Τζίμης: Ο master του τατουάζ «χτύπησε» το τελευταίο του σχέδιο

Ο πιτσιρικάς έδειχνε ότι δεν μάσαγε, παρά το μικρό της ηλικίας του. Ο ναυτικός που συμμετείχε σε κείνο το κυνήγι ξημερώματα σε ένα βουνό της Μυτιλήνης τον είχε ήδη «ζυγίσει» και τον ρώτησε αν θα ήθελε να μπαρκάρει. Ο Δημήτρης Μαματσής παιδί μιας φτωχής οικογένειας, δεν έχει αντίρρηση, ούτε και οι γονείς του που τα έφερναν βόλτα δύσκολα στα τέλη της δεκαετίας του ‘40.

Χρόνια πριν γραφτεί ο στίχος «Γιε μου που πας; Μάνα θα πάω στα καράβια» ο άνθρωπος που έμελλε να γίνει γνωστός ως Jimmy-ο άρχοντας του tattoo στην Ελλάδα-μπαρκάρει και ανακαλύπτει ξένες χώρες και εξωτικά λιμάνια. Χρόνια αργότερα, μιλώντας για την ζωή του στη Lifo, θα πει: «μικρός ήμουν, δεν θυμάμαι πόσο. Όλο τον κόσμο γύρισα. Όταν πήγα στην Αμερική τρελάθηκα».

Όταν το καράβι πιάνει Καναδά, ο νεαρός πλέον Δημήτρης μαζεύει τα λιγοστά πράγματα του και ένα πρωί κατεβαίνει χωρίς να κοιτάξει πίσω, αποφασισμένος να ριζώσει εκεί. Ήδη από τότε καπνίζει σαν φουγάρο-μέχρι πριν τέσσερα χρόνια κάπνιζε πέντε πακέτα την μέρα-αγαπημένο του ποτό είναι το ουίσκι ενώ είναι καλός στο να ζωγραφίζει.

Με ένα μολύβι και λευκό χαρτί αποτυπώνει ότι περίεργο «κάθεται» στο μάτι του, χωρίς να αντιλαμβάνεται τότε ότι θα ήταν ο πρώτος tattoo artist στην Ελλάδα. Για να ζήσει όπως έχει πει έπιασε δουλειά σαν οικοδόμος στο Τορόντο. Μένει σε ένα δωμάτιο, ενώ από κάτω ήταν ένα μαγαζί που «χτύπαγε» τατουάζ. Γνωρίζεται με τον ιδιοκτήτη και τα παιδιά που δούλευαν εκεί και μια μέρα τους αφήνει άφωνους όταν σχεδιάζει ένα δελφίνι, που δεν μπορούσε να πετύχει ένας από τους εργαζόμενους.

«Το βλέπει ο Μπίλι (σσ. ο ιδιοκτήτης), παθαίνει πλάκα και με πήρε εκεί να μάθω» θα πει στην ίδια συνέντευξη ο άνθρωπος που έφερε ουσιαστικά την δερματοστιξία στην Ελλάδα. Μόνο όπως ήταν αναμενόμενο, στην αρχή τον κυνήγησαν πολύ αφού το τατουάζ είχε συνδεθεί με παράνομους, φυλακισμένους και αυτούς που θεωρούνταν απόκληροι της κοινωνίας.

Από τους ναύτες στην Πλάκα

Ο Μαματσής επιστρέφει στα πάτρια εδάφη αρχές δεκαετίας του ‘70 και απασχολείται αρχικά ως οδηγός στην Γαλλική Πρεσβεία, ενώ αργότερα βγάζει και μια άδεια ταξί. Και είναι χάρη σε αυτή την άδεια που θα έρθει ο πρώτος πελάτης, ένας Αμερικανός ναύτης από τους χιλιάδες που κατέκλυζαν την Αθήνα, τον οποίο πήρε κούρσα από το Φάληρο.

