Ας πούμε πως βρίσκεσαι σε μία καφετέρια και θέλεις να αγοράσεις έναν καφέ. Οι επιλογές είναι τρεις: μικρό, μεσαίο και μεγάλο μέγεθος ποτηριού. Το μεσαίο μέγεθος κοστίζει σχεδόν όσο και το μεγάλο. Μια ολοφάνερη ευκαιρία αναδύεται μπροστά στα μάτια σου.

Έχεις κάνει ποτέ την πιο ακριβή επιλογή με το πιο μεγάλο ποτήρι – παρότι μπορεί να μην έχεις την πρόθεση να πιεις τόσο καφέ;

Εάν ναι, δεν είσαι ο μόνος ή η μόνη που «τσίμπησες» σε ένα τρικ του μάρκετινγκ – και μια ενδιαφέρουσα πτυχή της ψυχολογίας -σύμφωνα με την οποία η σκόπιμη παρουσίαση μιας λιγότερο ελκυστικής επιλογής -σε αυτή την περίπτωση το μεσαίο ποτήρι καφέ- σε ωθεί να πληρώσεις περισσότερα λεφτά από όσα αρχικά θα είχες επιλέξει.

«Εάν τοποθετήσεις τις επιλογές σε ένα συγκεκριμένο πλαίσιο, μπορείς να ωθήσεις τους ανθρώπους στην κατεύθυνση πιο ακριβών προϊόντων» εξηγεί στο BBC η ψυχολόγος στο Πανεπιστήμιο Χάρβαρντ Linda Chang.

Το τρικ αυτό, το λεγόμενο «decoy effect», πρωτοδιερευνήθηκε ως πιθανή στρατηγική μάρκετινγκ για να επηρεάσει καταναλωτικές συμπεριφορές όπως αυτή στην καφετέρια. Ωστόσο οι τελευταίες έρευνες δείχνουν πως μπορεί να έχει επίδραση και σε άλλους κλάδους, ακόμα και την πολιτική. Δείχνει πόσο εύκολα η κρίση μας «παίζει» ανάλογα με το πλαίσιο στο οποίο παρουσιάζονται τα γεγονότα.

Γνωρίζοντας τον τρόπο που λειτουργεί αυτό το «κόλπο», είναι πιθανό κανείς να επηρεάζεται λιγότερο από αυτή την ασυνείδητη επιρροή αλλά και ίσως να ανακαλύψει τρόπους να το χρησιμοποιήσει ο ίδιος ως εργαλείο πειθούς.

Το τρικ καταγράφηκε για πρώτη φορά τη δεκαετία του ‘80, σύμφωνα με το BBC, και λειτουργεί ως εξής:

Έστω πως κάποιος έχει να επιλέξει μία πτήση από τις παρακάτω:

• Πτήση Α που κοστίζει 400 δολάρια με ενδιάμεση στάση 60 λεπτών
• Πτήση Β που κοστίζει 330 δολάρια με ενδιάμεση στάση 150 λεπτών
• Πτήση Γ που κοστίζει 435 δολάρια με ενδιάμεση στάση 60 λεπτών

Οι ερευνητές διαπίστωσαν πως οι περισσότεροι θα επέλεγαν την πτήση Α, που είναι φθηνότερη από την πτήση Γ και ακριβότερη από την πτήση Β αλλά με μικρότερη αναμονή στον ενδιάμεσο σταθμό.

Να και ένα διαφορετικό σετ πτήσεων:

• Πτήση Α που κοστίζει 400 δολάρια με ενδιάμεση στάση των 60 λεπτών
• Πτήση Β που κοστίζει 330 δολάρια με ενδιάμεση στάση 150 λεπτών
• Πτήση Γ που κοστίζει 330 δολάρια με ενδιάμεση στάση 195 λεπτών

Σε αυτό το σενάριο, η συνηθέστερη επιλογή είναι η πτήση Β.

Μιλώντας καθαρά λογικά, αυτή η αλλαγή στάσης δεν βγάζει νόημα. Η πτήση Β δεν θα έπρεπε τώρα να είναι πιο ελκυστική από ό,τι στο πρώτο παράδειγμα, αφού και ο χρόνος αναμονής και η τιμή της είναι ακριβώς ίδια. Ωστόσο η αλλαγή στην πτήση Γ -που έχει μεγαλύτερο χρόνο αναμονής- αλλάζει τον τρόπο που οι ενδιαφερόμενοι εξετάζουν τις υπόλοιπες πιθανότητες. Κι έτσι τώρα προτιμούν να περιμένουν για τόση ώρα -150 λεπτά και στα δύο παραδείγματα- για μια πιο χαμηλή τιμή.

Σε κάθε παράδειγμα, η πτήση Γ -ο «κράχτης»- σχεδιάστηκε για να μοιάζει παρόμοια αλλά να είναι λιγότερο ελκυστική από μία από τις άλλες επιλογές, την επιλογή-στόχο. Και είναι ακριβώς αυτή η σύγκριση που ενισχύει το πόσο επιθυμητή είναι η πτήση-στόχος. Πειράματα που μελετούν επιλογές όπως αυτές έχουν διαπιστώσει πως η χρήση ενός καλά σχεδιασμένου «κράχτη», όπως στο παράδειγμα, μπορεί να αλλάξει την απόφαση ανάμεσα στις άλλες δύο επιλογές ακόμα και κατά 40%, κάτι που αναδεικνύει το πόσο εύκολα οι αποφάσεις μας μπορούν να αλλάξουν ανάλογα με το πλαίσιο μέσα στο οποίο καλούμαστε να αποφασίσουμε.

