Το "ΟΧΙ" του Κυπριακού λαού απέδωσε αλλά η ζημιά είχε ήδη γίνει!

Επέτειος της 25ης Μαρτίου σήμερα και γιορτάζουν οι Έλληνες απανταχού της γης, μα στην Κύπρο μάλλον έχουν διπλή γιορτή. Γιορτάζουν φειδωλά και την…
28η Οκτωβρίου, διότι το μεγάλο «ΌΧΙ», η άμυνα και η επιμονή του λαού τους, απέδωσε τουλάχιστον ηθικά αλλά και υλικά καρπούς.

Η λύση που δόθηκε είναι επώδυνη, αλλά έχει τα εξής πλεονεκτήματα σε σχέση με την αρχική πρόταση του Eurogroup και σε σχέση με τις «λύσεις» που δόθηκαν εδώ στην Ελλάδα:

1. Πτωχεύει η τράπεζα ή κάποιες τράπεζες και όχι το Κράτος. Στην Ελλάδα ο Έλληνας πλήρωσε τα πάντα και οι τράπεζες τίποτα απολύτως. Στην Κύπρο πληρώνουν ουσιαστικά οι μεγαλοκαταθέτες και οι έχοντες την τράπεζα!

2. Δεν είναι οριζόντια τα μέτρα. Μόνο οι τράπεζες που έχουν πρόβλημα κουρεύονται και όχι όλες οι καταθέσεις σε όλες τις τράπεζες και φυσικά για καταθέσεις πάνω από 100 χιλιάδες ευρώ. Δηλαδή, η λύση δεν αφορά όλους τους Κυπρίους, ούτε καν όλους τους καταθέτες Κυπρίους.

3. Δεν παρουσιάζεται πλέον η Κύπρος ως κράτος «μπανανία», αλλά απλά ότι κάποιες τράπεζες (1-2) δεν πήγαν καλά, έχουν πρόβλημα και πτώχευσαν στην Κύπρο. Άλλωστε και στις ΗΠΑ πτώχευσε η τράπεζα lehman brothers και κανείς δεν είπε τίποτα για το κράτος των ΗΠΑ, ούτε κατέρρευσε η οικονομία τους.

Στην Ελλάδα απεναντίας οι πολιτικοί μας δέχθηκαν πρόθυμα το Ελληνικό κράτος να συκοφαντηθεί (ΓΑΠ – Παπακωνσταντίνου κτλ), οι τράπεζες να «αγιοποιηθούν» και στο τέλος στον βωμό του «όλοι τα φάγαμε», πληρώσαμε όλοι και περισσότερο φυσικά οι πτωχοί. Επωμίσθηκε το κράτος τα πάντα (250 δις ευρώ, λίγη αιδώς Αργείοι), ενώ στην Κύπρο έγινε το αντίθετο! Να γιατί δεν έκαναν ποτέ διαπραγματεύσεις οι πολιτικοί μας, γιατί θα πλήρωναν οι έχοντες και οι τράπεζες.

Οι πολιτικοί μας περιέκοψαν μισθούς και συντάξεις 500-700 ευρώ, επιβλήθηκαν χαράτσια για να καλύψουν τους μεγαλοκαταθέτες, τους έχοντες περιουσία και υπόψη, δεν είμαστε χώρα που βασιζόμαστε οικονομικά από τους καταθέτες, όπως γίνεται στην Κύπρο! Δηλαδή η φορολόγηση μεγάλων καταθέσεων θα είχε ελάχιστη επίπτωση στην οικονομία μας.

Επιπλέον, τα μέτρα που έλαβε η Κύπρος δεν χρήζουν καν νόμου (έχει δίκαιο ο Σόιμπλε σε αυτό), αλλά απλής κυβερνητικής εντολής και ρύθμισης, αρά δεν θα υπάρχει ούτε καν επίσημη κρατική δέσμευση, ούτε μνημόνιο με τον τύπο και την επισημότητα που εφαρμόστηκε σε μας. Μόνο από αυτό καταλαβαίνει ο έχων νου πως η λύση ήταν καλύτερη, πολύ καλύτερη.

Το κακό είναι πως η Κύπρος έχασε και θα χάσει πολλά (και πολλούς επενδυτές – καταθέτες) λόγω δυσφήμισης, διότι η προηγούμενη συμφωνία (που τόσο ήθελαν να περάσει οι πολιτικοί μας, που ήταν και πάλι κάτι πολύ καλύτερο από αυτό που έγινε στην Ελλάδα), χτυπούσε συλλήβδην το Κυπριακό κράτος και όχι μια ή δυο τράπεζες που ουσιαστικά τώρα θίγονται, οπότε αν αυτό γίνονταν από την αρχή, θα ήταν απλά μια ελεγχόμενη πτώχευση μιας τράπεζας και όχι όλου του Κυπριακού κράτους. Θα είχαν δηλαδή ελάχιστες συγκριτικά απώλειες μεγαλοκαταθετών και διαφυγής χρηματικών κεφαλαίων.

Αν δεν ήταν και αυτός (αν μου επιτρέπεται) ο «γλυκανάλατος» ο Αναστασιάδης με τους αυλικούς του στις διαπραγματεύσεις (να τρώνε πίτσες και να χαλαρώνουν – καθησυχάζουν τον Σόιμπλε), η Κύπρος σήμερα θα πανηγύριζε θριαμβευτικά.