<strong>Συνέντευξη Ευάγγελου Βενιζέλου στο Liberal.gr και στους δημοσιογράφους Γιάννη Σιδέρη και Θανάση Μαυρίδη</strong>
Πρόσφατα είπατε ότι έχουμε υπουργούς που χαίρονται επειδή κάθε μέρα εκτοξεύουν φορολογικές και ασφαλιστικές απειλές, το είπατε στο ΒΗΜΑ FM, θα θέλατε να μας κατονομάσετε ποιοι είναι αυτοί;
Ο υπουργός ο αρμόδιος για τα θέματα τις φορολογίας και ο υπουργός ο αρμόδιος για τα θέματα της κοινωνικής ασφάλισης, με πολύ πάθος απευθύνονται προς την κοινωνία και δείχνουν πολύ ευτυχείς επειδή εξαγγέλλουν δυσάρεστα μέτρα φορολογικά και ασφαλιστικά. Γενικά υπάρχει ένας ζηλωτισμός στην Κυβέρνηση. Το βασικό επιχείρημα του κ. Τσίπρα είναι ότι αν εφήρμοζε την προηγούμενη πολιτική του, αν εφήρμοζε τις υποσχέσεις του Ιανουαρίου και τη δημαγωγία της τελευταίας πενταετίας, η χώρα θα είχε οδηγηθεί στην καταστροφή και στο Grexit. Άρα η υπογραφή του τρίτου μνημονίου, τα σκληρά φορολογικά μέτρα – γιατί το μνημόνιο Τσίπρα προβλέπει κυρίως φορολογικά μέτρα – είναι κάτι όχι μόνο αναγκαίο αλλά και σωτήριο. Έτσι το εφαρμόζουν με ζήλο, με πάθος, γιατί βεβαίως έτσι «δικαιώνεται» η εντυπωσιακή αυτή μεταστροφή τους.
- Κύριε πρόεδρε έχουμε δεκαεννέα δις φόρους σε 2 μήνες, πιστεύετε ότι ο ελληνικός λαός μπορεί να δώσει τόσα πολλά χρήματα;
Όχι. Νομίζω ότι έχει εξαντληθεί η φοροδοτική ικανότητα του ιδιωτικού τομέα, των νοικοκυριών και βεβαίως το μεγάλο πρόβλημα, η μεγάλη ασυμμετρία που παρουσιάζει το τρίτο μνημόνιο, είναι ότι βασίζεται στην αύξηση των φορολογικών εσόδων και σε περικοπές στο ασφαλιστικό, δηλαδή σε μειώσεις του διαθέσιμου εισοδήματος και όχι σε άλλες εξοικονομήσεις δημοσίων δαπανών.
- Άρα λοιπόν υπάρχει μια μαγική εικόνα…
Ναι, υπάρχει μια εικόνα των νομοθετημένων μέτρων και του προϋπολογισμού και μια εικόνα της πραγματικότητας. Εν έτει 2015 που δεν υπήρχε λόγος να γίνει αυτό. Τον Ιανουάριο του 2015 η Ελλάδα δεν ήταν στην κατάσταση του 2009-2011. Είχε πετύχει τη μεγάλη δημοσιονομική προσαρμογή.