Όπως δείχνει μάλιστα το πρώτο παράδειγμα, ένας τέτοιος «κράχτης» μπορεί να κάνει τον καταναλωτή να πληρώσει περισσότερα λεφτά- εξ ου και το ενδιαφέρον του κλάδου του μάρκετινγκ.

Στους κύκλους των ψυχολόγων, η συζήτηση για τους ακριβείς λόγους αυτής της συμπεριφοράς είναι ακόμα σε εξέλιξη. Μία ιδέα είναι πάντως πως η σύγκριση με την επιλογή-«κράχτη» προσφέρει μια τεκμηρίωση για μια, σε άλλη περίπτωση, φαινομενικά αυθαίρετη επιλογή. Αν συγκρίνει κανείς μόνο τις πτήσεις Α και Β είναι δύσκολο να αποτιμήσει τον χρόνο αναμονής – πόσα λεφτά είναι πραγματικά επιπλέον αναμονή 90 λεπτών; Όταν όμως η μία επιλογή είναι εμφανώς καλύτερη από την επιλογή «κράχτη»- την πτήση Γ- τότε υπάρχει και μία εξήγηση για να τεκμηριώσει κανείς την προτίμησή του.

Αυτά τα μοτίβα συμπεριφοράς έχουν παρατηρηθεί σε πολλά διαφορετικά είδη αγαθών, από μπίρες μέχρι τηλεοράσεις κι από αυτοκίνητα μέχρι σπίτια. Η μη ελκυστική τρίτη επιλογή αλλάζει τον τρόπο που οι άνθρωποι διαλέγουν ανάμεσα στις άλλες δύο.

Στο βιβλίο του με τίτλο «Predictably Irrational», ο Dan Ariely περιγράφει πώς ο Economist χρησιμοποιεί ένα τέτοιο σετ επιλογών για να ενθαρρύνει τους αναγνώστες του να επιλέξουν το πιο ακριβό πακέτο συνδρομής. Η συνδρομή στην ψηφιακή έκδοση του περιοδικού κόστιζε μόλις 59 δολάρια, η συνδρομή στην έντυπη έκδοση 125 δολάρια και η τρίτη επιλογή, που συνδυάζει και τις δύο εκδόσεις, κοστίζει επίσης 125 δολάρια.

Η δεύτερη επιλογή, αυτή της συνδρομής μόνο στην έντυπη έκδοση, είναι ολοφάνερα ο «κράχτης», αφού προσφέρει λιγότερα από το τρίτο πακέτο στην ίδια τιμή. Όμως ο Ariely διαπίστωσε πως και μόνο η παρουσία της ως επιλογής αυξάνει την επιλογή του συνδυασμού των εκδόσεων σε σχέση με τη συνδρομή μόνο στην ψηφιακή έκδοση. Όταν παρουσιάζονταν μόνο οι δύο πρώτες επιλογές, οι αναγνώστες ήταν σε ποσοστό 52% πιθανότερο να επιλέξουν τη φθηνότερη online ανάγνωση του περιοδικού, σε σχέση με την παρουσίαση και των τριών πιθανοτήτων. Είναι δηλαδή ο «κράχτης» αυτός που έκανε τη διαφορά.

Αυτό το μοτίβο συμπεριφοράς αφορά και ακρινά αγαθά και είδη πολυτελείας, καθώς το μοτίβο της συμπεριφοράς φαίνεται να κινείται στους ίδιους άξονες. Πρόσφατη δημοσίευση από το University of British Columbia κατέγραφε την επίδραση του τρικ του «κράχτη» στην αγορά διαμαντιών! Όπως διαπίστωνε, η παρουσία ελαφρώς κατώτερων αλλά εξίσου ακριβώς προϊόντων συνέβαλε σε ποσοστό άνω του 20% στα κέρδη των εμπόρων.

Δεν είναι όμως όλοι το ίδιο επιρρεπείς σε τέτοιες επιλογές. Όπως έχει καταγραφεί και σε άλλες έρευνες αναφορικά με τη γνωστική συμπεριφορά, οι ερευνητές έχουν διαπιστώσει πως παίζει ρόλο ο τρόπος που κάποιος σκέφτεται. Ερωτηματολόγια, για παράδειγμα, μπορούν να καταγράψουν το εάν κάποιοι άνθρωποι «ακούν» πιο πολύ το ένστικτο και το συναίσθημά τους ή εάν είναι πιο αναλυτικοί και προτιμούν πιο τεκμηριωμένη συλλογιστική. Σύμφωνα με τα ευρήματα των ερευνών, όσοι λαμβάνουν περισσότερο υπόψη το ένστικτο τους είναι πιθανότερο να «παρασυρθούν» από ένα τέτοιο τρικ.

