«O στόχος μας είναι δεδομένος, να συνεχίσει η τευτλοπαραγωγή στην Ελλάδα στα επιθυμητά επίπεδα και η Ελληνική Βιομηχανία Ζάχαρης να είναι μια εταιρεία η οποία θα έχει εξυγιανθεί και θα μπορεί να ανταποκριθεί στην προοπτική αυτή». Αυτό υπογράμμισε ο υπουργός Οικονομίας Γιώργος Σταθάκης σήμερα το πρωί σε επίκαιρη ερώτηση του Βουλευτή Α΄ Θεσσαλονίκης του ΚΚΕ Γιάννη Δελή σχετικά με την εξόφληση των τευτλοπαραγωγών και τη λήψη μέτρων επιβίωσης της Ελληνικής Βιομηχανίας Ζάχαρης.
Ο υπουργός στην απάντησή του σημείωσε: «Η παρούσα κυβέρνηση κληρονόμησε μια κατάσταση, όπου τα εργοστάσια ζάχαρης πρακτικά ήταν κλειστά. Δεν υπήρχε κανένας τρόπος να λειτουργήσουν και εμείς δώσαμε και δίνουμε μια μάχη, προκειμένου να αποκατασταθεί η εξυγίανση και η λειτουργία της συγκεκριμένης επιχείρησης, προκειμένου να διασφαλιστούν μεσοπρόθεσμα η συνέχιση της παραγωγής τεύτλων στην Ελλάδα… Και μάλιστα το πρόβλημα της Βιομηχανίας Ζάχαρης, αποτελούσε ένα κατ” εξοχήν παράδειγμα πολιτικών διαμεσολαβήσεων και ανορθολογικής λειτουργίας για πολλές δεκαετίες, δημιούργησε μια βαθιά υπερχρεωμένη επιχείρηση και διογκώθηκε περαιτέρω με την πώληση της ΑΤΕ στην Τράπεζα Πειραιώς, καθώς ο ιδιοκτήτης, ο εκκαθαριστής της ΑΤΕ είναι διαφορετικός από το μοναδικό πιστωτή που είναι η Τράπεζα Πειραιώς».
Υπενθύμισε, επίσης, ότι το σχέδιο, το οποίο αυτή τη στιγμή υπάρχει σε συμφωνία ανάμεσα στην Τράπεζα Πειραιώς και τη Βιομηχανία Ζάχαρης προβλέπει ότι η εταιρεία χρωστάει 150 εκατομμύρια, «τα οποία προφανώς υπό οποιεσδήποτε συνθήκες δεν μπορεί να τα εξυπηρετήσει» και κατ’ επέκταση το σχέδιο αναδιάρθρωσης προβλέπει ότι από την πώληση ορισμένων στοιχείων της εταιρείας θα ανακτηθούν 50 εκατ. ευρώ (τα εργοστάσια στη Σερβία και ορισμένα άλλα αδρανή περιουσιακά στοιχεία). Από το χρέος θα διαγραφούν 50 εκατομμύρια και 50 εκατομμύρια θα αποτελέσουν δεκαετή δανεισμό από την Τράπεζα Πειραιώς προς τη Ζάχαρη.
«Για να επιτευχθεί, όμως, αυτό το σχέδιο, χρειάζεται κι ένα δεύτερο στοιχείο, ένα σχέδιο βιωσιμότητας της ίδιας της επιχείρησης, η οποία πρέπει να μειώσει το κοστολόγιό της, πρέπει να προσαρμοστεί στα δεδομένα που υπάρχουν σήμερα, προκειμένου να μπορέσει να επιβιώσει μεσοπρόθεσμα», συμπλήρωσε ο υπουργός και αναφέρθηκε στην πώληση των εργοστασίων της Σερβίας που λέγεται ότι γίνεται σε χαμηλό τίμημα ή αποδυναμώνει την εταιρεία.
