Αυτό το διάστημα δεν έχω σχέση. Χώρισα με τον φίλο μου όταν άρχισα να καταλαβαίνω ότι εκείνος δεν ήθελε να δει τη σχέση μας πιο σοβαρά, δεν ήθελε να δεσμευτεί.
Έχω μιλήσει με αρκετές φίλες μου για αυτό το θέμα και οι περισσότερες- για να μην πω όλες- έχουν αντιμετωπίσει στο παρελθόν το ίδιο πρόβλημα, ενώ κάποιες το αντιμετωπίζουν ακόμα. Τι κάνει τους άνδρες να μην θέλουν να δεσμευτούν;
Στις κουβέντες μας συχνά, διαπιστώνουμε ότι με την οικονομική κρίση, οι άνδρες φοβούνται ακόμα περισσότερο τη δέσμευση γιατί ένας που ήδη έχει πολλές υποχρεώσεις, δεν θέλει να αποκτήσει περισσότερες. Είναι όμως μόνο αυτό; Τι φοβάται αυτός που δεν θέλει να δεσμευτεί με μια κοπέλα;
Στο ερώτημά σας απαντά η Ψυχολογός – Ψυχοθεραπεύτερια Ελεάνα Ελευθερίου
Φράσεις όπως «ελεύθερη σχέση» και «χωρίς δεσμεύσεις» είναι πια χιλιοειπωμένες και οικείες σε όλους μας. Σίγουρα, όλοι τις αναγνωρίζουμε αλλά μπορούμε να τις κατανοήσουμε; Τις επιλέγουμε όμως, αυτόβουλα ή τίθενται ως αναγκαστικές επιλογές;
Διανύοντας τους καιρούς της μοναξιάς, της εσωστρέφειας και της προσωπικής αδυναμίας, μοιάζει να αποτελεί κοινή παραδοχή ότι οι σχέσεις έχουν γίνει ιδιαιτέρως δύσκολες και πίσω από το φόβο δέσμευσης κρύβονται αρκετές από τις καθηλώσεις του σύγχρονου ατόμου, όχι μόνο του άνδρα αφού ο εν λόγω φόβος έμοιαζε να απαντάται κατεξοχήν στον ανδρικό πληθυσμό, αλλά πλέον και της γυναίκας.
Μόνο οι άνδρες δεν θέλουν να δεσμευτούν;
Δέσμευση για αρκετούς σημαίνει φυλάκιση, κατάργηση της προσωπικής ελευθερίας, της αυτονομίας και της ανεξαρτησίας τους αφού πια χρειάζεται να ξεφύγουν από τα στενά πλαίσια του εαυτού τους και να συμπεριλάβουν στη μέριμνα τους και τις ανάγκες ενός άλλου ανθρώπου, να δοκιμάσουν την ενσυναίσθηση τους και να μετακινηθούν από την αποκλειστικότητα των δικών τους επιθυμιών, στην έννοια για την επιθυμία του άλλου.
Η έννοια της δέσμευσης είναι άρρηκτα συνδεδεμένη με την έννοια της ευθύνης. Ευθύνη για τα προσωπικά συναισθήματα αλλά και τα συναισθήματα του άλλου, ευθύνη για να σταθούμε στο ύψος των περιστάσεων, για να είμαστε αντάξιοι του άλλου, ή του πρότυπου που έχει και έχουμε φτιάξει ως τον ιδανικό εαυτό…
Έτσι λοιπόν, μπροστά σε αυτό τον κυκεώνα ευθυνών αρκετοί άνθρωποι τρομοκρατούνται και προτιμούν να αποφύγουν την όποια δέσμευση για να μην χρειαστεί εν τέλει να έρθουν αντιμέτωποι με την αποτυχία της ανάληψης ευθυνών και της διεκπεραίωσης τους.
Η οικονομική κρίση επιτείνει τον φόβο της δέσμευσης;
Μέσα στη θύελλα των διαστρεβλώσεων του ατόμου, έρχεται και η οικονομική κρίση, που σαφώς έχει διογκώσει ακόμα περισσότερο το φόβο δέσμευσης, διότι καταλύει τη δυνατότητα του ατόμου να ανταπεξέλθει ακόμα και στα πιο βασικά. Επίσης, η ποιότητα σε μια σχέση είναι αναγκαία πλέον στον υπερθετικό βαθμό ενώ μέχρι πρότινος ο βαθμός αυτός επιστρατεύονταν υπό ειδικές συνθήκες, για μικρό χρονικό διάστημα, αν και εφόσον ήταν απαραίτητο.