Ενδιαφέρον στοιχεία είναι και το ότι στη διαδικασία αυτή μπορούν να έχουν ρόλο και οι ορμόνες: τα υψηλότερα επίπεδα τεστοστερόνης, για παράδειγμα, έχουν την τάση να κάνουν τους ανθρώπους πιο παρορμητικούς, κάτι που σημαίνει πως είναι πιο «ευάλωτοι» σε τέτοια τρικ. Το κόλπο αυτό έχει επίσης μεγαλύτερη «πέραση» όταν πρόκειται για τη λήψη κάποιας ομαδικής απόφασης.

Οι επιστήμονες έχουν επίσης εξετάσει το «κόλπο» αυτό και σε διαφορετικές συνθήκες, ανεξάρτητα από την καταναλωτική συμπεριφορά. Ο Ariely, για παράδειγμα, διαπίστωσε πως μπορεί να εμφανίζεται ακόμα και στα… ραντεβού. Σύμφωνα με την έρευνά του, είναι πιο πιθανό να μας αρέσει κάποιος εάν δίπλα του υπάρχει και ένας «κράχτης», που μοιάζει στον πρώτο αλλά είναι ελαφρώς λιγότερο ελκυστικός. Αυτό αξίζει κανείς να το έχει στον νου του όταν χαζεύει προφίλ για παράδειγμα στο Tinder. Η αντίληψη του πόσο ελκυστικός είναι κάποιος εξαρτάται και από το ποιους είδες πριν ή μετά από τον συγκεκριμένο.

Με τον ίδιο τρόπο φαίνεται να επηρεάζεται και ο τρόπος με τον οποίο ψηφίζουμε (αν και μερικά στοιχεία της εκλογικής μας συμπεριφοράς θα μοιάζουν πάντα ανεξήγητα, όσες έρευνες κι αν γίνουν…) αλλά και με τον τρόπο με τον οποίο οι εταιρείες επιλέγουν προσωπικό. Σε αυτές τις περιπτώσεις, ο «κράχτης» μπορεί να εμφανιστεί κατά τύχη και όχι να τοποθετηθεί επίτηδες μεταξύ των επιλογών. Ωστόσο εάν ο ενδιαφερόμενος εξετάσει δύο υποψηφίους με μεγάλες ομοιότητες, που όμως ο ένας είναι ελαφρώς ανώτερος του άλλου, αυτό θα τον ανεβάσει στα μάτια αυτού που επιλέγει σε σύγκριση με άλλους υποψηφίους.

Η Chang, που έχει κάνει έρευνα για το πώς λειτουργεί αυτή η «τρίτη επιλογή» στη διαδικασία πρόσληψης προσωπικού, διερωτάται ένα μπορεί να αποτελέσει συγκεκριμένο παράγοντα καθώς οι αλγόριθμοι αρχίζουν να σκανάρουν τους υποψήφιους και να παρουσιάζουν τις επιλογές σε εκείνους που πρέπει να κάνουν την επιλογή. «Μπορεί να παρουσιάζεις επιλογές  – κράχτες κι έτσι ουσιαστικά ωθείς τον ενδιαφερόμενο πιο κοντά σε κάποιες επιλογές» λέει. Δεν είναι μόνο οι άνθρωποι που επιλέγουν προσωπικό που μπορεί να επηρεάζονται: Πρόσφατα πειράματα έχουν δείξει πως με τον ίδιο τρόπο μπορεί να επηρεάζεται και ο τρόπος που ένας εργαζόμενος αξιολογεί τα οφέλη πιθανών χώρων εργασίας.

Σε μια πιο θετική νότα, Βρετανοί επιστήμονες έχουν αρχίσει να εξετάζουν το εάν το κόλπο αυτό μπορεί να χρησιμοποιηθεί για να ενθαρρύνει τους ανθρώπους να κάνουν επιλογές πιο επωφελείς για την υγεία τους.

Ο Christian Von Wagner, ερευνητής συμπεριφορικής επιστήμης και υγείας στο University College London, για παράδειγμα, μελέτησε την πρόθεση των ανθρώπων να υποβληθούν σε έναν σημαντικό -αλλά δυσάρεστο- έλεγχο για ορθοκολικό καρκίνο. Διαπίστωσε πως εάν οι ενδιαφερόμενοι είχαν να επιλέξουν ανάμεσα στο να κανονίσουν ένα ραντεβού για την εξέταση ή να μην την κάνουν καθόλου, οι περισσότεροι επέλεγαν να την αγνοήσουν. Αλλά εάν είχαν και μία τρίτη επιλογή- ένα ραντεβού σε λιγότερο βολικό νοσοκομείο και με μεγαλύτερη αναμονή (ιδού ο «κράχτης»- τότε περισσότεροι έκλιναν στην πρώτη επιλογή.

Όπως έχει φανεί και στα υπόλοιπα παραδείγματα, αυτό δεν έχει να κάνει με το ότι οι άνθρωποι επέλεγαν τον «κράχτη». Απλώς η παρουσία του έκανε την πρώτη επιλογή λιγότερο «δύσκολη».

