Μεγάλες ανακατατάξεις στις αεροπορικές συνδέσεις σε προορισμούς εντός και εκτός Ελλάδας φέρνουν οι θετικές επιδόσεις του ελληνικού τουρισμού, με τις ξένες εταιρείες να δημιουργούν συνεχώς νέα δρομολόγια και τον ελληνικό »πόλο» της Aegean – Οlympic, όπως τουλάχιστον υποστηρίζει η ίδια η διοίκησή της, να προσαρμόζεται στα νέα δεδομένα.

Κάπως έτσι ερμηνεύει η αγορά την ανακοίνωση της αεροπορικής εταιρείας χαμηλού κόστους Ryanair να ενισχύσει την παρουσία της στην Ελλάδα, με τη δημιουργία αεροπορικών βάσεων τον ερχόμενο Απρίλιο σε Αθήνα και Θεσσαλονίκη για πτήσεις εσωτερικού και εξωτερικού. Οι επιτελείς της ιρλανδικής εταιρείας χθες δε δίστασαν να κάνουν λόγο για «εγχώριο μονοπώλιο το οποίο βλάπτει την Ελλάδα», υποστηρίζοντας επιπλέον ότι «η Αθήνα δεν εξυπηρετείται επαρκώς» κι ότι η ζήτηση «πιέζεται προς τα κάτω λόγω των υψηλών τιμών των εισιτηρίων και της μείωσης της χωρητικότητας». Παραθέτοντας, μάλιστα, έναν πίνακα σύγκρισης της Αθήνας σε σχέση με άλλες ευρωπαϊκές πόλεις, οι επικεφαλής της Ryanair ανέφεραν ότι η μέση τιμή στις πτήσεις εσωτερικού (με μία αεροπορική εταιρεία) στην Αθήνα είναι στα 70 ευρώ, όταν στη Μαδρίτη (με έναν αριθμό από 3- 5 εταιρείες) αντιστοιχεί σε 42 ευρώ, στη Βαρκελώνη (3-4 εταιρείες) στα 30 ευρώ, στη Ρώμη (3-4 εταιρείες) στα 38 ευρώ και στο Μιλάνο (3-5 εταιρείες) στα 29 ευρώ.

Η Ryanair ‘’ποντάρει’’ αυτή τη στιγμή επιθετικά για τη χώρα μας, με πολύ φθηνά εισιτήρια και τιμές για Αθήνα και Θεσσαλονίκη από 12 ευρώ (για τους μήνες Απρίλιο – Μάιο για την Αθήνα και Φεβρουάριο-Μάρτιο για τη Θεσσαλονίκη). Σημειωτέον ότι οι θέσεις αυτές θα είναι διαθέσιμες έως τα μεσάνυχτα της Δευτέρας 20/1 για την Αθήνα (οι κρατήσεις ξεκινούν από σήμερα), ενώ για τη Θεσσαλονίκη, οι θέσεις θα είναι διαθέσιμες από αύριο έως τα μεσάνυχτα της Πέμπτης 16/1.

Οι σχέσεις με το ΔΑΑ

Η ιρλανδική εταιρεία χαμηλού κόστους αλλάζει στην παρούσα φάση την πολιτική της απέναντι στο αεροδρόμιο της Αθήνας, με το οποίο μάλιστα βρέθηκε σε διαμάχη προ ολίγων μηνών με… πινγκ πονγκ κατηγοριών, με επίκεντρο, από πλευράς του ιρλανδικού αερομεταφορέα, τις υψηλές τιμές του ελληνικού αεροδρομίου. Μάλιστα το αεροδρόμιο της Αθήνας δεν φαίνεται να γνώριζε τις προθέσεις της εταιρείας, στελέχη της οποίας συναντήθηκαν τελικά χθες, πριν την αποχώρησή τους από την Ελλάδα, με στελέχη του ΔΑΑ, ως μία πρώτη κίνηση γνωριμίας.

Ακόμη πάντως και τώρα που η απόφαση της ιρλανδικής εταιρείας είναι να επεκτείνει την παρουσία της στη χώρα μας, η διοικητική της ομάδα εξακολουθεί να θεωρεί ότι το Ελ. Βενιζέλος είναι ακριβό για τις εταιρείες, γεγονός το οποίο, όπως αναφέρθηκε χθες, επηρεάζει και τις επιδόσεις του με μεγάλη μείωση της κίνησης κατά την περίοδο 2008- 2013, από τα 16,5 εκατ. επισκέπτες του 2008 στα 12,5 εκατομμύρια το 2013. “Το να υποστηρίζεται ότι η κρίση και η οικονομία φταίει για τη μειωμένη κίνηση είναι μία τεμπέλικη απάντηση», ανέφερε χαρακτηριστικά χθες ο εμπορικός διευθυντής της Ryanair κ. Ντέιβιντ Ο” Μπράιαν, υποστηρίζοντας ότι για το 2014 και μόνο για το Ελ. Βενιζέλος, θα προστεθούν σε ετήσια βάση 1,2 εκατομμύρια επιβάτες από τη νέα αεροπορική βάση που θα λειτουργήσει τον ερχόμενο Απρίλιο η Ryanair, δημιουργώντας 1.200 θέσεις απασχόλησης, έμμεσες και άμεσες. Αντίστοιχα, από τη νέα βάση της Θεσσαλονίκης, θα εξυπηρετούνται συνολικά 16 προορισμοί εσωτερικού και εξωτερικού με 212 πτήσεις σε εβδομαδιαία βάση, στοχεύοντας στη διακίνηση άνω του 1,6 εκατομμυρίων επιβατών ετησίως και δημιουργώντας 1.600 θέσεις εργασίας.

Με ορίζοντα το 2015 και δεδομένου ότι η εταιρεία θα έχει διευρύνει τον στόλο της διεθνώς, στο πλαίσιο των νέων παραγγελιών για 175 νέα αεροσκάφη, μπορεί να αυξήσει τους επιβάτες της στα 4 εκατομμύρια στην ελληνική αγορά. Η συνολική επένδυση της Ryanair στη χώρα μας, συμπεριλαμβανομένης και της βάσης των Χανίων, αντιστοιχεί στα 280 εκατ. δολάρια, με μία συνολική συνεισφορά στην ελληνική οικονομία, όπως ανέφεραν οι επιτελείς της στα 500 εκατ. ευρώ/ ετησίως.

Η στάση της Aegean

Από την πλευρά της, απαντώντας ουσιαστικά στις αιτιάσεις περί μονοπωλίου, η Aegean υποστήριξε σε σχετική ανακοίνωσή της χθες ότι οι πρωτοβουλίες της Ryanair «με τη δημιουργία βάσεων σε Αθήνα και Θεσσαλονίκη επιβεβαιώνει τη λειτουργία μιας απόλυτα ανταγωνιστικής αγοράς, στο πλαίσιο των ευρωπαϊκών αερομεταφορών, γεγονός που πάντοτε ισχυριζόταν η AEGEAN. Αυτός είναι, άλλωστε, και ο λόγος που η συνένωση δυνάμεων των 2 ελληνικών αερομεταφορέων, της AEGEAN με την Olympic Air, ήταν απαραίτητη ώστε να δημιουργηθούν οι οικονομίες κλίμακας, για την αποτελεσματική λειτουργία και ανάπτυξη ενός ελληνικού αερομεταφορέα, που θα εκπροσωπήσει επάξια τη χώρα μας σε αυτή την κοινή ευρωπαϊκή αγορά».

Η διοίκηση του κ. Βασιλάκη επισημαίνει ότι έχει επενδύσει πολύ πριν και συστηματικά τα τελευταία 4 χρόνια, με 8 βάσεις στο κέντρο και την περιφέρεια της χώρας. «Παράλληλα, τόσο πριν όσο και μετά τη συνένωση με την Olympic Air, η AEGEAN έχει προσφέρει νέες πολιτικές χαμηλότερων ναύλων, όπως τις GoLight και Flex, που ξεκίνησαν τον Νοέμβριο του 2013 και βελτίωσαν σημαντικά το κόστος εισιτηρίου για τον Έλληνα καταναλωτή, τόσο στα κύρια δρομολόγια εσωτερικού, όσο και στις μικρές άγονες γραμμές. Άλλωστε, για τον λόγο αυτό, η σωρευτική κίνηση των δύο εταιρειών στο εσωτερικό παρουσίασε σημαντική αύξηση 15% το δίμηνο μετά την ολοκλήρωση της συμφωνίας, για πρώτη φορά μετά από 5 χρόνια συνεχούς ύφεσης και μείωσης», αναφέρει η εταιρεία.

Πηγή: newmoney

xespao

Newsorama.

Σημειώνει ο Δημήτρης Γιαννακόπουλος

Όπως χρησιμοποίησε ο  Χριστόδουλος Ξηρός την «άδειά» του για να αποδράσει από το κελί, έτσι και η κυβέρνησης των Αντ. Σαμαρά και Ευ. Βενιζέλου επιχειρεί να χρησιμοποιήσει την ελληνική προεδρία στην ΕΕ για να αποδράσει από την πραγματικότητα που ορίζει το δικό της κελί στις ευρωπαϊκές πολιτικές.

Η αλήθεια είναι πως αυτήν ιδικά την περίοδο όλοι οι πολιτικοί παράγοντες ή/και παραγοντίσκοι στην Ελλάδα από κάποια φυλακή προσπαθούν να «αποδράσουν»! Μπόλικοι μάλιστα είναι εκείνοι που μοιάζει να κατάλαβαν πως της φυλακής τα σίδερα δεν είναι……

για (τους) λεβέντες, καθώς άλλο πράγμα είναι να μπαίνεις φυλακή και άλλο να ζεις μέσα στα σίδερα! Στο κελί «σιδερώνεται» ο κάθε λεβέντης και παύει να υπάρχει κοινωνικά ως τέτοιος… μέχρι να αποδράσει. Το ίδιο συμβαίνει και με τους «λεβέντες» που φυλάκισαν την ελληνική κοινωνία και αγορά στα μνημόνια και κυρίως στην αναθεωρημένη δανειακή σύμβαση και σε μια κατάπτυστη πολιτικά διαδικασία αναδιάρθρωσης του χρέους. Κι αυτοί από την φυλακή τους θέλουν να δραπετεύσουν νοερώς και επικοινωνιακώς μέσω της «προεδρίας», για να μπορούν να υπάρξουν σαν λεβέντες εκλογικώς!

Άστα, φίλε αναγνώστη, και εγώ προσπαθώ να αποδράσω από τα «επιρρήματα», από το «πώς», και να βρω την επιστημονική μου λεβεντιά, αλλά διαπιστώνω πως δεν γίνεται, για πολιτικούς λόγους ασφαλώς! Έχω εγκλωβιστεί στο «πώς», στον κονστρουκτιβισμό και δεν μπορώ να ζήσω στον «ελεύθερο» αέρα και με τον – κοπανιστό – «αέρα» του ποζιτιβισμού. Τί να κάνω, δεν μπορώ να υποστηρίξω την ελευθερία να βλέπεις το ποτήρι με το νερό όπως σε βολεύει κάθε φορά: είτε μισοάδειο, είτε μισογεμάτο! Εγώ φυλακίστηκα μέσα στο ποτήρι και όταν κάποια στιγμή καταφέρνω μια κάποια απόδραση απ’ αυτό, έρχομαι να εξετάσω την κατασκευή των τάξεων των πραγμάτων που διαμορφώνουν καθεστώτα  «φυλάκισης-απελευθέρωσης», μέσω πάντα κάποιας απόδρασης. «Πώς» και πάλι πώς, το «γιατί» είναι εύκολο και αφάνταστα βολικό και νομιμοποιητικό!

Οι περισσότεροι πολιτικοί παράγοντες στην σημερινοί Ελλάδα επιχειρούν να δραπετεύσουν από το «πώς» της κρίσης και απαντούν με ένα «διότι», το οποίο ασφαλώς όλο και κάποιους θα ικανοποιήσει, ενώ θα δικαιολογήσει την πολιτική τους ύπαρξη και πρακτική. Το «γιατί» – και το διότι – έχει μπόλικη δημιουργική λογιστική και μια «διπλοπρόσωπη» και διφορούμενη πάντα  αλήθεια, ενώ το «πώς» δεν έχει τέτοιες… ευκολίες. Το «πώς» δεν σου δίνει ευκαιρία (ευκαιρίες) για να δραπετεύσεις από την πραγματικότητα, καθώς είναι αυτό το άτιμο που την δομεί κατά την διαδικασία του «articulation», κατά την διαδικασία που σε ορίζει κάθε στιγμή ως κοινωνικό υποκείμενο πρακτικών ρόλων και όχι φανταστικών, αφηρημένα ιδεολογικών ή αφηρημένα μεταφυσικών και μυθικών (π.χ. εθνικισμός, θεοσοφισμός). Έτσι μπαίνεις στο ποτήρι που έλεγα πιο πριν, από το οποίο ακόμη και αν αποδράσεις στιγμιαία – όπως κάνω εγώ αυτή τη στιγμή – το μόνον που θα μπορούσες ίσως να διηγηθείς είναι οι εσωτερικές αντιφάσεις που ορίζουν την πραγματικότητα του καθενός μας ως δεσμοί οικονομικού, πολιτικού και ιδεολογικού χαρακτήρα ταυτόχρονα. Αυτά είναι τα δεσμά μας, οι πραγματικές αλυσίδες μας, όπως λέμε…

Η μεγαλύτερη αντίφαση, ωστόσο, είναι η ίδια η αφήγηση της απόδρασης από έναν «δραπέτη», ο οποίος φρόντισε με τη στάση και δράση του να νομιμοποιήσει μια κάποια φυλακή και την φυλάκισή του σε αυτήν: του λεβέντη της φυλακής. Αυτό ο «λεβέντης» είναι ένας κοινός καραγκιόζης, καθώς ορίζει την απόδρασή του ως απελευθέρωση από κάτι που προηγουμένως το «πώς» της δράσης του δικαίωσε, νομιμοποίησε. Το «γιατί» της, δεν αφορά στη κοινωνία, αλλά στον ίδιο προσωπικά και… ας πάψει επιτέλους η πολιτική διαστροφή της πραγματικότητας. Το «πώς» έχει σημασία για την κοινωνία και την κατανόηση των πραγμάτων και των κατηγοριών που τα δομούν ως έννοιες και καταστάσεις, ως φίλο ή εχθρό, ως καλό ή κακό, ως συμφέρον, ως κέρδος ή ζημία, και όχι το «γιατί». Με το «γιατί» επιχειρείς να διασκεδάσεις το «πώς», εκτός αν το «γιατί» αφορά αποκλειστικά στη μελέτη του «πώς»: τότε απλώς ερευνάς τα αίτια που έχουν ως αποτέλεσμα το συγκεκριμένο «πώς» και όχι το αποτέλεσμα κάποιας λογιστικής πράξης.

Έχεις πάρει χαμπάρι, φίλε αναγνώστη, πώς συσκοτίζεται πολιτικά η πραγματικότητα που βιώνουμε στην Ελλάδα; Δια της διαρκούς μετατροπής του σκοπού σε μέσο και του μέσου σε σκοπό. Έτσι, το αίτιο μετουσιώνεται διαρκώς σε αποτέλεσμα και το αντίστροφο. Μετά αναρωτιέσαι «ευρώ ή δραχμή», «προεδρία με το βλέμμα στο χρέος ή χρέος με το βλέμμα στην προεδρία» … γιατί (επειδή) εκλογές έρχονται και για κάποια απόδραση θα πρέπει να μιλήσεις στον ψηφοφόρο, έστω κι αν ανήκεις σε αυτούς που έκτισαν την φυλακή και αναδιάρθρωσαν με πιο σκληρά υλικά το σύστημά της: το δημόσιο χρέος, για να σε εγκλωβίσουν πολιτικά σε αυτήν/σε αυτό.

Φίλε, την επόμενη περίοδο σε κάθε «κελί» θα υπάρχει και ένα φανταστικό ή ιδεατό «αντικλείδι» για απόδραση από το χρέος, αλλά στην πραγματικότητα θα πρόκειται για το κλειδί μιας εκλογικής, προπαγανδιστικής αφήγησης που επιχειρεί μέσω της παραμυθίας και του «γκλάμουρους της προεδρίας» να σου προφέρει φαντασιακές στιγμές υπέρβασης της παραβατικότητας. Μικρές, όμορφες αποδράσεις μέσα στον εφιάλτη σου και από τον εφιάλτη σου, για να μην δράσης! Έκανε και ρήμα! Όταν κάνει και «επίρρημα» θα αναζητήσεις το όραμα στη θέση της κυβερνητικής παραμυθίας. Και τότε θα πεις: μα, η αριστερά δεν έχει όραμα! Γιατί να έχει; Μα, επειδή είναι αριστερά! Και πώς να έχει; Δείχνοντας έναν αξιόπιστο δρόμο (τρόπο) απόδρασης από το κελί του χρέους, σου λένε.

Αυτό είναι το όραμα για την κυρία Ναόμι Κλάιν και πολλούς άλλους: «… έχει υπάρξει αποτυχία και στην Αριστερά να αρθρώσει μία αξιόπιστη εναλλακτική λύση, που θα εμπνεύσει τον κόσμο, που θα είναι το όραμα για μια οικονομία που θα υπηρετεί γνήσια τους ανθρώπους, που δεν θα θυσιάζει το περιβάλλον, που θα είναι βιώσιμη και σταθερή». Αυτό δεν είναι όραμα, απόδραση από την πραγματικότητα, σαν την απόδραση του Χριστόδουλου Ξηρού από την φυλακή (του) είναι! Ο σημερινός κόσμος δεν αντέχει το βάρος των οραμάτων , είναι ψηφιακός, είναι προέκταση των αισθήσεων και όχι αίσθηση, είναι όχλος στην αγορά και όχι δήμος στην πλατεία, είναι απλώς …καταναλωτής. Κι ο καταναλωτής δεν κινητοποιείται με όραμα, αν και διαρκώς αυτό αναζητεί. Ο καταναλωτής κινητοποιείται με κίνητρα (αυτοματισμούς) της αγοράς και δυστυχώς αυτή είναι η μόνη γλώσσα που θα μπορούσε να χρησιμοποιήσει η αριστερά σήμερα για να επικοινωνήσει με τους έλληνες. Μιλώντας, ωστόσο, αυτή την γλώσσα η αριστερά θα πάψει να φαίνεται αριστερά… και να είναι, με την κλασική έννοια τουλάχιστον. Και τότε τί θα είναι; Το κοινωνικό όραμα η ίδια, αυτή καθ’ εαυτή. Ένα (καταναλωτικό) κίνητρο για την μετάβαση από την περιοχή του ιδεολογισμού στην περιοχή του προοδευτικού κοινωνικά πραγματισμού. Είναι κακό ή καλό αυτό; Πολύ, μα πάρα πολύ φυσιολογικό, το μόνο προοδευτικό με αντικειμενικούς και όχι επαναστατικούς όρους, θα έλεγα, δυστυχώς…

Οι αποδράσεις διαρκούν μια στιγμή, οι φυλακές είναι παντοτινές, γι’ αυτό έχουν μεγάλη αξία οι αποδράσεις, έστω και μέσω των ταπεινών «καταναλωτικών» κινήτρων! Δεν φαντάζομαι να ενοχληθεί ο ΣΥΡΙΖΑ που τον παρουσίασα υπαινιχτικά ως «καταναλωτικό κίνητρο απόδρασης» από το κοινωνικοπολιτικό τέλμα και την φτωχοποίηση, που μεγεθύνει διαρκώς την ανισότητα στην Ελλάδα! Δυστυχώς, εγώ δεν μπορώ να αποδράσω πλέον από το «πώς» από έναν κονστρουκτιβιστικό πραγματισμό που δεν αφήνει κανένα περιθώριο για οραματισμό μέσω αφηρημένων λέξεων και εννοιών. Το «όραμα» είναι ο παράγοντας της πολιτικής δράσης (η αναφερόμενη ταυτότητά του, συγκεκριμένα) και όχι η προβολή από αυτόν ενός όμορφου μέλλοντος στο θλιβερό παρόν.        

Newsorama.

