων τέκνων της Κέρκυρας -περιορίζομαι ν’ αναφέρω το όνομα του θεμελιωτή του σύγχρονου Ελληνικού Κράτους, του Ιωάννη Καποδίστρια. Αλλά και το όνομα του Εθνικού μας Ποιητή Διονυσίου Σολωμού, του οποίου η λογοτεχνική -και όχι μόνον- ταυτότητα επηρεάσθηκε καθοριστικώς από την παραμονή του στην Κέρκυρα. Κι αυτό μου δίνει ξανά την ευκαιρία να τονίσω ότι η Ελλάδα όχι μόνον έχει επιλέξει, οριστικά και αμετάκλητα, τον ευρωπαϊκό της δρόμο -και μάλιστα μέσα στον σκληρό πυρήνα της Ευρωπαϊκής Ένωσης, την Ευρωζώνη- αλλά και είναι αποφασισμένη να πρωταγωνιστήσει κατά την υπεράσπιση της Ευρωπαϊκής Ενοποίησης και την μετουσίωσή της σε πράξη, μέσ’ από μια Ευρωπαϊκή Ομοσπονδία βασισμένη στις θεσμικές αντηρίδες της Αντιπροσωπευτικής Δημοκρατίας». Ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας, Προκόπης Παυλόπουλος, απευθυνόμενος στον δήμαρχο Κέρκυρας είπε: «Κύριε Δήμαρχε, φεύγω από την Κέρκυρα βαθύτατα γοητευμένος, όπως συμβαίνει κάθε φορά που την επισκέπτομαι, από τη φυσική ομορφιά των τοπίων της, τα σπουδαία αρχιτεκτονικά της κτίρια και μνημεία, αλλά και την ευγένεια των κατοίκων της.Να είστε βέβαιος ότι θα πράξω, με όλες μου τις δυνάμεις, ό,τι μου αναλογεί προκειμένου ν’ ανταποκριθώ στις απαιτήσεις που εγείρει η μεγάλη , την οποία σήμερα μου επιδαψιλεύσατε». Αυτή την ώρα ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας παρίσταται στην Ιόνιο Ακαδημία όπου και θα αγορευτεί Επίτιμος Καθηγητής του τμήματος Ιστορίας του Ιονίου Πανεπιστημίου.

ΑΠΕ- ΜΠΕ 

Πηγή: protothema.gr

ellada

Newsorama.

«Τέτοια πράγματα δεν έχουν γίνει ποτέ στην Ελλάδα», δήλωσε ο Μητροπολίτης Άνθιμος, σχολιάζοντας την έφοδο των αντιεξουσιαστών στον Ιερό Ναό του Γρηγορίου Παλαμά, στη Μητρόπολη Θεσσαλονίκης, νωρίς το πρωί. Ο Μητροπολίτης Άνθιμος ενημερώθηκε για το συμβάν ενώ βρισκόταν στον άμβωνα του ιερού ναού του Σωτήρος, όπου λειτουργούσε. Μεταξύ άλλων, ο ίδιος εξήγησε για ποιο λόγο κατεδαφίστηκε το πρώην ορφανοτροφείο «Μέγας Αλέξανδρος», ενώ τόνισε πως το λόγο έχει πλέον η δικαιοσύνη και η κοινωνία.

Όπως είπε χαρακτηριστικά: «Στη Μητρόπολη δόθηκε από το δημόσιο ένα οικόπεδο που ήταν εγκαταλελειμμένο και πήγαμε να αρχίσουμε το έργο για το Ίδρυμα περιθάλψεως χρονίως πασχόντων με 150 κλίνες, αλλά μπήκαν σε ένα εγκαταλειμμένο σπίτι που ήταν μέσα στο οικόπεδο κι εμείς δεν μπορέσαμε να κάνουμε τίποτα επί 8-10 μήνες. Τελικά το κράτος με δικαστική απόφαση και αστυνομική αποφάσισε να τους διώξει όπως έπραξε κι από άλλα τέτοια ακίνητα.».

 Δείτε το βίντεο μετά το 2:11:00

typosthes.gr-topika

Newsorama.

Είναι τόσο ακριβό που μπορεί να συγκριθεί με το χρυσάφι, εξ ου και πολλοί το ορέγονται…
Είτε για να το εμπορευθούν, να το κλέψουν και, φυσικά, οι πλούσιοι και οι γαλαζοαίματοι του κόσμου να το γευτούν. Πρόκειται για το σαφράν, ένα εξαιρετικό προϊόν στο οποίο η Ελλάδα έχει κυρίαρχο ρόλο.