Ο Von Wagner πρόσφερε επίσης στις γυναίκες την επιλογή να εξεταστούν από γιατρού του ίδιου φύλου ή του άλλου φύλου- ο κράχτης και πάλι, και διαπίστωσε πως η παρουσία του αύξησε την πρόθεσή τους να υποβληθούν στην εξέταση. Σε αυτή την περίπτωση το τρικ αυτό μπορεί να σώσει ζωές.

Έχοντας όλα τα παραπάνω κατά νου, μπορεί κανείς να γίνει λίγο πιο προσεκτικός στις αποφάσεις του, είτε έχει να κάνει με τα ακουστικά που αγοράζει για να ακούει μουσική είτε με το πακέτο ασφαλιστικής κάλυψης που επιλέγει. Είναι σκόπιμο να μπορεί κανείς να διερωτηθεί εάν κάνει πραγματικά μια επιλογή που χρειάζεται ή επιθυμεί, με τα χαρακτηριστικά που αναζητούσε αρχικά, ή εάν του απέσπασε την προσοχή μια λιγότερη ελκυστική επιλογή που μπήκε στο πλάνο. Και να μπορεί να παρατηρήσει σαν τρίτος πόσο πιο ξεκάθαρα δείχνουν τα πράγματα μετά.

ellada

Newsorama.

Σημαντικό ρόλο στον έλεγχο του κορονοϊού παίζει η ψυχολογία, σύμφωνα με τους ειδικούς, σημειώνοντας ότι «ο πανικός είναι χειρότερος και από τον ίδιο τον ιό».

«Αγωνία, άγχος, πανικός, ανησυχία για τον εαυτό μας, αλλά και για τους αγαπημένους μας ανθρώπους, αλλά και αδιαφορία, άγνοια, άρνηση ή υποτίμηση του προβλήματος, είναι η γκάμα των συναισθηματικών αντιδράσεων γύρω από το θέμα», εξηγεί στο Αθηναϊκό Πρακτορείο Ειδήσεων – Μακεδονικό Πρακτορείο Ειδήσεων, η δρ. Ίλια Θεοτοκά, κλινική ψυχοθεραπεύτρια στην Ψυχιατρική Κλινική του Πανεπιστημίου Αθηνών, στο Αιγινήτειο Νοσοκομείο.

Η αβεβαιότητα και οι αντιφατικές πληροφορίες που προκύπτουν σε μια πανδημία, όπως εξηγεί η ίδια στον Μιχάλη Κεφαλογιάννη, μπορούν να οδηγήσουν σε ακραίες σπασμωδικές αντιδράσεις, σε απειλή της κοινωνικής συνοχής, αλλά και επιβάρυνση των ψυχικά ευάλωτων ατόμων.

Άραγε πως μπορεί να νιώθουν αυτοί οι πρώτοι άνθρωποι που «έφεραν» τον ιό στη χώρα;

Η κα Θεοτοκά επισημαίνει πως «από τη μία, το ψυχολογικό φορτίο είναι βαρύ, από την άλλη, γνωρίζουν ότι δεν φταίνε γι” αυτό που τους συνέβη. Ίσως είναι αυτοί οι άνθρωποι που πρέπει να μιλήσουν και να περιγράψουν το πως νιώθουν για να μπορέσουμε να τους καταλάβουμε και να μειώσουμε το στίγμα. Όπως γίνεται με όλες τις ασθένειες, λιγότερο ή περισσότερο σοβαρές, οι μαρτυρίες των ασθενών, οι προσωπικές τους εμπειρίες, ο τρόπος που διαχειρίστηκαν τη διάγνωση και την θεραπεία, αλλά και όλα τα στάδια της πορείας της νόσου, αποτελούν πάντα ιδιαίτερα πολύτιμες πληροφορίες, τόσο για τους συνασθενείς τους, αλλά και για τους συνανθρώπους που δεν νοσούν, και ασφαλώς για τους γιατρούς και την επιστημονική εν γένει κοινότητα».

«Να μην αφήσουμε το στίγμα να εμποδίσει την πρόληψη και τις υπεύθυνες συμπεριφορές»

Όπως τονίζει η κα Θεοτοκά όταν οι άνθρωποι αυτοί στιγματίζονται, διαχωρίζονται, όταν τους χειριζόμαστε σαν να είναι «μίασμα», τότε χάνουν τις υπόλοιπες ιδιότητες τους και ο φόβος και οι προκαταλήψεις διασπείρονται στην κοινότητα. Είναι πολύ σημαντικό να αντιμετωπίσουμε το στίγμα εξηγεί, καθώς όταν υπάρχει στίγμα, οι άνθρωποι κρύβουν την ασθένεια, για να αποφύγουν την διάκριση, δεν ζητούν αμέσως ιατρική βοήθεια και αποθαρρύνονται από το να υιοθετούν υγιείς συνήθειες.