- Αυτό το γεγονός επαναφέρει τα σενάρια για το Grexit
Το Grexit, η κυβέρνηση Τσίπρα με πολύ μεγάλη καθυστέρηση κατάλαβε ότι δεν ήταν απειλή της Ελλάδας προς την Ευρώπη αλλά απειλή της Ευρώπης προς την Ελλάδα η οποία μάλιστα διατυπώθηκε σχεδόν ανοιχτά. Υπό την έννοια αυτή πρέπει να δούμε αν πολιτικά η Ευρώπη θα κάνει την επιλογή να επαναφέρει το σενάριο του Grexit. Πιστεύω ότι πολιτικά δεν θα κάνει την επιλογή αυτή, διότι δεν θέλει να δει μια Ελλάδα να γίνεται τριτοκοσμική μέσα στο ευρωπαϊκό έδαφος, δεν θέλει να δει μια Ελλάδα σε ανθρωπιστική κρίση, πραγματική ανθρωπιστική κρίση, ανθρωπιστική κρίση τύπου Μέσης Ανατολής. Δεν θέλει να δει ένα μεταναστευτικό κύμα Ελλήνων που ψάχνουν για δουλειά και για καλύτερη τύχη στις άλλες χώρες της Ευρωπαϊκής Ένωσης. Άρα για πολιτικούς λόγους πιστεύω ότι δεν θα επανέλθει το σενάριο. Πάντα έλεγα από το 2011 ότι το πρόβλημά μας δεν είναι το Grexit αλλά η χρεοκοπία, η έκπτωση εντός ευρώ. Η κατάσταση στην οποία κινδυνεύουμε να έρθουμε σε λίγο, είναι – θα χρησιμοποιήσω έναν νεολογισμό – θα είναι μια κατάσταση «στασιμοχρεοκοπίας». Δηλαδή δεν θα είναι τυπική χρεοκοπία, δεν θα είναι όμως και η ανάκτηση του εδάφους. Δεν θα είναι η αλλαγή του κλίματος.
- Δεν βγαίνουν τα νούμερα και το βλέπουμε. Άρα μιλάμε για καταστροφή. Αλλά εσείς δεν βλέπετε Grexit, επειδή υπάρχουν πολιτικοί λόγοι. Άρα; Πώς μπορούν να εξελιχτούν τα πράγματα υπό αυτές τις συνθήκες;
Χρησιμοποίησα, για να διευκολύνω τη συζήτησή μας, τον όρο «στασιμοχρεοκοπία» υπό την έννοια ότι και Grexit δεν θα έχουμε αλλά και ανάταση δεν θα έχουμε γιατί δεν δημιουργούνται οι πολιτικές και κοινωνικές προϋποθέσεις που θα κινητοποιήσουν τις παραγωγικές δυνάμεις του τόπου. Αν φτιάχναμε τη μεγάλη αναπτυξιακή συμμαχία των δημιουργικών δυνάμεων του Έθνους, βεβαίως θα μπορούσαμε να αλλάξουμε το τοπίο. Αυτό δεν το έχουμε, γιατί έχουμε μια κυβέρνηση η οποία έχει υπογράψει μια συμφωνία που είναι η χειρότερη δυνατή, την οποία, την έφερε, την ψήφισε, την εφαρμόζει, αλλά δεν την πιστεύει, θεωρεί ότι θα μπορούσε να την υπονομεύσει, άρα έχουμε πλήρη έλλειψη στρατηγικού προσανατολισμού. Υπάρχει συνεχώς ένα κλείσιμο ματιού ότι «αυτό που κάνουμε δεν μας αρέσει, ότι αυτό που κάνουμε δεν βγαίνει, ότι αυτό που κάνουμε δεν αποδίδει, χωρίς να είμαστε σε θέση να πούμε και στην κοινωνία και στην οικονομία και στους διεθνείς συνομιλητές μας ποια είναι η άλλη λύση».