Όταν ρωτάει τον Τζίμη που μπορεί να «χτυπήσει» ένα τατουάζ, του απαντάει: «Θα στο κάνω εγώ». Αυτή ήταν η αρχή της μυθικής διαδρομής του πιο διάσημου τατουατζή στην Ελλάδα, που αφού έκανε ένα ταξίδι στο εξωτερικό για να αγοράσει τον εξοπλισμό, πιάνει δουλειά.
Οι πρώτοι πελάτες είναι μόνο ναύτες, αφού η έννοια του τατουάζ είναι άγνωστη στη χώρα μας, ακόμη και όταν ανοίγει το περίφημο πλέον στούντιο στην Πλάκα.

Τότε είναι που οι αρχές δεν θα τον αφήσουν σε ησυχία τα πρώτα χρόνια λειτουργίας του μαγαζιού, θεωρώντας ότι μαζεύονται κακοποιά στοιχεία ενώ δεν υπήρχε άδεια για το επάγγελμα του. Στο στούντιο μπαινοβγαίνει κόσμος που είναι περίεργος και οι αστυνομικοί περνούν κάθε μέρα και τον τραβάνε στο τμήμα για εξηγήσεις, ενώ θα πάει τρεις φορές στο δικαστήριο. Τελικά ο πρώην πρωθυπουργός Γεώργιος Ράλλης τον οποίο ο Τζίμης είχε γνωρίσει όταν ήταν οδηγός στην Γαλλική Πρεσβεία, ήταν ο άνθρωπος που πήρε ένα τηλέφωνο και άφησαν τον «καλλιτέχνη» ήσυχο.

Μια ζωή τατού!

Τα λεφτά στην αρχή ήταν πολύ λίγα, αλλά σταδιακά η δουλειά άρχισε να ανοίγει, όταν ο Τζίμης ανοίγει στούντιο σε διάφορες ευρωπαϊκές χώρες, ενώ τα ελληνικά ΜΜΕ της εποχής δημοσιεύουν φωτογραφίες με τους «περίεργους» που χτυπάνε τατουάζ. Μάγκας είναι η λέξη που τον χαρακτηρίζει σύμφωνα με ανθρώπους που τον έζησαν, ένας τύπος που μπορεί να κάπνιζε και να έπινε αλλά είχε μάτια μόνο για την γυναίκα του, την κυρία Ελένη.

Αυτή που ερωτεύθηκε από πιτσιρικάς και «χτύπησε» τατουάζ το όνομα της, αυτή με την οποία έζησε μέχρι το τέλος της ζωής του, έχοντας αφήσει την δουλειά στα παιδιά του. Τα τατουάζ που χτύπησε σε διάσημους είναι πάρα πολλά, αλλά έχει μιλήσει για ελάχιστους, που δεν είχαν πρόβλημα να φωτογραφηθούν την ώρα που ο Τζίμης «δούλευε» το έργο του.

Η Βάνα Μπάρμπα, ο Ντέμης Νικολαΐδης και η Ελένη Πετρουλάκη είναι μόνο κάποιοι από τους δεκάδες ή εκατοντάδες επώνυμους πελάτες του ανθρώπου που έγινε ο γκουρού του tattoo στην Ελλάδα.

Τα τελευταία χρόνια της ζωής του, πέρναγε καθημερινά μια βόλτα από το μαγαζί, καπνίζοντας πάντα και πίνοντας μπύρα, αφού ο γιος του δεν τον άφηνε να πίνει ουίσκι. Πήγαινε σε ένα καφενείο και το έπινε, πριν επιστρέψει σπίτι φορτωμένος με θύμησες και περιστατικά που θα μπορούσαν να γεμίσουν ένα βιβλίο ζωής που το τελευταίο του κεφάλαιο γράφτηκε χθες. Όταν έγινε γνωστό ένας φίλος του από τα παλιά τον χαιρέτησε λέγοντας: «Τζίμη, «χτύπα» άλλο ένα εκεί πάνω….»