«Όταν στιγματίζουμε κάποιους ανθρώπους, συγχρόνως στιγματίζουμε τους φίλους τους, την οικογένεια τους και την ευρύτερη κοινότητα στην οποία ανήκουν. Έτσι, άνθρωποι που δεν έχουν τη νόσο, αλλά έχουν κοινά χαρακτηριστικά με την ομάδα στην οποία ανήκουν τα άτομα που νοσούν, υφίστανται και αυτοί το στίγμα. Ο φόβος συνδέεται με τους ανθρώπους, και όχι με τη νόσο αυτή καθαυτή, αρχίζουμε να φοβόμαστε τους ανθρώπους και όχι την νόσο, πράγμα που δεν μας βοηθά να εστιάσουμε την προσοχή στα μέτρα πρόληψης, στην προσωπική υγιεινή και την φροντίδα των αγαπημένων μας ανθρώπων». Αυτές οι στάσεις ζωής επισημαίνει, υποδαυλίζουν την κοινωνική συνοχή, οδηγούν σε κοινωνική απομόνωση συγκεκριμένων ομάδων, οι οποίες αν δεν ήταν απομονωμένες, θα μπορούσαν να συμβάλλουν στην μειωμένη μετάδοση της νόσου.

Ακόμα και οι φράσεις που χρησιμοποιούμε για τον κορονοϊό, είναι ικανές από μόνες τους, να τον περιορίσουν ή να τον διασπείρουν

«Ο τρόπος με τον οποίο, γιατροί, ηγεσία του Υπουργείου Υγείας και Μέσα Μαζικής Ενημέρωσης επικοινωνούν τη νόσο, αποτελεί καθοριστικό παράγοντα που επηρεάζει την ψυχολογική κατάσταση των ανθρώπων, την τήρηση των μέτρων προφύλαξης, την ανάπτυξη αλληλεγγύης και τη διατήρηση της κοινωνικής συνοχής. Οι λέξεις, δε, που επιλέγονται από τους δημοσιογράφους πρέπει να είναι πολύ συγκεκριμένες και χωρίς έντονο συναισθηματικό φορτίο, γιατί οι λέξεις αυτές διαμορφώνουν την κοινή γλώσσα επικοινωνίας μεταξύ των ανθρώπων στην καθημερινότητά τους (οι άνθρωποι δανειζόμαστε συχνά το λεξιλόγιο των δημοσιογράφων, για να περιγράψουμε μία κατάσταση, ειδικά για πολύ ειδικά θέματα, όπως είναι το θέμα του κορονοϊού)» αναφέρει η κα Θεοτοκά.

Οδηγίες από την ηγεσία του Υπουργείου  Υγείας, τους ειδικούς επιστήμονες και τους δημοσιογράφους, που δίνονται με τον κατάλληλο τρόπο, μειώνουν το άγχος και την αβεβαιότητα και συμβάλλουν στην υιοθέτηση σωστής και συνετής στάσης απέναντι στη νόσο, καταλήγει.

ellada

Newsorama.

Viral news

Newsorama.

Από τη Μαίρη Στραβοράβδη, Life coach, σύμβουλο προσωπικής ανάπτυξης

Πετάμε τα παλιά για να κάνουμε χώρο στα καινούρια, περιμένοντας η αλλαγή να φέρει καλύτερα αποτελέσματα στη ζωή μας.
Όλοι έχουμε δοκιμάσει σημαντικές περιόδους αλλαγής στη ζωή μας. Από το νηπιαγωγείο στο δημοτικό, από το δημοτικό στο γuμνάσιο και στη συνέχεια στις διαφορετικές βαθμίδες εκπαίδευσης, μοιάζει να γίνεται συχνά και θα έπρεπε να είμαστε εξοικειωμένοι. Είμαστε όμως; Ας προσεγγίσουμε τη διαδικασία της αλλαγής… με μια άλλη οπτική!
Ήδη από νεαρή ηλικία…
Η αλλαγή, η εκκαθάριση, η προσπάθεια για τάξη και η αταξία είναι καταστάσεις που συχνά μας προκαλούν αναστάτωση. Αποτελούν μια ολόκληρη διαδικασία, η οποία περιλαμβάνει όλες τις περιπλοκές που συνεπάγεται μια αλλαγή.
Χρειάζεται να κρατήσουμε κάτι από τα παλιά και ταυτόχρονα να κάνουμε θέση στο νέο που θα έρθει. Για τα παιδιά και τους νέους είναι η μετάβαση από την παιδική ηλικία στην εφηβική, από την εξάρτηση στην ανεξαρτησία, από το γνώριμο στο άγνωστο, από την υπακοή στην αναζήτηση, από τις φιλίες στις σχέσεις κ.ό.κ.

Δεν επηρεάζονται όμως όλοι με τον ίδιο τρόπο…
Όλοι μας θα βιώσουμε κάποιου είδους μεταμόρφωση κατά τη διάρκεια της ζωής μας, ανταλλάσσοντας μια ταυτότητα με μια άλλη. Το πιθανότερο είναι, καθώς διαβάζεις αυτές τις γραμμές, να έχεις αλλάξει περισσότερες από πέντε φορές στη ζωή σου και η ταυτότητά σου να μην είναι σταθερή, καθώς ο κύκλος της ζωής εξελίσσεται. Έγινες ενήλικας, γονιός, επαγγελματίας, άλλαξες εργασία ή τομέα απασχόλησης, εξελίχθηκες.
Κάθε αλλαγή, κάθε μετάβαση σε κάτι διαφορετικό είναι αρκετή για να διαμορφώσει την ταυτότητά σου. Να αλλάξει τον ορισμό που έδινες για τον εαυτό σου και μέχρι να γίνει αυτό… να σε αποσυντονίσει!

