Αύριο Τρίτη, στις 11:30, θα τελεσθεί η κηδεία του δημοσιογράφου Γιώργου Ανανδρανιστάκης στο νεκροταφείο των Αγίων Αναργύρων.
Ο δημοσιογράφος έφυγε ξαφνικά από τη ζωή, το πρωί της Κυριακής, σε ηλικία 48 ετών,
έπειτα από εγκεφαλικό που υπέστη την περασμένη Τρίτη.
Είναι μια οδυνηρή απώλεια για το δημοσιογραφικό χώρο και ιδίως για όσους, τον γνώριζαν προσωπικά οι οποίοι εκτίμησαν την καλοσυνάτη του συμπεριφορά και το αστείρευτο χιούμορ, με το οποίο αντιμετώπιζε κάθε κατάσταση.
Πώς το αποχαιρέτησε η Αυγή:
«Η Αυγή θρηνεί το χαμό ενός από τους πιο αγαπημένους της ανθρώπους. Ο Γιώργος Ανανδρανιστάκης, ο συνάδελφος ο καλός μας φίλος έφυγε αναπάντεχα από κοντά μας, την Κυριακή στις 6.30 το πρωί. Η ρήξη ανευρύσματος που υπέστη την Τρίτη του στέρησε τη ζωή στα 48 του μόλις χρόνια.
Η κηδεία θα τελεστεί αύριο Τρίτη στις 11.30, στο νεκροταφείο των Αγίων Αναργύρων.
Από την Αυγή ξεκίνησε ο Γιώργος τη δημοσιογραφία το 1993 ενώ παράλληλα αρθρογραφούσε στην «Εποχή». Για χρόνια οικονομικός συντάκτης της εφημερίδας μας, αλλά και συνδικαλιστικός εκπρόσωπος των εργαζομένων της στην ΕΣΗΕΑ, μας εξέπληττε πάντα με τις γνώσεις και το διαβολικό του χιούμορ.
Ήρεμη δύναμη ο Γιώργος. Η έμφυτη ευγένεια, η γενναιοδωρία, το πολιτικό κριτήριο και η κριτική του, πάντα καλοπροαίρετη, ο αυτοσαρκασμός του, τον έκαναν από την πρώτη στιγμή πολύτιμο συνομιλητή για τα τρέχοντα της δημοσιογραφίας και της πολιτικής, για τις αγωνίες της Αριστεράς, για τα σοβαρά και τα ανάλαφρα της ζωής.
Όλα αυτά τον έκαναν αναντικατάστατο ανάμεσα μας. Παντογνώστη τον λέγαμε, ζητούσαμε τη γνώμη του, καταφεύγαμε στο χιούμορ του. Κι από το 2008, οπότε μετακόμισε στον 105,5 στο Κόκκινο, αναλαμβάνοντας τη διεύθυνση του σταθμού και στη συνέχεια ως παραγωγός του, μας έλειπε στη δημοσιογραφική καθημερινότητα, όμως δεν έλειψε ποτέ από την Αυγή.
Παρέμεινε αρθρογράφος της εφημερίδας μέσα από την καθημερινή δημοφιλέστατη στήλη «Εκλογομαγειρέματα» όπως ονομαζόταν το πρώτο διάστημα, «Στον αφρό» όπως παρέμεινε μέχρι πριν δύο μήνες.
Παρέμεινε μέλος του Δ.Σ της εφημερίδας μέχρι το τέλος του, παραμένει πάντα στη μνήμη και τις καρδιές μας.
Η Αυγή εκφράζει τα θερμά της συλλυπητήρια στην αγαπημένη σύντροφο του Μάρσια και τον μικρό τους Στέλιο, στην κυρία Παναγιώτα που έχασε τον μονάκριβο γιο της».
Διαβάστε το τελευταίο του άρθρο με τίτλο «Αποχαιρετισμός στα όπλα»
Αμέσως μετά τις εκλογές του Μαΐου του 2012, ο τότε διευθυντής της «Αυγής» Νίκος Φίλης με κάλεσε εσπευσμένα στο γραφείο του. «Γράψε, βρε ακαμάτη, κανένα κείμενο να βοηθήσεις την εφημερίδα». Θα γράφω, του είπα, αλλά μέχρι την ημέρα που θα γίνει κυβέρνηση η Αριστερά. Ο ΣΥΡΙΖΑ θα είναι κυβέρνηση σε πέντε βδομάδες, σκέφτηκα πονηρά. Ας γράψω, λοιπόν, καμιά εικοσιπενταριά κειμενάκια για να μη λένε ότι δεν βοήθησα και μετά θα κάθομαι.
