«Είδα ένα Παρίσι το επόμενο πρωί, το οποίο ήτανε ασυνήθιστα ήρεμο και το πιο ορατό ήταν η παρουσία των στρατιωτικών δυνάμεων. Είχαμε τεθωρακισμένα, είχαμε στρατό. Δεν έχω ξαναδεί στρατό στο δρόμο με τεθωρακισμένα»περιγράφει στον Alpha 96.5 για την επομένη της τρομοκρατικής επίθεσης στο Παρίσι, ο Γιάννης Παπαδόπουλος, επίκουρος καθηγητής Διεθνών και Ευρωπαϊκών Σπουδών Πανεπιστημίου Μακεδονίας, καθηγητής Πολιτικών Επιστημών στο πανεπιστήμιο της Σορβόννης. Όπως σημειώνει ο καθηγητής, «εκεί που παίρνεις το μετρό, μπορούν να σε βρουν στην έξοδο αστυνομικές δυνάμεις και να σου ζητήσουν να σου κάνουν σωματική έρευνα και δεν μπορείς να αντιταχθείς, γιατί η χώρα ολόκληρη έχει τεθεί σε κατάσταση ανάγκης.», για να προσθέσει πως τέτοιο καθεστώς έχει να επιβληθεί στη Γαλλία από τις αρχές της δεκαετίας του 1960, όταν ο στρατηγός Σαρλ Ντε Γκωλ, στο πλαίσιο της εξέγερσης της τότε γαλλικής αποικίας Αλγερίας, οπότε εκδηλώθηκαν απειλές κατά της ζωής του κήρυξε τη χώρα σε κατάσταση εκτάκτου ανάγκης.
Παράλληλα, όπως διευκρινίζει ο κ. Παπαδόπουλος, «είδα, με αρκετή μου έκπληξη, μία ομοθυμία, μια στοίχιση πίσω από τον πρόεδρο, όπως συνήθως συμβαίνει όταν υπάρχει αυξημένη αίσθηση κινδύνου στην εθνική ασφάλεια, είδα ότι δεν υπάρχει διάθεση αμφισβήτησης, είδα ότι δεν υπάρχει διάθεση μικροπολιτικής εκμετάλλευσης. Αυτή τη στιγμή τα μέτρα αυτά δεν νομίζω ότι προκαλούν δυσφορία. Βέβαια θα εξαρτηθεί από την πορεία, από τη διάρκεια των μέτρων. Θέλω να πω ότι ο πρόεδρος Ολάντ, θεμιτά σκέφτεται να παρατείνει μέχρι και τρεις μήνες, γιατί σε λίγες εβδομάδες θα υποδεχθεί όλη την πολιτική και διπλωματική ελίτ του πλανήτη για την διάσκεψη του ΟΗΕ για το κλίμα. Ούτως ή άλλως τα μέτρα θα ήταν αυξημένα, πόσο μάλλον τώρα. Εκεί μπορεί να υπάρξει αντίδραση. Για να είμαι ειλικρινής αυτή τη στιγμή δεν βλέπω αντίδραση. Βλέπω μια ομοθυμία.».
Ο κ. Παπαδόπουλος ξεκαθαρίζει πάντως πως όλες αυτές οι τοποθετήσεις και τα μηνύματα του Γάλλου προέδρου καθώς και τα ληφθέντα μέτρα μπορεί να έχουν καθησυχάσει τους πολίτες, ωστόσο πρόκειται για επικοινωνιακά μέτρα. «Είδα μεγάλη ψυχραιμία στον κόσμο. Γίνονταν κανονικά οι συνδιαλλαγές, τα μετρό κινούντο κανονικά, και στο πώς μιλούσαν στην τηλεόραση οι αναλυτές και στο πώς συμπεριφερόταν ο κόσμος. Βέβαια δεν κάτι καινούργιο για τη Γαλλία αυτό με την τρομοκρατία. Έχει βρεθεί αλλεπάλληλες φορές τα τελευταία 30 χρόνια, στο επίκεντρο της ισραηλοπαλαιστινιακής διαμάχης για αρκετά ευνόητους ιστορικούς λόγους.», λέει χαρακτηριστικά.