Σημειώνει ο Δημήτρης Γιαννακόπουλος

Από τότε που το Βάπτισμα πολιτών και πολιτικών στην Δημοκρατία έπαψε να είναι «εν ύδατι», όπως το βάπτισμα «μετανοίας» του Ιωάννη, αλλά μετατράπηκε σε Βάπτισμα «εν Πνεύματι Αγίω», η Δημοκρατία έχασε την εννοιολογική αυτονομία της από τον καπιταλισμό και το όποιο κύρος της.

Τι λέει ο «ποιητής» στην πιο πάνω παράγραφο ; Από τη στιγμή κατά την οποία  η κοινοβουλευτική δημοκρατία παύει να αποτελεί μια αναπτυξιακή, παιδαγωγική διαδικασία γνήσιας ισονομίας, ισοπολιτείας και καθολικής ευημερίας (με δημόσια τα αγαθά του κοινωνικού μοντέλου και με πλήρη απολογισμό και διαφάνεια, δηλαδή) και ……

μετατρέπεται σε κοινωνικοπολιτικώς ευλογημένη κατάσταση κατάκτησης προνομιών, πλουτισμού, ανάπτυξης του επιχειρηματικού πνεύματος και ταξικής κυριαρχίας, χάνει την έννοια της.

Στην Ελλάδα αυτή την περίοδο δεν διαδραματίζεται εντός της ολιστικής συνείδησής μας μια ακόμη καπιταλιστική κρίση, αλλά μια σοβαρή Κρίση του Δημοκρατικού Φαινομένου. Αυτή είναι η αλήθεια, την οποία αν δεν προσεγγίσεις, αποκλείεται να συμβάλλεις παραγωγικά σε μια δημοκρατική λύση, οποιασδήποτε ιδιαίτερης μορφής.  

Μα εδώ δεν έχουμε να φάμε και να ζεστάνουμε το κοκαλάκι μας, με την δημοκρατία των μπουρζουάδων θα ασχολούμαστε; Μας κοροϊδεύεις και εσύ, δεν βλέπεις πως η δημοκρατία τους είναι η κομπίνα τους και ο τρόπος πολιτικής νομιμοποίησης των προκλητικών προνομίων τους, της οικογενειοκρατίας τους και της μίζας τους; Τα βλέπω, φίλε αναγνώστη, γι’ αυτό σου γράφω, επιχειρώντας για μια ακόμη φορά να ξεμπλέξω την πολιτική από τα Θεοφάνειά της, ή αν προτιμάς, την πλουραλιστική δημοκρατία από τον καπιταλισμό.

Φταίει ο αριστερός που ταυτίζει την πλουραλιστική δημοκρατία με τον καπιταλισμό, υπαινισσόμενος διαρκώς την αναγκαιότητα της δικτατορίας του προλεταριάτου; Φταίει όσο και ο δεξιός που ταυτίζει την δημοκρατία με την ευκαιρία για οικονομικό κέρδος, κατακτήσεις και προνόμια. Εδώ υπάρχει διαλεκτική σχέση «εν Πνεύματι Αγίω»: είναι εύλογο, αν και όχι πολιτικώς σοφό, ο αριστερός να αντιμετωπίζει έτσι την δημοκρατία (ως καπιταλιστική απάτη), από τη στιγμή που ο δεξιός την χρησιμοποίει αποκλειστικά για να ρυθμίσει υπέρ των κεφαλαιοκρατών την κοινωνική ανισότητα, διαμορφώνοντας διαρκώς τάξεις πραγμάτων που αποκλείουν τον εργαζόμενο, τον άνεργο και γενικότερα τον μη-κεφαλαιούχο, όχι απλώς από την ιδιοκτησία ή τον έλεγχο των μέσων παραγωγής, αλλά από την ίδια την ζωή του. Η ελληνική κρίση αυτό ακριβώς καταδεικνύει εμφατικώς: δεν είναι πως «πήραμε τη ζωή μας λάθος κι αλλάξαμε ζωή», αλλά πως η ζωή μας η ίδια είναι ένα «εκτός θέματος ζήτημα» και ασφαλώς δεν «βρίσκεται στα χέρια μας»! Είναι σαν η ζωή μας να είναι μια πολύ προσωπική υπόθεση πού ωστόσο αναφέρεται στην τσέπη μας, ενώ η περιουσία μας μια κοινωνική υπόθεση… και αυτό δυστυχώς αντηχεί φιλελεύθερα και δημοκρατικά σύμφωνα με την κυρίαρχη κοινή λογική!

Εδώ βρίσκεται η παγίδα στην οποία πέφτουν ταυτόχρονα αρκετοί, αν και όχι όλοι οι αριστεροί, αλλά όλοι ανεξαιρέτως οι δεξιοί: η ζωή μας δεν είναι προσωπική υπόθεση σε ένα σύστημα οικονομισμού, όπου ο καπιταλισμός ταυτίζεται με την δημοκρατία ως οι δύο όψεις του αυτού ηγεμονικού νομίσματος. Η ζωή μας σε αυτή την περίπτωση γίνεται αποκλειστικά κοινωνική υπόθεση και με αυτή την έννοια είναι εύλογη η άποψη μεγάλου τμήματος της αριστεράς για την πλουραλιστική δημοκρατία και απολύτως δικαιολογημένη ορθολογικά. Εύλογη και σε μεγάλο βαθμό δικαιωμένη ιστορικά αλλά όχι πολιτική.

Η δημοκρατία αποκτά πολιτικότητα μόνον αν αντιμετωπισθεί ως διαδικασία ανάπτυξης της ζωής και εξέλιξης της ελευθερίας μέσα σε ένα θεσμικό περιβάλλον διαρκώς διευρυνόμενης ισότητας. Αν την δεις ως καπιταλιστική κατάσταση ή ακόμη ως αστικό μηχανισμό που διορθώνει την τάση πόλωσης της ισχύος και του κεφαλαίου στον καπιταλισμό, λογικό είναι να την αντιμετωπίζεις και να την χρησιμοποιείς ως καπιταλιστικό εξάρτημα και εργαλείο. Έτσι οποιαδήποτε κρίση στο καπιταλισμό (κρίση δηλαδή στο μοντέλο συσσώρευσης και αναδιανομής, συνήθως μέσω σοβαρής διαταραχής στο χρηματοπιστωτικό καθεστώς) ανάγεται σε κρίση της δημοκρατίας και  αντιμετωπίζεται δυστυχώς πολιτικώς διαστροφικά.

Αν, ωστόσο, την Δημοκρατία την αντιμετωπίσεις (βιο)πολιτικά και όχι οικονομιστικά (: όλα είναι οικονομία), συνεχίζοντας να την βλέπεις υλιστικά και όχι ιδεαλιστικά – το βάπτισμα σου δηλαδή σε αυτήν να γίνεται «εν ύδατι» – τότε ίσως την δεις με άλλο μάτι. Η κοινοβουλευτική δημοκρατία έχει έννοια μόνον στον βαθμό που ριζοσπαστικοποιηθεί ως διαδικασία στο πλαίσιο ενός αγωνιστικού πλουραλισμού. Να κάνει τι δηλαδή; Να αντιμετωπίσει θεσμικά την βία της καπιταλιστικής διαδικασίας και να συμφιλιώσει τον καθένα μας με την ιδέα πως είμαστε και θα παραμείνουμε διχασμένα υποκείμενα μέχρις ότου αναπτύξουμε την οργανωτική και παραγωγική τεχνολογία που θα κάνει τον σοσιαλισμό αυτονόητη πραγματικότητα. Με αυτή την έννοια η πλουραλιστική δημοκρατία μόνον στο βαθμό που αποτελέσει μια σοσιαλιστική αφήγηση και όχι καπιταλιστική (με την έννοια που την χρησιμοποιούν οι περισσότεροι σήμερα, είτε από την δεξιά, ασφαλώς, είτε από την αριστερά) θα αποκτήσει πολιτικότητα σχετικά αυτονομημένη από την κλασική κατηγοριοποίηση των οικονομικών μοντέλων. Μόνον έτσι η δημοκρατία θα μπορούσε να αποκτήσει σοβαρή καταστατική υπόσταση και να πάψει να ετεροκαθορίζεται από την διάσταση του κεφαλαίου και του κεφαλαιοκρατικού ανταγωνισμού. Μόνον έτσι η δημοκρατία θα μπορούσε να υπερβεί δημιουργικά για την ανθρωπότητα την κλασσική οικονομική οντολογία, διαπραγματευόμενη ένα νέο «συμβιβασμό» με τους νόμους της ζωής και όχι του κεφαλαίου. Να μεταβληθεί δηλαδή η δημοκρατία στο σημείο εκείνο (επίπεδο) όπου η οικονομία θα ξανασυναντά την ζωή, εσωτερικεύοντας την «ηθική του πραγματικού» (Slavoj Žižek), σε αντίθεση με το σημείο εκείνο όπου βρισκόμαστε σήμερα: η καπιταλιστική διαδικασία να εμφανίζεται ως παραγωγός και ασφαλιστής της ζωής και από την διαστροφική αυτή σχέση να προκύπτει η ταξική αντιπαράθεση με την μορφή ενός αναγκαίου πολέμου για την επιβολή της δικτατορίας του προλεταριάτου.

Αν δεις την δημοκρατία ως πεδίο πολέμου με άλλα, μη-μιλιταριστικά, μέσα, ως επίπεδο σύγκρουσης για την τελική επικράτηση και την ολοκληρωτική ηγεμονία κεφαλαιοκρατών (αγορών) ή προλεταρίων, προφανώς την καταστρέφεις και μαζί με αυτήν την πιθανότητα η πολιτικοποίηση και ο πολιτικός αγωνισμός να διαμορφώσουν συνθήκες ουσιαστικής επανάστασης προς τον σοσιαλισμό. Και μια τέτοια επανάσταση θα μετέβαλε την οικονομία σε μια επιστήμη της ζωής και όχι της παραγωγής, αναπαραγωγής και διαχείρισης του κεφαλαίου, συναφή με την βιολογία μάλλον και όχι με την μηχανική. Έτσι δεν θα πολιτικοποιούσαμε την οικονομία, αλλά την ίδια την ζωή, μεταβάλλοντας με υλικά κριτήρια την διάσταση της αξίας και όχι με χρηματοπιστωτικά ή αγοραία που αφορούν στην νεκρή ύλη, ή ιδεαλιστικά, μιλώντας για μια ηθική αποκομμένη από τις σχέσεις και την μορφή παραγωγής και θεσμικής συγκρότησης τάξεων.

Η πλουραλιστική δημοκρατία για την οποία σου μιλώ μεταφέρει την σοσιαλιστική ιδεολογία και τον κοινωνικό αγωνισμό στην περιοχή της βιόσφαιρας και εκεί διαμορφώνει τις (νέες) καταστατικές αρχές της οικονομίας. Ξεκινά από την θεσμική συγκρότηση ενός αξιόπιστου περιβάλλοντος ισοτιμίας και ισοπολιτείας για να υπερασπιστεί τελικά ένα καθεστώς ισότητας σε όλα τα επίπεδα άρθρωσης της ανθρώπινης δραστηριότητας και του συμφέροντος. Αυτό δεν είναι φυσικά σοσιαλισμός, αλλά η πλέον έντιμη συνθήκη για να κατανοήσει και να εσωτερικεύσει ο κάθε πολίτης την ανάγκη του. Για να καταλάβουμε καλά όλοι πως ο σοσιαλισμός δεν επιβάλλεται, αλλά έρχεται και ωριμάζει στις συνειδήσεις ως διαδικασία διαρκούς εκδημοκρατισμού. Ο καπιταλισμός θα είναι τότε που θα έρθει να θολώσει τα νερά και να σου μιλήσει την γλώσσα της «αποτελεσματικότητας» και να σου πει πως ο οικονομικός σκοπός αγιάζει τα πολιτικά μέσα. Ο αριστερός τότε ίσως την πατήσει και απαντήσει με την ίδια γλώσσα της «αποτελεσματικότητας»  και έτσι και οι δύο θα σε εγκλωβίσουν σε κάποιον ολοκληρωτισμό, σε κάποια μορφή συγκεντρωτικής εξουσίας και εσύ θα κληθείς απλώς να επιλέξεις στρατόπεδο.

Αν μάλιστα βιώνεις τα αποτελέσματα μιας δραματικής κρίσης όπως είναι σήμερα η Ελληνική, είναι πολύ εύκολο να ταυτίσεις την δημοκρατία με τον καπιταλισμό και την κρίση του και μια και δεν φαίνεται να  μπορείς να αντιδράσεις πολεμικά κατά του καπιταλισμού (δεν έχουν διαμορφωθεί επαναστατικές συνθήκες), θα την πληρώσει η πλουραλιστική δημοκρατία. Αυτό θα είναι τραγωδία αν αφήσουμε να συμβεί, υπονομεύοντάς την καθημερινά μέσω ακραίου λαϊκισμού ή απλώς αδιαφορώντας, σε συνάρτηση με την προσβλητική για την δημοκρατία συμπεριφορά των κυβερνώντων.   

Newsorama.

Ορατό χαρακτηρίζει τον κίνδυνο εξόδου της Ελλάδας από τη ζώνη του ευρώ, ο πρώην πρωθυπουργός, Κώστας Σημίτης, ο οποίος επισημαίνει πως μπορεί ακόμη και τώρα η χώρα να θυσιαστεί ως «Ιφιγένεια» για να σωθεί το κοινό νόμισμα.Σε άρθρο του στο «ΒΗΜΑ της Κυριακής» ο πρώην πρωθυπουργός ασκεί κριτική στην στάση των Βρυξελλών, ωστόσο, τονίζει ότι πρέπει να αλλάξουν πολλά πράγματα σε ευρωπαϊκό επίπεδο.Υποστηρίζει ότι το ελληνικό χρέος δεν είναι βιώσιμο και αυτό αποτελεί κίνδυνο για έξοδο της χώρας από την ευρωζώνη. «Στη Γερμανία, στην Αυστρία, στην Ολλανδία αλλά και σε άλλες χώρες ένα μεγάλο τμήμα του πληθυσμού θεωρεί τη συμπαράσταση προς την Ελλάδα υπερβολική. Ζητούν την αποχώρηση της Ελλάδας από την ευρωζώνη. «Το σενάριο της Ιφιγένειας, η Ελλάδα να θυσιασθεί για να επανέλθει «ούριος άνεμος» στην ευρωζώνη, παραμένει πιθανό. Ιδίως γιατί το ελληνικό χρέος δεν είναι βιώσιμο και δεν πρόκειται να περιορισθεί το 2020 στο 124% του ΑΕΠ, όπως είναι ο στόχος» γράφει ο Κώστας Σημίτης.«Η Ενωση έχει χρηματοδοτήσει με διάφορους τρόπους την Ελλάδα ως και τις αρχές του 2013. Το ύψος των πόρων και εγγυήσεων που διατέθηκαν φτάνει τα 340 δισ. περίπου. Είναι μια πρωτόγνωρη σε παγκόσμιο επίπεδο χρηματοδότηση» σημειώνει ο κ. Σημίτης και προσθέτει «Πραγματοποιήθηκε όμως με τρόπο που προκάλεσε την οικονομική κατάρρευση της χώρας. Τόσο το Ινστιτούτο Bruegel όσο και το ΔΝΤ επισήμαναν ότι τα μέτρα που επιβλήθηκαν από τους δανειστές δεν είχαν μελετηθεί ικανοποιητικά. Πολλοί Έλληνες αλλά και πολλοί Πορτογάλοι, Ιταλοί και Ισπανοί θεωρούν ότι η χώρα τους πρέπει να απαλλαγεί το ταχύτερο από την παρουσία των επιτηρητών της Ένωσης και τις δεσμεύσεις που έχει αναλάβει»Παράλληλα αναφέρει ότι η Ελλάδα θα πρέπει να επιδιώξει την μετεξέλιξη της Ενωσης. «Η ευρωπαϊκή πολιτική της είναι αποκλειστικά ελληνοκεντρική και συνίσταται στην προώθηση άμεσων οικονομικών αιτημάτων. Δεν έχει γι” αυτό απήχηση. Το σχέδιο ανάπτυξης παραμένει ένα νεφέλωμα. Έρευνες, μελέτες, πρότυπα, συγκεκριμένοι σχεδιασμοί εφαρμογής δεν φαίνεται να υπάρχουν. Όλα αυτά πρέπει να αλλάξουν» σημειώνει ο Κώστας Σημίτης.Πηγή: iefimerida

xespao

Newsorama.

Για «απόλυτο εκμηδενισμό των επικουρικών συντάξεων ή στην καλύτερη περίπτωση στον περιορισμό τους στο ελάχιστο»… κάνει λόγο ο υπεύθυνος της επιτροπής κοινοβουλευτικού ελέγχου του υπουργείου Εργασίας του ΣΥΡΙΖΑ, Δ. Στρατούλης, αναφερόμενος σε σχετικά δημοσιεύματα για νέες μειώσεις των επικουρικών συντάξεων. «Η κυβέρνηση και η τρόικα, με τις προωθούμενες από την αρχή του χρόνου νέες σφαγιαστικές μειώσεις των επικουρικών συντάξεων και των εφάπαξ παροχών και με τις σχεδιαζόμενες για μετά τις ευρωεκλογές νέες κατεδαφιστικές μειώσεις των κύριων συντάξεων, οδηγούν τους συνταξιούχους στην απόλυτη οικονομική εξαθλίωση και φτώχεια. Πρέπει να ανατραπούν και να φύγουν μαζί με τα ανθρωποκτόνα μνημόνιά τους πριν μετατρέψουν όλους τους συνταξιούχους σε απελπισμένους ζητιάνους» αναφέρει ο Δ. Στρατούλης.Στο μεταξύ, σε σχόλιό του ο ΣΥΡΙΖΑ, σχετικά με τη συνέντευξη του υπουργού Οικονομικών στο «Βήμα» τονίζει ότι «ο κ. Στουρνάρας δεν χάνει ευκαιρία στο να επιβεβαιώνει ότι είναι εκτός τόπου και χρόνου, όταν ακόμα και η Ευρωπαϊκή Επιτροπή γκρεμίζει το σκηνικό τεχνητής αισιοδοξίας. Δέσμιος της προσήλωσής του στο μνημόνιο, βλέπει ανάκαμψη πάνω στα ερείπια της κυβερνητικής πολιτικής για την οποία αισθάνεται υπερήφανος και μοιράζει ανέξοδες υποσχέσεις στον ελληνικό λαό, που αναμένεται να εκπληρωθούν με τη Δευτέρα Παρουσία. Αν o ΥΠ.ΟΙΚ θεωρεί ότι ο ΣΥΡΙΖΑ υπονομεύει αυτό το «θεάρεστο» μνημονιακό έργο, να είναι σίγουρος ότι θα τον δικαιώσουμε».Για «δήθεν ανάκαμψη» και «μνημονιακή πολιτική που εξαθλίωσε τον ελληνικό λαό και γέμισε την Ελλάδα ανέργους» κάνει λόγο ο κοινοβουλευτικός εκπρόσωπος των Ανεξάρτητων Ελλήνων, Νότης Μαριάς. «Την ώρα που η μνημονιακή πολιτική εξαθλίωσε τον ελληνικό λαό και γέμισε την Ελλάδα ανέργους, ο γνωστός θιασώτης του μνημονίου κ. Στουρνάρας, επιδίδεται σε «ψυχολογικό μασάζ» για να τονώσει το ηθικό της συγκυβέρνησης, υποσχόμενος δήθεν ανάκαμψη, την οποία όμως διαψεύδουν ακόμη και οι πιο θερμοί υποστηρικτές του στην Ευρωπαϊκή Ένωση» τονίζει ο κ. Μαριάς.«Οι υποσχέσεις του υπουργού Οικονομικών, για χρονιά ανάκαμψης, επιστροφής στις αγορές και τέλους των μνημονίων, είναι κάλπικες για τον λαό, διότι με ή χωρίς μνημόνιο η όποια ανάκαμψη της καπιταλιστικής οικονομίας δεν θα τον ανακουφίσει ούτε θα αναστείλει την εφαρμογή νέων αντιλαϊκών μέτρων» επισημαίνει το ΚΚΕ με σχόλιό του.«’Αλλωστε οι στόχοι της ανταγωνιστικότητας του κεφαλαίου στην οποία αναφέρεται ο υπουργός, απαιτούν νέα βάρη για τον ελληνικό λαό και όλους τους λαούς της Ευρώπης, τα οποία από το 2014 θα επιβάλλονται με αυστηρή επιτήρηση των χωρών – μελών από την ΕΕ και με την εφαρμογή μνημονίων διαρκείας» αναφέρει το σχόλιο του κόμματος και καταλήγει: «εμπόδια στον αντιλαϊκό κατήφορο μπορεί να βάλει μόνο μια Λαϊκή Συμμαχία, με ισχυρό ΚΚΕ, και με στόχο την αποδέσμευση από την ΕΕ και το λαό στην εξουσία».

