Της Αναστασίας Γιάμαλη
Το έργο το έχουμε ξαναδεί: οι γυναίκες που ασχολούνται με την πολιτική συνεχίζουν να κρίνονται με βάση αυτή τους την ιδιότητα και όχι με βάση την πολιτική τους δραστηριότητα και να αποτελούν στόχο σeξιστικών σχολίων αντί πολιτικών επιχειρημάτων. Το τελευταίο κρούσμα σeξισμού είχε θύμα την εκπρόσωπο του ΔΝΤ Ντέλια Βελκουλέσκου και καυτηριάστηκε -σωστά- από τη Γενική Γραμματεία Ισότητας. Όπως προείπα, όμως, το έργο το έχουμε ξαναδεί, οι γυναίκες πολιτικοί αντιμετωπίζονται σαν να μην είναι ακριβώς εκεί η θέση τους, ή σαν η αρμοδιότητά τους να τελειώνει στο να σκορπούν αυτό το περίφημο «άρωμα γυναίκας», φορώντας «γόβες στιλέτο» που ακούμε όταν στερέψει και το τελευταίο «παραπολιτικό» μετά τις εκλογές.
Ωστόσο, η Ντ. Βελκουλέσκου -για τις ενδυματολογικές επιλογές, το χρώμα μαλλιών, το χτένισμα μέχρι και το όνομα της οποίας έχει χυθεί πολύ μελάνι, πολύ περισσότερο από εκείνο που χύθηκε γι” αυτά τα «ανεκδοτολογικού – κουτσομπολίστικου» τύπου χαρακτηριστικά των προκατόχων της- δεν είναι πολιτικός.
Η Ντ. Βελκουλέσκου δεν ήρθε ως πολιτικός στη χώρα μας, ήρθε ως εκπρόσωπος του ΔΝΤ, ως τεχνοκράτης -ως υπάλληλος- δεν εκφράζει τις απόψεις της, εκφράζει τις απόψεις του ΔΝΤ, όχι με το προσωπικό της στιλ, με το στιλ του ΔΝΤ, όχι με τα δικά της επιχειρήματα αλλά με την επιχειρηματολογία του ΔΝΤ. Ακριβώς όπως ο προκάτοχός της Πολ Τόμσεν.
Δεν διαβάσαμε ποτέ για τον κ. Τόμσεν ότι ήταν «κ@υλωμένος» για περικοπές όπως διαβάσαμε σε κωμικογράφημα προοδευτικής εφημερίδας για την κ. Βελκουλέσκου. Λες και οι θέσεις της υπαγορεύονται, ή πιο σωστά επηρεάζονται από τα «οιστρογόνα» της και όχι από το ΔΝΤ… Σημασία έχει η αντιμετώπιση των απόψεων αυτών καθ” αυτών και όχι του φορέα τους. Αλλά αυτή είναι μια παλιά ασθένεια της δημόσιας ζωής… που δύσκολα καταπολεμάται…
Η Βελκουλέσκου είναι ένα ακόμη όνομα στη μακρά λίστα που περιέχει τις γόβες της Τζάκρη, το ξανθό της Δούρου, την «υστερία» της Ζωής (ποτέ Κωνσταντοπούλου), το κούρεμα της Γαϊτάνη, την «κομψότητα» της Γκερέκου, το «νάζι» της Καϊλή και τόσα άλλα «γυναικεία» χαρακτηριστικά ανθρώπων που έκαναν το λάθος να ασχολούνται με τα κοινά ή να δημοσιολογούν λόγω επαγγελματικής ιδιότητας και παράλληλα να είναι γυναίκες.
Είναι αλήθεια ότι οι υψηλόβαθμοι τεχνοκράτες των διαφόρων «θεσμών» (ΔΝΤ, ΕΚΤ, Κομισιόν) αντιμετωπίζουν την πολιτική την οποία έχουν επιβάλει στη χώρα μας με μια «στοργή» σαν να πρόκειται για το πνευματικό τους παιδί, το χαϊλάιτ της καριέρας τους ή ένα εφαλτήριο για υψηλότερη θέση. Αυτό όμως είναι ένα χαρακτηριστικό αυτού του είδους των τεχνοκρατών που δεν εξαρτάται από το φύλο τους.
Αν είναι να μας προβληματίσει κάτι, ας είναι η υποεκπροσώπηση των γυναικών στο πολιτικό σύστημα και στη δημόσια διοίκηση στην ίδια την Ελλάδα και όχι το αν μας στέλνουν γυναίκες τεχνοκράτες οι θεσμοί. Το πρόβλημα το έχουμε με τους θεσμούς, όχι με τους εκπροσώπους τους.
Πηγή: avgi.gr