Πόσο εύκολη είναι η απόφαση για αλλαγή;
Αυτό σημαίνει ότι αποφασίζουμε να αφήσουμε –για λίγο ή για πάντα– την ταυτότητα που είχαμε μέχρι τώρα… συνειδητά. Οι περισσότεροι από μας δεν το αντέχουν και αντιστέκονται, προκειμένου να την κρατήσουν με νύχια και με δόντια, πολλές φορές με κάθε κόστος.
Άλλοι αρνούμαστε να δούμε την πραγματικότητα σε όλο της το μεγαλείο. «Αυτή είναι μόνο μια μικρή παρένθεση», «Είμαι το ίδιο άτομο και η ζωή μου θα ξαναγίνει ίδια», είναι μερικές από τις πρώτες σκέψεις. Αρκετές φορές αυτό είναι αλήθεια, άλλες φορές όχι.
Η μεταμόρφωση έχει ήδη ξεκινήσει! Κάποιοι την ονομάζουν διαδικασία πένθους. Κάποιοι την περιγράφουν σαν έναν κύκλο που περνά μέσα από την άρνηση, τον θυμό, τη θλίψη και στο τέλος την αποδοχή, ακόμα κι αν αφήνεις πίσω σου μια δυσάρεστη κατάσταση.

Tips
Αποδέξου ότι αυτό πράγματι συμβαίνει σε σένα.
Ζήσε μέρα, τη μέρα. Εστίασε σε ό,τι συμβαίνει τώρα.
Μην προτρέχεις και μην επιτρέπεις στο μέλλον –και στους φόβους– να χαλούν το τώρα, μπλοκάροντας τη λογική σου.
Μην το κουκουλώνεις, συζήτησέ το με φίλους ή με κάποιον ειδικό.
Δεν διαλύεσαι εσύ, μεταμορφώνεται η ταυτότητά σου. Δείξε σύνεση και υπομονή.
Συζήτησε με άλλους που έχουν περάσει μια διαδικασία μεταμόρφωσης.
Εμπιστέψου το συναίσθημά σου και τη διαδικασία. Ό,τι αρχίζει, τελειώνει.
Φρόντισε τον εαυτό σου με φυσικό τρόπο. Τύλιξέ τον με μια κουβέρτα, πρόσφερέ του ένα ζεστό ρόφημα ή ένα δροσερό χυμό. Χάιδεψέ τον!
Άλλαξε εμφάνιση ή ανακαίνισε τον χώρο σου.
Ξεκίνησε μια καινούρια άσκηση.
Κάνε διαλογισμό.
Κάνε μικρές βελτιώσεις στη ζωή σου. Βρες απλούς τρόπους να την κάνεις λίγο πιο ευχάριστη.
Ξεκίνα από τα απλά και καθημερινά και μετά πέρνα στα πολύπλοκα.
Φαντάσου τον ιδανικό εαυτό σου, την ιδανική κατάσταση για σένα.
Φτιάξε ένα τεράστιο πανό, ένα κολλάζ με το μέλλον σου όπως θα ήθελες να είναι.
Βρες τον χρόνο να σκεφτείς τους στόχους και τις επιθυμίες σου. Έτσι, θα εξοικονομήσεις πολύ περισσότερο χρόνο όταν θα πρέπει να τα εφαρμόσεις.
Αναγνώρισε τις ανάγκες σου, δώσε τους όνομα και υπόσταση. Αναρωτήσου πόσο επείγουσες είναι.
Αναλογίσου από πού πρέπει να ξεκινήσεις, τι μπορείς να αφαιρέσεις ή να προσθέσεις στην καθημερινότητά σου που αλλάζει.
Σύλλεξε πληροφορίες για τους τρόπους και τις δυνατότητες που έχεις για να κάνεις τα σχέδιά σου πραγματικότητα.
Οργάνωσε ένα ετήσιο χρονοδιάγραμμα των στόχων σου και των προτεραιοτήτων σου.
Χώρισε τον στόχο σου σε επιμέρους βήματα.
Νιώσε αγάπη και ευγνωμοσύνη για τον εαυτό σου, για κάθε μικρή νίκη σου.
Μην αποθαρρύνεσαι με τις αποτυχίες, είναι ο μόνος σίγουρος τρόπος να μάθεις να το κάνεις σωστά.
Επίτρεψε στη σύγχυση που θα ακολουθήσει να σε δυναμώσει. Έτσι, πιθανόν να απαλλαγείς από αυταπάτες που δημιουργούν εμπόδια στον δρόμο σου.

Τέλος…
Δείξε εμπιστοσύνη στον εαυτό σου, στις δυνατότητές σου, στη διαδικασία μεταμόρφωσης και στην άνοιξη που έφτασε!

sxeseis

Newsorama.

Μια λίστα που θα σας βοηθήσει να κάνετε τη ζωή σας πιο εύκολη.