Newsorama.

Σημειώνει ο Δημήτρης Γιαννακόπουλος Συνοπτικά, απλά και για πρώτη φορά τόσο κυνικά θα επιχειρήσω να περιγράψω το πολιτικό πρόβλημα της Ελλάδας, για να σκιαγραφήσω διαλεκτικά την γεωπολιτική του λύση. – Για την Ελλάδα υπάρχουν δυο πραγματικότητες: η εσωτερική και η εξωτερική. Η πρώτη δείχνει καθολική απορρύθμιση, ενώ η δεύτερη μια στρεβλή και άκρως προβληματική στο επίπεδο της νομιμοποίησης και νομιμότητας, νεοφιλελεύθερη μεταρρύθμιση. Η «εσωτερική» αφορά στο βίωμα των ……ελλήνων πολιτών που οδηγεί στο αδιέξοδο και ολοένα και περισσότερους στην ψυχική κούραση και απελπισία, ενώ η «εξωτερική» εδράζεται σε ένα αργό μεν αλλά θετικό «learning –by- numbers» από την τρόικα (: παιδαγωγικό μοντέλο επί της διοίκησης για την αριθμητική προσαρμογή της Ελλάδας – μέσω της επίτευξης επιμέρους αριθμητικών στόχων step-by-step επί του κοινωνικού και χρηματοπιστωτικού μοντέλου – στους στόχους της ΟΝΕ), που οδηγεί σε μια διασκεδαστική του παραγωγικού προβλήματος εικόνα ανάκαμψης ορισμένων οικονομικών μεγεθών, τα οποία εκφράζουν μια σαφώς αντικοινωνική πραγματικότητα: η βελτίωση των δημοσιονομικών λειτουργεί δυσανάλογα εις βάρος εκείνων που ορίζουν το καθεστώς ευημερίας. Αυτό σημαίνει αποτυχία των μνημονίων και «καταστροφή για την καταστροφή» της Ελλάδας. Αυτό σημαίνει άβυσσος, αναγνώστη μου. – Σήμερα και μετά από τα διαδοχικά «success stories» των κυβερνήσεων Παπανδρέου, Παπαδήμου και Σαμαρά – τις οποίες στήριξε με πάθος το σύνολο της ελληνικής πολιτικο-επιχειρηματικής, διαπλεκόμενης ελίτ – η Ελλάδα καταλήγει να δομεί ένα σταθερό εσωτερικό περιβάλλον κοινωνικά διαλυτικής ύφεσης και ένα εξίσου σταθερό εξωτερικό περιβάλλον, σύμφωνα με το οποίο  η Ελλάδα ανήκει πλέον στο δημόσιο χρέος της και οι έλληνες στους δανειστές της. Αυτό, φίλε αναγνώστη, είναι μια τεράστια ποιοτική διαφορά από την προ του «ατομικού μηχανισμού σωτηρίας» περίοδο, που καθορίζει της σύγχρονες και μελλοντικές απειλές, αδυναμίες , αλλά και δυνατότητες και ευκαιρίες για την άσκηση μιας εναλλακτικής κοινωνικής πολιτικής στην Ελλάδα. Επ’ αυτής της πραγματικότητας ανέπτυξα ουσιαστικά μια κονστρουκτιβιστική προσέγγιση όλα τα προηγούμενα χρόνια της κρίσης (: στρατηγική μορφή  SWOT analysis), ιδιαίτερα ασφαλώς μετά την τελευταία αναδιάθρωση του δημόσιου χρέους και την απολύτως αντικοινωνική αναδιάθρωση του ιδιωτικού (τράπεζες), εντός του ιδίου πλαισίου. – Η πιο πάνω σχέση προφανώς διεγείρει τον «εθνικισμό» στην Ελλάδα, μόνον που εγώ δεν αποσκοπώ σ’ αυτό. Δεν με ενδιαφέρει να λαϊκίσω επ’ αυτού, αλλά αποκλειστικά να δείξω την πολιτική χυδαιότητα αυτής της αντικειμενικότητας, η οποία διαμορφώνει μια θεσμική (ουσιαστική) πραγματικότητα εντός της ευρωζώνης και της ΕΕ, που κατατείνει είτε στη επώδυνη διάλυση του εγχειρήματος της Ενωμένης Ευρώπης, είτε στην φρικτότερη ιστορικά καθυπόταξη και χειραγώγηση ενός λαού ή μιας κοινωνίας. Πρόκειται για μορφή σύγχρονης δουλοπαροικίας. Δεν είναι κλασική μορφή ιμπεριαλισμού, ούτε ακριβώς ναζισμός, είναι απόλυτη υποδούλωση με χρηματοπιστωτικά μέσα – και όχι ευρύτερα οικονομικά. Αυτό διαμορφώνει μια νέα θεσμική πραγματικότητα στην Ευρώπη, σύμφωνα με την οποία συντεταγμένη χρεωκοπία θα σημαίνει κυριολεκτικά υποδούλωση στους επίσημους δανειστές σου μετά την κήρυξη πτώχευσης. Και τούτο αναγνώστη μου, μέχρι στιγμής συνέβη μια και μοναδική φορά και αφορά αποκλειστικά στην Ελλάδα. Έτσι, μόνον η Ελλάδα (από όλες τις χώρες της Ευρώπης) ανήκει εξολοκλήρου στο χρέος της, ενώ οι έλληνες στους επίσημους δανειστές της!  – Είναι αυτό μια καπιταλιστική διαδικασία απόλυτης πολιτικής υποταγής και ολοκληρωτικής οικονομικής εκμετάλλευσης; Ασφαλώς και είναι. Ασφαλώς και πρόκειται περί μιας καπιταλιστικής διαδικασίας πολιτικού ελέγχου: της πλέον άθλιας και χυδαίας καπιταλιστικής διαδικασίας. Μόνον που η πολιτική ουσία αυτής της διαδικασίας διασκεδάζεται αν πω «να, αυτός είναι ο καπιταλισμός», ή αν πω «αυτή είναι η θυσία για το ευρώ», ή αν πω «αυτή είναι η διαδικασία τιμωρίας για τους άθλιους που τα τρώγανε ως απολωλότα πρόβατα όλοι μαζί την προηγούμενη περίοδο», ή «να, αυτό σημαίνει Ενωμένη Ευρώπη, πόλωση πολιτικής και κεφαλαίων, που σε διαδοχικά στάδια συγκεντρώνονται στην κεντρική Ευρώπη, ορίζοντάς την τελικά ως Γερμανική Ευρώπη»…  Αυτό θα σήμαινε μεθοδολογικώς, τελολογική προσέγγιση μέσω (αρνητικού) ποζιτιβισμού. Θα σήμαινε ισοπέδωση δια του ιδεολογισμού, του νεοφιλελευθερισμού ή του εθνικισμού. Θα σήμαινε θεσμικά την εγκατάλειψη της πολιτικής υπέρ μιας πολιτικά ετεροκαθοριζόμενης (τρόικα) ολοκληρωτικής αγοράς, ή υπέρ της προλεταριακής επανάστασης, δίχως τον λαό εκείνο και τα μέσα εκείνα που θα της προσέδιδαν αντικειμενική υπόσταση, ή υπέρ της εθνικιστικής εξέγερσης, δίχως μια σαφώς ισχυρή, ηθικά νομιμοποιημένη και αυτοδύναμη εθνική αστική τάξη. Άρα, μόνον η επιστροφή στην πολιτική θα μπορούσε να αποτελέσει αξιόπιστη λύση για την ενδυνάμωση του ελληνικού λαού, κατά την φάση που έχει ανάγκη όσο ποτέ άλλοτε να διαπραγματευτεί την ύπαρξη της κοινωνίας του ως παράγοντας της Ενωμένης Ευρώπης. Το τελευταίο, ας μην κοροϊδευόμαστε, δεν αποτελεί συνθήκη κοινωνικής ή λαϊκής χειραφέτησης με την πλήρη έννοια του όρου. Είναι απλώς μία αναγκαία και ικανή συνθήκη για να υπάρξει η Ελλάδα και να υπάρξουν οι έλληνες ως διακριτή πολιτική ταυτότητα στην ΕΕ. Αν δεν υπάρξουν ως τέτοιοι παράγοντες, δεν θα υπάρξουν καθόλου… Θα αποτελέσουν έναν μετανεωτερικό χώρο και μία μετανεωτερική δομή (:σχέση παραγωγής εργασίας) μεταβιομηχανικής δουλοπαροικίας. Συνεπώς, η πολιτικοποίηση, αν και δεν σημαίνει ολοκληρωμένη χειραφέτηση, είναι μία αναγκαία, αλλά όχι ικανή διαδικασία για να περάσουμε αργότερα ίσως, στην χειραφέτηση. Η χειραφέτηση δίχως πολιτικοποίηση είναι μία τυφλή διαδικασία επαναστατισμού, ή εθνικισμού με την μορφή του φασισμού ή του ναζισμού, που ιστορικά ποτέ και πουθενά δεν δικαιώθηκε κατά την βιομηχανική περίοδο. Πόσο μάλλον τώρα που οι παραγωγικές σχέσεις έχουν ριζικά μεταβληθεί, όχι στην αφηρημένη οικονομική μορφή τους, αλλά στην συνείδηση των εργαζομένων, εξαιτίας της ιστορικής μετεξέλιξης του καπιταλισμού και της αποτυχίας του σοσιαλιστικού πειράματος τον περασμένο αιώνα! – Συνεπώς, προϋπόθεση οποιασδήποτε λύσης είναι η πολιτικοποίηση της ελληνικής κρίσης, έτσι ώστε μέσω αυτής να υπάρξει ως διαπραγματευτικός παράγων η Ελλάδα. Και πολιτικοποίηση της κρίσης σημαίνει αντιστροφή της κεντρικής ιδέας διαχείρισης της κρίσης: σημαίνει αυτό που όρισε η γραφή μου ως αριστερή μεταρρύθμιση στην θέση της δεξιάς μεταρρύθμισης, με αρκετές δεκάδες άρθρα μέχρι σήμερα. Σημαίνει πως μόνον δια ενός εθνικού σχεδίου παραγωγικής και κοινωνικής ανασυγκρότησης, που θα βασίζεται στην εθνικά ελεγχόμενη ανάπτυξη μέσω ενός καθολικού συστήματος ευημερίας και δημόσιου ελέγχου των οικονομικών ροών, θα μπορούσε να δομηθεί μία διακριτή πολιτική ταυτότητα της Ελλάδας για διαπραγμάτευση, στο πλαίσιο της ΕΕ και διεθνώς. Το ουσιαστικό πολιτικό περιεχόμενο αυτού του εθνικού σχεδίου δεν μπορεί να είναι άλλο από την «καταγγελία» της σημερινής θεσμικής φυλάκισης της χώρας μας μέσω της άρνησης της πραγματικής συνθήκης που την ορίζει ως απολύτως ανίσχυρο πολιτικό καθεστώς. Της άρνησης, δηλαδή, πως η Ελλάδα ανήκει στο χρέος της και οι έλληνες στους επίσημους δανειστές της. Αυτό στο επίπεδο άσκησης της πρακτικής πολιτικής θα σήμαινε νέα θεσμική σχέση εντός της ευρωζώνης, πράγμα που θα οδηγούσε σε ευρύτερη θεσμική αναθεώρηση του διακυβερνητικού μοντέλου της ΕΕ. Αυτό θα διαφοροποιούσε την υφιστάμενη λανθάνουσα κρίση στην ευρωζώνη και στην ΕΕ και θα ωθούσε στην διαμόρφωση ενός εναλλακτικού σχεδίου ηγεμονίας στην Ευρώπη προς το δημοκρατικότερο, κοινωνικά δικαιότερο και διοικητικά αρμονικότερο, το οποίο θα καθιστούσε το ζήτημα της δημοκρατικής ομοσπονδιακής ένωσης της Ευρώπης κεντρικό θέμα στην αφήγηση του ευρωπαϊσμού και αναγκαία συνθήκη για την θεμελίωση μιας κοινωνικής θεωρίας του ευρωπαϊσμού. – Η Ελλάδα, λοιπόν, είναι το κλειδί των εξελίξεων για ολόκληρη την Ευρώπη – όπως από την αρχή της κρίσης τόλμησα και σημείωσα – και η επικράτηση αριστερών μεταρρυθμιστικών δυνάμεων σε αυτήν, η «πεταλούδα» που θα μπορούσε να φέρει μία καταιγίδα δημοκρατικών εξελίξεων σε ολόκληρη την ΕΕ. Το τελικό αποτέλεσμα θα μπορούσε να έχει δύο γενικές μορφές: είτε διάλυση της ΕΕ και αναζήτηση νέων θεσμικών μορφών ευρωπαϊκής συνεργασίας και ασφάλειας, είτε πλήρη αναθεώρηση του χρηματοπιστωτικού καθεστώτος και του διακυβερνητικού μοντέλου με τον ορισμό απολύτως νέων διαδικασιών, που θα κατέληγαν στην πλήρη Πολιτικοοικονομική Ένωση, με την μορφή Ομοσπονδίας. Εάν η κεντροευρωπαϊκή ελίτ δεν θελήσει και δεν μπορέσει να ακολουθήσει την δεύτερη οδό, η ελληνική πολιτική θα πρέπει να εξετάσει σοβαρά μία εντελώς νέα μορφή συνεργασίας στην περιοχή της Μεσογείου, που ως κεντρικό στοιχείο θα πρέπει να έχει την αναβάθμιση της συνεργασίας της χώρας μας με την Τουρκία. Εάν η ΕΕ φανεί ανίκανη να συγκροτήσει έναν εναλλακτικό πόλο ηγεμονίας, με τον εκδημοκρατισμό και την κοινωνική δικαιοσύνη να παίρνουν την θέση του νεοκεϋνσιανιστικού τεχνοκρατισμού και της έλλειψης αλληλεγγύης, η μοναδική λύση σε γεωπολιτικό επίπεδο για την κοινωνική πρόοδο στην Ελλάδα είναι η συγκρότηση ενός εναλλακτικού πυρήνα ηγεμονίας στην περιοχή της Μεσογείου, με κεντρικό άξονα την θεσμική σύσφιξη των σχέσεων Ελλάδας και Τουρκίας, όπως ακριβώς συνέβη μεταπολεμικά μεταξύ Γερμανίας και Γαλλίας.

Newsorama.

Η Ναντιέζντα Τολοκονίκοβα, η μια εκ των δύο μελών του συγκροτήματος Pussy Riot που αποφυλακίστηκαν πρόσφατα, δήλωσε ότι η απελευθέρωσή τους αποσκοπούσε μόνον στη βελτίωση της εικόνας της Ρωσίας πριν από τους Χειμερινούς Ολυμπιακούς Αγώνες στο Σότσι και ότι δεν επρόκειτο για μια κίνηση που είχε ανθρωπιστικά κίνητρα. Η 24χρονη Τολοκονίκοβα και η 25χρονη Μαρία Αλιόχινα αφέθηκαν ελεύθερες μετά τη αμνηστία που τους δόθηκε από το Κρεμλίνο την περασμένη Δευτέρα αφού είχαν παραμείνει στη φυλακή για περισσότερους από 21 μήνες εκτίοντας μια ποινή φυλάκισης δύο ετών επειδή τραγούδησαν μια «πανκ προσευχή» διαμαρτυρίας κατά του Ρώσου προέδρου Βλαντίμιρ Πούτιν στον κύριο καθεδρικό ναό της Ρωσικής Ορθόδοξης Εκκλησίας στη Μόσχα. Η Τολοκονίκοβα σημείωσε ότι οι Χειμερινοί Ολυμπιακοί Αγώνες, οι οποίοι θα διεξαχθούν τον ερχόμενο Φεβρουάριο στο Σότσι, ρωσικό θέρετρο στη Μαύρη Θάλασσα, συνιστούν ένα προσφιλές σχέδιο του Πούτιν και υπογράμμισε ότι αν κανείς πάει σε αυτούς θα είναι σα να υποστηρίζει τον Ρώσο πρόεδρο. «Καθώς πλησιάζουν οι Ολυμπιακοί, ο Βλαντίμιρ Βλαντιμίροβιτς (Πούτιν) δεν θέλει να καταστραφεί το αγαπημένο του σχέδιο», σημείωσε η Τολοκονίκοβα. Την περασμένη εβδομάδα ο Πούτιν έδωσε χάρη και στον πρώην μεγιστάνα του πετρελαίου και επικριτή του Κρεμλίνου Μιχαήλ Χοντορκόφσκι, ο οποίος είχε παραμείνει για περισσότερα από 10 χρόνια στη φυλακή. «Η αλλαγή αυτή δεν έχει καμία σχέση με τον ανθρωπισμό. Οι αρχές το έκαναν αυτό μόνον λόγω της πίεσης που δεχόντουσαν από τη ρωσική και τη δυτική κοινωνία», σημείωσε η Τολοκονίκοβα σε συνέντευξη Τύπου που παραχώρησε, έχοντας δίπλα της την Αλιόχινα, και πρόσθεσε ότι φοβάται «πως μετά τους Ολυμπιακούς θα υπάρξει κι άλλη καταστολή». «Είτε αρέσει σε κάποιον είτε όχι, το να πάει κανείς στους Ολυμπιακούς στη Ρωσία είναι σα να αποδέχεται την εσωτερική πολιτική κατάσταση στη Ρωσία, σα να αποδέχεται την πορεία που ακολουθεί ένας άνθρωπος που ενδιαφέρεται για τους Ολυμπιακούς πάνω από όλα – ο Βλαντίμιρ Πούτιν», υπογράμμισε η Τολοκονίκοβα.

Πηγή: athlitikotetradio.gr

Newsorama.

Του Θανάση Νικολαΐδη  ΕΓΙΝΕ…αφύσικα πρωθυπουργός ο κ. Σημίτης. Χωρίς την πλατιά αποδοχή του λαού και την αγάπη του κόσμου, τις λαοθάλασσες του Α. Παπανδρέου, αλλά με τον «μυστικό του δείπνο» πιστοποιητικό της πονηρίας του. Μάζεψε τους πιστούς (Πάγκαλο, Βάσω, Αυγερινό) και «διεμοιράσαντο» τα ιμάτια του Α. Παπανδρέου, ενόσω ακόμα ζούσε. ΚΑΙ «τσέπωσαν» οι παραπάνω τα υπουργεία τους και ο ίδιος την πρωθυπουργία. «Νίκησε» τον Άκη (μπρρρρ!) κι άνοιξε ο εκσυγχρονιστικός δρόμος για το ασκέρι των «ιδεολόγων», πεινασμένων για εξουσία και αγωνιώντων μην…έρθει η δεξιά(!).ΤΡΙΓΥΡΩ οικονομισάριοι και ο κ. Σημίτης δεν (τους) πήρε μυρουδιά. Η πολιτική αλώπηξ που έκοβε η ματιά του κι όλα τα’ πιανε στον……. αέρα. Τα χρόνια πέρασαν με τους ενθουσιασμένους στα πόστα τους να υπογράφουν «εξοπλιστικά» και να υπολογίζουν τα «κέρδη» τους, με το κομπιουτεράκι. Υπουργοί και «παρακατιανοί» της κλίκας, που επικοινωνούσαν με νοήματα. ΚΑΙ τι να υποψιαστείς που όλα τα’ χες εναποθέσει σε χέρια στιβαρά και καθαρά, χέρια σοσιαλιστικά; Δούλεψαν όλα ρολόι και τα δανεικά στην ώρα τους. Ο κ. Σημίτης περιχαρής με το νέο (ευρωπαϊκό) νόμισμα και, «μετ’ ου πολύ», οι άνθρωποί του στρίμωχναν σε σάκους τις δεσμίδες, όταν οι κωδικοί στην Ελβετία είχαν φρακάρει.ΕΡΧΟΜΑΣΤΕ στο σήμερα των αποκαλύψεων και των αποκρύψεων. Δεν «μίλησε» ο Άκης-μιλάει ο Κάντας. Χάθηκαν οι μίζες στο σκοτεινό βλέμμα του κ. Σμπώκου-βγήκαν στη φόρα ποσά και ονόματα. Θα τραβηχτούν με την απόχη της Δικαιοσύνης μιζαδόροι που τις άρπαζαν όταν οι μίζες πέφταν’ σαν το χαλάζι. ΔΙΠΛΑ τους, πάνω, δεξιά κι αριστερά ο κ. Σημίτης που «δεν είδε, δεν άκουσε δεν ξέρει». Σε ρόλο (θεωρητικά) παντόπτη, αλλά με τα μάτια κλειστά. Λουφάζει, προτιμώντας τη σιωπή. Με το ακαταδίωκτο στο τσεπάκι-μη ξεχνάμε την ιστορική φράση «ένα Πρωθυπουργό δεν τον βάζεις φυλακή, τον στέλνεις σπίτι του».ΚΑΙ τους υπουργούς (σου); Τους συνεργάτες και αφανέρωτους εισπράκτορες των μιζών και των προμηθειών; Τους παρατάς στην τύχη τους. Δεν τους σώζεις, δεν τους καταδικάζεις. Έτσι «δούλευε» και συνεχίζει ο τ. Πρωθυπουργός, ωστόσο, της ιστορίας το άγρυπνο μάτι όλα τα καταγράφει.