«Είναι πρωτοφανές στον κόσμο να υπάρχει μητρική εταιρεία η οποία να χρεοκοπεί και να κλείνει και να σώζεται η θυγατρική. Αναγνωρίζουμε ότι δεν βγάζει κέρδη, δεν μπαίνει μέσα, είναι μία επιχείρηση, αλλά είναι μέρος της αναδιάρθρωσης προκειμένου να σωθεί η μητρική και να σωθεί και η εγχώρια παραγωγή τεύτλων. Άρα, είναι ένα κόστος το οποίο πρέπει να το πληρώσουμε προκειμένου να επιβιώσει η εταιρεία», είπε ο υπουργός και για το ύψος του τιμήματος προσέθεσε: «Η τιμή θα καθοριστεί. Υπάρχουν προσφορές, φυσικά, αυτή τη στιγμή, αλλά η τιμή, φυσικά, θα καθοριστεί από διαγωνισμό τον οποίο θα χειριστούν από κοινού η Βιομηχανία Ζάχαρης και η Τράπεζα».
Πληρωμή τευλοπαραγωγών
Για την πληρωμή των τευτλοπαραγωγών ο υπουργός υπενθύμισε ότι συναντήθηκε την Τρίτη με τους εκπροσώπους τους και σημείωσε: «Η εκτίμησή μας είναι ότι, εφόσον είναι στη διαδικασία έγκρισης το σχέδιο, και διαφαίνεται ότι είναι, και στη διαδικασία γραπτής πλέον επιβεβαίωσης ότι δεν αποτελεί κάποιας μορφής κρατικής επιδότησης που μπορεί να αμφισβητήσει τη βιωσιμότητα του σχεδίου, σε τρεις μέρες περίπου μετά την απόφαση θα πληρωθούν οι τευτλοπαραγωγοί για την περσινή παραγωγή, μιας και η αναχρηματοδότηση της εταιρείας σύμφωνα με το σχέδιο φθάνει ένα συγκεκριμένο αριθμό εκατομμυρίων που υπερκαλύπτει την άμεση πληρωμή των τευτλοπαραγωγών για το προηγούμενο έτος. Για τον λόγο αυτό ενθαρρύναμε τους τευτλοπαραγωγούς να συνεχίσουν να φυτεύουν και να φθάσουμε έναν στόχο».
Αναφερόμενος γενικότερα στο θέμα, ο υπουργός είπε ότι η Ελλάδα παράγει 150.000 τόνους ετησίως με βάση τις ποσοστώσεις. Η εγχώρια κατανάλωση είναι 300.000 τόνοι.
Τέλος υπογράμμισε:
«Για να μπορεί να επιβιώσει η Ελληνική Βιομηχανία Ζάχαρης, η ελάχιστη εγχώρια παραγωγή πρέπει να είναι πάνω από 100.000. Επιδιώκουμε να κινηθούμε τουλάχιστον στα άμεσα επόμενα χρόνια σε μία τέτοια κλίμακα εγχώριας παραγωγής τεύτλων. Είναι απόλυτα κρίσιμο αυτό.
Μέχρι το 2017 η Ελληνική Βιομηχανία Ζάχαρης -η οποία επιμένω έχει πάρα πολύ υψηλό κοστολόγιο σε σχέση με άλλες χώρες της Ευρωπαϊκής Ένωσης- διατηρεί το προνόμιο να εισάγει ζάχαρη απ” άλλες χώρες της Ευρωπαϊκής Ένωσης σε προκαθορισμένες τιμές που θεωρούνται πολύ ευνοϊκές. Αυτό έχει ως αποτέλεσμα η Ελληνική Βιομηχανία Ζάχαρης να αποκτά εμπορικό κέρδος απ” αυτές τις συναλλαγές. Αυτό όμως, καταργείται το 2017.
Συνεπώς, αυτό καθιστά ακόμα πιο επιτακτική την ανάγκη η εταιρεία, απαλλαγμένη πλέον από την υπερχρέωση και με ανοιχτές δυνατότητες, να προχωρήσει σε μία συντεταγμένη και βιώσιμη συνθήκη και να έχει ένα σχέδιο με το οποίο θα μπορούμε να δούμε τη στήριξη και την ανάπτυξη της Βιομηχανίας Ζάχαρης σε μεσοπρόθεσμο ορίζοντα».
typosthes.gr-Oikonomia