Βασιζόμαστε στη ζωή μας σε τόσα πράγματα που τελικά μας προκαλούν πόνο, άγχος και ανησυχίες κι αντί να προσπαθήσουμε να απελευθερωθούμε, καταλήγουμε να είμαστε προσκολλημένοι σε αυτά, κάνοντας τη ζωή μας ακόμα πιο δύσκολη από ό,τι είναι. Παρακάτω διαβάστε μια λίστα με 15 πράγματα στα οποία πρέπει να πείτε «όχι», κάνοντας έτσι τη ζωή σας πολύ πιο εύκολη και πολύ πιο ευχάριστη. Αρχίζοντας από σήμερα κιόλας, μπορείτε να αλλάξετε οτιδήποτε δεν σας αρέσει και να το κάνετε καλύτερα.

• 1. Πείτε «όχι» στην ανάγκη σας να έχετε πάντοτε δίκιο

Τόσοι πολλοί άνθρωποι νιώθουμε την ανάγκη να έχουμε πάντοτε δίκιο και δεν αντέχουμε στην ιδέα ότι μπορεί να κάνουμε λάθος. Μάλιστα, είναι τόσο έντονη αυτή η ανάγκη μας που δεν αντιλαμβανόμαστε τον κίνδυνο που ελλοχεύει να καταλήξουν άδοξα διάφορες σχέσεις μας, γιατί δεν αντέχουν όλοι οι άνθρωποι το άγχος που έχουμε και μεταδίδουμε. Πραγματικά, δεν αξίζει. Οποτεδήποτε νιώσετε ξανά την ανάγκη να πεταχτείτε σε μια κουβέντα βγάζοντας την άκρη για το ποιος έχει δίκιο και ποιος άδικο, αναρωτηθείτε το εξής: «Προτιμώ να έχω δίκιο ή να έχω φίλους;». Αλήθεια, πόση σημασία έχει; Είναι τόσο μεγάλος ο εγωισμός μας τελικά;

• 2. Πείτε «όχι» στην ανάγκη σας να ελέγχετε τα πάντα

Δεν χρειάζεται να έχετε τον έλεγχο για οτιδήποτε συμβαίνει με όλους, τους φίλους, την οικογένειά σας, τη σχέση σας. Είτε πρόκειται για συναδέλφους είτε για τους γονείς σας είτε για το/τη σύντροφό σας, απλώς ηρεμήστε κι αφήστε να παίρνουν κι άλλοι ευθύνες για όσα συμβαίνουν. Επιτρέψτε σε όλους να είναι ο εαυτός τους, αλλά προπαντός, κάντε αυτό το δώρο σε εσάς και θα δείτε πόσο ανάλαφροι θα αισθανθείτε ξαφνικά.

• 3. Πείτε «όχι» στις κατηγορίες

Ξεπεράστε την ανάγκη σας να ρίχνετε το φταίξιμο στους άλλους για όσα έχετε ή όσα δεν έχετε, για όσα νιώθετε ή για όσα δεν νιώθετε. Σταματήστε να μεταθέτετε τις ευθύνες και αναλάβετε όσες σας αναλογούν για πράγματα στα οποία φταίτε.

• 4. Πείτε «όχι» στην αυτολύπηση

Πόσοι άνθρωποι δεν υποβαθμίζουν οι ίδιοι τον εαυτό τους επειδή σκέφτονται αρνητικά και θεωρούν ότι δεν αξίζουν σαν άνθρωποι ή δεν θεωρούν ότι μπορούν να τα καταφέρουν; Μην πιστεύετε οτιδήποτε σας υπαγορεύει το μυαλό σας, ειδικά αν είναι κάτι αρνητικό και σας οδηγεί στην αυτολύπηση. Αξίζετε πολύ περισσότερα από αυτό.

• 5. Πείτε «όχι» στους περιορισμούς του μυαλού σας

Διώξτε μακριά τις σκέψεις σας ότι δεν είστε ικανοί να κάνετε οτιδήποτε υπάρχει στο νου σας. Μην σκέφτεστε τι νομίζετε ότι μπορείτε ή δεν μπορείτε να κάνετε, τι είναι δυνατό και τι αδύνατο. Από εδώ και μπρος, μην επιτρέψετε ξανά στον εαυτό σας να περιορίσει τις δυνατότητες σας, γιατί θα είστε πάντα κολλημένοι στο λάθος σημείο. Ανοίξτε τους ορίζοντες σας και πετάξτε!

viral

Newsorama.

Φταίνε οι ταχύτατοι ρυθμοί ζωής; Ευθύνεται ο υπολογιστής, το Ίντερνετ και η καθιστική ζωή των νέων; Μήπως δίνουμε υπερβολική σημασία σε κάτι που παλιότερα αγνοούσαν; Δεν ξέρω ποιο απ’ όλα είναι το πραγματικό αίτιο, πολλοί 20χρονοι όμως, πάσχουν από έντονα συμπτώματα άγχους ή κρίσεων πανικού και δεν ξέρουν τι πρέπει να κάνουν για να το ξεπεράσουν και να επανέλθουν σε φυσιολογικούς ρυθμούς ζωής.