Τα έγραψα τα κείμενα υπό τον τίτλο «Εκλογομαγειρέματα», ο ΣΥΡΙΖΑ, όμως, τις έχασε τις εκλογές και εγώ έμεινα με την υπόσχεση ανά χείρας. Pacta sunt servanda.
Τα «Εκλογομαγειρέματα» έγιναν «Στον Αφρό» και δώσ” του, εκεί, μεροδούλι μεροφάι στιχουργική. Πόσο θα αντέξουν, άλλωστε, αυτοί οι ερίφηδες, σε έξι μήνες θα έχουν πέσει. Έλα μου που δεν έπεσαν. Δυόμισι χρόνια έμειναν οι Σαμαροβενιζέλοι και μετά ήρθε ο έρωτας, η μεγάλη και σταθερή κυβέρνηση της Αριστεράς.
Σιγά τη σταθερότητα. Από εκατό μεριές τη βαράγανε και οι έξω, και οι μέσα, και οι παραμέσα, βάραγε και η ίδια, κάπου – κάπου, τον εαυτό της. Πού να σταματήσεις να γράφεις, θα σε πούνε ρίψασπι και άλλα χειρότερα. Αφρίσαμε άλλους οκτώ μήνες, μέχρι που έγιναν εκλογές και την πετύχαμε τη ρημάδα τη σταθερότητα. Αφράτη σαν ηπειρώτικη πίτα ήταν η νέα κυβέρνηση. Λίγο καμένη στις άκρες, ενδεχομένως, σκέψου όμως, φίλε μου, πώς θα ήταν τα πράγματα, αν είχες πέσει στην ανάγκη της Φώφης και του Σταύρου.
Σπατσάραμε, λοιπόν. Η αποστολή εξετελέσθη και ο «Αφρός» εξεμέτρησε τον βίον του: Σαράντα ένας μήνες, χίλια κείμενα, πεντακόσιες χιλιάδες λέξεις, που δημοσιεύτηκαν στην «Αυγή» και στο avgi.gr και αναδημοσιεύτηκαν σε δεκάδες άλλα σάιτ και μπλοκ. Κοντά στα τριακόσια τα έβγαλε η αναζήτηση μέσω του Google. Ευχαριστώ, κατ” αρχάς, όσους μου έδωσαν άφθονο υλικό, τον Βενιζέλο, τον Σαμαρά, τον Σταύρο, τον Ψαριανό, τη Ζωή, τον Κώστα Μητσοτάκη, τον Μεϊμαράκη, τον Φαήλο, την Τρέμη, τον Τράγκα, τον Πορτοσάλτε, τον Μπάμπη, τον Πρετεντέρη. Ευχαριστώ και όσους με έσυραν στα δικαστήρια, πρωτίστως τον Πειραιώς Σεραφείμ, που με μήνυσε επειδή έγραψα ότι είπε πως η πεολειχία προκαλεί καρκίνο, ενώ εκείνος είχε πει ότι καρκίνο προκαλεί ο στοματικός έρωτας. Ποια είναι, άραγε, η διαφορά της πεολειχίας από τον στοματικό έρωτα; Αυτό το υπαρξιακό ερώτημα, σεβασμιότατε, μόνο η ίδια η ζωή μπορεί να το απαντήσει.
Ευχαριστώ από βάθους καρδίας τους διοικούντες και τους διευθύνοντες την «Αυγή» και το avgi.gr, τον Βασίλη Μουλόπουλο, τον Δημήτρη Στούμπο, τον Νίκο Φίλη, τον Κωστή Νικολακάκο, τον Γιώργο Κυρίτση, για τον χώρο και τη στήριξη που μου παρείχαν. Ευχαριστώ και τα σάιτ που αναδημοσίευαν συστηματικά τα κείμενα του «Αφρού», κάποια εξ αυτών σε καθημερινή βάση: το stokokkino.gr, το left.gr, το alterthess.gr, το koutipandoras.gr, το alfavita.gr, το tvxs.gr, τον λατρεμένο Χάρρυ Κλυνν.
Ευχαριστώ πιο πολύ απ” όλους εσάς που μου κάνατε παρέα αυτά τα τρεισήμισι χρόνια κι αν είπαμε και καμιά κουβέντα παραπάνω, νερό κι αλάτσι.».
ellada
Tags: ΣΥΡΙΖΑ