- Ναι αλλά δεν μπορώ να φανταστώ ότι θα συνεχίσουμε έτσι επί 4 χρόνια…
Όχι βέβαια. Αυτό είναι το πολιτικό πρόβλημα της χώρας. Γιατί πιστεύω ότι το μεγάλο πρόβλημα της οικονομίας ήταν και είναι το πολιτικό πρόβλημα. Από εκεί ξεκινούν όλα. Και σε αυτό το πολιτικό πρόβλημα οι επιλογές του εκλογικού σώματος δεν έχουν δώσει λύση. Γιατί όταν έχεις μια εκλογική νίκη του ΣΥΡΙΖΑ τον Ιανουάριο, με βάση υποσχέσεις που εγκαταλείφθηκαν μετά ως καταστροφικές, όταν παρόλα όσα μεσολάβησαν επαναλαμβάνεται τον Σεπτέμβριο με ελαφρά μείωση και φτάνουμε σε μια κυβέρνηση που νομίζει ότι έχει την ισχυρότερη εντολή ενώ έχει την ασθενέστερη εντολή της μεταπολίτευσης με μόλις 39, 2%, όλα βασίζονται σε μια παρεξήγηση! Μια παρεξήγηση ήταν οι υποσχέσεις του Ιανουαρίου, μια παρεξήγηση ήταν το υπερήφανο «ΟΧΙ» του Ιουλίου που μετατράπηκε σε «ΝΑΙ» σε μια χειρότερη συμφωνία, μια παρεξήγηση είναι η νέα εντολή του Σεπτεμβρίου για εφαρμογή του μνημονίου το οποίο δεν πιστεύει η Κυβέρνηση αλλά δεν μπορεί να σχεδιάσει κάτι πέραν αυτού. Άρα είμαστε ως κοινωνία δέσμιοι αυτής της παρεξήγησης, της τριπλής παρεξήγησης.
- Και μέσα στ’ άλλα έχουμε και το μεταναστευτικό. Δεν έχουμε μόνο πρόσφυγες, αλλά και μετανάστες.
Έχουμε ανθρώπους από τη Συρία, τη Λιβύη, την Υεμένη, αλλά έχουμε και ανθρώπους από το Πακιστάν, από το Μπαγκλαντές , έχουμε ποικιλία αφίξεων αλλά έχουμε πλέον πάρα πολλούς που έχουν το καθεστώς του πρόσφυγα σύμφωνα με τη συνθήκη της Γενεύης. Έχω πει πως η λύση μπορεί να προέλθει μόνο μέσα από μια ολοκληρωμένη συμφωνία της Ευρωπαϊκής Ένωσης με την Τουρκία. Οι ευρωπαϊκοί μηχανισμοί ταυτοποίησης και κατανομής πρέπει να είναι εγκαταστημένοι επί τουρκικού εδάφους και δεν υπάρχει κανένας λόγος να οδηγούμε τους ανθρώπους στην περιπέτεια της διέλευσης από τη θάλασσα με κίνδυνο για ανθρώπινες ζωές, οι οποίες χάνονται διαρκώς με έναν τρόπο απάνθρωπο και κυνικό και αυτό είναι πρόβλημα όχι ευρωπαϊκό, αλλά πρόβλημα διεθνές, επιπέδου ΟΗΕ και Συμβουλίου Ασφαλείας.
- Αλλά το πρόβλημα είναι ότι με τις δικές σας κυβερνήσεις είχαμε το πολύ 50 χιλιάδες το χρόνο τώρα έφτασαν 500. Δεν άλλαξαν άρδην οι καταστάσεις στη Συρία, άλλαξε η κυβέρνηση και η πολιτική της.
Άλλαξαν κυρίως οι καταστάσεις στην Τουρκία. Οι προσφυγικές ροές από τη Συρία είχαν πάει σε μεγάλο βαθμό στην Τουρκία και σε δεύτερο βαθμό στο Λίβανο και στην Ιορδανία. Από ένα σημείο και μετά όλος αυτός ο κόσμος άρχισε να ασφυκτιά να μη βλέπει λύση. Το παράδοξο είναι ότι έχουμε αυτό το ρεύμα των Σύρων πολιτών προς την Ευρώπη ενώ αρχίζει πια να αχνοφαίνεται μια πολιτική λύση μέσα από τις διπλωματικές πρωτοβουλίες στις συζητήσεις της Βιέννης.