Ίσως λοιπόν, το άτομο δεν είναι σε θέση να δώσει αλλά ούτε καν να λάβει, αυτό το παραπάνω που εν κατακλείδι το έχει τόσο πολύ ανάγκη. Η έλλειψη πίστης, ο πεσιμισμός και η καχυποψία δημιουργούν μια ειδικού τύπου τσιγγουνιά που δεν αφορά μόνο στο τι δεν θα δώσεις και τι θα κρατήσεις για τον εαυτό σου στην υπερπροσπάθεια να αναπληρωθεί το κενό, αλλά και τι δεν «αντέχεις» να λάβεις.
Ας μην ξεχνάμε ότι το «λαβείν» εμπεριέχει μια ιδιότυπη μορφή ευθύνη και δημιουργεί ένα ειδικού τύπου «χρέος» που στο οποίο ενδεχομένως ο σύγχρονος άνθρωπος να μην μπορεί να ανταπεξέλθει. Όμως οι δύο όψεις του νομίσματος μας δείχνουν ότι η οικονομική κρίση έχει διττό νόημα ως προς την επιρροή που ασκεί στους ανθρώπους και την ανάγκη τους να δεσμευτούν.
Η συμβίωση είναι ευκαιρία για να απαλλαχτεί κανείς από αυτόν τον φόβο;
Υπάρχουν άνθρωποι που επιζητούν περισσότερο από ποτέ τη συντροφιά ενός άλλου ανθρώπου, τη συντροφιά ενός ερωτικού συντρόφου, που να μην είναι περιστασιακή και να μην αλλάζει μορφή, αλλά να είναι ο ίδιος άνθρωπος με τον οποίο θα γνωριστούν, θα ταξιδέψουν και θα συμπορευτούν.
Ολοένα και περισσότερα ζευγάρια συμβιώνουν για να μοιραστούν δια του δύο τα έξοδα ενός σπιτιού. Αυτή η συμβίωση ίσως είναι και ευκαιρία ώστε να απαλλαγούμε από τον φόβο δέσμευσης και να δούμε τη σχέση ως μια κατάσταση, όπου δυο άνθρωποι μπορούν να λειτουργήσουν ισότιμα, διατηρώντας την αυτονομία τους, χωρίς το ζευγάρι να αποτελεί ένα συνονθύλευμα σωμάτων, αλλά δυο ακέραιων ανθρώπων με κοινή πορεία.
Το να είναι κανείς πολυγαμικός υπερισχύει του να είναι συντροφικός;
Μπορεί το γονίδιο της απιστίας να επιβεβαιώνει την πολυγαμική φύση του ανθρώπου, όμως η ανάγκη της συντροφικότητας μοιάζει να είναι πολύ ισχυρή. Ο άνθρωπος που θα γεννηθεί και θα νιώσει μόνος του, έντρομος ότι βγαίνοντας από τη θαλπωρή της μήτρας, είναι καταδικασμένος να πεθάνει, και που τελικά στην ύστατη ώρα της ζωής του θα επιβεβαιωθεί για τον φόβο του, στο μεγάλο κατά μέσο όρο μεσοδιάστημα μεταξύ αρχής και τέλους, χρειάζεται τον άλλο.
Αναζητά πάντα το κομμάτι εκείνο που έχασε, που στερήθηκε, θέλει να αναπληρώσει το κενό, την οδυνηρή έλλειψη. Ο φόβος δέσμευσης μπορεί να ξεπεραστεί, αρκεί να έχουμε τη διάθεση να αναζητήσουμε τι πραγματικά φοβόμαστε. Η πίεση και η καταναγκαστική δέσμευση δεν είναι λύση. Χρησιμοποιώντας μια «ομοιοπαθητική» δηλαδή μέθοδο, πιθανόν να οδηγηθούμε σε ακόμα μεγαλύτερο φόβο, και μάλιστα δικαιολογημένο πλέον αφού «προσπαθήσαμε και δεν τα καταφέραμε».
Η πίεση αποτελεί ενίοτε έναν καλό τρόπο να κρυφτούμε ακόμα περισσότερο πίσω από τον εκάστοτε φόβο μας. Ο φόβος δέσμευσης είναι ένας τίτλος, μια «ταμπέλα» που απλώς καλύπτει μια σειρά άλλων φόβων και αδυναμιών, με κυριότερους αυτούς της επένδυσης.
Μπορώ να βελτιώσω τη σχέση με τον αδερφό μου όταν η γυναίκα του είναι συνέχεια στη μέση;
Θέλετε να σώσετε τη σχέση σας; 2+1 βήματα για να μην «χάνεστε» στα social
sxeseis-teen