Όπως αναφέρει το ινδικό indiantimes, η άνοδος των πωλήσεων του σαφράν στις ΗΠΑ έχουν ανέβεια κατακόρυφα τα τελευταία χρόνια, ερχόμενο μέσω του Καναδά και αφού πρώτα έχει διανύσει χιλιάδες χιλιόμετρα από τις περιοχές που μαζεύτηκε με προσοχή.

Η Κλεοπάτρα, όταν έπαιρνε το μπάνιο της, ζητούσε να την ραίνουν με σαφράν. Ο Μέγας Αλέξανδρος το χρησιμοποιούσε για να γιατρεύει τις πληγές των στρατιωτών του, ενώ η σύγχρονη χρήση του είναι συνδεδεμένη με την υψηλή γαστρονομία.

Αυτή τη στιγμή το 95% της παγκόσμιας παραγωγής και διάθεσης σαφράν ανήκει στο Ιράν, όμως ακόμη και αυτό το κατά τ” άλλα ελάχιστο 5%, είναι εξίσου σημαντικό για τις αγορές. Η Ελλάδα, μαζί με την Ισπανία και την Ιταλία, το Μαρόκο και το Αζερμπαϊτζάν είναι οι προνομιούχες χώρες που μετέχουν σε αυτό το παγκόσμιο εμπόριο. Διακινούν ετησίως σημαντικές ποσότητες σαφράν και προσδοκούν δικαίως αρκετά έσοδα από αυτό.

Προσφάτως στην Ελλάδα είχαν έρθει Κινέζοι έμποροι με στόχο να φέρουν το σαφράν στη χώρα τους, μέσω της Ελλάδας. Κάτι που δείχνει πως είναι ένα «δυναμικό» προϊόν που μπορεί να φέρει κέρδη και να ανοίξει τις αγορές. Ακόμη και εκείνες που δείχνουν απομακρυσμένες, αλλά στην πραγματικότητα είναι οι πιο δεκτικές. Η περίπτωση του Ντουμπάι, σημειώνει το άρθρο, είναι χαρακτηριστική, καθώς η ζήτηση σε σαφράν είναι σταθερά έντονη. Για να καταλάβει κανείς τη δυναμική του σαφράν, ακόμη και όταν οι σχέσεις της Ουάσιγκτον με την Τεχεράνη ήταν στο χειρότερο δυνατό σημείο τους, η προώθηση του προϊόντος προς τις ΗΠΑ δεν σταμάτησε ποτέ. Πόσα άλλα προϊόντα έχουν αυτή τη δύναμη να καταργούν τα σύνορα, να υπερβαίνουν την γεωπολιτική και να αποφέρουν κέρδη;

Newsorama.

Άνθιμος: Αν βρεθεί ο Μέγας Αλέξανδρος στην Αμφίπολη θα γίνει σεισμός

Ο Μητροπολίτης απέδωσε την ήττα του αντιπροσωπευτικού μας συγκροτήματος στη γενικότερη κρίση που περνάει η χώρα, σημειώνοντας πως αυτό είναι από την γενική κάμψη που έχει η χώρα μας και γι” αυτό πρέπει να ξυπνήσουμε.

Το αποκορύφωμα ωστόσο ήρθε με τις αναφορές του στην Αμφίπολη, τις ανασκαφές που εκτελούνται στον τύμβο Καστά, τις οποίες δεν παρέλειψε να συσχετίσει με το… Σκοπιανό. Ο Μητροπολίτης Άνθιμος υπογράμμισε την επιχείρηση απαξίωσης των ανασκαφών στην Αμφίπολη από την πλευρά των Σκοπίων, σημείωσε χαρακτηριστικά ότι Δεν πιστεύουμε για τον Μέγα Αλέξανδρο. Αν βρεθεί ο Μέγας Αλέξανδρος θα γίνει σεισμός παγκόσμιος. Τι σεισμός δεν ξέρω, αλλά έτσι λένε οι ειδικοί. Θα αλλάξουν όλα, για αυτό λένε ότι δεν πρόκειται να βρεθεί ποτέ, δεν θα αφήσουν. Σε κάποια στιγμή είπαν και εδώ, μήπως; Αλλά δεν φαίνεται να είναι.