Αλλά εδώ είχαμε μια αντιπολίτευση του ΣΥΡΙΖΑ η οποία ήταν έκδηλα φιλο -Ασαντική και ενοχλείτο κάθε φορά που λέγαμε ότι δεν πρέπει να γίνεται χρήση χημικών όπλων κατά αμάχων και που είχε κινητοποιήσει κοινωνικούς φορείς να μη γίνει καταστροφή των χημικών όπλων στη Μεσόγειο. Βλέπω τώρα με έκπληξη τον κ. Τσίπρα να συνυπογράφει τα συμπεράσματα του Ευρωπαϊκού Συμβουλίου τα οποία βεβαίως απηχούν, την καθαρή ευρωατλαντική γραμμή σε σχέση με τα θέματα αυτά.
- Πιστεύετε ότι η κρίση στη Συρία κρατάει τελικά την Ελλάδα στην Ευρωζώνη;
Όχι. Επίσης έχω κάνει μια διάκριση την οποία θα ήθελα να την επαναλάβω στη συζήτησή με σας. Το προσφυγικό έχει μια ανθρωπιστική διάσταση που δεν συμψηφίζεται με καμία άλλη. Και θέτει πολύ σοβαρά ηθικά ζητήματα για την παγκόσμια κοινότητα και για μας. Η οικονομική διάσταση προφανώς δεν συγκρίνεται με την ανθρωπιστική.
Υπάρχει και ένα άλλο ζήτημα το οποίο είναι η εξωτερική μας πολιτική. Η εξωτερική πολιτική και η πολιτική ασφάλειας και άμυνας. Μου είχε κάνει εντύπωση που ο κ. Τσίπρας παλιότερα στη Βουλή φάνηκε να μην έχει την αίσθηση των θαλασσίων συνόρων. Αναρωτήθηκε αν υπάρχουν σύνορα στη θάλασσα. Υπάρχουν ζητήματα έρευνας και διάσωσης στα οποία εμείς έχουμε αναπτύξει μια πολύ συγκεκριμένη αντίληψη και πρακτική τις τελευταίες δεκαετίες, την οποία αντίληψη πρέπει να την αποδεχτεί και η Ευρωπαϊκή Ένωση με τους μηχανισμούς της.
- Η Ελλάδα της κρίσης θα πρέπει να φιλοξενεί 50.000 πρόσφυγες. Ως προς τον αριθμό είναι η συζήτηση…
Είναι άλλο πράγμα το ποιοι διέρχονται από την Ελλάδα και κατανέμονται σε άλλες ευρωπαϊκές χώρες και άλλο πράγμα ποιοι μένουν στην Ελλάδα. Δεν μας έχει παρουσιάσει η κυβέρνηση ως τώρα τις συνολικές κατανομές. Τη συνολική της πολιτική. Δεν έχει κάνει ακόμη με καθαρό τρόπο τη διάκριση μεταξύ εισόδου, ταυτοποίησης, διέλευσης ή παραμονής. Και δεν μας έχει πει ποιος είναι ο συνολικός αριθμός των προσφύγων που θα μείνουν στην Ελλάδα. Έχει μιλήσει για χώρους συγκέντρωσης που είναι αθροιστικά περίπου 30 χιλιάδες και για 20 χιλιάδες πρόσωπα με επιδοτούμενο ενοίκιο. Δεν αποσαφήνισε τα πράγματα η τελευταία παρέμβαση του κ. Τσίπρα στη Βουλή .