Newsorama.

Ένα ιδιαίτερο δώρο δέχτηκαν τα παιδιά του Κέντρου Δημιουργικής Απασχόλησης Παιδιών με Αναπηρία του δήμου Μαλεβιζίου, στα Καλέσσα.Ο Δ/νων Σύμβουλος της Π.Α.Ε. Ολυμπιακός κ. Γιάννης Βρέντζος, μαζί με τους εκπροσώπους της ακαδημίας του Ολυμπιακού στο Ηράκλειο κ. κ. Σχοιναράκη και Γενιτσαρίδη, αλλά και παιδιά των ακαδημιών, επισκέφτηκαν το Κ.Δ.ΑΠ. Α. με Α. του δήμου δωρίζοντας 3.000 ¤ για την στήριξη της λειτουργίας του. Μια ενέργεια, που εντάσσεται στα πλαίσια της πολιτικής Εταιρικής Κοινωνικής Ευθύνης που εφαρμόζει η Π.Α.Ε. με στόχο να ενισχύσει δομές που προσφέρουν σημαντική βοήθεια σε συνανθρώπους μας που έχουν ανάγκη.Ο δήμαρχος Μαλεβιζίου Κώστας Μαμουλάκης και ο πρόεδρος του Δ.Ο.Κ.Α.Π.ΠΑ.Μ. Κώστας Φασουλάκης ευχαρίστησαν τα μέλη της ερυθρόλευκης Π.Α.Ε. για την ευγενική δωρεά τους, ευχήθηκαν να έχουν μια καλή και αποδοτική χρονιά και να μπορέσουν και μέλλον να υποστηρίζουν τις κοινωνικές δομές του δήμου Μαλεβιζίου, ενώ τα παιδιά του κέντρου έψαλαν τα κάλαντα στους επισκέπτες και τους κέρασαν παραδοσιακά, Χριστουγεννιάτικα εδέσματα.Παρόντες στην εκδήλωση ήταν οι αντιδήμαρχοι Μ. Σαμόλης, Χ. Κουτσογιάννης, Γ. Αεράκης, Τ. Λιαδάκης, η δ/ντρια του Δ.Ο.Κ.Α.Π.ΠΑ.Μ. Μ. Τρούλη και στελέχη του οργανισμού, η υπεύθυνη του Κ.Δ.ΑΠ. Α. Κοκολάκη, οι υπεύθυνες λειτουργίας του Ι. Αποστολοπούλου και Μ. Στρατήγη, _εργαζόμενοι και πολλοί γονείς παιδιών με αναπηρία.

Newsorama.

Η ένταξη στην τραπεζική ένωση της ΕΕ δεν αποτελεί πολιτική προτεραιότητα για τη Βουλγαρία, δήλωσε ο πρωθυπουργός της βαλκανικής αυτής χώρας Πλάμεν Ορεσάρσκι.

«Η Βουλγαρία θα παρακολουθήσει στενά πώς θα εξελιχθεί αυτή η τραπεζική ένωση, αλλά δεν θα βιαστεί να ενταχθεί στους κόλπους της» δήλωσε ο κ. Ορεσάρσκι στη Βουλγαρική Εθνική Ραδιοφωνία.

«Είναι καλό για ένα κράτος- μέλος να ενταχθεί στην τραπεζική ένωση, αλλά μόνο εάν μπορεί να χρησιμοποιήσει όλα τα πλεονεκτήματά της. Εάν ορισμένα απ” αυτά περιορίζονται μόνο στα μέλη της ευρωζώνης, τότε τα πράγματα φαίνονται διαφορετικά» πρόσθεσε ο Βούλγαρος πρωθυπουργός.

Ύστερα από πολύωρες διαπραγματεύσεις, το Ecofin κατέληξε σε συμφωνία για την τραπεζική ένωση και τη διαδικασία διάσωσης των προβληματικών τραπεζών της ΕΕ.

Την ίδια άποψη με τον κ. Ορεσάρσκι εξέφρασε, μιλώντας στη Βουλγαρική Εθνική Ραδιοφωνία, ο πρόεδρος του Βουλγαρικού Σοσιαλιστικού Κόμματος και των Ευρωπαίων Σοσιαλιστών Σεργκέι Στανίσεφ.

«Το χρηματοοικονομικό και τραπεζικό σύστημα στη Βουλγαρία είναι μεταξύ των καλύτερων και πλέον σταθερών σε ολόκληρη την Ευρώπη» υπογράμμισε ο κ. Στανίσεφ.

Newsorama.

Χωρίς την έγκριση της κυβέρνησης θα μπορούν να αγοράζουν αυτοκίνητα από εδώ και στο εξής οι Κουβανοί καθώς… η χώρα αποφάσισε να άρει τους περιορισμούς στις αγοραπωλησίες αυτοκινήτων που ίσχυαν τα τελευταία 50 χρόνια.

Στα πλαίσια της νέας οικονομικής πολιτικής που εφαρμόζει η χώρα οι Κουβανοί θα μπορούν πλέον ελεύθερα και χωρίς να χρειάζονται σχετική άδεια από το κράτος, να αγοράζουν ή να πωλούν τα αυτοκίνητά τους, μέσα στα όρια της χώρας, όπως μεταδίδει η εφημερίδα Granma του κομμουνιστικού κόμματος της Κούβας.
Η κίνηση αυτή σηματοδοτεί, σύμφωνα με την Granma, την απελευθέρωση της αγοράς και πώλησης των αυτοκινήτων, το οποίο αποτελούσε μονοπώλιο της κυβέρνησης μέχρι πρότινος.

Το μέτρο είναι ένα από τις 300 μεταρρυθμίσεις που προώθησε ο πρόεδρος της χώρας Ραούλ Κάστρο το 2011, οι οποίες δίνουν μεγαλύτερη ελευθερία στην ατομική πρωτοβουλία.

Σημειώνεται ότι τα μόνα αυτοκίνητα που μπορούσαν να αγοραστούν ή να πουληθούν από τους κατοίκους της χώρας πριν τον Σεπτέμβριο του 2011 ήταν όσα υπήρχαν πριν την επανάσταση του 1959.

Newsorama.

Το Διεθνές Νομισματικό Ταμείο ανακοίνωσε την Παρασκευή ότι αποδέσμευσε την τελευταία δόση του δανείου για την Ιρλανδία, γεγονός που… σηματοδοτεί το τέλος του διεθνούς προγράμματος διάσωσης της χώρας που ξεκίνησε το 2010.

Το ΔΝΤ αποδέσμευσε τα τελευταία 650 εκατομμύρια ευρώ, με τα οποία το συνολικό ποσό που έλαβε το Δουβλίνο φτάνει τα 21,8 δισεκατομμύρια, μέσα σε τρία χρόνια.

Η έξοδος της Ιρλανδίας από το πρόγραμμα διάσωσης αποτελεί έναν σταθμό στις προσπάθειες της ευρωζώνης να επιλύσει την κρίση χρέους. Η Ιρλανδία ζήτησε βοήθεια από την Ευρωπαϊκή Ένωση και το ΔΝΤ το 2010 ώστε να θέσει τα δημόσια οικονομικά της υπό έλεγχο και κατάφερε να τηρήσει τους όρους της συμφωνίας, περιορίζοντας τις δαπάνες της και αυξάνοντας τους φόρους, ώστε να αναδιαρθρώσει την οικονομία της και να μειώσει το δημοσιονομικό έλλειμμά της.

«Αυτό δεν είναι το τέλος του δρόμου. Είναι ένα πολύ σημαντικό ορόσημο», δήλωσε σε συνέντευξη Τύπου ο υπουργός Οικονομικών Μάικλ Νούναν. «Αλλά πρέπει να συνεχίσουμε την ίδια πολιτική», πρόσθεσε.

Η οικονομία της Ιρλανδίας αναμένεται να αναπτυχθεί κατά περίπου 2% το 2014, η ανεργία έχει πέσει κάτω από το 13% (από 15,1% το 2012) και το Δουβλίνο ευελπιστεί ότι θα τα καταφέρει χωρίς γραμμή πιστώσεων ως μέτρο ασφαλείας απέναντι στις διακυμάνσεις των αγορών.

Μολονότι δεσμεύτηκε να διατηρήσει τη δημοσιονομική πειθαρχία, ο Νούναν είπε ότι θα εξετάσει το ενδεχόμενο περικοπής φόρων τα δύο επόμενα χρόνια ώστε να στηριχθεί η οικονομία.

«Εάν μπορούμε να κάνουμε αλλαγές που θα βοηθήσουν την οικονομία να αναπτυχθεί καλύτερα και να δημιουργηθούν περισσότερες θέσεις εργασίας, αυτό θα κάνουμε», τόνισε.

Αν και η έξοδος από το πρόγραμμα είναι ένα σημαντικό επίτευγμα για την κυβέρνηση, ο πρωθυπουργός Έντα Κένι θα πρέπει να ξεπεράσει ακόμη πολλά εμπόδια για να κερδίσει και πάλι την ψήφο των Ιρλανδών στις εκλογές που προβλέπεται να γίνουν στις αρχές του 2016.

Ο Κένι, ο οποίος «κληρονόμησε» το μνημόνιο όταν ανέλαβε την εξουσία το 2011, αναμένεται να δώσει τον τόνο στο διάγγελμα που θα εκφωνήσει το βράδυ της Κυριακής, αφού η 15η Δεκεμβρίου είναι η ημέρα που η χώρα βγαίνει επισήμως από το πρόγραμμα διάσωσης.

Newsorama.

Στα πρόθυρα κατάρρευσης βρίσκονται τα νοσοκομεία και τα Κέντρα Υγείας στη Θράκη, σύμφωνα με… ανακοίνωση της Ένωσης Ιατρών Νοσοκομείων και Κέντρων Υγείας Θράκης για τις μετακινήσεις ιατρών.

Αναλυτικά η σχετική ανακοίνωση:

Τα Νοσοκομεία και Κέντρα Υγείας στη Θράκη βρίσκονται στα πρόθυρα κατάρρευσης. Ήδη Τμήματα και Κλινικές υπολειτουργούν ή αναστέλλουν για εβδομάδες τη λειτουργία τους και αντιμετωπίζουμε… σοβαρή έλλειψη προσωπικού σε ορισμένες ειδικότητες.

Όσες μονάδες ακόμη λειτουργούν, λειτουργούν χάρις στις υπεράνθρωπες, μέχρι βαθμού φυσικής εξάντλησης, προσπάθειες του διαρκώς μειούμενου προσωπικού που καλείται με λιγοστά μέσα και γερασμένο ιατροτεχνολογικό εξοπλισμό να φροντίσει τους ασθενείς. Τα αιτήματα για επείγουσα προκήρυξη θέσεων ιατρικού και νοσηλευτικού προσωπικού μένουν αναπάντητα από το Υπουργείο δεν γνωρίζουμε εάν υπάρχει έστω και το παραμικρό σχέδιο ικανοποίησης των στοιχειωδών αναγκών περίθαλψης του πληθυσμού της Θράκης.

Η κατάσταση είναι εξίσου τραγική σε ολόκληρη την χώρα. Παρ’ όλα αυτά, οι δαπάνες για την λειτουργία του συστήματος υγείας μειώνονται ακόμη περισσότερο για το επόμενο έτος για να ικανοποιηθούν τα αιτήματα των τοκογλύφων δανειστών και τραπεζιτών, σχεδιάζεται η πλήρης διάλυση της πρωτοβάθμιας φροντίδας υγείας μέσω της κατάργησης του ΕΟΠΠΥ και η ανακατεύθυνση των ασθενών του στα καταρρέοντα νοσοκομεία, εκατοντάδες εργαζόμενοι στην υγεία τίθενται σε διαθεσιμότητα, ακόμη και οι λιγοστοί οδηγοί των ασθενοφόρων. Η Διοίκηση μεγάλου νοσοκομείου της Θεσσαλονίκης με απόφασή της δήλωσε την πλήρη αδυναμία της υπό αυτές τις συνθήκες να το κρατήσει σε λειτουργία το 2014.

Την στιγμή που λείπουν από τις μονάδες υγείας 6000 γιατροί και 14000 νοσηλευτές, η Κυβέρνηση καμώνεται ότι διαπραγματεύεται με την τρόικα ενώ τοπικοί κυβερνητικοί παράγοντες προσπαθούν να καλύψουν με τεχνάσματα το ερεβώδες κενό με ατελέσφορες μεθόδους όπως η πρόσληψη λιγοστών επικουρικών γιατρών με περιορισμένης διάρκειας επισφαλείς συμβάσεις, περιστασιακή αξιοποίηση ιδιωτών γιατρών με μπλοκάκι και μετακινήσεις «πλεονάζοντος» (!!!) ιατρικού προσωπικού από νοσοκομείο σε νοσοκομείο. Ένα καραβάνι μετακινούμενων γιατρών διογκώνεται σιγά – σιγά σε ολόκληρη την χώρα, ανακυκλώνοντας τις ελλείψεις και επιβάλλοντας μια γενικευμένη υποβάθμιση.

Η παραπάνω κατάσταση δεν είναι τυχαίο γεγονός ούτε μετεωρολογικό φαινόμενο. Είναι μέρος της συνολικότερης νεοφιλελεύθερης πολιτικής της συγκυβέρνησης Ν.Δ.- ΠΑΣΟΚ και της Ε.Ε. που θεωρεί την υγειονομική περίθαλψη των πολιτών ως δυνάμει εμπόρευμα και κατά συνέπεια «υπερβολικό κόστος» για το κεφάλαιο και το κράτος του, η λειτουργία των δημοσίων νοσοκομείων λοιπόν, απλώς εμποδίζει την κερδοφορία των επιχειρηματικών ομίλων.

Είναι αποτέλεσμα της πολιτικής της ιδιωτικοποίησης – εμπορευματοποίησης της Υγείας – Πρόνοιας. Της πολιτικής που θέλει τους άνεργους, τους ανασφάλιστους, ή να πληρώσουν για να νοσηλευτούν ή να πεθαίνουν στο δρόμο. Η παραπάνω πολιτική αντίληψη θέλει τη συντριπτική πλειοψηφία των γιατρών φτηνό, ευέλικτο, επιστημονικό δυναμικό υποταγμένο στις απαιτήσεις της εμπορευματικής λειτουργίας των δημόσιων νοσοκομείων.

Είναι απαραίτητο και απαιτητό άμεσα:
Να σταματήσει η κοροϊδία της κινητικότητας και διαθεσιμότητας που αποβλέπει αποκλειστικά στη μείωση της προσφοράς του κράτους προς τους πολίτες του και στο «πέταγμα» στην ανεργία και στην υποαπασχόληση χιλιάδων εργαζόμενων.

Να σταματήσει η ειρωνεία των αποσπάσεων που ανακυκλώνει τα κενά και εξωθεί τους μετακινούμενους στην παραίτηση ή στην πρόωρη συνταξιοδότηση.

Επαρκή χρηματοδότηση της υγείας από τον κρατικό προϋπολογισμό με γνώμονα τις ανάγκες του πληθυσμού.

Κατάργηση οποιασδήποτε οικονομικής συμμετοχής των εργαζομένων και της αφαίμαξης των ασφαλιστικών ταμείων.

Επείγουσα πρόσληψη προσωπικού ώστε να λειτουργήσουν στοιχειωδώς οι υπηρεσίες υγείας και προκήρυξη όλων των κενών οργανικών θέσεων.

Newsorama.

Την ανάγκη για άμεση αλλαγή πολιτικής, αναδιάρθρωση του χρέους με διαγραφή μεγάλου μέρους του, μορατόριουμ στην αποπληρωμή και ρήτρα ανάπτυξης έθεσε…
μεταξύ άλλων, ο Αλέξης Τσίπρας στον Όλι Ρεν, όπως δήλωσε ο πρόεδρος του ΣΥΡΙΖΑ μετά τη συνάντησή που είχε με τον Ευρωπαίο επίτροπο.

Ο αρχηγός του κόμματος της αξιωματικής αντιπολίτευσης τόνισε μάλιστα, ότι «αν υπάρξει οποιαδήποτε σκέψη για άρση της προστασίας στους πλειστηριασμούς της πρώτης κατοικίας, τότε αυτό θα οδηγήσει σε μια ανεπανάληπτη κοινωνική ένταση».

Αναλυτικά οι δηλώσεις του:

«Είχα την ευκαιρία να καταθέσω σήμερα στον Επίτροπο των Οικονομικών Υποθέσεων της Ευρωπαϊκής Επιτροπής τη Μαύρη Βίβλο του μνημονίου, δηλαδή τα τραγικά αποτελέσματα της εφαρμογής βάρβαρων μέτρων λιτότητας στην Ελλάδα τα τελευταία τρία χρόνια σε κοινωνικό και οικονομικό πεδίο. Και του εξήγησα ότι εδώ που βρισκόμαστε χρειάζεται άμεση αλλαγή πολιτικής, χρειάζεται αναδιάρθρωση του χρέους με διαγραφή μεγάλου μέρους του, μορατόριουμ στην αποπληρωμή και ρήτρα ανάπτυξης. Χρειάζεται συντονισμένη πολιτική για την ανάπτυξη και την αύξηση των δεικτών του ΑΕΠ.

Εξήγησα επίσης στον κ. Ρεν ότι αυτή τη στιγμή στην Ελλάδα η κοινωνία βάζει κόκκινες γραμμές, ανεξάρτητα από το τι θα κάνει ο κ. Σαμαράς και η κυβέρνησή του στο θέμα του φόρου των ακινήτων και στο θέμα των πλειστηριασμών πρώτης κατοικίας. Αν υπάρξει οποιαδήποτε σκέψη για άρση της προστασίας στους πλειστηριασμούς της πρώτης κατοικίας, τότε αυτό θα οδηγήσει σε μια ανεπανάληπτη κοινωνική ένταση, δεν είναι αποδεκτό αυτό, αλλά θα οδηγήσει και στην υποτίμηση των αξιών της ακίνητης περιουσίας.

Όμως, ταυτόχρονα, θα οδηγήσει στη χρεοκοπία των τραπεζών, στην ανάγκη τους για ανακεφαλαιοποίηση, πράγμα που σημαίνει ότι δεν μπορεί να γίνει αποδεκτό στο ευρωπαϊκό πλαίσιο ένα άλλο νέο φαινόμενο σαν αυτό που είδαμε στην Κύπρο πριν από ένα χρόνο.

Αυτές τις κόκκινες γραμμές, εξήγησα στον επίτροπο, τις βάζει η κοινωνία, όχι η κυβέρνηση Σαμαρά. Κι αν τις υπερβούν, τότε του εξήγησα ότι η φράση που μας είπε πριν τρία χρόνια στο ελληνικό Κοινοβούλιο, το «καλό κουράγιο», θα είναι μια φράση χρήσιμη και για τον ίδιο και για την Ε.Ε. στο σύνολό της.