Δεν είμαι επιστήμονας, ούτε σπουδάζω ψυχολογία ή κάτι τέτοιο. Γράφω ένα καθαρά εμπειρικό άρθρο το οποίο συνοδεύτηκε από μια σχετικά επιφανειακή έρευνα στο διαδίκτυο. Πιστεύω όμως, πως θα φανεί αρκετά χρήσιμο για αρκετούς νέους ανθρώπους εκεί έξω οι οποίοι έρχονται αντιμέτωποι με ένα «τέρας» το οποίο δεν έχουν ιδέα πως να καταπολεμήσουν. Ελπίζω το κείμενο αυτό να αποτελέσει την αρχή μιας μάχης με ευχάριστο αποτέλεσμα…

Τα συμπτώματα

Τα συμπτώματα του άγχους χωρίζονται σε δύο βασικές κατηγορίες. Από τη μία τα «Σωματικά» κι από την άλλη τα «Ψυχολογικά». Υπάρχει βέβαια και μια τρίτη κατηγορία που είναι τα «Ψυχοσωματικά» αλλά δεν είμαι ο πιο κατάλληλος να τα αναλύσει σωστά.

Το περίεργο στην υπόθεση είναι το γεγονός πως τα συμπτώματα αυτά εμφανίζονται σε λεγόμενες «άκυρες» στιγμές. Εκεί που δεν το περιμένεις, είσαι ήρεμος και για πρώτη φορά μέσα στην ημέρα δεν αγχώνεσαι για κάτι. Το αμφιθέατρο είναι ένας χώρος που επίσης μπορεί να σου χτυπήσουν την πόρτα τα συμπτώματά σου ενώ πολύ συνηθισμένο είναι και το φαινόμενο να ταλαιπωρηθείς στα ΜΜΜ. Ειδικά αν έχεις κάποια μορφή κλειστοφοβίας. Τέλος, ενδέχεται να αντιμετωπίσεις πρόβλημα και στο κρεβάτι σου λίγο αφότου ξαπλώσεις και προτού σε πάρει ο ύπνος.

viral

Newsorama.

Δεν είναι μία προσωπική και μόνο άποψη, υπάρχουν επιχειρήματα που τα επιβεβαιώνουν. Διότι, ο πραγματικός άντρας:

1. Δε μένει με τους γονείς του (για πάντα).

2. Ξέρει να διαχειρίζεται σωστά τα οικονομικά του.

3. Συνήθως ξέρει μέχρι που τον παίρνει η κάθε κατάσταση και δεν απλώνει τα πόδια του πέρα από το …κρεβάτι.

4. Ακόμη κι όταν βρίζει το κάνει με στυλ. Όχι υστερικά.

5. Το σeξ το θεωρεί σeξ κι όχι ….ξεπέτα

6. Μπορεί να δυσκολευτεί να βρει δουλειά. Όταν το κάνει όμως, θα πιάσει τον ταύρο απ’ τα κέρατα και δε θα αρχίσει τις άχρηστες δικαιολογίες.

7. Θα βγάλει μία γυναίκα για φαγητό και αντιμετωπίζει το κέρασμα ως φυσικό επακόλουθο κι όχι σαν μια σουπερ ουάου κίνηση εντυπωσιασμού.

viral

Newsorama.

Τα πραγματικά έξυπνα άτομα, σύμφωνα με μελέτη που δημοσιεύθηκε στο επιστημονικό περιοδικό «British Journal of Psychology», έχουν μικρότερο αριθμό φίλων.

Οι εξελικτικοί ψυχολόγοι Satoshi Kanazawa και Norman Li, από τη Βρετανία που διεξήγαγαν την έρευνα διαπίστωσαν ότι για τους πιο πολλούς ο βαθμός ευτυχίας τους προσαρμόζεται ανάλογα με την αλληλεπίδραση που έχουν με τα αγαπημένα τους πρόσωπα.

Αυτοί που είναι αρκετά έξυπνοι νιώθουν στην πραγματικότητα πιο χαρούμενοι όταν έχουν λίγους και καλούς φίλους.

Σε άρθρο της εφημερίδας «The Washington Post», η Carol Graham αναφέρει ότι:

«ένα τέτοιο αποτέλεσμα είναι απόλυτα φυσιολογικό καθώς τέτοιου είδους άτομα δεν είναι πρόθυμοι να αφιερώσουν πολύ χρόνο στην κοινωνικοποίησή τους, γιατί συνήθως είναι επικεντρωμένοι σε άλλους, πιο μακροπρόθεσμους προσωπικούς στόχους.

Είναι κυριώς επικεντρωμένα σε επαγγελματικά πρότζεκτ και στην προσπάθεια τους να ανακαλύψουν μια μοναδική καινοτομία ή να αποδείξουν κάποια θεωρία».

Έτσι λοιπόν, αν σας αρέσει να μένετε συχνά σπίτι για να εργάζεστε περισσότερο ή θέλετε να πιείτε ένα ποτήρι κρασί μόνοι σας στην ησυχία σας, δεν υπάρχει λόγος ανησυχίας.

Σύμφωνα με τα πρόσφατα επιστημονικά ευρήματα, αυτό μπορεί να δείχνει απλώς ότι έχετε υψηλότερο δείκτη ευφυίας.

viral

Newsorama.