- Αν αύριο, μπροστά στα δύσκολα, σας ζητήσει ο κ. Τσίπρας να συμβάλετε , να μετάσχετε σε μια κυβέρνηση, ποια θα είναι η άποψή σας;
Αυτή που ήταν πάντα, και το 2012 και το 2015. “Οτι η χώρα έχει ανάγκη από μια άλλου τύπου διακυβέρνηση, από μια κυβέρνηση εθνικής ενότητας, με τη συμμετοχή όλων των δυνάμεων που πιστεύουν στον ευρωπαϊκό προσανατολισμό της χώρας. Δεν νοείται να απαλλάσσεται κανείς από την ευθύνη και δεν νοείται να μένουμε σε αντιπαλότητες οι οποίες δεν έχουν κανένα νόημα
- Δεν έχει νόημα κ. Πρόεδρε το γεγονός ότι αυτοί σας λέγανε γερμανοτσολιάδες και προδότες; Πως θα συγκυβερνούσατε μαζί τους;
Μα δεν είπαμε ότι θα συγκυβερνήσουμε μόνο με το ΣΥΡΙΖΑ, ποτέ δε το έχω πει αυτό. Ούτε ότι είναι δυνατόν ποτέ το ΠΑΣΟΚ και η Δημοκρατική Συμπαράταξη να συνεργαστούν με τον κ. Καμμένο, ούτε να υποκαταστήσουν τον κ. Καμμένο. Δεν είναι πρόθυμοι εταίροι, ούτε διαθέσιμη ρεζέρβα κανενός. Το σχήμα από το οποίο έχει ανάγκη η χώρα, είναι ένα σχήμα άλλου τύπου. Μια εθνική συνέγερση. Αλλά ο κ. Τσίπρας ήθελε να κάνει μια κυβέρνηση την οποία να θεωρεί κυβέρνηση της αριστεράς με υπουργό Αμύνης τον κ. Καμμένο και με ιδεολογική ηγεμονία των ΑΝΕΛ. Γιατί αυτή τη στιγμή την ιδεολογική ηγεμονία, δεν την έχει ο ΣΥΡΙΖΑ. Την έχουν οι Ανεξάρτητοι Έλληνες. Η κυβέρνηση αυτή είναι κυρίως μια κυβέρνηση εθνικό-λαϊκιστικής ρητορείας.
- Πόσο σύντομα βλέπετε μια κυβέρνηση εθνικής ενότητας;
Δεν ξέρω αν θα γίνει αυτό. Ελπίζω να μη γίνει υπό το βάρος εκτάκτων συνθηκών. Γιατί η πορεία της χώρας ακόμα και αν είναι δύσκολη, πρέπει να είναι συντεταγμένη. Αν η ερώτησή σας είναι πόσο αντέχει αυτή η Κυβέρνηση, οι Κυβερνήσεις αντέχουν όσο έχουν βουλευτές που τις στηρίζουν στη Βουλή. Αλλά αυτό είναι μια τυπική απάντηση. Γιατί μια κυβέρνηση μπορεί να είναι σε αντίθεση με την οικονομία, σε αντίθεση με την κοινωνία, σε αντίθεση με τις -ας το πούμε και έτσι- διαχρονικές και πάγιες επιλογές της εθνικής στρατηγικής, αλλά να υπάρχει στη βουλή, να έχει κοινοβουλευτική πλειοψηφία.
- Μιλάμε για «στασιμοχρεοκοπία», δεν πληρώνονται οι φόροι, ποιος θα κάνει επενδύσεις αλήθεια σε ένα τέτοιο περιβάλλον;
Μα τι επενδύσεις, με συγχωρείτε. Αν έβλεπε κανείς τον Πρωθυπουργό να συζητάει με τον πρόεδρο Clinton, στο CNN θα ερχόταν να κάνει επενδύσεις; Εν πάση περιπτώσει, οι επενδύσεις μπορούν να γίνουν ως συνέχεια των ιδιωτικοποιήσεων, μέσω της ανακεφαλαιοποίησης των τραπεζών, μέσα από την αξιοποίηση του ΕΣΠΑ. Να γίνουν σε τομείς οι οποίοι έχουν πολύ μεγάλο ενδιαφέρον λόγω συγκριτικών πλεονεκτημάτων της ελληνικής οικονομίας, όπως ο τουρισμός και η ενέργεια. Και δεν βλέπω να γίνεται γι αυτά κάποια συγκεκριμένη συζήτηση. Στην Ελλάδα γίνεται δυστυχώς πάντα μια συζήτηση στο περίπου.