Τέλος, είχαμε την ευκαιρία να ανταλλάξουμε σκέψεις εν όψει και των επικείμενων ευρωεκλογών για την αναγκαία εκδημοκρατικοποίηση της Ε.Ε.., στην προοπτική ενδεχομένως να έχουμε τη δυνατότητα μέχρι τις ευρωεκλογές σε οργανωμένες πολιτικές συζητήσεις, σε έναν οργανωμένο διάλογο, να καταθέσουμε τις προτάσεις μας για το πώς η Ευρώπη θα βγει απ΄ αυτή την πρωτοφανή κρίση στην οποία έχει οδηγηθεί χάρη στις εφαρμοζόμενες νεοφιλελεύθερες πολιτικές».

Newsorama.

Το άρθρο που ακολουθεί αποτελεί την αποτύπωση βρετανικού δημοσιεύματος που αναφέρεται στον νομπελίστα καθηγητή – και χρισθέντα πρόσφατα «σερ» από τη βασίλισσα της…
Αγγλίας – ο οποίος εμφανίζεται να ζητά την εγκατάλειψη του ευρώ.

Ο Χρήστος Πισσαρίδης, τελευταία, μας έχει εκπλήξει αρνητικά για τις θέσεις του για τις διαδικασίες επίλυσης του Κυπριακού και για το πόσο «θύμα» των απόψεων περί των οικονομικών ωφελημάτων για την Κύπρο σε περίπτωση «επίλυσης» με ένα σχέδιο «τύπου Ανάν», αδιαφορώντας για όλες τις υπόλοιπες παραμέτρους.

Αρχικά θα θέλαμε κάποια στιγμή να μας απαντήσει εάν είναι υπέρ της οριστικής διχοτόμησης, διότι αποκλείεται άνθρωπος τόσο ευφυής και μορφωμένος, να μην κατανοεί ότι στόχος της Τουρκίας είναι να νομιμοποιήσει τα τετελεσμένα του 1974 και να οδηγηθεί σε βελούδινο διαζύγιο αργότερα έχοντας νομιμοποιήσει την παρουσία της στο νησί.

Το δεύτερο είναι μια «πονηρή» σκέψη που μας μπήκε, ότι ανοίγοντας θέμα για το ευρώ και το σχετικό αρνητικό κλίμα στην Ευρωπαϊκή Ένωση, οι Βρετανοί ευελπιστούν να περάσουν «αναίμακτα» όσα έχει εξαγγείλει ο Ντέιβιντ Κάμερον για «επαναπατρισμό» αρμοδιοτήτων από τις Βρυξέλλες στη Γηραιά Αλβιώνα, αφού αν κλιμακωθεί η αντίδραση, όσα ζητούν οι Βρετανοί θα μπορούσαν να αποτελέσουν συμβιβαστική λύση για όλους…

Κι επειδή δεν μας αρέσουν οι «λαγοί» (ζητάμε προκαταβολικώς συγνώμη εάν σφάλουμε και ενδεχομένως αθέλητα αδικούμε, δεν μπορούμε όμως να αποκρύψουμε μια σκέψη που πιθανότατα έκαναν πολλοί περισσότεροι, ενώ εξ ορισμού τον αντιμετωπίζουμε ως άνθρωπο καλής προαίρεσης), είτε το κάνουν από γνήσια πεποίθηση, είτε αφελώς, αφού κάποιοι έχουν χειραγωγήσει τις προδιαθέσεις τους (…) ας δούμε την αποτύπωση του άρθρου της βρετανικής εφημερίδας «The Telegraph» στο ρεπορτάζ που διαβάσαμε στον ιστοχώρο του ανταποκριτή στην Ουάσιγκτον, Μιχάλη Ιγνατίου (http://mignatiou.com):

Άρθρο της TELEGRAPH επικεντρώνεται στην μεταστροφή του Νομπελίστα Χρ. Πισσαρίδη, που αν και στο παρελθόν είχε ταχθεί υπέρ του ευρώ, τώρα εκτιμά ότι η ευρωζώνη θα πρέπει να διαλυθεί και το ευρώ να καταργηθεί, καθώς σε αυτό οφείλεται η «χαμένη γενιά» των νέων ανέργων («Dismantle the Euro, Says Nobel-winning Economist who once Backed Currency Union»).

Σε ομιλία του στο LSE όπου διδάσκει, ο Πισσαρίδης θα ζητήσει δράση για την αποκατάσταση της αξιοπιστίας του ευρώ στις διεθνείς αγορές και της εμπιστοσύνης που τα έθνη της Ευρώπης έτρεφαν στο παρελθόν το ένα για το άλλο.

Ο Πισσαρίδης διαφωνεί με τις πολιτικές που ακολουθούνται επί του παρόντος, καθώς οι προ-ειλημμένες αποφάσεις και η ασυνέπεια στην πολιτική ελάφρυνσης χρέους δημιουργούν απλώς ανέργους και παρεμποδίζουν την ανάπτυξη, ενώ τονίζει πως η κρίση δεν έχει περάσει.

Newsorama.

Του Πέτρου Τρουπιώτη

 

 

                   Είναι εδώ και λίγα χρόνια σαφέστατο ότι η πολιτική ζωή στην χωρά μας έχει μπει σε μια συνεχή , θα μπορουσε να πει κανεις, κίνηση. Εδώ και μερικά χρόνια έχουν καταρρεύσει μια σειρά από δεδομένα, τόσο στον ιδεολογικό τομέα ( αν τελικά υπήρξε ποτέ πραγματικά στην χωρά μας) αλλά και στον τομέα της καθημερινής διαχείρισης των πραγμάτων.

 Και βέβαια έχουν αλλάξει τα πάντα σε σχέση με τα πρόσωπα. Κανεις δεν είναι πια ( και σωστά) στο απυρόβλητο. Κανεις δεν μπορεί να ……..εμφανίσει ως αθώος και μη γνωρίζων. Κανεις δεν είναι δυνατόν να δηλώνει πως ήθελε να κάνει αλλαγές αλλά δεν τον άφηναν.

   Ο μέσος έλληνας πολίτης , έχοντας τα τελευταία μάλιστα χρόνια , να αντιμετωπίσει μια σειρά από τραγικά , θα μπορουσε να πει κανεις , προβλήματα στην καθημερινή τόπι ζωή, [προβλήματα για τα οποία (καλώς η κακώς) θεωρεί ότι φταίνε οι πολιτικοί, έχει σταματήσει πια όχι μόνον να τους έχει την οποιαδήποτε εμπιστοσύνη , αλλά δεν τους ακούει καν.

« Ομίλουn μη ακουόμενοι» , όπως έγραφαν παλιά στα πρακτικά της Βουλής , όταν ο βουλευτής μιλούσε εκτός μικρόφωνου.

 Μέσα σε όλη αυτή την « κινούμενη άμμο» , όπως μπορεί να χαρακτηριστεί αυτή την στιγμή το πολιτικό τοπίο στην χώρα, είναι βέβαιο ότι μεγάλο μέρος του πληθυσμού, ακόμα και αν άλλαξε πολιτικές επιλογές τα τελευταία χρόνια ( εκλογικά τουλάχιστον) αναζητεί αυτή την στιγμή κάτι νέο. Κάτι στο οποίο θα μπορεί να πιστέψει, κάτι που να μπορεί να του προσφέρει αισιοδοξία. Κάτι το οποίο θα θεωρήσει ότι έχει πραγματική δυνατότητα να παλέψει για το μέλλον του.

 Και κυρίως κάτι που θα του μιλά όχι μόνον στην καρδιά, αλλά θα του μιλά καθαρά, απλά και λέγοντας αλήθειες, έστω και αν κάποιες στιγμές είναι σκληρές.

  Αρκετοί πολιτικοί αλλά και κομματικοί σχηματισμοί, δεν έχουν την δυνατότητα, δυστυχώς, να δουν τις αλλαγές που γίνονται στην κοινωνία. Θεωρούν πως συνεχίζοντας την ως σήμερα τακτική τους , με υπεκφυγές, ψέματα και υποσχέσεις χωρίς αντίκρισμα, μπορούν να επιβιώσουν. Κάποιοι άλλοι, θεωρούν πως είναι η ώρα τους να αντιγράψουν το κακό πρόσωπο των προηγούμενων, ελπίζοντας πως θα έχουν την προ ετών (θετική) εξέλιξη τους.

 Όμως όλοι αυτοί δεν έχουν αντιλήφθη πόσο μεγάλες είναι οι αλλαγές στην κοινωνια.Δεν μπορούν η δεν θελουν να καταλάβουν, πόσο έχει αλλάξει η αντίληψη του κόσμου και η διάθεση του.

 

   Μέσα σε όλη αυτή την κατάσταση, η κεντροαριστερά , στην οποία έδωσε το «βαρύ χτύπημα» ο Γ Παπανδρέου και οι συνεργάτες του, προσπαθεί μνα ανασυνταχτεί. Η κίνηση των 58 , όπως ονομάστηκε , με μια εκδήλωση την Δευτέρα προσπάθησε να δώσει το στίγμα της. Μόνον που και εδώ τα προβλήματα είναι εγγενή.

   Μεγάλο μέρος όσων υπογραφούν την προσπάθεια, βρίσκονται ήδη στο πολιτικό σκηνικό  και μεταξύ αυτών που (δικαίως η αδίκως) ο πολίτης δεν θέλει να ακούει.

 Άλλοι απλώς υπέγραψαν και δεν ξαναασχοληθηκαν.

 Κάποιο άλλοι έχουν ως όραμα να αναστήσουν παλαιές ιδέες και σχέδια , που όμως χρεοκόπησαν στον χρόνο.

 Και το κυριότερο πρόβλημα είναι ότι τα κόμματα που σήμερα κινούνται στον χώρο της κεντροαριστεράς, όχι μόνον δεν μπορούν να συμφωνήσουν σε στοιχειώδη στοιχειά συνεργασίας, αλλά δείχνουν το ένα να θέλει να καταπιεί το άλλο.

 Μέσα σε αυτό το κλίμα είναι σχεδόν βεβαία ότι οι πολίτες που αναζητούν κάτι νέο , κάτι που θα τους εμπνεύσει, δύσκολα στρέφουν το βλέμμα προς τα εκεί. Ακόμα και αν αναζητούν ένα κόμμα του μέτρου , δεν μπορούν να ξεχάσουν ούτε το παρελθόν , ούτε βέβαια τους βοηθούν τα κόμματα του χώρου με τις αντιπαραθέσεις τους

 Κι αυτό είναι το μεγάλο, αξεπέραστο- τουλάχιστον άμεσα-των «58″

ptroupiotis@yahoo.gr

Newsorama.

Μία απίστευτη, αλλά πραγματική ιστορία, καταγράφηκε τη Δευτέρα στο διεθνές αεροδρόμιο Bush στο Χιούστον. Ένας άνδρας από τη Λουιζιάνα των Ηνωμένων που ταξίδευε αεροπορικώς προς την Καλιφόρνια ξύπνησε σε ένα σκοτεινό άδειο αεροπλάνο κλειδωμένο και σταθμευμένο! Ο Τομ Ουόγκνερ αποκοιμήθηκε την ώρα της προσγείωσης και δεν κατάλαβε την πρόσκληση του πληρώματος να βγουν οι επιβάτες από το αεροσκάφος. Το πλήρωμα δεν έλεγξε την καμπίνα και τελικά… τον ξέχασαν εκεί!

Μιλώντας στον τηλεοπτικό σταθμό KTRK του Χιούστον ο Ουόγκνερ είπε ότι όταν κατάλαβε τι είχε συμβεί κάλεσε με το κινητό του τηλέφωνο τη φίλη του για βοήθεια η οποία δεν τον πίστεψε: «Νόμιζε ότι ήμουν τρελός. Της είπα είμαι κλειδωμένος στο αεροπλάνο, σου λέω την αλήθεια!» ανέφερε ο άτυχος επιβάτης. Το προσωπικό εδάφους του αεροδρομίου που ανεφοδίασε το αεροσκάφος τον εντόπισε τυχαία αρκετές ώρες μετά την προσγείωσή και τον απεγκλώβισε.

«Η πολιτική της εταιρείας απαιτεί από το πλήρωμα πτήσης να κάνει ένα τελικό έλεγχο της καμπίνας των επιβατών και η εταιρεία διερευνά πώς ο Ουόγκνερ έμεινε επί του σκάφους», ανέφερε η εκπρόσωπος της εταιρείας Σαμάνθα Χάρισον, συμπληρώνοντας ότι στο πλαίσιο των διαδικασιών μετά την πτήση οι αεροσυνοδοί είναι υπεύθυνοι για την ολοκλήρωση του ελέγχου στο αεροσκάφος.

Η εταιρεία σε ανακοίνωσή της εξέφρασε τη λύπη της και ζήτησε συγγνώμη για την ταλαιπωρία που υπέστη ο επιβάτης ενώ του πλήρωσε ξενοδοχείο διαμονής και του έδωσε ένα αεροπορικό κουπόνι αξίας 25 δολαρίων.

Newsorama.

Με «μηχανοδηγό» τον Αθανάσιο Ζηλιασκόπουλο, πρόεδρο και διευθύνοντα σύμβουλο των ελληνικών σιδηροδρόμων, η ΤΡΑΙΝΟΣΕ σχεδιάζει νέα δρομολόγια που θα συνδέουν τα λιμάνια της Θεσσαλονίκης και της Αλεξανδρούπολης με τη Βουλγαρία και τη Μαύρη θάλασσα, παρακάμπτοντας τα Δαρδανέλια.

Αναλαμβάνοντας προ τριών ετών τα ηνία της εταιρείας των ελληνικών σιδηροδρόμων, στους κόλπους της οποίας καταγράφηκε το μεγαλύτερο «πάρτι» ασυδοσίας, ο Αθανάσιος Ζηλιασκόπουλος, αφού έβαλε την ΤΡΑΙΝΟΣΕ στις… ράγες της κερδοφορίας ετοιμάζοντας φέτος να σπάσει το φράγμα του 1 εκατ. ευρώ σε καθαρά κέρδη, τώρα μεταμορφώνει την άλλοτε πιο ελλειμματική και απαξιωμένη ΔΕΚΟ σε σημαντικό κρίκο της εφοδιαστικής αλυσίδας στην Ευρώπη.

Εχοντας ήδη προχωρήσει σε μια νέα συνεργασία με τον ΟΛΘ, η διοίκηση της ελληνικής εταιρείας σιδηροδρόμων δημιουργεί ένα πλέγμα εμπορευματικών σιδηροδρομικών δρομολογίων.

Μέσα στο πρώτο τρίμηνο του 2014 εγκαινιάζονται δύο δρομολόγια σε εβδομαδιαία βάση, που θα ξεκινούν από το λιμάνι της Θεσσαλονίκης με προορισμό τα Σκόπια και εν συνεχεία ένα εξ αυτών θα συνεχίζει προς Βελιγράδι, και δύο δρομολόγια από Θεσσαλονίκη προς Σόφια και Βουκουρέστι.

Στους επόμενους τρεις μήνες θα έχει ολοκληρωθεί το έργο (600 μέτρα γραμμής) για τη σύνδεση του λιμένα Αλεξανδρούπολης με το σιδηροδρομικό δίκτυο και θα δημιουργηθεί ένα ξεχωριστό δρομολόγιο που θα συνδέεται με τουρκικό τρένο και θα έχει προορισμό την Κωνσταντινούπολη, ενώ το ίδιο τρένο θα καταλήγει στο Ορμένιο, τον πιο απομακρυσμένο σιδηροδρομικό σταθμό της χώρας στον Εβρο.

Παράλληλα, σε συνεργασία με βουλγαρικούς σιδηροδρόμους, η ΤΡΑΙΝΟΣΕ θα συνδέει τη Σόφια με τα λιμάνια του Μπουργκάς και της Βάρνα στη Μαύρη Θάλασσα. Μάλιστα, το λιμάνι της Βάρνα συνδέεται με το ρωσικό λιμάνι Καυκάς με ειδικού τύπου πλοία RA-RA, εξοπλισμένα με ράγες που έχουν τη ικανότητα να φορτώνουν ολόκληρα τρένα.

Η διοίκηση της εταιρείας διαβεβαιώνει ότι όλες οι προαπαιτούμενες ενέργειες για την καθιέρωση των δρομολογίων από το λιμάνι της Θεσσαλονίκης(ημέρες, ώρες, τιμολογιακή πολιτική κ.λπ.) θα έχουν ολοκληρωθεί εντός του Ιανουαρίου, ώστε μέχρι τον Μάρτιο να έχουν ξεκινήσει κανονικά. Η διοίκηση των σιδηροδρόμων πρόκειται να ασκήσει επιθετική τιμολογιακή πολιτική για την εξασφάλιση έμφορτων συρμών καθώς το συγκριτικό της πλεονέκτημα έναντι των οδικών μεταφορών έχει να κάνει με τα κόστη.

Την ώρα, άλλωστε, που η παγκόσμια οικονομική κρίση πλήττει σοβαρότερα τις οδικές μεταφορές, λόγω της αύξησης της τιμής της βενζίνης, ο σιδηρόδρομος μπορεί να αποτελέσει μία πολύ πιο αξιόλογη και οικονομική επιλογή.

Πρωταγωνιστής

O Αθανάσιος Ζηλιασκόπουλος, όντας ένας από τους ανθρώπους που συμμετείχαν ενεργά στην ολοκλήρωση της συμφωνίας της ΤΡΑΙΝΟΣΕ με την Hewlett-Packard και την Cosco για τη μεταφορά των προϊόντων του αμερικανικού κολοσσού υπολογιστών στην Ευρώπη, μετά τις αρχικές περικοπές του δικτύου που έγιναν για λόγους οικονομικής εξυγίανσης, στοχεύει πλέον στην επέκταση διεθνών συνδέσεων της χώρας, με όρους αναπτυξιακούς και βιώσιμους.

Γεννημένος στο Θούριο Εβρου, δίδασκε επί 18 χρόνια σε πανεπιστήμια της Αμερικής και της Ελλάδας με ειδίκευση στη βελτιστοποίηση συστημάτων μεταφορών, προτού αναλάβει το τιμόνι της ΤΡΑΙΝΟΣΕ.

Εχοντας την πείρα πολλών ετών στους αμερικανικούς σιδηροδρόμους κατάφερε να βάλει τάξη στο χάος και να εξαφανίσει ένα τεράστιο έλλειμμα που κάθε χρόνο διεύρυνε τη μαύρη τρύπα του οργανισμού, καθώς επί σειρά ετών σε μηνιαία βάση οι ζημίες ήταν της τάξης των 20 εκατ. ευρώ.

Καθιστώντας κερδοφόρα τη μετακίνηση εμπορευμάτων, μία υπηρεσία που για χρόνια ήταν η μεγάλη «πληγή» του οργανισμού με «μεσάζοντες» και υπερφορτωμένα τρένα με βαγόνια-φαντάσματα, τον Δεκέμβριο του 2011 για πρώτη φορά στην ιστορία της η ΤΡΑΙΝΟΣΕ εμφάνισε οριακά κέρδη και, σύμφωνα με τις εκτιμήσεις της διοίκησης, το 2013 θα καταγράψει καθαρά κέρδη της τάξης του 1 εκατ. ευρώ.

ΚΩΣΤΑΣ ΝΑΝΟΣ

nanos@pegasus.gr

ethnos.gr

Newsorama.

