Ο παγκολίνος είναι θηλαστικό που ανήκει στην τάξη των φολιδωτών. Η μόνη οικογένεια που σώζεται μέχρι σήμερα, οι Μανίδες, έχει ένα γένος, το Μάνις, το οποίο αποτελείται από οχτώ είδη. Αυτά τα είδη έχουν διαστάσεις από 30 μέχρι 100 εκατοστά μήκος. Το όνομα παγκολίνος προέρχεται από τη μαλαισιανή γλώσσα «πενγκουλίν», που σημαίνει «κάτι που κυλάει». Απαντά σε τροπικές περιοχές της Αφρικής και της Ασίας.
Οι παγκολίνοι κατέχουν μια θλιβερή πρωτιά, καθώς είναι τα ζώα που πέφτουν πιο συχνά θύματα παράνoμου εμπορίου. Αυτά τα παράξενης μορφής θηλαστικά κινδυνεύουν από το κυνήγι για το κρέας τους και τη χρήση τους στην παραδοσιακή κινέζικη ιατρική. Και τα οχτώ είδη παγκολίνων θεωρούνται ότι κινδυνεύουν με εξαφάνιση σύμφωνα με την κόκκινη λίστα της IUCN.
Οι παγκολίνοι έχουν μεγάλες, προστατευτικές κεράτινες φολίδες που καλύπτουν το δέρμα τους. Είναι τα μόνα γνωστά θηλαστικά με αυτή την προσαρμογή. Ζουν σε κουφάλες δέντρων ή λαγούμια, ανάλογα με το είδος. Είναι νυκτόβια ζώα και η δίαιτά τους περιλαμβάνει κυρίως μυρμήγκια και τερμίτες, τα οποία τρώνε με την μακριά τους γλώσσα. Συνήθως είναι μοναχικά ζώα, τα οποία συναντώνται μόνο για να αναπαραχθούν και γεννούν από ένα μέχρι τρία μικρά κάθε φορά, τα οποία μεγαλώνουν μέσα σε δύο χρόνια.
Η φυσική εμφάνιση ενός παγκολίνου χαρακτηρίζεται από μεγάλα, ανθεκτικά, επικαλυπτόμενα πλακοειδή λέπια. Τα λέπια, είναι μαλακά σε νεογέννητα παγκολίνο αλλά σκληραίνουν καθώς το ζώο ωριμάζει, είναι κατασκευασμένα από κερατίνη, το ίδιο υλικό από το οποίο είναι τα ανθρώπινα νύχια. Το σώμα με τα λέπια του παγκολίνου μοιάζουν με ένα κουκουνάρι ή Αγκινάρα. Μπορεί να κουρνιάσει σαν μια μπάλα, όταν απειλείται, γιατί τα επικαλυπτόμενα λέπια του δρουν ως πανοπλία και με το πρόσωπό του να το κρύβει κάτω από την ουρά του. Τα λέπια του είναι απότομα, παρέχοντας μια επιπλέον άμυνα.
(?)
paraxena