- Αυτό που καταλαβαίνω από αυτά που μας λέτε είναι ότι αργά η γρήγορα, θα βρεθούμε μπροστά σε ένα αδιέξοδο
Η Ελλάδα είχε φτάσει το 2014 σε θετικό ρυθμό ανάπτυξης και ξαναγύρισε σε ύφεση. Μετά τις εκλογές ξανά ανεβαίνει η ανεργία. Θα περίμενα μια εντονότερη κοινωνική συζήτηση για τα θέματα αυτά.
- Μπροστά μας έχουμε μια πολύ δύσκολη κατάσταση…
Προφανώς.
- Είναι πολιτικό το πρόβλημα, συμφωνείτε;
Πρωτίστως πολιτικό.
- Και θα πρέπει να λύσουμε με κάποιο τρόπο το πολιτικό πρόβλημα, για να λυθεί και το οικονομικό.
Προφανώς. Και το κοινωνικό. Διότι όλα αυτά είναι αλληλένδετα. Και το δημοσιονομικό πρόβλημα είναι ο κοινός παρονομαστής. Δηλαδή δεν μπορεί να μιλήσει κανείς αυτή τη στιγμή για ανάπτυξη χωρίς σταθερό φορολογικό πλαίσιο, δεν μπορεί να μιλήσει για ασφαλιστικό, εάν δεν μιλήσει για ανάπτυξη, απασχόληση και φορολογικό πλαίσιο που τα διευκολύνει αυτά.
- Και συνεχίζω λίγο τη “μετάφραση” αυτών των οποίων λέτε. Η λύση, λοιπόν, αυτή τη στιγμή είναι μια κυβέρνηση εθνικής ενότητας που όσο καθυστερεί τόσο…
Μια κυβέρνηση συνευθύνης των δυνάμεων ευρωπαϊκού προσανατολισμού στις οποίες πλέον είναι και ο ΣΥΡΙΖΑ. Μετά τη διάσπασή του, δεν έχει και θεώρημα, δεν έχει αντιευρωπαϊκό ιδεολόγημα, διότι το ιδεολόγημα του ΣΥΡΙΖΑ, το πήρε ο κ. Λαφαζάνης και έφυγε. Ο ιδεολογικός ΣΥΡΙΖΑ πήρε 2,8% στις εκλογές. Ο πολιτικός ΣΥΡΙΖΑ της νομής της εξουσίας πήρε 35,5%
- Χρονικά δεν μπορείτε να το προσδιορίσετε;
Εγώ θέλω η χώρα να πάει καλά, δεν επιχαίρω, δεν περιμένω να καταστραφεί η χώρα. Απλώς δεν υπάρχει μια κυβέρνηση η οποία ακούει. Υπάρχει μια κυβέρνηση η οποία έχει μια αδικαιολόγητη αλαζονεία, αυταρέσκεια και «αυτάρκεια», η οποία δεν δείχνει να ακούει τίποτα από όσα λέμε.
- Η οποία δεν ξέρει ότι δεν ξέρει…
Το οποίο βέβαια είναι πάρα πολύ κακό. Να σας πω κάτι; Αυτή είναι η εικόνα του άλλου άκρου. Εκεί που δεν θέλανε καμία επαφή τώρα εκθειάζουν και γλείφουν οτιδήποτε έχει σχέση με την Ευρώπη, με τη Δύση, με τις ΗΠΑ. Προβάλλουν απλοϊκά σχήματα ότι «είμαστε έτοιμοι για στρατηγική συμμαχία με τη Ρωσία, αλλά ταυτόχρονα, προνομιακοί συνομιλητές των ΗΠΑ και οι ΗΠΑ ως σοσιαλδημοκρατική αντίληψη μας καταλαβαίνουν καλύτερα απ” ότι η νεοφιλελεύθερη Ευρώπη». Ε, αυτόν τον παραλογισμό δεν μπορώ να τον θέσω υπό συζήτηση. Και τελικά για να αναφερθώ στην πρόσφατη επίσκεψή του προέδρου Hollande, είμαστε “Le Bourgeois gentilhomme ”. Έτσι είναι ο γαλλικός πρωτότυπος τίτλος της γνωστής οικονομίας του Μολιέρου “ Ο αρχοντοχωριάτης”.