Για την πρώτη κατοικία, τη ρύθμιση των χρεών και τον φόρο ακινήτων: «Για να φτιάξουμε νέα επιχειρηματική κουλτούρα πρέπει να αλλάξουμε τακτική.
Να προχωρήσουμε σε έναν νέο τρόπο διαχείρισης από τις τράπεζες και το δημόσιο όσον αφορά τα χρέη των Ελλήνων πολιτών. Πρέπει να υπάρξουν προβλέψεις πέρα από την πρώτη κατοικία για περισσότερες δόσεις και πιο φιλικές ρυθμίσεις. Το μεγάλο στοίχημα που πρέπει να δώσει το πολιτικό σύστημα είναι πως ο Έλληνας πολίτης θα μπορέσει να επαναπροσδιορίσει την προσωπική και οικογενειακή του στρατηγική σε αυτές τις συνθήκες, ώστε να έχει ένα καλύτερο αύριο. Και αυτό να γίνει με έναν τέτοιο τρόπο ώστε να μην ευνοηθούν όσοι ευνοήθηκαν τα προηγούμενα χρόνια και έχουν πάγια τακτική να μην πληρώνουν τους φόρους τους, αλλά να ευνοηθούν οι άνθρωποι που βρίσκονται αποδεδειγμένα σε αδυναμία.»
…………………………

«Ο φόρος των ακινήτων είναι αντικειμενικός, διότι σε σχέση με το φόρο εισοδήματος, τον οποίο πολλοί συμπολίτες μας δεν δηλώνουν στο ακέραιο του, είναι αντικειμενικός διότι φορολογεί μια αντικειμενική περιουσία. Δεν μπορείς όμως να τον ονομάσεις δίκαιο, ούτε καν αριστερό βεβαίως. Και αυτό γιατί δεν υπάρχει αγορά ακινήτων. Τα ακίνητα δεν μπορούν να αξιοποιηθούν, να ενοικιαστούν ή να πουληθούν. Να χρησιμοποιούμε τις σωστές λέξεις, αντικειμενικός είναι, δίκαιος δεν μπορεί να ονομαστεί. Εάν όμως αυτή τη στιγμή καταρρεύσουν οι τιμές των ακινήτων, ποιοι θα ωφεληθούν; Έχετε την εντύπωση ότι εντός της Ελλάδας υπάρχουν χρήματα και νέοι άνθρωποι που δουλεύουν θα μπορούν να αγοράσουν σπίτι φτηνά; Αυτοί που πήγαν τα χρήματά τους έξω θα ευνοηθούν γιατί θα τα φέρουν μέσα αγοράζοντας ακίνητα σε πολύ χαμηλές αξίες. Σε έναν τέτοιο νέου τύπου μαυραγοριτισμό θα είμαστε σθεναρά απέναντι. Γι’ αυτό είμαστε ενάντια στην πολιτική της τρόικας.»

Για την Κεντροαριστερά:

«Για την συγκρότηση της Κεντροαριστεράς, δεν χρειάζεται να αθροίσουμε προσωπικότητες και σωτήρες. Αυτό που χρειάζεται είναι ένας νέος προγραμματικός λόγος. Να κάτσουμε σε ένα τραπέζι και να συζητήσουμε με πραγματικές προτάσεις για τον τόπο. Οι αρχηγισμοί του παρελθόντος τέλειωσαν για όλα τα κόμματα. Όσοι προσπαθούν να τους επαναφέρουν μάλλον ως φάρσα θα επανέλθουν κι όχι ως μια πραγματικότητα που θα δίνει ένα καλύτερο μέλλον στη χώρα.»

Για τις δημοτικές εκλογές:

«Εμείς θα στηρίξουμε οποιοδήποτε σχήμα υπηρετεί την αντίληψη μιας άλλης διαχείρισης της Τοπικής Αυτοδιοίκησης, ενός άλλου τρόπου διακυβέρνησης της Τοπικής Αυτοδιοίκησης, από ανθρώπους προοδευτικούς χωρίς την παλαιοκομματική νοοτροπία του χρίσματος, αλλά με διακηρυκτικό χαρακτήρα που θα αφορά τις τοπικές κοινωνίες. Δεν υπάρχει κανένα σενάριο αλλαγής του εκλογικού νόμου και συμμαχίας με τη ΝΔ στις δημοτικές εκλογές.»

Για τις Ευρωεκλογές και την Ευρώπη:

«Σήμερα βρισκόμαστε σε ένα σταυροδρόμι όπου κρίνεται το μέλλον της Ευρώπης. Και είναι τραγικό για τη χώρα μας το μέλλον της Ευρώπης να κρίνεται στον τρόπο συμπεριφοράς των εταίρων απέναντι στην Ελλάδα. Οι Ευρωπαίοι σοσιαλδημοκράτες οφείλουν να προτείνουν έναν ρεαλιστικό οδικό χάρτη εξόδου από την κρίση, ο οποίος δεν θα υπηρετεί τις πολιτικές της σκληρής λιτότητας. Να δούμε ποιες είναι αυτές οι κινήσεις που οφείλει να κάνει η Ευρώπη τα επόμενα χρόνια, για να ενδυναμώσει το όραμα της ενωμένης Ευρώπης και να απαξιώσει τα φαινόμενα εθνολαϊκισμού.»

Για τον ΣΥΡΙΖΑ:

«Το ΠΑΣΟΚ στηρίζει την Κυβέρνηση με καθαρά εθνική λογική. Γιατί δεν μπορεί η χώρα να κάνει δέκα συνεχόμενες φορές εκλογές. Ο κ. Τσίπρας οραματίζεται την Κυβέρνηση της Αριστεράς καλώντας να κυβερνήσει και με το ΚΚΕ, δύο κόμματα που το ένα λέει ότι είμαστε εντός στο ευρώ και το άλλο λέει εκτός του ευρώ. Αυτά δεν είναι σοβαρά πράγματα.»

Newsorama.

Καλλιτεχνικές ανησυχίες, όπως τελικά αποδεικνύεται, είχε ο Παναγιώτης Ηλιόπουλος πριν γίνει Χρυσαυγίτης και αποφασίσει να ασχοληθεί με την πολιτική. Οπως παραδέχθηκε, όντως συμμετείχε ως κομπάρσος στο σίριαλ του Mega Δύο Ξένοι.

Μάλιστα, όπως μετέδωσε το Star, ο Ηλιόπουλος συμμετείχε και σε άλλες σειρές ως κομπάρσος ενώ για το συγκεκριμένο σήριαλ είπε πως του άρεσε ιδιαίτερα και ότι ήταν φαν. Για την ιστορία στους «Δύο Ξένους» έκανε έναν στρατιώτη που εμποδίζει τον αξιωματικό να δείρει τον ομοφυλοφιλο Τόλη που του” φαγε την γμόμενα, δηλαδή την Δέσποινα Βανδή.

xespao

Newsorama.

Τα 1.127 φτάνουν τα κενά στη δευτεροβάθμια εκπαίδευση, ενώ συνολικά οι ώρες που δεν καλύπτονται λόγω έλλειψης του… διδακτικού προσωπικού φτάνουν τις 5.074 σύμφωνα με όσα κατήγγειλαν σε συνέντευξη Τύπου της ΟΛΜΕ οι συνδικαλιστικοί εκπρόσωποι των καθηγητών.

Τα μεγαλύτερα κενά φτάνουν τα 135 και παρουσιάζονται στους νομούς Ηρακλείου και Κοζάνης, ενώ σοβαρά προβλήματα αντιμετωπίζουν τα επαγγελματικά σχολεία της Σάμου. Οι συνδικαλιστικοί εκπρόσωποι των καθηγητών επισημαίνουν ότι οι δαπάνες για την παιδεία στον τακτικό προϋπολογισμό του 2014 μειώνονται κατά 5,8% σε σχέση με τις δαπάνες του 2013 (266 εκατομμύρια € λιγότερα), ενώ συνολικά οι δαπάνες για την παιδεία (τακτικός προϋπολογισμός και Πρόγραμμα Δημοσίων Επενδύσεων) από το 2009 μέχρι το 2014 μειώνονται κατά 35,5% (2,5 δισ. € λιγότερα). Ως ποσοστό του ΑΕΠ, το 2016 θα πέσουν στο 2,15%.

Ακόμη, σημειώνουν ότι έχουν κλείσει περισσότερα από 1.200 σχολεία στην πρωτοβάθμια και δευτεροβάθμια εκπαίδευση από το 2011 και, προσφάτως, 102 επαγγελματικές σχολές. Προσθέτουν, δε, ότι ο αριθμός των εκπαιδευτικών έχει μειωθεί κατά 30%, 5.000 εκπαιδευτικοί μετατάχθηκαν υποχρεωτικά, ενώ οι αποδοχές τους μειώθηκαν από 22% έως και 45%.

Σχετική ενημερωτική επιστολή απέστειλε η ΟΛΜΕ στον πρόεδρο του ευρωκοινοβουλίου, Μάρτιν Σουλτς, και τους ευρωβουλευτές. «Απευθυνόμαστε σε εσάς για να σας ενημερώσουμε για την τραγική κατάσταση της δημόσιας εκπαίδευσης στη χώρα μας, που είναι αποτέλεσμα της νεοφιλελεύθερης πολιτικής που ασκείται και των μνημονίων που έχουν υπογράψει η κυβέρνηση με την τρόικα (ΕΕ-ΕΚΤ-ΔΝΤ). Τα συνεχή βάρβαρα μέτρα τα οποία μας επιβάλλονται έχουν εξαθλιώσει όλους τους εργαζόμενους, έχουν αυξήσει την ανεργία και διαλύουν την κοινωνική συνοχή. Με τα μέτρα αυτά αυξάνεται αντί να μειώνεται το χρέος της χώρας μας», αναφέρεται στην επιστολή.

Το Δ.Σ. της ΟΛΜΕ καλεί, τέλος, όλους τους εκπαιδευτικούς, τους γονείς και τους μαθητές (ιδιαίτερα στα Μουσικά σχολεία, τα ΕΠΑΛ, τις ΕΠΑΣ και την Ειδική Αγωγή) να συμμετάσχουν στη συγκέντρωση διαμαρτυρίας που οργανώνεται σήμερα στις 12.00 στο υπουργείο Παιδείας σε συνεργασία με την ΑΣΓΜΕ και την Πανελλήνια Ένωση Γονέων Μουσικών Σχολείων τόσο για τα κενά στην εκπαίδευση όσο και για όλα τα ζητήματα της παιδείας.

Newsorama.

Με ιδιαίτερη ένταση συνεχίζονται οι αντιδράσεις και στο Νοσοκομείο Κυπαρισσίας απέναντι στη διαθεσιμότητα και κινητικότητα οδηγών της νοσηλευτικής μονάδας στο ΕΚΑΒ, ενώ τις προσεχείς ημέρες θα κλιμακωθούν οι κινητοποιήσεις των εργαζομένων.

Η πολιτική ηγεσία του υπουργείου Υγείας, όπως είναι γνωστό, θέτει σε καθεστώς διαθεσιμότητας 1.233 υπαλλήλους όλων των νοσοκομείων της χώρας, με τον κλάδο των οδηγών σε όλα τα νοσηλευτικά ιδρύματα να καταργείται ως ειδικότητα. Μέχρι, δε, και τα μέσα του μήνα θα κοινοποιηθούν οι κατάλογοι με τα ονόματα των εργαζομένων που θα μπουν σε διαδικασία διαθεσιμότητας. 

Συνολικά, από την 6η Υγειονομική Περιφέρεια Πελοποννήσου – Ιονίων Νήσων – Ηπείρου & Δυτικής Ελλάδας πρόκειται να τεθούν σε διαθεσιμότητα – κινητικότητα 204 άτομα, για τα οποία προβλέπεται άμεση ένταξή τους στο ΕΚΑΒ.

Θυμίζουμε πως το Σωματείο Εργαζομένων της Νοσηλευτικής Μονάδας Κυπαρισσίας, σε προ ημερών επιστολή του στον υπουργό Υγείας και το διοικητή της 6ης ΥΠΕ, ανέφερε: «Με αφορμή τα δημοσιεύματα που αφορούν στη διαθεσιμότητα των οδηγών ασθενοφόρων, προκαλείται μεγάλη αναταραχή και ανησυχία στους κόλπους των εργαζομένων και της τοπικής κοινωνίας. Οι οδηγοί των ασθενοφόρων των νοσοκομείων θεωρούνται άκρως απαραίτητοι και επιτελούν διαφορετικό έργο απ’ ό,τι οι οδηγοί του ΕΚΑΒ. Σας εφιστούμε την προσοχή και θεωρούμε ότι οποιαδήποτε ακραία ενέργειά σας εγκυμονεί σοβαρούς κινδύνους για τους πολίτες της περιοχής».

Ο οδηγός του Νοσοκομείου Κυπαρισσίας, Μπάμπης Καρυώτης, εξέφρασε σε χθεσινές του δηλώσεις τη σφοδρή αντίδραση του ιδίου, των συναδέλφων του, καθώς και του συνόλου των εργαζομένων του νοσοκομείου, όπως και του Σωματείου τους, στη διαθεσιμότητα – κινητικότητα.

Παράλληλα, έθεσε δημόσια ερωτήματα προς το διοικητή της 6ης ΥΠΕ, Τάκη Κατσίβελα και το διοικητή του Γενικού Νοσοκομείου Μεσσηνίας, Γιώργο Μπέζο, ζητώντας τους άμεσες και ξεκάθαρες απαντήσεις για τα κριτήρια επιλογής, σχετικά με τη διαθεσιμότητα, καθώς και το πού θα πάνε οι οδηγοί:
«Θα ήθελα να ρωτήσω τον καθ’ ύλη αρμόδιο, τον κ. Κατσίβελα, το διοικητή της 6ης ΥΠΕ, να μας πει τα κριτήρια της επιλογής και το πού θα πάμε εμείς οι 11 οδηγοί του Νοσοκομείου Κυπαρισσίας, όπως και όλοι οι άλλοι. Και παρακαλώ αυτό να είναι σύντομο και ξεκαθαρισμένο, ώστε να ξέρουμε κι εμείς τι θα κάνουμε. Ως προς όλα αυτά που ακούγονται και τις διαδόσεις, που δεν ξέρω ποιες αληθεύουν και ποιες δεν αληθεύουν, θα θέλαμε πάλι συγκεκριμένες απαντήσεις. Καλό είναι να είναι άμεση η συγκεκριμένη απάντηση, γιατί μέχρι τώρα δεν έχουμε καμία απάντηση, παρά “ξέρουμε να κρυβόμαστε”.

Ούτε ο αρμόδιος διοικητής μας, ο κ. Μπέζος, μας ξεκαθαρίζει – αν ξέρει να μας απαντήσει –τι θα γίνει με όλους τους οδηγούς των Νοσοκομείων Κυπαρισσίας και Καλαμάτας.

Νομίζω ότι αυτό δεν είναι κατάσταση. Αυτό είναι κοροϊδία και δεν ξέρω πώς αλλιώς μπορεί να χαρακτηριστεί». 

Newsorama.

Νέο ρεκόρ για τον τουρισμό αναμένει και το 2014 η υπουργός Τουρισμού, Όλγα Κεφαλογιάννη, η οποία, σε συνέντευξή της στο Γερμανικό Πρακτορείο Ειδήσεων (DPA)…
διαβεβαιώνει για τη φιλοξενία των Ελλήνων και την ποιότητα των παρεχόμενων υπηρεσιών, ενώ κάνει λόγο για αλλαγή της εικόνας της Ελλάδας στο εξωτερικό.

«Το 2013 ήταν μία χρονιά με ρεκόρ στον τουρισμό. Ο αριθμός των αφίξεων αναμένεται να είναι αυξημένος κατά 10 έως 15% και να ξεπεράσει τα 17 εκατομμύρια. Αυτό είναι ένα ρεκόρ. Πιστεύουμε ότι καταφέραμε να αλλάξει η εικόνα της Ελλάδας» δηλώνει η κ. Κεφαλογιάννη και παραδέχεται ότι η οικονομική κρίση είχε προκαλέσει πολλά αρνητικά δημοσιεύματα για την Ελλάδα.

«Αυτό έχει αλλάξει, μετά την προσπάθεια της κυβέρνησης από τον Μάιο του 2012 να σταθεροποιήσει την κατάσταση στη χώρα. Πολλοί αντιλαμβάνονται τώρα ότι είναι ένας ασφαλής και ευχάριστος προορισμός. Τα πρώτα στοιχεία για το 2014 είναι πολύ καλά. Μας περιμένει και άλλο ρεκόρ» προσθέτει και εξηγεί ότι ο τουρισμός είναι ιδιαίτερα σημαντικός για την Ελλάδα, καθώς φέτος απέφερε έσοδα 12 δισεκατομμυρίων ευρώ, ενώ το 17% του ΑΕΠ και το 16% των θέσεων εργασίας εξαρτώνται με άμεσο ή έμμεσο τρόπο από αυτόν.

Απαντώντας σε ερώτηση εάν οι Γερμανοί τουρίστες θα πρέπει να ανησυχούν ότι θα συναντήσουν εξαγριωμένους Έλληνες που θα τους θεωρήσουν υπεύθυνους για την επιβολή των μέτρων λιτότητας, η υπουργός Τουρισμού επισημαίνει ότι η Γερμανία αποτελεί τη μεγαλύτερη τουριστική αγορά για την Ελλάδα και αναφέρει, ενδεικτικά, ότι φέτος επισκέφθηκαν τη χώρα μας περισσότεροι από 2,1 εκατομμύρια Γερμανοί. «Δεν υπήρξε ούτε ένα περιστατικό τραυματισμού τουρίστα από διαδηλωτή. Οι Έλληνες παρέμειναν πολύ φιλόξενοι» δηλώνει χαρακτηριστικά, ενώ ερωτώμενη εάν η πολιτική λιτότητας είναι αισθητή στους δρόμους και τα ξενοδοχεία, αναγνωρίζει ότι υπάρχουν περιθώρια για βελτίωση των υποδομών. Όμως, εξηγεί ότι η κυβέρνηση ξεκίνησε ένα πρόγραμμα ιδιωτικοποιήσεων, ώστε να βελτιωθεί η ποιότητα των περιφερειακών αεροδρομίων, ενώ στα λιμάνια, επίσης, έχουν ξεκινήσει προσπάθειες βελτίωσης. «Αλλά οι επισκέπτες θα βρουν σε εμάς όλα όσα χρειάζονται. Έχουμε διατηρήσει το πολύ καλό επίπεδο των παρεχόμενων υπηρεσιών» καταλήγει η κ. Κεφαλογιάννη.

Newsorama.

Ο Πέτρος Κωστόπουλος μιλά για την απόφασή του να κάνει πρωινή ψυχαγωγική εκπομπή, τις δυσκολίες, το Mega, τον Πέτρο Μπούτο και αναφέρεται στον Γιώργο Λιάγκα.

Πώς είπε το μεγάλο «Ναι»: «Είχα κάνει μια κουβέντα με τον ΑΝΤ1 κι επειδή είχαν κάνει τις μεταγραφές ήθελαν να κόψουμε μια εκπομπή, αλλά εγώ δεν το δέχτηκα γιατί τα νούμερα ήταν πάρα πολύ καλά. Έπαιρνα 8% με 12% μέσο όρο τηλεθέασης από την πέμπτη επανάληψη του «Wipe out» και έβγαζα μέσο όρο 22% με 23%. Αλλά μου είπαν ότι πήραν τη Ναταλία Γερμανού και ότι η Ναταλία έπρεπε να πάρει βραδινή εκπομπή, η εκπομπή του Θέμου θα γινόταν τρεις φορές, άρα έπρεπε να κόψουν από μένα. Κι εκείνη την ώρα είχαν βάλει από το MEGA έναν φίλο μου να με ρωτήσει αν θα με ενδιέφερε να έκανα πρωινό. Και από την αρχή η πρόταση με γαργαλούσε, παρότι με ξένισε που σκέφτηκαν εμένα. Ρώτησα την Τζένη και μου είπε «όχι, μην το κάνεις, δεν είσαι πρωινός», αλλά εμένα μου κάθισε σαν πρόκληση» είπε χαρακτηριστικά..

