Κοιτάζοντας πίσω βλέπεις ότι με την ανάπτυξη της τεχνολογίας, σαν να έχουν αλλοιωθεί -σχεδόν- όλες μας οι κοινωνικές δεξιότητες. Από την καλημέρα που θα εισπράξεις το πρωί, μέχρι και τις ευχές στα γενέθλια και τις ημέρες ονομαστικής εορτής,
Όχι μόνο , αλλά έχουμε μπει σε μια διαδικασία αυτοπροβολής, που μεταξύ μας, σε πολλές περιπτώσεις είναι πολύ μακριά από την πραγματικότητα.
που έχει επιφέρει η τεχνολογία και κυρίως τα social media, βρίσκεται και ο τρόπος που φλερτάρει ο κόσμος εν έτη 2020. Μη νομίζεις ότι αφού αναπτύσσεται η τεχνολογία, αναπτύσσονται και οι «τεχνικές» του φλερτ, αντιθέτως αν θες την ταπεινή μας γνώμη σε αυτή την περίπτωση οι δείκτες πάνε πίσω και όχι μπροστά.
Σε ένα παράλληλο σύμπαν, ο κόσμος μιλά face to face και όχι μέσω face time. Αυτό είναι στενάχωρο. Το παράλληλο αυτό σύμπαν υπήρξε κάποια χρόνια πριν, πριν κρατήσουμε στα χέρια μας «έξυπνα» κινητά αλλά ακουστικά με στριφογυριστό καλώδιο και όταν μιλούσαμε με το… «πρόσωπο» από την αγωνία μας αυτό το καλώδιο τεντωνόταν και γινόταν ένα με τα δάχτυλά μας.
Τότε μιλούσαμε με τις ώρες τα απογεύματα στα στενά της γειτονιάς αφού πρώτα είχαμε παρακαλέσει την παρέα να βγούμε στη συγκεκριμένη πλατεία για να πετύχουμε δήθεν τυχαία τον έρωτά μας. Τώρα αρκεί μια κοινοποίηση παρουσίας σε insta story και μια απλή αντίδραση με emoji καρδούλας για να δώσουμε το παρόν.
To «Θες να τα φτιάξουμε» ήταν ατάκα ιερή, με όλη την έννοια της λέξης. Ντροπαλές κινήσεις, ροδοκόκκινα μάγουλα, χέρια που έτρεμαν και ένα χαμόγελο που έσκαγε στο πρόσωπο μετά το «θέλω να γίνεις το κορίτσι μου». Εκεί να δεις πεταλούδες στο στομάχι! Πλέον αυτό το συναίσθημα έχει σβήσει, έτσι ακριβώς όπως διαγράφεις τα DM σου. Ένα μήνυμα στο inbox χωρίς ρομάντζα και χωρίς συναισθήματα, με μοναδικό κριτήριο μια καλά επεξεργασμένη φώτο προφίλ αρκεί.
Το παιχνίδι του φλερτ τότε είχε ραβασάκια κάτω από το θρανίο που ευχόμασταν να μην πέσουν στα χέρια κάποιου άσχετου από την τάξη γιατί το δούλεμα θα έπεφτε βροχή! Τώρα, αυτά τα ραβασάκια θα μπορούσαμε να πούμε ότι έχουν αντικατασταθεί από quotes σε φωτογραφίες μας. Άντε τώρα να πιάσει το νόημα το crush!
Υ.Γ: Αν το πράγμα συνεχιζόταν γινόμασταν οι πρώτες ποιήτριες! Τα στιχάκια στα τετράδια έδιναν και έπαιρναν. Δε θα ξεχάσουμε όμως ποτέ εκείνο το γράμμα «αφιέρωση» ψεκασμένο με μπόλικο άρωμα μας, στο εσωτερικό του φακέλου με τα αυτοκόλλητα καρδιάς.
Υπήρχαν όμως και τερτίπια, μιας και όλοι είμαστε λίγο- πολύ ντροπαλοί τότε. Μπορεί να μην άκουγες αμέσως την πρόταση της δέσμευσης, αλλά να λάμβανες μικρά συμβολικά δωράκια με κρυφά νοήματα αλλά και αφιερώσεις τραγουδιών που μπορεί και με αυτά να ζητούσε να γίνεις το κορίτσι του.
Πάντως οι συναυλίες-όπως τότε, έτσι και τώρα-θα είναι πάντα η καλύτερη πρόφαση για να βγάλει κάποιος το κορίτσι που θέλει έξω και να του ζητήσει υπό τις μελωδίες ενός ρομαντικού μουσικού χαλιού να είναι μαζί.
Ζωγραφιές και βραχιόλια από χάντρες, δεμένα στις άκρη τους με έναν καλό και δυνατό κόμπο ήταν αρκετά για να πιάσεις το νόημα. Και ναι, είμαστε από αυτές που έχουμε κρατήσει αυτές τις αναμνήσεις σε ένα μπαούλο με παλιά αντικείμενα μας.
Αν στο ελάχιστον θα μπορούσες να γυρίσεις το χρόνο πίσω, μακάρι να γυρνούσες στο τότε. Τότε που το φλερτ ήταν αθώο, γλυκό και αληθινό. Τα αγόρια ζητούσαν από τα κορίτσια να γίνουν οι κοπέλες τους και τα κορίτσια κρατούσαν φυλαγμένα τα ραβασάκια με τις ερωτικές εξομολογήσεις τους.
Αν απενεργοποιήσεις για λίγο το instagram άραγε πόσο γρήγορα θα βρεις εκεί έξω το πραγματικό σου crush;
sxeseis