Καταθέτοντας την εκτίμησή του για τις εξελίξεις σε διεθνές επίπεδο μετά τα χτυπήματα στο Παρίσι, ο καθηγητής Διεθνών και Ευρωπαϊκών Σπουδών του ΠΑΜΑΚ, εκτιμάει πως «αν δεν αντιδρούσε ο πρόεδρος Ολάντ και δεν στοιχιζόταν όλος ο πολιτικός κόσμος από πίσω του, πλην της άκρας δεξιάς (σ.σ. Εθνικό Μέτωπο της Μαρί Λεπέν), η οποία προσπαθεί να εργαλοποιήσει για την αντιισλαμική ατζέντα της αυτό το γεγονός, πώς θα μπορούσε το πολιτικό σύστημα να δείξει στον κοινό πολίτη ότι κάτι κάνει;» και συνεχίζει λέγοντας πως δεν διαφαίνεται άλλη επιλογή από το βομβαρδισμό θέσεων των τζιχαντιστών σε Συρία και Ιράκ εκ μέρους των ΗΠΑ, της Ρωσίας και της Γαλλίας, παρότι η επιλογή αυτή θα εκνευρίσει περαιτέρω τους τρομοκράτες. «Αυτό είναι καλό» εξηγεί ο ίδιος καθώς «όσο εκνευρίζονται αυτοί και αντιδρούνε σπασμωδικά, τόσο είναι προφανές ότι θα ενταθούν οι ενέργειες εναντίον τους.
Αν μπορέσουν να αποκόψουν το δρόμο που συνδέει το νευραλγικό διοικητικό κέντρο που βομβαρδίζουν από χθες εντατικά οι Γάλλοι, δηλαδή τη Ράκκα της Συρίας, με τη Μοσούλη και που έχει τα πετρέλαια και που τη θέλουνε οι Κούρδοι, τότε θα συρρικνωθεί το Ισλαμικό Κράτος, θα χάσει σημαντικές πηγές εσόδων. Αν συνεργαζόταν και η Τουρκία και στεγανοποιούσε τα περάσματα του λαθρεμπορίου πετρελαίου, αρχαιοτήτων και δούλων, από αυτά βγάζει τα χρήματά του το Ισλαμικό Κράτος, τότε θα ήταν πολύ καλύτερα τα πράγματα.».
Επιπροσθέτως, ο κ. Παπαδόπουλος υπογραμμίζει πως η λήξη του πολέμου της Συρίας είναι απαραίτητος όρος προκειμένου να επέλθει το τέλος των τζιχαντιστών, ενώ χαρακτηρίζει λανθασμένη επιλογή της Ευρώπης να στηρίξει τους αντιπάλους του Σύριου προέδρου. «Η πολιτική λύση θα περιέχει και το καθεστώς Άσαντ, τουλάχιστον μεταβατικά. Θα πρέπει να του εξασφαλιστεί κάποια ασυλία, για να μπορέσει να πολεμήσει και αυτός μαζί με τη Χεζμπολάχ του Ιρανούς, και τώρα στο πλευρό του και τους Ρώσους, να μπορέσουν να συρρικνώσουν το Ισλαμικό Κράτος στις πιο φτωχές περιοχές που δεν θα ‘ναι βιώσιμο μετά, και δεν θα έχει την ίδια γοητεία στους ισλαμιστές ανά τον κόσμο, και μετά να γίνει μια ομαλή μετάβαση και να φύγει ο Άσαντ», επισημαίνει καταλήγοντας ο καθηγητής του ΠΑΜΑΚ και της Σορβόννης.
karfitsa.gr-Diethni