Δε φοβήθηκε την πρωινή εκπομπή;

«Ναι, δεν είμαι πρωινός τύπος. Ξυπνούσα δέκα το πρωί και δούλευα έως το βράδυ. Πρωινές εκπομπές δεν είχα δει ποτέ. Κάποια δεκάλεπτα, αποσπασματικά κάνοντας κι άλλες δουλειές. Σε κάποια αργία να είχα δει καμιά ώρα. Δεν ήξερα καν τη δομή τους. Ήξερα ότι είχε και νύχι και πόδι και μαγειρική και κουτσομπολιό. Είχα πάει και καλεσμένος, αλλά μέχρι εκεί. Το πραγματικό του timing δεν το είχα. Αλλά είπα «γιατί όχι; Όλα τα μαθαίνει ο άνθρωπος αν θέλει». Ούτως ή άλλως είμαι «παρλαπίπας», έχω δηλαδή την ευκολία λόγου και, για να βλογήσω τα γένια μου, μεγάλη γκάμα θεμάτων για τα οποία μπορώ να μιλήσω. Γυναικεία περιοδικά είχα πολλά, life style επίσης, την πολιτική τη γνωρίζω πολύ καλά, δεν νομίζω ότι στερούσα σε τίποτα σε σχέση με τους άλλους, τον Γιώργο και τη Φαίη, πέρα από την εμπειρία στο πρωινό. Το θέμα είναι αν η μούρη μου κολλάει, αν ο απέναντι, ο τηλεθεατής το θέλει, με θέλει δηλαδή. Μπορεί όλο αυτό, το πρωινό, να με έχει εξοντώσει, αφού είχα να ξυπνήσω τόσο νωρίς από το γuμνάσιο και το απόγευμα να μπαντάρω, αλλά την ώρα που μπαίνει η μουσική των τίτλων λειτουργεί σαν ντόπα. Με το που σε δείξει η κάμερα γίνεται αυτό το τσακ και ξυπνάς, τονώνεσαι, είναι πραγματική ντόπα. Κι εγώ πιστεύω ότι είμαι αρκετά συνειδητοποιημένος με την έννοια του διασκεδαστή για να το κάνω. Από τη στιγμή που θα βγεις πρέπει να διασκεδάσεις τον άλλο».

Όμως, πρέπει να διασκεδάζει τον τηλεθεατή αγνοώντας όλα τα προβλήματά του: «Ήμουν ήδη προπονημένος στα προβλήματα. Όλα αυτά τα προβλήματα ξεκίνησαν τη δεύτερη χρονιά που ήμουν στον ΑΝΤ1. Μόλις ξεκίνησα τη δεύτερη χρονιά έγινε η πτώχευση. Προπονήθηκα δυο χρόνια σε πολύ σκληρές καταστάσεις. Ο φωτιστής μου εκεί που ήταν ο κολλητός μου και κάνα δυο άλλοι ήξεραν ότι εγώ ήμουν μέσα στο καμαρίνι, έκλαιγα και χτύπαγα το κεφάλι μου στον τοίχο. Χτύπαγα το κεφάλι μου, μπαμ… και έβγαινα έξω. Και χαμογελούσα στον τηλεθεατή. Προπόνηση στην προπόνηση, το έμαθα. Πώς λένε οι μπουζουξήδες «πέθανε η μάνα μου και πρέπει να βγω να τραγουδήσω», όπως λέει ο ηθοποιός «θα βγω να κάνω την παράσταση» είναι το ίδιο πράγμα. Έχει μια αδρεναλίνη η εκπομπή που κι η μάνα σου να έχει πεθάνει θα βγεις να την κάνεις. Το κακό είναι πως όλο αυτό που περνάω είναι παρατεταμένο, δεν τελειώνει χθες, σήμερα, αλλά έχει δρόμο…».

Όσο για τις τηλεθεάσεις αναφέρει: «Ναι, τις βλέπω. Και είμαι ικανοποιημένος,. Θα σου έλεγα ψέματα ότι δεν χαίρομαι όταν είναι ψηλά και δεν πέφτω όταν είναι χαμηλά, Όποιος πει το αντίθετο στην τηλεόραση είναι ψεύτης. Είμαι ικανοποιημένος γιατί στο κοινό ηλικίας 15 με 44 ετών που μετράνε τα κανάλια έχουμε συνήθως μέσο όρο 25% με 30%. Στα πρωινά για λόγους διαφημιστικούς κοιτάζουν κυρίως και τις γυναίκες 25 έως 44 ετών και σε αυτό το κοινό περνάμε πολλές φορές μπροστά. Όσο ήμουν στον Αντ1 δεν μας είχαν δώσει ποτέ το σύνολο της τηλεθέασης, αλλά μόνο το 15 με 44. Κι εγώ ξεκινούσα ξέροντας ότι τουλάχιστον για ένα τρίμηνο θα χάνω. Ήξερα ότι ο Γιώργος και η Φαίη είχαν κεκτημένη φόρα τριών χρόνων και θα έπαιρναν υψηλότερα ποσοστά. Το στοίχημα ήταν να είμαστε σταθερά πάνω από το 20% και νομίζω ότι αυτό το έχουμε καταφέρει με τον καλύτερο τρόπο. Το περίεργο είναι ότι οι πιο ηλικιωμένοι βλέπουν τα άλλα παιδιά που είναι πιο νέα από μένα. Ίσως το δικό μας το στιλάκι βγαίνει πιο μοντέρνο».

Ο Γιώργος Λιάγκας κι η Φαίη Σκορδά παίρνουν από τον Γιώργο Παπαδάκη πολύ μεγαλύτερο ποσοστό από ό,τι εκείνος…«Ναι, έτσι είναι, αλλά το lead in δεν παίζει πάντα τον καθοριστικό λόγο. Κάποιες φορές ναι. Οι «Αρβύλες» για παράδειγμα δεν έχουν ανάγκη κανένα lead in. Το πρωινό κοινό όμως, ίσως να είναι πιο αργό στη μετακίνηση από ότι το βραδινό. Το βράδυ ζαπάρουμε συνέχεια. Εγώ στον Αντ1, όταν ήμουν μετά τους «Αρβύλες» έκανα σχεδόν 30% μέσο όρο. Χωρίς τους «Αρβύλες» έκανα 22,6%.»

Και προσθέτει: «Και με τον Πέτρο Μπούτο που ξέρει και λέγαμε διάφορα μου έλεγε ότι η εκπομπή θα πρέπει να «χτιστεί» έως τον Φεβρουάριο. Εγώ επειδή στη ζωή μου είμαι γενικά «γκαζωμένος» και βιάζομαι μια ζωή στα πράγματα έλεγα ότι θα είναι 25 Δεκεμβρίου. Αλλά τώρα το βλέπω, τώρα αρχίζω να καταλαβαίνω πράγματα, ότι αυτό θα προσαρμοστεί σε ένα μοντελάκι που θα ξέρουμε τι είναι και θα ταιριάζει στον Κωστόπουλο, στον Ουγγαρέζο, τον Καβατζίκη, τη Σπανού και τη Μπαλατσινού».

Τι διαφορετικό θέλει να κάνει στο «Πρωινό mou», με την έννοια ότι είναι μία εκπομπή τριών χρόνων…
«Στην αρχή κατάλαβα ότι υπήρχε μία άτυπη κόντρα με τον Γιώργο, γιατί δεν χώρισαν καλά, για το ποιανού είναι το concept του πρωινού. Το κανάλι το θεωρεί δικό του, ο Λιάγκας το θεωρεί δικό του και μπερδεύτηκαν τα πράγματα…» λέει χαρακτηριστικά.

Τέλος για τις αλλαγές στη διοίκηση του MEGA, ο παρουσιαστής του «Πρωινού Mou» δηλώνει: «Είναι γνωστό ότι οι σχέσεις μου με τον Μπούτο ήταν ανύπαρκτες έως «ψυχρές». Όμως αυτός ήταν που πήρε την απόφαση να μου γίνει πρόταση και με αυτόν μίλησα. Στεναχωρήθηκα πολύ που έφυγε ο Πέτρος γιατί μέσα σε μία βδομάδα είχε προκύψει ένας ξαφνικός έρωτας. Πιστεύω ότι ήταν ο καλύτερος διευθυντής προγράμματος την τελευταία εικοσαετία. Δική του επιλογή δεν είμαι μόνο εγώ, αλλά όλοι πλην του ενημερωτικού. Αν εγώ είμαι καλός στη δουλειά μου θα είμαι στο Mega. Αν ήμουν κακός στη δουλειά μου και παρέμενε ο Πέτρος δεν θα παρέμενα εγώ στο Mega. Παρόλα αυτά να πω ότι τον εκτιμούσα πάρα πολύ και πολύ γρήγορα συνέπεσε η σκέψη μας σε πολλά τηλεοπτικά θέματα. Αλλά βλέπω ότι και με τον τωρινό διευθυντή προγράμματος, τον Λοΐζο Ξενόπουλο, είμαι στο ίδιο μήκος κύματος που ήμουν και με τον Πέτρο. Άλλωστε είναι άνθρωποι που δούλεψαν χρόνια μαζί στην ίδια τηλεοπτική λογική».

Πηγή: newsit

xespao

Newsorama.

Από χθες Δευτέρα έχει ξεκινήσει γκάλοπ από την εταιρεία δημοσκοπήσεων ΚΑΠΑ RECEARCH για τις δημοτικές και περιφερειακές εκλογές.
Η έρευνα θα ολοκληρωθεί στο τέλος της εβδομάδας και τα ονόματα οι ερωτήσεις τίθενται σε πολίτες ανεξαρτήτου ηλικίας που έχουν όμως εκλογικό δικαίωμα.

Σύμφωνα με πληροφορίες του AgrinioNet.gr οι ερωτήσεις είναι

Πόσο ικανοποιημένοι είστε από τη ζωή στην περιοχή σας

Τον ερχόμενο Μάιο θα διεξαχθούν εκλογές για δήμαρχο και περιφερειάρχη. Πόσο σας ενδιαφέρουν αυτές οι εκλογές;

Ονόματα πιθανόν υποψηφίων περιφερειαρχών στα οποία επικεντρώνεται η δημοσκόπηση ανάμεσα στα οποία και τα ονόματα των Θάνου Μωραίτη και Σπήλιου Λιβανού είναι του πρώην υπουργού Κώστα Τζαβάρα, του Παναγιώτη Αδρακτά, Μιχάλη Μπεκίρη, Πλάτωνα Μαρλαφέτα, Γιώργου Παπαναστασίου, Απόστολου Κατσιφάρα, Ιωάννη Λυμπέρη, Ιωάννη Μητρόπουλου, Βασίλη Χατζηλάμπρου και Λάμπρου Καραθανασόπουλου.

Αναφορικά με το δήμο Αγρινίου και τις δημοτικές εκλογές τα ονόματα τα οποία αναφέρονται στο ερωτηματολόγιο της ΚΑΠΑ RECEARCH με τη συγκεκριμένη σειρά είναι Γιώργος Παπαναστασίου, Νίκος Καζαντζής, Κώστας Ρόκος πρ. ΤΕΕ, Νεκτάριος Φαρμάκης και ο νυν δήμαρχος Παύλος Μοσχολιός.

Η επόμενη ερώτηση είναι εάν της επόμενη Κυριακή γίνονταν εκλογές ποιο κόμμα θα ψηφίζατε;

Στην περί ου ο λόγος δημοσκόπηση για τον υποψήφιο δήμαρχο Αγρινίου είναι η πρώτη φορά που επίσημα γίνεται πλέον αναφορά στα ονόματα των Γ. Παπαναστασίου Κ. Ρόκου ενώ ενδιαφέρον παρουσιάζει και το όνομα του κ. Φαρμάκη. Όσον αφορά το όνομα του κ. Ρόκου κάποιοι από τη Ν.Δ αρκετό καιρό τώρα, προσπαθούν να το ρίξουν στο προεκλογικό παιχνίδι ενώ σύμφωνα με πληροφορίες του AgrinioNet.gr από το περιβάλλον ακούγονταν ότι ο κ. Ρόκος επιθυμούσε να μην ακουστεί το όνομα του για το δήμο Αγρινίου μέχρι να ολοκληρωθούν οι εκλογές του ΤΕΕ.

Τελευταίο στη δημοσκόπηση το όνομα του νυν δημάρχου Αγρινίου Π. Μοσχολιού, ενώ τα υπόλοιπα ονόματα των φερόμενων ως υποψηφίων ανήκουν στη Ν.Δ. Εντύπωση προκαλεί το γεγονός ότι στο ερωτηματολόγιο δεν γίνεται καμιά αναφορά σε άλλα πρόσωπα που ανήκουν σε άλλα κόμματα.

Με αυτό το γκάλοπ ξεκινά ουσιαστικά και η προεκλογική περίοδος αφού στη Ν.Δ αναμένεται να υπάρξουν διαδικασίες μέσα στο Δεκέμβριο. Η Ν.Δ από την μεριά της έχει ξεκαθαρίσει ότι δεν θα κατεβάσει κοινό υποψήφιο με το ΠΑΣΟΚ στο δήμο Αγρινίου κάτι με το οποίο συμφωνεί και πολύς κόσμος από τη Ν.Δ, ενώ τον περασμένο μήνα ο γραμματέας του ΠΑΣΟΚ κ.Ανδρουλάκης δήλωσε από τα γραφεία της Νομαρχιακής τα οποία επισκέφθηκε ότι το ΠΑΣΟΚ δεν θα δώσει χρίσματα σε υποψηφίους του ΠΑΣΟΚ.

Εντύπωση επίσης προκαλεί η αναφορά στο όνομα του πρώην υφυπουργού του ΠΑΣΟΚ Θάνου Μωραίτη για την Περιφέρεια Δυτικής Ελλάδας. Ο κ. Μωραίτης λέγεται ότι δεν ενδιαφέρεται για την περιφέρεια δυτικής Ελλάδας και επιθυμεί να παραμείνει στην κεντρική πολιτική σκηνή αφού το ονομά του πρόσφατα έπαιξε ακόμη και για την προεδρία του κόμματος.

Newsorama.

Από τον Νικόδημο
1. Την περασμένη Κυριακή Καθημερινή (24/11) ο κ. Παπαχελας έγραφε πως υπάρχει ένα υπόγειο ρεύμα δυσαρέσκειας και… θυμού στην Ελληνική κοινωνία. Δεν είναι μόνο οι αναρχοαριστεροί, οι ανέλληνες του κ. Καμμένου και οι χρυσαυγίτες. Είναι και οι κεντροδεξιοί της μεσαίας τάξης των νοικοκυραίων – μία οικονομική τάξη που τείνει να συρρικνωθεί αν όχι να εξαφανιστεί. Είναι πλέον αστοί απελπισμένοι.

Και ντόπιοι και ξένοι παρατηρητές επισημαίνουν πως υπάρχει ένα φοβερό αδιέξοδο αγωνίας και απόγνωσης. Και φοβούνται πως θα έρθει ένας ξεσηκωμός από απρόβλεπτη αφορμή και κατεύθυνση.

Ο κόσμος δεν εμπιστεύεται καμιά παράταξη, κανένα κόμμα, κανέναν ηγέτη, συνεχίζει ο κ. Παπαχελάς.

Δεν έχει άδικο, φυσικά, ο δημοσιογράφος. Δεν υπάρχει στο τσούρμο των πολιτικάντηδων κανένας που να εμπνέει εμπιστοσύνη. Άνθρωποι με γνώση και ικανότητα, με τόλμη, ενέργεια και αρετή, υπάρχουν, αλλά κανείς δεν θέλει, ούτε μπορεί, να μπλέξει με την υπάρχουσα πανούκλα των πολιτικάντηδων που δεν θέλουν να αλλάξουν τίποτα στο φρικτά διεφθαρμένο κράτος.

2. Ο κ. Παπαχελάς ξεχνά τώρα εδώ τι έγραψε δυο βδομάδες νωρίτερα για τις “μεσσηνιακές” (ίσως μεσσιανικές;) ικανότητες του κ. Σαμαρά που είναι, λέει, “σκληρό καρύδι”. Τόσο σκληρό, λέω εγώ, που αποδέχθηκε τον εκβι@σμό του κ. Κουβέλη κι έτσι διορίστηκε υπουργός Παιδείας, ο κ. Παπαθεοδώρου, ο πρόεδρος των πανεπιστημιακών πρυτάνεων, που σακάτεψε τον Νόμο Παπαδιαμαντοπούλου και καταβαράθρωσε την όλη τριτοβάθμια εκπαίδευση! Μετά την αποχώρηση των μελών της ΔΗΜΑΡ από την κυβέρνηση, διόρισε τον κ. Αρβανιτόπουλο, ο οποίος ως Διευθυντής του Ιδρύματος Κ. Καραμανλή ξεχώρισε κάνοντας μια φιέστα για την επάνοδο του κ. Σαμαρά στην πολιτική (ίσως να υπάρχει κάποια σύνδεση) και αποδείχθηκε τρισχειρότερος από τον προκάτοχό του – και μόνο με το ότι έδωσε παράταση στους Πελεγρίνηδες, Σιμόπουλους και άλλους ανάξιους πρυτάνεις. (Άλλος εξίσου εξοργιστικός διορισμός και όχι ο μόνος – ήταν κάποιου άλλου αποτυχημένου πασοκτζή πολιτικάντη, του κ Παπουτσή, ίσως για να μη δυσαρεστθούν οι Πράσινοι.) Έτσι το «σκληρό καρύδι» αποκτά νέα έννοια.

Μάλλον δεν πολυπιστεύει όλα όσα γράφει ο κ. Παπαχελάς ή ξεχνά…

Δυστυχώς όλοι ξεχνάμε. Προτιμάμε -ίσως και να μην έχουμε πραγματική επιλογή στις παρούσες συνθήκες- να πατινάρουμε στην επιφάνεια των πραγμάτων στους ρυθμούς χιλιοειπωμένων πλην όμως κούφιων συνθημάτων. Δεν πολυπιστεύουμε σταθερά σε τίποτα – παρά μόνο σε πλουτισμό γρήγορο και ηδονή εύκολη, δίχως ευθύνες και κόπο.

Όπου ακούμε πολλά κεράσια, εκεί στρεφόμαστε αφελέστατα. Δεν είναι καθόλου παράξενο που οι πολιτικάντηδες και οι κουτσομπόληδες των μίντια μας εξαπατούν τόσο άνετα.

3. Σε συνέντευξη του στο Βήμα (26/4/81), λίγο πριν σαρώσει στις εκλογές, ο μέγας “αείμνηστος” Ανδρέας, δήλωνε πως πίστευε πραγματικά σε λιγότερη κρατική παρέμβαση!? “Είναι εκπληκτικό το ότι το 50% του εθνικού μας προϊόντος παράγεται στα πλαίσια του Δημοσίου… Δεν υπάρχει ανάλογο φαινόμενο στη Δυτική Ευρώπη.” Και συνέχισε να επαναλαμβάνει αυτές τις διαπιστώσεις του μιλώντας (αντί για “εθνικοποίηση” ή “κρατικοποίηση”) για τη δική του “κοινωνικοποίηση” – και πολλοί κεντροδεξιοί έχαψαν αυτή τη σοσιαλιστική σαχλαμάρα και αργότερα τον ψήφισαν μαζικά.

Ο τότε υπουργός Οικονομικών, Μ. Έβερτ, συμπαθέστατος γενικά και αόριστα, αφού δήλωσε πως ο πρόεδρος του ΠΑΣΟΚ «βρίσκεται εκτός της ελληνικής πραγματικότητας,» προχώρησε αφελέστατα να επιβεβαιώσει τον “αείμνηστο” λέγοντας πως υπό τον έλεγχο του κράτους βρίσκονται οι εξής τομείς:
90% του συνόλου των τραπεζών,
60% των ασφαλιστικών επιχειρήσεων,
100% των μαζικών μεταφορικών μέσων,
100% των αερομεταφορών, 100% των επικοινωνιών,
50% διυλίσεως πετρελαίου, 60% των ναυπηγείων,
20% παραγωγής λιπάσματος,
100% παραγωγής ενέργειας, 100% πολεμικής βιομηχανίας…
κλπ κλπ. (Συνέντευξη στη Μεσημβρινή 22/6/81.)

4. Ο Σοσιαλισμός δεν ήρθε με τον Ανδρέα. Ήρθε στη Μεταπολίτευση με τον κ. Κ. Καραμανλή, ο οποίος δήλωνε σε ομιλία του στην Πάτρα (10/11/74)

“Η ελευθέρα οικονομία στην οποία πιστεύει η Νέα Δημοκρατία δεν ημπορεί να αποκλείσει την διεύρυνση του οικονομικού τομέως τον οποίο ελέγχει το Κράτος”

Και με αθρόους διορισμούς στις Τράπεζες, στον ΟΤΕ, στην Ολυμπιακή και στις άλλες κρατικές επιχειρήσεις (ΔΕΚΟ) οι νεοδημοκρατικές κυβερνήσεις προχώρησαν να εδραιώσουν ένα “κράτος της ευημερίας” όπως το ονόμασε ο ΚΚ δείχνοντας τον δρόμο στον Μεγάλο Αείμνηστο.