Newsorama.

Ένα άλυτο μυστήριο παραμένει εδώ και πολλά χρόνια η αιτία αλλά και ο τρόπος θανάτου του Μεγάλου Αλεξάνδρου.

Κατά καιρούς ενοχοποιήθηκαν οι σύντροφοί του, ο προσωπικός του γιατρός, διάφορες ασθένειες, που εκείνη την εποχή στην κυριολεξία θέριζαν τους ανθρώπους: όπως ο τύφος και η γρίπη ενώ έχουν χυθεί τόννοι μελανιού για συνωμοσίες και δολιοπλοκίες που στήθηκαν εναντίον του.
Αυτή την φορά τα αίτια του θανάτου του Μεγάλου Αλεξάνδρου σε ηλικία μόλις 32 ετών μπήκαν στο μικροσκόπιο όχι των ιστορικών αλλά των ειδικών επιστημόνων .Συγκεκριμένα Αμερικανοί Επιδημιολόγοι υποστηρίζουν ότι ο θάνατος του μεγάλου στρατηλάτη οφείλεται σε εγκεφαλίτιδα απότον ιό του Δυτικού Νείλου άγνωστος μέχρι πρότινος αλλά ευρέως εξαπλωμένος σήμερα παγκοσμίως.

Ο Μέγας Αλέξανδρος πέθανε στις 10 Ιουνίου, το 323 π.Χ. στη Βαβυλώνα, κοντά στη σημερινή Βαγδάτη. Οι ερευνητές βασίστηκαν σε ένα απόσπασμα του Πλούταρχου, που αναφέρει ότι ο μεγάλος ηγέτης είδε λίγες εβδομάδες πριν από το θάνατό του ένα σμήνος από άρρωστα κοράκια. Η υποψία των επιστημόνων ότι τα πουλιά είχαν προσβληθεί από τον ιεπιβεβαιώθηκε με ένα σύγχρονο λογισμικό για τη διάγνωση λοιμωδών νοσημάτων.
Ο ιός του Δυτικού Νείλου, πλέον δημοφιλής στην Αφρική, τη δυτική Ασία και τη Μέση Ανατολή, προσβάλει κάθε χρόνο εκατοντάδες πουλιά και άλλα ζώα και μεταδίδεται στον άνθρωπο από τα κουνούπια.

Με αφετηρία αυτά τα γεγονότα ο John Marr του Πανεπιστημίου της Βιρτζίνια στο Ρίτσμοντ και ο Charles Calisher του Πολιτειακού Πανεπιστημίου του Κολοράντο στο Κόλινς, μετά από ενδελεχείς έρευνες στα αποσπάσματα του μεγάλου ιστορικού, όπου περιγράφεται το περιστατικό που συνέβη όταν ο Αλέξανδρος έφτασε έξω από τα τείχη της Βαβυλώνας.
Τότε ο Μέγας Στρατηλάτης είδε ένα σμήνος από κοράκια να τσιμπούν το ένα το άλλο και να πέφτουν νεκρά στο έδαφος. Το γεγονός αυτό επιβεβαίωσε τις υποψίες των επιδημιολόγων ότι ο θάνατός του τελικά προήλθε από επιπλοκές του ιού του Δυτικού Νείλου.

Αξίζει να σημειωθεί εδώ ότι τα κοράκια ανήκουν σε μια οικογένεια πουλιών ιδιαίτερα ευπαθή στον ιό του Δυτικού Νείλου. Οι δύο ερευνητές έλεγξαν την ιδέα τους καταχωρώντας τα συμπτώματα της νόσου του Μεγάλου Αλέξανδρου ( δύσπνοια πυρετός εξάνθημα) και την εμφάνιση των κορακιών σε ένα διαγνωστικό πρόγραμμα που ονομάζεται GIDEON (Παγκόσμιο Δίκτυο Λοιμωδών Νοσημάτων και Επιδημιολογίας).