- Έχει γίνει αρκετή συζήτηση για τα νέα τζάκια.
Τα νέα τζάκια έχουν σχέση με τα μέσα ενημέρωσης, υποτίθεται, έτσι;
- Δηλαδή;
Ψήφισε η κυβέρνηση, η κυβερνητική πλειοψηφία ένα νόμο ο οποίος κατάργησε τελικά όχι μόνο το ΕΣΡ, αλλά όλες τις ανεξάρτητες αρχές. Η χώρα δεν έχει τώρα καμία συνταγματικά προβλεπόμενη ανεξάρτητη αρχή εν λειτουργία.
Δέχθηκαν, ευτυχώς, μια τροποποίηση ότι θα ανατίθεται σε ελεγκτικές εταιρείες ο έλεγχος κάθε υποψηφίου, ανεξαρτήτως νομικού καθεστώτος της εταιρείας ώστε να δούμε ποιος είναι ποιος, αλλά αυτό μπήκε με τον πιο δειλό και ατελή τρόπο που θα μπορούσε να μπει. Και βέβαια τώρα είναι προφανές ότι όποιος διεκδικεί ρόλο στο χώρο των ΜΜΕ, θα ανεβαίνει στη σκηνή και θα εκτίθεται στον έλεγχο της κοινής γνώμης, του διαδικτύου, των διεθνών μέσων ενημέρωσης, των ελεγκτικών εταιρειών, της Βουλής κοκ
- Ένα hedge fund, πώς θα βρούνε ποιος έχει μετοχές; Είναι και πρακτικά δύσκολο.
Ένα hedge fund, ναι βεβαίως.. Εάν θέλουμε να δώσουμε τα μέσα ενημέρωσης σε τέτοιου είδους οντότητες βεβαίως. Αν αυτό είναι το μέλλον της ενημέρωσης και αν αυτό ικανοποιεί το δημοσιογραφικό κόσμο, τον αναγνώστη, τον πολίτη, τον τηλεθεατή, εντάξει. Αυτό είναι η ανανέωση; Διότι είναι άλλο να ξέρεις ποιος είναι αυτός που μπορείς να τον καταγγείλεις και για αδιαφάνεια και για διαπλοκή και άλλο να μην ξέρεις ποιος είναι ποιος.
- Και από την άλλη πλευρά όμως η αλήθεια είναι ότι το μιντιακό τοπίο ήθελε οπωσδήποτε μια αλλαγή. Εδώ έχουμε εταιρείες οι οποίες έπαιρναν δάνεια δίχως μια εγγύηση.
Απλώς σοκάρονται όταν τους λέμε ότι αυτό ξεκίνησε το 1989. Από την κυβέρνηση Τζαννετάκη με ενεργό ρόλο του τότε ενιαίου Συνασπισμού. Αυτοί θεωρούν ότι η Αριστερά, ο Συνασπισμός, ο ΣΥΡΙΖΑ μετέπειτα, δεν έχει καμία σχέση με αυτό. Ενώ έχουν παίξει ρόλο στη μήτρα του θέματος.
- Το σχέδιο Schäuble πιστεύετε πως επανέρχεται; Η προσωρινή έξοδος από το ευρώ.
Προσωρινή έξοδος δεν υπάρχει. Προσωρινή έξοδος σημαίνει οριστική καταστροφή και μετά ακολουθείς ξανά το δρόμο όπως στον «Γκρινιάρη». Ξαναπάς στην αρχή και πρέπει να κάνεις όλη τη διαδρομή σαν να ξαναμπαίνεις στην Ευρωπαϊκή Ένωση. Διότι προσωρινή έξοδος, σημαίνει στην πραγματικότητα, υποβάθμιση, υποβιβασμό, μόνο που δεν γίνεται στρατιωτική τελετή καθαίρεσης.
Action24.gr-Politiki