Λίγα χρόνια αργότερα ο Αθ. Κανελλόπουλος, που διετέλεσε κι αυτός νεοδημοκράτης υπουργός Οικονομικών, έγραφε στο βιβλίο του Η Οικονομία ανάμεσα στο Χθες και στο Αύριο (Κάκτος 1980) δίχως μπιχλιμπίδια και αοριστίες:
“Ένα είναι βέβαιο, πως στην επόμενη φάση ο ρόλος του κράτους προβλέπεται καθοριστικότερος. Θα υποχρεωθεί όχι απλώς να συμπληρώνει τον μηχανισμό της αγοράς, αλλά και να τον αντικαθιστά… Ως τα σήμερα, τις πιο πολλές φορές, επισείουμε τα κόκαλα στον σκύλο για να πειθαρχεί στις θελήσεις μας. Θα χρειαστεί στο μέλλον και να αλλάξουμε σκύλο.” (σ 86)

5. Όντως άλλαξε ο σκύλος. Αποκτήσαμε “δημοκρατία, ευημερία, φελελευθερισμό” και …χρεοκοπία.

Αλλά σε αυτές τις λίγες δηλώσεις των πολιτικάντηδων στα πρώτα έτη της μεταπολίτευσης, τότε που η ελπιδοφόρος ευκαιρία για τις πιο βαθιές κι επώδυνες αλλαγές ξανοιγόταν με την σχεδόν πλήρη συναίνεση του λαού, βλέπουμε τη μικρόψυχη, μυωπική προσέγγιση των πολιτικάντηδων.

Κανείς τους δεν ήθελε (αλλά ούτε και ήξερε πώς) να επιφέρει τις μεταρρυθμίσεις που ο λαός περίμενε με αδημονία μετά από την επταετή δικτατορία. Και τότε όπως πάντοτε, και νωρίτερα και τώρα, οι πολιτικάντηδες ενδιαφέρονταν να έχουν την εξουσία, όχι για να κυβερνήσουν κάνοντας αναγκαίες αλλαγές. Αρκέστηκαν στην επαναφορά των δικών τους προνομίων και του πελατειακού κράτους.

Την μεγάλη αλλαγή την έφερε ο Ανδρέας με τα πρωτοπαλίκαρα του (Λαλιώτης, Τσοχατζόπουλος κλπ). Κοινωνικοποίησε ακόμα και ανύπαρκτες επιχειρήσεις για να διορίζουν αβέρτα οι κυβερνήσεις του τους πράσινους ψηφοφόρους.

Αυτό ήταν και βέβαια παραμένει το νόημα της δημοκρατίας, ελευθερίας και ισότητας. Να διορίζουμε στο Δημόσιο κι ας χαραμίζουμε τα δανεικά.

Ο Ανδρέας άλλαξε τον σκύλο!

vigla-watch.blogspot.gr

Newsorama.

Του Θανάση Νικολαΐδη

 

ΥΠΗΡΧΑΝ δομές και…καταστρέφονται. Αποικοδομείται ό,τι στήθηκε (τυχαία κι όπως-όπως) και άρα…τι μας περιμένει.  Έτσι το’ πιασαν , αυτό διακηρύσσουν κι είναι η επωδός: «Διαλύετε τα πάντα», δεν αφήσατε τίποτα όρθιο», η υποκρισία πάει σύννεφο, εκτός αν είναι μύωπες και δεν τα βλέπουν. 

ΚΙ εμείς που ψάξαμε για δομές δεν τις…συναντήσαμε. Ούτε κανόνες και υπακοή στους νόμους. Ούτε κλάδο αναμάρτητων, ούτε σινάφι που να αντιστάθηκε στη διαφθορά. Πώς; Με μια απεργία για το φακελάκι, καταγγελία (με στοιχεία) για κλέφτες και …….

κλεφταράδες.

ΘΕΛΟΥΜΕ ειλικρίνεια, δεν θέλουμε υποκριτές. Οι μισοί τα ισοπέδωναν και οι άλλοι μισοί κοιτάζαμε, αδιάφοροι, όσο το κακό δεν μας άγγιζε. Να μας εξηγήσουν, λοιπόν, οι διαμαρτυρόμενοι για την επερχόμενη ισοπέδωση έναν χώρο όπου δεν τρύπωσε η διαφθορά και το συζητάμε.

ΑΡΑ, μην ανησυχείς για ισοπέδωση. Όλα ήταν ισοπεδωμένα.  Αλλού βρίσκεται η ουσία και το κίνητρο. Κι αν παρακάμψουμε την πολιτική και την αγωνιώδη προσπάθεια της αντιπολίτευσης για κομματικά οφέλη, την άρνησή των παραπάνω να αναλάβουν κυβερνητικές ευθύνες, τι απόμεινε; Το ξεβόλεμα κακομαθημένων σε πόστα λούφας και παραλλαγής του δημοσίου. Ποιών άλλων; Των (πολλών) επιτήδειων του ιδιωτικού τομέα, που αλώνιζαν χωρίς οι αμαρτίες τους να καταγράφονται. 

ΚΑΙ, βέβαια, είναι σκληρό και τραγικό να πληρώνεις πανάκριβα την ανασφάλιστη εργασία, αλλά όλα έχουν μιαν αρχή κι ας μείνουν χωρίς τέλος. Φαίνεται σκληρό (αλλά δεν είναι άδικο) να σε στέλνουν σπίτι σου επειδή διορίστηκες με πλαστά «χαρτιά». Με «πτυχίο» που μέτρησε επί…δομών αφήνοντας τον «γνήσιο» απ’ έξω.

ΣΤΙΣ «δομές» που υπερασπίζονται με πάθος οφείλεται το χάλι της εκπαίδευσης, του ΕΣΥ που το γρονθοκοπούσαν από μέσα κι έξω, μετά τους πρώτους μήνες του ενθουσιασμού μας.

ΔΕΝ πάμε πίσω, δεν στέργουμε στα ίδια. Δεν έχουμε κάτι να ισοπεδώσουμε γιατί δεν υπήρξε όρθιο, θα φτιάξουμε δομές που δεν υπήρχαν.

ΚΙ αν πάμε στο χειρότερο; Δεν υπάρχει περίπτωση, δεν υπάρχει κίνδυνος. Κατώτερο σκαλί δεν υπάρχει.

Newsorama.

Και μέσα σε όλο τον χαμό να που εμφανίστηκε ξανά ο τέως βασιλιάς Κωνσταντίνος.

Με μία δήλωση – παρέμβαση αφού διαπιστώνει την… ικανοποίησή του για την ανοδική όπως τη χαρακτηρίζει πορεία της οικονομίας, στρέφει τα βέλη του κατά της
«μισαλλοδοξίας και του τυφλού φανατισμού» και αναφέρεται στις δολοφονίες του Παύλου Φύσσα, αλλά και των Γιώργου Φουντούλη και Μανώλη Καπελώνη.

Ο τέως είπε να θυμηθεί τα καμώματά του ζητώντας  «οποιαδήποτε κομματική παράταξη προβαίνει, -ή ενθαρρύνει άλλους να προβούν-, σε πράξεις που δε συνάδουν με το Σύνταγμα, θα πρέπει να τίθεται εκτός Κοινοβουλίου».

Τελικά ο «Κοκός» δεν θα βάλει μυαλό, ακόμα και εάν περάσανε 48 χρόνια από την περίοδο πολιτικής ανωμαλίας για την οποία βασική ευθύνη φέρει ο ίδιος, με τη χώρα να μένει πρακτικά ακυβέρνητη από το 1965 έως και το 1967 όταν η χώρα μπήκε στο «γύψο» της Χούντας των Συνταγματαρχών.

Μιλά για συνταγματική νομιμότητα, τη στιγμή που ο ίδιος τις κρίσιμες εκείνες στιγμές για τη χώρα δεν έκανε και ιδιαίτερη προσπάθεια για να την… τηρήσει.

Φυσικά ελευθερία του λόγου έχουμε, ο καθένας μπορεί να λέει ότι θέλει, αλλά  ο λόγος του άνθρωπος που έβαλε το χεράκι του για να εισέλθει ο τόπος στις πιο σκοτεινές στιγμές του, θα πρέπει να σκέφτεται διπλά προτού προχωρήσει σε παρεμβάσεις όπως αυτή, οι οποίες για κάποιους «καχύποπτους» θα μπορούσαν να ερμηνευτούν ακόμη και ως προσπάθεια επανόδου του στην πολιτική σκηνή.

Newsorama.

Συνέντευξη εφ όλης της ύλης παραχώρησε ο Φαήλος Κρανιδιώτης, μέλος της πολιτικής επιτροπής της Νέας Δημοκρατίας, στο περιοδικό «Επίκαιρα».
Ο κ. Κρανιδιώτης επιτέθηκε στον Αλέξη Τσίπρα για τις προεκλογικές του υποσχέσεις αναφορικά με τη στάση που θα τηρήσει μια πιθανή…
κυβέρνηση του ΣΥΡΙΖΑ απέναντι στο μνημόνιο λέγοντας χαρακτηριστικά, «δεν το έχει ο άνθρωπος». Ενώ δεν άφησε ασχολίαστη και την επίσκεψη του επικεφαλής της αξιωματικής αντιπολίτευσης στο Τέξας λέγοντας χαρακτηριστικά, «άλλα τα μάτια του Τεξανού κι άλλα της κουκοβάγιας».
«Ο Τσίπρας το πολύ – πολύ θα κάνει χωρίστρα και μανικιούρ – πεντικιούρ στο Μνημόνιο, αφού πρώτα φαγωθεί με τους δικούς του και η χώρα μπει σε περιδίνηση. Τον ξεβράκωσε με μια ερώτηση κι ο Μανώλης Γλέζος, που δεν έζησε την ζωή του τζάμπα και δεν θέλει, πιστεύω, να γίνει ρεζίλι στα 92 του, από τον καταληψία του λυκείου του».
Σε ερώτηση για τη λήψη πρόσθετων μέτρων από την κυβέρνηση καθ υποταγή των δανειστών μας ο κ. Κρανιδιώτης εμφανίστηκε καθησυχαστικός για την λογική, τη μετριοπάθεια και την αναλογικότητα των νέων μέτρων.
«Ούτε δήμευση θα είναι, ούτε ο πολίτης θα νοιώθει πως θα έχει ισόβιο συνέταιρο το κράτος, πληρώνοντας στην Εφορία ενοίκιο για το ίδιο του το σπίτι. Το λάθος για μένα είναι ότι πολλές φορές αφήνεται να σέρνεται μια ψυχοβγαλτική συζήτηση με τερατώδη μέτρα, που τελικά δεν θα παρθούν ποτέ, στην λογικά τα τελικά μέτρα να φαίνονται ηπιότερα, όπως και όντως θα είναι. Αυτή η μέθοδος είναι  πολιτικά κι επικοινωνιακά ανόητη κι αντιπαραγωγική. Διώχνει ανθρώπους και ψήφους και βάζει φουρνέλο στην κοινωνική γαλήνη».
Σχολιάζοντας προγενέστερη τοποθέτηση του για το ΠΑΣΟΚ, ο κ. Κρανιδιώτης είπε χαρακτηριστικά ότι «ο υπερδανεισμός κι η κοινωνικοποίηση της διαφθοράς έχουν χρώμα κι ονοματεπώνυμο», ενώ ξεκαθάρισε ότι, «δεν αναφέρομαι στο σύνολο των στελεχών και πολύ περισσότερο στο σύνολο της βάσης του ΠΑΣΟΚ, που είναι ότι εγώ, εσύ, οι γονείς μας, απλοί άνθρωποι που θέλουν δουλειά,  ασφάλεια και σταθερότητα για την οικογένεια τους κι ανταποδοτικότητα στις θυσίες τους. Φταίμε κι εμείς, διότι μερικοί ημέτεροι έγιναν στην νοοτροπία μπλε ΠΑΣΟΚ, όμως μην γελιόμαστε, η ΝΔ κυβέρνησε πολύ λιγότερο χρόνο κι η διάλυση της παραγωγικής βάσης, ο υπερδανεισμός κι η κοινωνικοποίηση της διαφθοράς έχουν χρώμα κι ονοματεπώνυμο».
Για την αποχώρηση της Δημοκρατικής Αριστεράς από την κυβέρνηση, το στέλεχος της Νέας Δημοκρατίας είπε,
«Την ΔΗΜΑΡ δεν την έδιωξε κανείς. Έπεσε αμαχητί για τα μάτια του …Καλφαγιάννη. Στην ουσία προς υπεράσπισιν του αριστερού ονόρε της, ότι κι αν σημαίνει αυτό. Άμα θες να κάνεις πολιτική έκτακτων μέτρων με περικοπές και θυσίες και θέλεις ταυτόχρονα να χαϊδεύεις και τον κρατισμό και την ανακυκλωμένη αριστερά, τότε δεν βγαίνει η εξίσωση.
 Η πολιτική όμως δεν λύνει υπαρξιακά προβλήματα. Η ΔΗΜΑΡ έπρεπε να καταλάβει – πολλοί εντός της το ξέρουν – πως οι ρεαλιστικές λύσεις δεν έχουν χρώμα. Πχ η καταστολή, όταν είναι αναγκαία για την δημόσια τάξη, και η ασφάλεια είναι το πρώτο δικαίωμα των πολιτών, δεν είναι «προοδευτική» ή «αντιδραστική», είναι απλά εθνική αναγκαιότητα. Όταν τελειώνουν τα δανεικά και πρέπει για να φτάσεις στο πλεόνασμα να κάνεις μείωση δαπανών κι αύξηση εσόδων, δεν υπάρχει  light  τρόπος, αριστερός, ανώδυνος, με ροζ περιτύλιγμα και φιογκάκια Εξαρχείων».

Newsorama.

Συνέντευξη του προέδρου της ΔΗΜΑΡ, Φ. Κουβέλη, στον ραδιοφωνικό σταθμό Real FM και στον δημοσιογράφο Ν. Χατζηνικολάου. Αναφορικά με το παρών στην πρόταση δυσπιστίας που είχε καταθέσει ο ΣΥΡΙΖΑ και την πρόταση της κα. Μπακογιάννη.

Ανεξάρτητα από το πως έχει εισπραχθεί από μία μερίδα της ελληνικής κοινωνίας η θέση “παρών” στη βουλή, οφείλω να πω ότι με το “παρών” θέλαμε να οριοθετήσουμε την αντίθεσή μας στην ασκούμενη πολιτική, αλλά και την αντίθεσή μας προς τη δημαγωγική συμπεριφορά του ΣΥΡΙΖΑ. Ήταν η οριοθέτηση ενός συγκεκριμένου χώρου, στη βάση συγκεκριμένων θέσεων και δεν είχε ούτε το στοιχείο της ανοχής προς την κυβέρνηση, πολλώ δε μάλλον δεν είχε κανένα στοιχείο παραδοχής των όσων κάνει ασκώντας την πολιτική της η κυβέρνηση

Σε ότι αφορά την πρόταση της κα. Μπακογιάννη, ερμηνεύω την πρόθεσή της, κατανοώ αυτό που λέει, αλλά πρέπει με σαφήνεια να πω ότι η Δημοκρατική Αριστερά δεν πρόκειται να επιστρέψει στην κυβέρνηση γιατί οι λόγοι που αποχώρησε είναι πολύ συγκεκριμένοι, σαφείς, εξακολουθούν να υφίστανται και είναι οι λόγοι που έχουν σχέση με τον τρόπο με τον οποίο συμπεριφέρθηκε η κυβέρνηση, με τις παραλείψεις που έκανε, αλλά και με την επιλογή να συμπεριφερθεί ως μονοκομματική κυβέρνηση ερήμην της προγραμματικής συμφωνίας την οποία είχαμε υπογράψει.

Αν αυτοί οι λόγοι αρθούν, αν δηλαδή εμφανιστεί από την πλευρά του κ. Σαμαρά και του κ. Βενιζέλου η διάθεση να καθίσουν στο τραπέζι για να συζητήσουν μαζί σας, μια νέα προγραμματική συμφωνία, θα μπαίνατε στην συζήτηση;

Δεν έχουμε εμείς την πολιτική διάθεση και δεν θα μπαίναμε.

Αναφορικά με ενδεχόμενη κυβερνητική συνεργασία των ευρύτερων δυνάμεων της αριστεράς και τις μετεκλογικές συνεργασίες

Όλα αυτά είναι συνάρτηση και των εξελίξεων αλλά και των συγκεκριμένων πολιτικών προγραμματικών θέσεων που θα υπάρξουν και να υπάρξουν με πάρα πολύ σαφή τρόπο. Διότι με τα δεδομένα που σήμερα υφίστανται δεν είναι δυνατόν να μιλάμε για μια κυβερνητική συνεργασία με τον ΣΥΡΙΖΑ, προφανέστατα και με τη Νέα Δημοκρατία και το ΠΑΣΟΚ. Εκείνο που θα προσδιορίσει την στάση μας θα είναι η υπευθυνότητα μας απέναντι στα πράγματα και κυρίως η συγκεκριμένη πολιτική επιλογή να συμβάλουμε στην προσπάθεια που γίνεται για να ξεπεράσουμε την ποικιλώνυμη κρίση.

Στο επόμενο συνέδριο σας, θα υπάρξει μια προγραμματική διακήρυξη και ότι αυτό θα αποτελέσει τον μπουσούλα για τις ενδεχόμενες μετεκλογικές συνεργασίες;

Το συνέδριο μας θα συζητήσει την επικαιροποιημένη προγραμματική μας θέση και πρόταση, μια επικαιροποιημένη πρόταση, η οποία αφορά αναμφισβήτητα προγραμματικά στοιχεία για την πορεία της χώρας στην παρούσα περίοδο και στην ύστερη μνημονιακή αλλά και την μεταμνημονιακή Ελλάδα, στην βάση συγκεκριμένου πολιτικού περιεχομένου με προφανή την αντανάκλαση και την συνεπαγωγή της στην κοινωνία και συνολικότερα στην πορεία της χώρας. Και επίσης εκείνο το οποίο θα συζητηθεί στο συνέδριο είναι αυτό που ήδη έχουμε ξεκινήσει με αποφάσεις των συλλογικών μας οργάνων για την συγκρότηση του χώρου του δημοκρατικού σοσιαλισμού. Καλώντας σε συμπαράταξη δυνάμεις της σοσιαλδημοκρατίας, του σοσιαλισμού, του δημοκρατικού κέντρου , της πολιτικής οικολογίας, με ταυτόχρονη πρόσκληση και σε κάθε προοδευτικό πολίτη που καταλαβαίνει ότι πρέπει να συμπαρασταθεί για να αλλάξει η πολιτική που ασκείται σε αυτόν τόπο.

Το ΠΑΣΟΚ είναι σε αυτήν την πρόσκληση ή όχι;

Το ΠΑΣΟΚ με τη σημερινή πολιτική του στάση, δεν θα είναι.

Μέχρι τις επόμενες εθνικές εκλογές η ΔΗΜΑΡ θα είναι στα έδρανα της αντιπολίτευσης, δεν πρόκειται να ξανακαθίσει στα έδρανα της συμπολίτευσης;

Ακριβώς, όπως το επισημαίνεται και το λέτε και μάλιστα με λόγο απλό και όχι κατά ανάγκη απλουστευτικό.

Αναφορικά με την φορολογική πολιτική για τα ακίνητα

Και όταν ήμασταν στην κυβέρνηση και τώρα έχουμε την θέση ότι ο ενιαίος φόρος ακινήτων θα έπρεπε να είναι ενιαίος φόρος ακίνητης περιουσίας. Αυτό που προωθείται είναι άδικο, είναι άνισο, πλήττει ιδιαίτερα τους οικονομικά ασθενέστερους της χώρας μας και δεν υπηρετεί ούτε και το φορολογικό αποτέλεσμα, πολύ δε περισσότερο, όταν αυτό το σύστημα φορολόγησης των ακινήτων και όπως μέχρι στιγμής καταγράφεται σε καμιά περίπτωση δεν έχει σχέση και με τον αναδιανεμητικό χαρακτήρα που πρέπει να έχει το κάθε φορολογικό σύστημα. Άδικο ξένο και μακριά ευρισκόμενο από την πραγματική κατάσταση των Ελλήνων πολιτών.

Newsorama.