Πάντως οι δύο ειδικοί διευκρινίζουν ότι μέχρι πρότινος ο πυρετός του Δυτικού Νείλου δεν θεωρήθηκε από τους προηγούμενους συντάκτες ως αιτία θανάτου του Αλεξάνδρου, αφού δεν είχε ακόμη ταυτοποιηθεί στο εργαστήριο.
Αξιοσημείωτο είναι ότι ο ιός του Δυτικού Νείλου απομονώθηκε για πρώτη φορά από έναν εμπύρετο ασθενή στην Ουγκάντα το 1937 Αρκετά χρόνια αργότερα το 1999, ο ιός του Δυτικού Νείλου εμφανίσθηκε στις Ηνωμένες Πολιτείες προσβάλλοντας 4.156 ανθρώπους.
Κατά την επιδημία του 2000 στο Ισραήλ, εγκεφαλίτιδα συνέβη σε σχεδόν 59% των 417 ανθρώπινα κρούσματα.

Οι Αμερικανοί επιδημιολόγοι πιστεύουν ακράδαντα ότι ο Μέγας Αλέξανδρος πέθανε στα τέλη της άνοιξης στη Βαβυλώνα μετά από μια ασθένεια δυο εβδομάδων τα συμπτώματά της οποίας υποδηλώνουν εγκεφαλίτιδα από τον ιό του Δυτικού Νείλου.

Ο Δρ Marr είναι διευθυντής του Γραφείου του Επιδημιολογίας στην Βιρτζίνια .
Έχει γράψει πληθώρα άρθρα με κυριότερα οι πιθανές αιτίες των 10 πληγών της Αιγύπτου καθώς και για τη μυστηριώδη επιδημία πριν από τον θάνατο του τελευταίου αυτοκράτορα των Ίνκα, Hayna Καπάκ.
Ο Δρ Calisher είναι καθηγητής μικροβιολογίας στο Εργαστήριο Λοιμωδών Νοσημάτων του Colorado State University.Τ α ερευνητικά του ενδιαφέροντα περιλαμβάνουν την επιδημιολογία της νόσου των κουνουπιών αλλά και για τους ιούς των τρωκτικών που μεταδίδονται στον άνθρωπο.

Newsorama.

Συνέντευξη στην εφημερίδα των Σκοπίων «Ουτρίνσκι Βέσνικ» έδωσε ο Θόδωρος Πάγκαλος ο οποίος επέκρινε την κυβέρνηση ττους, λέγοντας ότι κάνει «αστεία πράγματα». Αναφέρθηκε, επίσης, στο θέμα του ονόματος, λέγοντας ότι «η συζήτηση έχει κλείσει».

«Νομίζω ότι η συζήτηση για το όνομα έχει κλείσει, η οποία σε γενικές γραμμές δεν έπρεπε καν να είχε ανοίξει. Πρέπει να βρεθεί ένα σύνθετο όνομα. Ας δείξει θάρρος ο πρωθυπουργός σας, Γκρούεφσκι, ή οποιοσδήποτε άλλος πολιτικός ηγέτης σας, να βάλει έναν προσδιορισμό στο όνομα για να τελειώνει το ζήτημα. Οποιος θέλει, μπορεί να είναι Μέγας Αλέξανδρος», είπε ο Θόδωρος Πάγκαλος.

Και ο πρώην αντιπρόεδρος της κυβέρνησης προσέθεσε: «Εχουμε και εμείς εδώ ανά διαστήματα, μερικούς γραφικούς ανθρώπους σε εκπαιδευτικούς και πολιτιστικούς κύκλους, που ντύνονται σαν τους αρχαίους Έλληνες και άλλοι που εξακολουθούν να πιστεύουν στους αρχαίους θεούς και στις θυσίες.

» Εχω έναν φίλο από την Κίνα που έχει το όνομα Λεωνίδας. Οταν κάποιος από τη Σανγκάη ονομάζεται Λεωνίδας και ένας από τα Σκόπια μπορεί να ονομασθεί Αλέξανδρος ή Φίλιππος. Νομίζω ότι είναι ένα ζήτημα που δεν πρέπει να μας ενδιαφέρει. Πιστεύω ότι η γλώσσα και η εθνική συνείδηση είναι ζητήματα αυτοπροσδιορισμού και ότι ο καθένας είναι αυτό που νομίζει ότι είναι. Δεν μπορεί κάποιος να πει στον άλλο τι είναι και τι δεν είναι», συμπλήρωσε.

Στη συνέντευξή του ο Θόδωρος Πάγκαλος επέκρινε την κυβέρνηση της ΠΓΔΜ για την τοποθέτηση αγαλμάτων προσωπικοτήτων από την αρχαία ελληνική ιστορία και λέει ότι αυτά είναι «αστεία πράγματα»

Newsorama.