Μαζική φωτογραφική απεικόνιση ενός τόπου αλλά και η πλέον διαδεδομένη μορφή σύντομης επικοινωνίας [με εικόνα (!) μάλιστα] του προηγούμενου και των τελών του προ-προηγούμενου αιώνα, οι κάρτες (τα γνωστά ως καρτ-ποστάλ) αποτελούν σήμερα το πλέον αγαπημένο και νοσταλγικό αντικείμενο συλλεκτών και συλλογών, αλλά και γοητευτικό υλικό για τη μελέτη της ιστορίας των πόλεων και των κοινωνικών συνηθειών της εποχής.
Πόλη πολυ-φωτογραφημένη, πολύμορφη, πολυ-καταγραμμένη, αλλά και ιδιαίτερη ως πολυεθνική, πολυπολιτισμική (οθωμανική ως το 1912 και στη συνέχεια ελληνική, αλλά και καταστραμμένη οικιστικά και πολεοδομικά μετά το 1917 και τη μεγάλη πυρκαγιά που εξαφάνισε σχεδόν την «παλιά» πόλη) η Θεσσαλονίκη υπήρξε ένα από τα κέντρα παραγωγής, αλλά και διακίνησης καρτών (ειδικά την περίοδο του Α” Παγκοσμίου Πολέμου και της εγκατάστασης σ” αυτή εκατοντάδων χιλιάδων στρατιωτών της Αντάτ, που είχαν την ανάγκη να επικοινωνήσουν με τους δικούς στη Γαλλία, τη Μ. Βρετανία κ.ά.) και με εικόνες από την «εξωτική» Ανατολή.
Περί τις 300 σπάνιες κάρτες -ειδικά της εποχής προ του Α” Παγκοσμίου Πολέμου- από την οθωμανική Θεσσαλονίκη του 1885 και ως το 1910 – αλλά και χάρτες της εποχής εκτίθενται, από σήμερα, στο Μουσείο Ύδρευσης της Θεσσαλονίκης, στην έκθεση με τίτλο «Η Θεσσαλονίκη του 1900 μέσα από κάρτες και χάρτες».
«Η κάρτα πρωτοεμφανίζεται την τελευταία δεκαετία του 19ου αιώνα και η ακμή της, ως μικρό έργο τέχνης των βιβλιοπωλών της εποχής, κρατά μέχρι το ξέσπασμα του Α” Παγκόσμιου Πολέμου. Ήταν δεκάδες τα βιβλιοπωλεία της Θεσσαλονίκης (Ελλήνων και Εβραίων, κυρίως τυπογράφων) που επεξεργάζονταν και τύπωναν τα κλισέ των φωτογράφων της εποχής σε κάρτες… Η πρώτη περίοδος -αυτή του 1890 έως και την κήρυξη του Α” Παγκοσμίου Πολέμου, οπότε η παραγωγή των καρτών έγινε μαζική, «δίνει» κάρτες εξαιρετικής τέχνης και τεχνικής εκτύπωσης, που αποτελούν σήμερα σημαντικό στοιχείο για τη μελέτη της πολεοδομίας και της αισθητικής της πόλης» λέει στο ΑΠΕ-ΜΠΕ ο συλλέκτης, αλλά και διευθυντής της ΕΥΑΘ Γ. Θωμαρέης, πάνω στη συλλογή καρτών του οποίου «στήθηκε» η έκθεση.
Είναι η πρώτη φορά που η συγκεκριμένη συλλογή βγαίνει από τα «ντουλάπια» του συλλέκτη και εκτίθεται στο Μουσείο Ύδρευσης.
Πρόκειται ουσιαστικά για 210 σελίδες με κάρτες (και αναλυτικές «λεζάντες» – πληροφορίες για τη φωτογραφική απεικόνιση περιοχών, κτιρίων, κ.ά.), πολλές απ τις οποίες (σελίδες) εμπεριέχουν μία, αλλά και δύο κάρτες. Στην ίδια έκθεση παρουσιάζονται χάρτες και αξονομετρικά (τρισιδιάστατες αναπαραστάσεις χώρων και κτιρίων).
«Η τέχνη καλλιεργεί και βελτιώνει τον άνθρωπο. Η έκθεση δεν είναι μόνο τέχνη, είναι γνώση που σε δυναμώνει. Η συγκεκριμένη, που ιχνηλατεί νοσταλγικά τη Θεσσαλονίκη των αρχών του 20ού αιώνα, μας γνωρίζει πολύτιμα μυστικά της ιστορίας και της ταυτότητάς μας» επισημαίνει ο πρόεδρος και διευθύνων σύμβουλος της ΕΥΑΘ Α.Ε., Νίκος Παπαδάκης.
Η έκθεση, με είσοδο ελεύθερη για το κοινό, θα διαρκέσει ως και τις 21 Μαρτίου 2016. Θα είναι ανοιχτή καθημερινά, 9 π.μ. έως 2 μ.μ. (το Σάββατο κατόπιν συνεννόησης). Στο πλαίσιο των εγκαινίων θα κοπεί και η πίτα της ΕΥΑΘ για το 2016.
Το Μουσείο Ύδρευσης βρίσκεται στη δυτική είσοδο της πόλης, επί της 26ης Οκτωβρίου 19, στην περιοχή των Σφαγείων. Το συγκρότημα κατασκευάστηκε στα τέλη του 19ου αιώνα (1890-94) σε απόσταση περίπου 1.500 μέτρων από τα δυτικά τείχη του ιστορικού κέντρου της Θεσσαλονίκης. Τη διαχείριση και εκμετάλλευση του έργου της υδροδότησης της Θεσσαλονίκης είχε αναλάβει τότε η Οθωμανική Εταιρεία Υδάτων (Compagnie Ottomane des Eaux de Salonique), την οποία είχαν ιδρύσει Βέλγοι κεφαλαιούχοι το 1888 με έδρα την Κωνσταντινούπολη. Το έργο κατασκεύασαν Βέλγοι τεχνικοί.
Το κτίριο λειτουργεί ως μουσείο από το 2000.
typosthes.gr-topika
Tags: ΤΟΠΙΚΑ
